Μετάβαση σε περιεχόμενο

roz33

Μέλη
  • Δημοσιεύσεις

    4
  • Έγινε μέλος

  • Τελευταία επίσκεψη

Σχετικά με roz33

  • Γενέθλια 10/12/1978

Πρόσφατοι Επισκέπτες Προφίλ

Το στοιχείο αυτό είναι απενεργοποιημένο και δεν εμφανίζεται στα υπόλοιπα μέλη.

roz33's Achievements

Newbie

Newbie (1/14)

10

Βαθμός Δημοφιλίας

  1. Χρειάζεται χρόνος για να αντιμετωπίσει κανείς ξανά τη ζωή που είχε, να βρει κουράγιο, να αποδεχτεί ότι το όνειρο του ερχομού ενός μωρού, το ίδιο το μωρό, δυστυχώς δεν υπάρχουν πια. Αυτό πονάει πιο πολύ και θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αφήσεις πίσω αυτά που έγιναν και να ζήσεις το τώρα. Το μετά, οι σκέψεις για το αύριο, εμένα προσωπικά δεν με βοηθούν. Ελπίζω ότι θα έχω κάποτε ένα μωρό στην αγκαλιά μου, αλλά τώρα πρέπει να "φτιάξψ" εμένα και τη σχέση με τον άντρα μου ξανά. Να είμαστε ξανά ευτυχισμένοι και όχι να κοιτάμε τον τοίχο και να μιζεριάζουμε στον πόνο μας. Πέρασαν 23 μέρες για μένα και δεν πονάω ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Πονάω το ίδιο αλλά διαφορετικά. Έχω όμως μεγαλύτερη ικανότητα να αταματάω τις σκέψεις που με βασανίζουν και να απολαμβάνω έστω και λίγο τη στιγμή. Θέλω να αγαπήσω ξανά τη ζωή μου και τους ανθρώπους που έχω γύρω μου χωρίς να κοιτάω τον πόνο μέσα μου. Να κοιτάξω έξω και να απολαύσω τον καφέ που πίνω με τη φίλη μου, τις στιγμές που έχω στο σπίτι μου ή έξω από αυτό. Να θυμηθώ πώς είναι να μην πονάς και να μην υποφέρεις τόσο πολύ. Το μέλλον δεν θέλω να το κοιτώ. Έχω μια ζωή στο σήμερα που όσο επώδυνα και αν είναι θέλω να τη ζήσω και να με νιώσω να βγαίνω σιγά σιγά από όλα τα δύσκολα συναισθήματα. Το έχω ζήσει άλλες 2 φορές αυτό εξάλλου, όχι βέβαια τόσο επώδυνα όσο τώρα, αλλά και τότε μόλις άρχιζα να ¨αναδύομαι" από τον πόνο και τη μελαγχολία, ένιωθα ξανά γεμάτη, ολόκληρη. Κουράγιο σε όλες εμάς που ζούμε κάτι παρόμοιο. Ένα μπράβο σε όλες μας που παλέψαμε τόσο πολύ να αντιμετωπίσουμε όλες τις τρομακτικές στιγμές, να πάρουμε αποφάσεις τόσο σημαντικές και να υποστούμε το πένθος για τα μωρά που χάσαμε. Ευτυχώς ο ήλιος βγαίνει κάθε μέρα και θυμίζει ότι η ευτυχία και η χαρά θα ξανάρθουν στη ζωή μας, αρκεί και εμείς λίγο να την αφήσουμε.
  2. Αλλο ένα δύσκολο πρωινό. Η απουσία του κάνει κάθε στιγμή δύσκολη. Τίποτα δεν είναι ίδιο πια. Οι παρήγορες κουβέντες σας και η αγάπη που μου στέλνετε βοηθούν πολύ. Οι φίλοι, οι συγγενείς είναι δίπλα μου. Στο μυαλό μου είναι μόνο το μωρό μου. Μέσα στη πικρία μου νιώθω και απέραντη αγάπη και είναι το μοναδικό πράγμα που μου ζεσταίνει τη ψυχή σε αυτή τη δύσκολή στιγμή.
  3. Ευχαριστώ για τις άμεσες απαντήσεις σας. Είναι βάλσαμο ψυχής να ακούω ότι παρόλες τις ταλαιπωρίες κάποια στιγμή τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Μακάρι να μην χρειαζόταν να πονέσουμε τόσο πολύ για κάτι που νομίζουμε ότι θα είναι εύκολο στη ζωή μας. Είμαι σίγουρη ότι η ευτυχία είναι πάντα κάπου εκεί απλά θέλει να περιμένεις χωρίς αγωνία και κυνηγητό για το πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή και για σένα. Θέλω να μιλάμε. Ανακουφίζει και δίνει κουράγιο. Να χαίρεστε κάθε λεπτό τα γλυκά μωράκια σας!
  4. Είμαι σπίτι μετά από 1 μήνα νοσηλείας για μια απέλπιδη προσπάθεια να σώσουμε το μωράκι μας. Οι γιατροί το είχαν σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα προχωρήσει αλλά όλοι ελπίζαμε σε μια διαφορετική κατάληξη.Δυστυχώς οι πόνοι, η αιμορραγία και η έλλειψη αμνιακού υγρού οδήγησαν σε διακοπή κύησης αφού οι γιατροί είχαν ξεγραψει την πιθανότητα το μωρό να αντέξει και να γεννηθεί. Ο δείκτης μόλυνσης από τη ρήξη του αμνιακού σάκου είχε ανέβει επικίνδυνα και για τη δική μου υγεία. Είμαι 33 χρ. Στο ιστορικό μου έχω 2 εξωμήτριες κυήσεις με αποτέλεσμα την αφαίρεση και των 2 σαλπιγγών και στη συνέχεια 2 εξωσωματικές εκ των οποίων η δεύτερη μας έφερε και την πολυπόθητη εγκυμοσύνη. Στην αρχή δεν τολμούσαμε ούτε να το σκεφτούμε ότι τελικά ήμουν έγκυος καιότι όλα εξελίσσονταν φυσιολογικά. Αφού πέρασε το πρώτο τρίμηνο αρχίσαμε να ανακοινώνουμε τα ευχάριστα. Μέχρι που ξεκίνησαν τα υγρά, κίτρινα, μετά καφέ και τελικά αίμα...Στην 20η εβδομάδα έσπασαν τα νερά και στην 22η χάσαμε τον μικρούλη μας. Ο λόγος ανεξήγητος ακόμα. Ίσως σε 45 μέρες στην ιστολογική εξέταση να μάθουμε. Ο πόνος αβάσταχτος. Έχουν περάσει μόλις 5 μέρες από την απώλεια του. Είναι νωρίς, το ξέρω. Το σώμα ακόμα είναι αυτό μιας εγκύου, μου θυμίζει τη ζωούλα που είχα μέσα μου. Θέλω να ακούσω ιστορίες γυναικών που πέρασαν απώλεια και κατάφεραν να συνεχίσουν και να αποκτήσουν ένα υγιές μωρό. Θέλω να καταλάβω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, τι εξηγήσεις δώσατε εσείς, ή ακούσατε από άλλους.
×
×
  • Προσθήκη...