ντοραμ

ΜΑΡΙΑ ΣΟΥ ΕΧΩ ΣΤΕΙΛΕΙ Π.Μ .

χριστινακι μου θελω να δηλωσω μεσω του forum που σε γνωρισα πως σου χρωσταω ενα μεγαλο ευχαριστω που με στηριξες στις δυσκολες στιγμες σου , ησουν το μονο ατομο που καταλαβαινε τι ακριβως περνουσα γιατι καιεσυ βιωνες παρομοια κατασταση , και χειροτερη θα ελεγα, και περναμε δυναμη και κουραγιο η μια απο την αλλη. Αν καποιες αλλες κοπελες δυστυχως περνανε καποιες παρομοιες καταστασεις ,τουλαχιστον μακαρι να ανακαληψουν μια τετοια φιλη (θεωρω πως ησουν θεοσταλτο δωρο για να μπορω να μιλαω σε καποιον τοσο ανετα και να με καταλαβαινει απολυτα ) ωστε να τους βοηθησει να το ξεπερασουν καπως ευκολοτερα ή τουλαχιστον με απολυτη συμπαρασταση και κατανοηση . Μου εδωσες τεραστια χαρα και κουραγιο που ξαναεμεινες σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα εγκυος και σου ευχομαι ολοψυχα συντομα να εχεις αγκαλιτσα τον μπεμπουλη σου και να τον τρελανεις στα φιλια γιατι για εμας αισθανομαι οτι ειναι διπλη η χαρα !!!! Σ'αγαπαω πολυ φιλη μου και Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω !!!!!!!!!!

μενω στη θεσσαλονικη και μολις εμαθα οτι ειμαι εγκυος !!!! πριν οχτω μηνες εχασα το πρωτο μου μωρακι στον πεμπτο μηνα της εγκυμωσυνης μου μου εμειναν πολλα αναπαντητα ερωτηματικα για τους λογους και τις αιτιες που συναιβει αυτο και σιγουρα δεν μπορω να ξανα παω στον ιδιο γυναικολογο . Θελω καποιον που να ειναι τελειος επιστημονας . Γνωριζει καμια σας τον : Γκουτζιουλη Φωτη ή τον Σιδεροπουλο ?

Σας ευχαριστω πολυ ολες για τα γλυκα σας λογια.Χtinaki μου ποσο πολυ λυπαμαι για τη δικη σας κατασταση,ματωνει η ψυχη μου .Ευχομαι να εισαι καλα και η παναγια να σου δωσει τη δυναμη που εδωσε και σε μενα να απαλυνει τον πονο σας και να σας χαρισει ελπιδα για τη συνεχεια. Πολυ θα ηθελα να σου κανω μια ωραια αγκαλια ,η σκεψη μου μαζι σου .....

γεια σας και απο μενα .Θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας την ασχημη κατασταση που βιωνω.Ειχα πριν τρια χρονια μια αποτυχιμενη εξωσωματικη και μη εχοντας την οικονομικη δυνατοτητα για δευτερη προσπαθεια το ειχαμε βγαλει εντελως απο το μυαλο μας ,ενω συνεχιζαμε ομως να εχουμε ελευθερη επαφη.Το νοεμβριο αν και εγω με δεκα ημερες καθηστερησης δεν ηθελα να κανω το τεστ γιατι ημουνα σιγουρη οτι θα ειναι αρνητικο , ο αντρας μου με επεισε. Το αποτελεσμα εφερε δακρυα στα ματια μας και οι φωνες μου αντιχουσαν παντου. Αν και στην αρχη υπηρξαν προβληματα στην κυηση ,στη συνεχεια πηγαιναμε πολυ καλα με πολυ καλο αποτελεσμα στην αυχενικη και την ανακοινωση απο τον γιατρο μου στην 17η εβδομαδα πως το μωρακι μας ειναι κοριτσακι.Στην επομενη επισκεψη στην αρχη της 22ης εβδομαδας την χαρα μας την πηρε η λυπη.Το μωρο μου ηταν περιπου δεκα ημερες νεκρο και πηγα κατευθειαν στην κλινικη ,οπου εκανα κανονικο τοκετο 12 ωρων.Δεν χανω την πιστη μου παρολο τον πονο στην καρδια μας. Αφου εγινε η αρχη με ενα θαυμα που δεν ολοκληρωθηκε ,ισως γινει και δευτερο ολοκληρωμενω αυτη την φορα !Οι βιοψιες εδειξαν πως το κοριτσακι μας δεν ειχε κανενα προβλημα αλλα ειχε νεκρωση ο πλακουντας.Θα κανω τις εξετασεις γιατην θρομβοφιλια αλλα δεν παυω να εχω τις ενοχες μου μηπως του εκανα εγω κακο και τις αμφιβολιες μου μηπως δεν με προσεξε αρκετα ο γιατρος μου .Παναγιτσα μου γλυκια σηκωνουμε ενα μικρο σταυρο μη μας ξεχασεις. Τ

λυπαμαι ειλικρηνα γι'αυτο που βιωσατε και σου ευχομαι ολοψυχα να σου δωσει η παναγιτσα ενα γερο μωρακι συντομαΚαταλαβαινω απολυτα τα συναισθηματα και τον πονο που νοιωθεις ,το ιδιο νοιωθω και 'γω. Ειχα πριν τρεις εβδομαδες ενδομητριο θανατο ενω βρισκομουνα κ εγω στην 22η εβδομαδα της κυησης.Αν και αισθανομουν οτι κατι δεν πηγαινε καλα και ρωτησα τον αντρα μου μηπως μικραινε η κοιλιτσα μου ,μονο εγω το καταλαβαινα εφοσον εκανα καποιες κινησεις πιο ευκολα τις τελευταιες ημερες.Στις 15 μαρτιου λοιπον πηγα στον γιατρο και ξε μου για τηνεξεταση του μηνα οπου εκει γκρεμιστηκε ολη μου η χαρα.(Ειχα και εγω παλιοτερα μια αποτυχημενη εξωσωματικη και ειχα πιστεψει ,οπως μου ειχαν πει οι γιατροι,πως ειναι δυσκολο να συλλαβω φυσιολογικα.Και να που η παναγια τους διεψευσε και δεν μπορουσαμε να πιστεψουμε αυτο που βλεπαμε στο τεστ και το ιδιο βραδυ και στο ιατρειο.Μου ειπε να προσεχω ,ητανε πολυ χαμηλα ,θεραπεια και αναπαυση αλλα καθε φορα και σε καθε επισκεψη τα νεα ηταν ολο και πιο αισιοδοξα οποτε πηρα και εγω λιγο τα πανω μου ,με εξαιρεση μιας αποκολλησουλας στην πορεια ,την οποια και ξεπερασα.)Ητανε ατελειωτες οι ωρες του τοκετου και πολυς ο ψυχικος πονος επειτα.Θα δεις που η παναγια θα μας ανταμοιψει με τον καλυτερο τροπο.Θα κανουμε κουραγιο ,γυρω μας υπαρχουν και αλλοι με μεγαλυτερους σταυρους στις πλατες τους.Ελπιδα και κουραγιο κορατσακι μου και ολα θα πανε καλα.