mariazan

γεια σου Μερη !σ΄ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση αλλα... τι σου συνεβη εσενα? 3 φορες? πραγματικα λυπαμαι... ευχομαι να ειναι ολα καλα τωρα αν και αν κρινω απο αυτο που ακομη ζω σιγουρα ειναι πολυ δυσκολο! εγω εφαγα μαχαιρι αναγκαστικα , αφου ειχα ηδη δυο καισαρικες και το μωρο ναι μεν δεν ηταν βιωσιμο αλλα ηταν αρκετα μεγαλο (στον 5 μηνα ),

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ.ΟΛΕΣ!ΗΘΕΛΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΤΟΛΜΟΥΣΑ ΜΕ ΕΠΙΑΝΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΑΠΕΦΕΥΓΑ.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΣΥΓΚΗΝΗΣΑΤΕ ,ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΚΑΝΑΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ...ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΑΤΕ!!!ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ...ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ,ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕ... ΛΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ...ΑΚΟΜΗ ΚΛΑΙΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΙΧΝΩ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΡΟΥΛΕΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ.ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !ΣΑΣ ΕΧΩ ΟΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΣΑΣ , ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΑΣ ΓΡΑΨΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ 32 ΕΤΩΝ...ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΕΥΚΟΛΕΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ-ΕΧΩ ΔΥΟ ΚΟΡΟΥΛΕΣ 4,5 ΚΑΙ 3 ΕΤΩΝ-ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ!ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΤΕΣΤ ΚΑΙ ΝΑΙ! ΗΤΑΝ ΘΕΤΙΚΟ...ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΚΥΛΗΣΕ ΟΜΑΛΑ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ,ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΒΟΛΗΣ...13/01/12 ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΑΙΜΟΡΑΓΙΑ...ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ!ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΑΙΜΟΡΑΓΩ ΕΝΩ ΗΜΟΥΝ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ-ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΩΝ ΚΑΘΟΥΜΕΝΩΝ-ΠΑΡ΄ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΞΑΠΛΑ, UTROGESTAN ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ.ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΧΑΝΑ ΑΙΜΑ ΩΣΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΩ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΚΑΙ 5 ΦΙΑΛΕΣ ΑΙΜΑ.ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΗΤΑΝ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΕΣ , ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΔΕ... ΕΝΙΩΘΑ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΚΛΩΤΣΑΕΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ, ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΛΛΑ... ΤΙΠΟΤΑ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8ΜΕΡΕΣ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΜΟΥ ΕΒΑΖΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΙΜΑ,ΟΡΟΥΣ ,ΥΠΟΘΕΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΒΙΩΣΕΙΣ ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΝΕΑ...15/02/12 ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΜΠΑΙΝΑ ΣΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΜΗΝΑ ,ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑΝ ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ.ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΒΛΑΠΤΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ.ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΩΡΕΣ... ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΚΛΩΤΣΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ, ΤΕΛΕΙΩΣΕ...ΕΚΛΑΙΓΑ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΕΙ...ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ...ΕΒΛΕΠΑ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΝΑ ΓΕΝΝΑΝΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ.ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ , ΜΠΗΚΑ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΕΧΩ ΜΙΑ ΓΑΖΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ.ΤΩΡΑ ΑΝΑΡΡΩΝΩ ΣΠΙΤΙ ΠΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ ΤΗΣ...ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ...ΚΛΑΙΩ...ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΠΟΤΕ ΜΟΥ.ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΟΝΑΩ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ...