sia83

Despina, σ'ευχριστώ πολύ για τις συμβουλές, θα προσπαθήσω να τις κάνω πράξη, εύχομαι να τα καραφέρω κάποια στιγμή μιας και τώρα μου φαίνονται όλα τόσο δύσκολα κι ακατόρθωτα....

Binoula μου σ'ευχαριστώ πολύ.... Σου εύχομαι καλή λευτεριά να κρατήσεις σε λίγους μήνες το υγειέστατο μωράκι σου αγκαλίτσα, υγεία κι ευτυχία για σένα και την οικογένειά σου....

Ina, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση, καταλαβαίνω ότι όπως και τα υπόλοιπα κορίτσια κι εσύ έχεις απόλυτο δίκιο. Σκέφτομαι ήδη αρκετά πως να κάνω πράξη τις πολύτιμες συμβουλές τις οποίες μου δώσατε απλά στην πράξη δεν είναι τόσο εύκολο νομίζω, το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσω όσο δύσκολο κι αν είναι να αλλάξω την καθημερινότητα 5 χρόνων... Αυτό είναι που δεν ξέρω αυτή τη στιγμή πως να βάλω τα όρια για τα οποία όλες μου είπατε σωστά βέβαια...

Binoula μου σίγουρα έχω κάνει κι εγώ λάθη δεν το αμφισβητώ και πιθανότατα να είμαι εγώ η υπεύθυνη για την κατάστασή μας αυτή τη στιγμή. Όπως ακριβώς το είπες μου το έχουν περάσει, στην αρχή δεν ήμουν έτσι, όμως σιγά σιγά ξεκίνησαν να κάνουν μικροπαράπονα κι εγώ μπήκα στο τρυπάκι να προσπαθώ ώστε να μην έχουν παράπονα να κάνουν κι έτσι ξεκίνησαν όλα, ξαφνικά η μόνη μου έγνοια ήταν αυτή, δε βγάζω τον εαυτό μου έξω απ' όλα αυτά. Όσον αφορά τον άντρα μου έχει κάνει πίσω σε πολλά πράγματα και κάνει αρκετή υπομονή το αναγνωρίζω... Ευχαριστώ πολύ όλες για τις απαντήσεις σας, μιλώντας μαζί σας, απαντώντας στις ερωτήσεις σας, δίνω απαντήσεις σ'εσάς και συνάμα στον εαυτό μου οπότε με βοηθάτε πολύ...

Afrodite, σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, πραγματικά πιστεύω πως αυτό είναι το λάθος που κάνω είναι όλα όσα ανέφερες γιατί και περιθώρια τους έχω αφήσει και γενικά από τη μητέρα μου δε μπορώ να κρυφτώ, οπότε τις περισσότερες φορές ξέρει σχεδόν τα πάντα, φταίω και μάλιστα πολύ το ξέρω. Afro24 το σίγουρο είναι ότι τον εκτιμούσα τον άντρα μου και του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη γι'αυτό και τον πατρεύτηκα, τώρα όμως με κάποια λάθη που έχει κάνει κατα καιρούς από την αρχή του γάμου μας, (τα οποία μάθαινα κατόπιν εορτής κι όχι από εκείνον), σε σχέση με τα οικονομικά μας και γενικά πράγματα που μου έκρυβε, κλονίστηκε η επιστοσύνη μου και σε συνδυασμό με αυτά που ακούω από τους δικούς μου, πια δε ξερω κι εγώ η ίδια τι νιώθω και τι πιστεύω...

Efrosini, Binoula kai Chritina, σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, η αλήθεια είναι πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για μένα και πως οι γονείς μου έχουν σε αρκετά πράγματα δίκιο. Ο άντρας μου όπως είναι λογικό τα βλέπει από μία εντελώς διαφορετική πλευρά, δε ξέρω πραγματικά ποιος έχει δίκιο κα ποιος όχι, είμαι σε απόγνωση...

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, η αλήθεια είναι ότι κατάλαβε το λάθος του και συμφώνησε πως δε θα μου ξανακρύψει τίποτα, τον αγαπώ ήταν ο πρώτος μου έρωτας και φυσικά περνάω καλά μαζί του (με εξαίρεση τους τσακωμούς που προκύπτουν τις περισσότερες φορές από άλλους) είναι πολύ καλός πατέρας και προσπαθεί για το καλύτερο νομίζω. Ξέχασα να αναφέρω πως οι δικοί μου έχουν ένα μαγαζί και απ'την αρχη ξεκίνησαν να λένε πως χρειάζοται τη βοήθειά μας και πως για μας τα κάνουν κλπ. Οπότε πάντα τον πίεζα να πηγαίνει να βοηθάει όσο μπορεί και το ξέρω πως τον κουράζω κι ανέχεται πολλά από το κόλλημά μου....

Κορίτσια καλημέρα, είμαι νέα στο μαμμυ, σας διαβάζω πολύ καιρό όμως δεν είχα κάνει εγγραφή. Θέλω τη γνώμη σας για ένα πρόβλημα που με βασανίζει πολύ καιρό. Είμαι παντρεμένη σχεδόν 5 χρόνια κι έχω ένα γιο 4 ετών. Από την αρχή της σχέσης μου με τον άντρα μου οι γονείς μου και κυρίως ο πατέρας μου ήταν αρνητικοί μαζί του, καθώς οι οικογένειά του δεν είχε και την καλύτερη φήμη. Ο πατέρας του έπινε και γενικά δεν τον λές σωστόαφού ούτε την οικογένειά του δε μπορούσε να ζήσει. Τελοσπάντων παντρεύτηκα, ενώ παράλληλα υπήρχαν προστριβές ανάμεσα στον άντρα μου και στον πατέρα μου, να προσθέσω εδώ ότι κι ο άντρας μου έχει ένα ελάττωμα που δεν κόβεται με τίποτα, κάποιες φορές αντιμιλάει στον πατέρα μου, εκείνος από τη μεριά του ξέροντάς το πολλές φορές τον προκαλεί με τον τρόπο του. Εγώ πάλι έχω τρομερή αδυναμία στους δικούς μου, ιδιαίτερα στη μητέρα μου, αφού ακόμη απορώ πως δε μ'επηρέασαν τότε κι έκανα την επανάσταση να πάρω τον άντρα μου ξέροντας την αρνητική γνώμη των γονιών μου για κείνον. Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο, οι γονείς μου να μου πουν, πως αφού τα πράγματα τόσα χρόνια δεν αλλάζουν, πρέπει να απομακρυνθώ λίγο από κείνους (είμαι αρκετά κολλημένη με τη μητέρα μου και τα σπίτια μας είναι δίπλα) γιατί δεν αντέχουν άλλο τη συμπεριφορά του άντρα μου. Θέλω βέβαια να επισημάνω πως αυτό προέκυψε από έναν τσακωμό που είχα με τον άντρα μου, αφού ανακάλυψα πως μου είχε κρύψει πολλά πραγματα που αφορούσαν τα οικονομικά μας, έφτασα στα όριά μου και του είπα πως ή θα αλλάξουν όλα δηλ θα μου τα λέει όλα για να ξέρω και ν'αλλάξει τη συμπεριφορά του στο πατέρα μου ή θα χωρίσουμε. Δεν αντέχω άλλο να βλέπω στο βλέμα των γονιών μου τη έκφραση του τι κρίμα χαμένο πάει το παιδί μαςμ'αυτόν που πήρε. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που πάντα ζητά την επιβράβευση και τη αποδοχή των γονιών μου, δε μπορώ να ζησω διαφορετικά. Σίγουρα κι ο άντρας μου έχει τα δίκια του γιατί καταλαβαίνει, νιώθει ότι ο πατέρας μου δεν το θέλει και γι'αυτό αντιδρά μ'αυτό τον τρόπο, δε ξέρω τι να κάνω, επηρεάζομαι κι απότις 2 πλευρές, μλάω με τον άντρα μου λέω έχει δίκιο, μιλάω με τους δικούς μου, λέω έχουν δίκιο, μου'ρχεται τρέλλα δε μπορώ να ζήσω άλλο σ'αυτή την κατάσταση. Συγνώμη αν σας κούρασα, κάθε γνώμη και απάντηση δεκτή, σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.