Κοριτσια γεια σας... Σημερα μιλησα με την μαμα μου οσο δυσκολο και αν ηταν...Στην αρχη με κοιταξε σαν να μην με ηξερε και μου τονιζε συνεχεια ποσο σοβαρο ειναι αυτο που μου συμβενει...Μου ειπε πως θα κλεισει ραντεβου στον γυναικολογο της και μου ειπε οτι θα με στηριξει σε οτι και αν συμβει μετα...Θυμωσε αρχικα που δεν τις ειχα πει για τις σχεσεις μου, αλλα της ειπα οτι εγινε με προφυλακτικο κ απλα ειχαμε ενα ατυχημα και εσπασε κ τοτε καπως καθησηχασε... Στεναχωριεμαι, γιατι εξετιας μου θα περασουν και οι γυρω μου τεραστιο λουκι..Μακαρι οταν παω στον γυναικολογο να μας πει οτι απλα ηταν λαθος το τεστ...Δεν μπορω να φανταστω ουτε την κοιλια μου να φουσκωνει, ουτε ολη μου τη ζωη με ενα μωρο...Οπως και να το κανουμε μου χαλαει τα σχεδια για το μελλον, το σχολειο, το πανεμηστημειο, ολα...Αλλα απο την στιγμη που εγινε, πισω δεν γυριζει κ πρεπει να αναλαβω τις ευθυνες μου...
Παντως σας ευχαριστω ολες για την υποστηριξη, καθε μνμ με βοηθησε!! Και ευτηχως που σας εστειλα, γιατι ετσι πηρα θαρρος να μιλησω στην μαμα μου και τωρα ειδη νιωθω πιο ηρεμη και ασφαλης...
Μιλησα και με το αγορι μου, αλλα τα πραγματα δεν πηγαν ετσι οπως ηθελα και χωρισαμε...Δεν περιμενα διαφορετικη αντιδραση απο ενα παιδι 17 χρονων αλλα ηλπιζα να εμενε διπλα μου