σπουργος

κοριτσια που ειστε;δεν μπορω να σας βρω!

χρονια πολλα και καλα χριστουγεννα σε ολους!και ειδικα στις μικρες ψυχουλες που φετος ηθαν στον κοσμο και ειναι οι πρωτες τους γιορτες! φωτονιο μη μου στενοχωριεσαι...καθε παιδι ειναι διαφορετικο!φιλια!

κοριτσια καλησπερα!εμεις εχουμε μπει στον τεταρτο και εχουμε κανει ηδη 2 εμβολια.αυτο με τις σταγονες δεν ειναι υποχρεωτικο αλλα δεν εχω ακουσει καλα σχολια.καποιοι δεν το κανουν .εσεις τι λετε; ειμαι σε διλλημα... οσον αφορα τον υπνο ακομη δεν εχουμε προγραμμα!τα περισσοτερα βραδια ειναι δυσκολα.σηκωνεται γυρω στις 3-4 φορες το βραδυ και οχι παντα για φαι.μερικες φορες θελει αγκαλια,πιπιλα-βυζι(την πλαστικη δεν τη θελει) και μολις τον παρει ο υπνος και τον βαλω στην κουνια ξυπναει και γινεται εξαλλος! προχτες εκλαιγα ολη μερα απ την κουραση και τα νευρα μου.ευτυχως χτες κοιμηθηκε καλυτερα και συνηλθα λιγο σημερα!απο οτι βλεπω ομως δεν ειμαι μονη...κατι ειναι κι αυτο! σχετικα με τα κιλα ξεκινησα απο 59,εφτασα 72 και τωρα ειμαι 57.δεν εκανα διαιτα.ισα ισα που τρωω καθε μερα γλυκο.καμια φορα ομως δεν προλαβαινω να φαω καλα και τη βγαζω με γαλα -δημητριακα το βραδυ,μπορει και γιαουρτι με κανα φρουτο.αλλες φορες τρωω πολυ!νομιζω ομως οτι με βοηθησε πολυ και ο αποκλειστικος θηλασμος!παντως η χαλαρωση χαλαρωση!ευτυχως αργει το καλοκαιρι για να προλαβω να συμμαζευτω μεχρι τοτε! καληνυχτα σε ολες τις μανουλες και στα μωρακια σας!φιλια!

σωσω και φωτονιο να ζησουν τα μωρακια σας!!!!καλοτυχα να ειναι!ιωαννα κοιτα μη δωσεις στο παιδι τιποτα τσαγια!τι βλακειες ειναι αυτα που σου λεει;ασε να λεει η πεθερα!μια χαρα το μωρο ειναι!

βασιλικη μου μη νομισεις...και γω δεν κοιμαμαι καλα γιατι το μικρουλι ξυπναει ανα 3 και 2 ωρες το βραδυ.τρωει λιγο και αποκοιμιεται παλι.εγω ομως κουτουλαω.να σου πω την αληθεια δε με πειραζει και πολυ...εχω αποδεχτει με μεγαλη χαρα το νεο μου ρολο! με τους κολικους ομως πρεπει να ειναι πιο δυσκολα τα πραγματα γιατι κλαιει κι ολας το μωρακι.υπομονη χρειαζεται και ολα θα πανε καλα!

ευχαριστω πολυ!!!να χαιρεστε τα ζουζουνακια σας!

ευχαριστω πολυ κοριτσια!την ιστορια την εβαλα λιγο καθυστερημενα!εχουμε συμπληρωσει ηδη δυο μηνες παρεα με το τιγρακι και με το θηλασμο πλεον ολα πολυ καλα!εχω πολυ γαλα και περισσευει κι ολας. προσφατα καναμε και το πρωτο μας εμβολιο και συνεχως βλεπω καινουρια πραγματα,γελακια φωνουλες κλπ!ειναι πολυ ομορφη η μητροτητα!αυτες ομως οι πρωτες στιγμες με το μωρο ειναι αξεχαστες και πολυ συγκινητικες!ευχομαι σε ολες τις γυναικες να τις ζησουν!

πριν ξεκινησω να πω οτι ονομασα τον μπεμπουλη μου τιγρακι γιατι ρουθουνιζει και ηταν το πρωτο που σκεφτηκα! η δικη μου εμπειρια εχει ως εξης: πριν απο δυο εβδομαδες περιπου και ενω ειχα συμπληρωσει τις σαραντα εβδομαδες κυησης επροκειτο να μπω για προκληση τοκετου.το ειχα αναφερει κι ολας γιατι ημουν πολυ αγχωμενη με την εξελιξη αυτη.το πρωι της μερας που θα εμπαινα στο νοσοκομειο σπανε τα νερα απο μονα τους!χαρα εγω..δε λεγεται!στρεσαριστηκα βεβαια αλλα χαρηκα γιατι ηλπιζα σε μια φυσιολογικη εξελιξη.πρεπει να σας πω οτι στην αρχη νομιζα οτι κατουρηθηκα γιατι κοιμομουν αλλα οταν σηκωθηκα ετρεχαν σε ολο το σπιτι και συνεχισαν να τρεχουν για αρκετη ωρα.οποτε βεβαιωθηκα μαζευω τα τελευταια πραγματα και φευγω απ το σπιτι.λεω στον αντρα μου να περασουμε απ την εκκλησια να αναψω ενα κερακι και να παμε στον φουρνο να παρουμε κατι να φαμε για να εχω και δυναμεις(πεινουσα σαν τρελη).ο αντρας μου ειχε πολλη πλακα γιατι ειχε κατααγχωθει και φωναζε να φυγουμε!σιγα του λεω,δε θα γεννησω και τωρα!εντωμεταξυ ειχα κατι μικροπονακια... φτανουμε στο νοσοκομειο και κανω τα διαδικαστικα(μου πηραν αιμα,κλυσμα κλπ)ξυρισμα ειχα κανει μονη μου και ημουν κυρια!βασικα και κλυσμα ειχα κανει μιας που θα μπαινα προγραμματιμενα και το χα αγχος αλλα δεν ειπα τιποτα και ξανακανα(τιποτα δε εβγαλε).μπαινω στον καρδιοτοκογραφο και απογοητευση...μηδενικες συσπασεις και διαστολη ενα ωραιοτατο μηδενικο!ωραια λεω!ξεκιναμε λοιπον τεχνητους πονους με ορο και υποθετα...ολο αυτο μου πηρε 12 ωρες(ο γιατρος μου ειναι υπερ του φυσιολογικου και με αφησε να το παλεψω).η προοδος μεσα σε αυτο το δωδεκαωρο ηταν να φτασω σε διαστολη 3!!! οι πονοι εγιναν αρκετα δυνατοι σε καποια φαση και σκεφτομουν οτι δε θα αντεχα για πολυ ετσι.πονουσα ανα τριλεπτο και ηταν αρκετα κουραστικο.υστερα μου εκαναν επισκληριδιο και ηρεμησα!!!μεγαλη ανακαλυψη!!!! παντως το μωρο ηταν πολυ ψηλα και δεν ελεγε να κατεβει. οποτε αφου εξαντλησαμε ολα τα περιθωρια...μου λεει ο γιατρος οτι δεν υπαρχει αλλη λυση απο το αυτονοητο...με ετοιμαζουν λοιπον για χειρουργειο(ξεβρακωμα,καθετηρας και φορειο)ειχα χεστει πανω μου...ποτε δε χρειαστηκε να κανω καποια επεμβαση και δεν ειμαι κθολου εξοικοιωμενη με ολα αυτα.ειχα ομως βρε κοριτσια μια λαχταρα να δω το μικρουλη μου...και οσο πλησιαζε η ωρα τοσο σπαρταρουσε η καρδια μου!ειχα κουραστει κι ολας και ηθελα να τελειωνω. με φιλαει ο αντρας μου(ειμασταν οι δυο μας ,δεν ηθελα κανεναν πριν γεννησω),μπαινω χειρουργειο και ξεκινουν να μαζευονται οι απαραιτητοι.εγω ξυπνια!τα εβλεπα (οσο μπορουσα απ το παραβαν)και τα ακουγα ολα!ειχαμε και μουσικουλα!και αρχισαν να κανουν τα δικα τους...κοψιμο,και κοψιμο και αλλο κοψιμο αλλα δεν πονουσα καθολου!τα καταλαβαινα ομως ολα! καποια στιγμη...δεν το πιστευα...ακουσα ενα κλαματακι...κοιτουσα δεξια ,αριστερα,τιποτα ακομα! ωσπου μου φεραν το μουτρακι μου διπλα!και τοτε ειδα δυο τεραστια ματια να με κοιτανε γουρλωμενα!και μια φατσουλα απιστευτη!την ωραιοτερη που μπορουσα να φανταστω!καλως ηρθες του ψιθυρισα και τα ματια μου ετρεχαν!δεν μου τον εδωσαν να τον παρω,τον πηραν να τον ετοιμασουν.αλλωστε τα χερια μου ηταν δεμενα.εγω ομως συνεχισα να κλαιω και σκεφτομουν πως αξιζαν ολες οι θυσιες για να ρθει αυτο το ανθρωπακι κοντα μου!υστερα ηταν το χειροτερο..περιμενα να με ραψουν!πολυ ραψιμο!μια ωρα ακομα εκαναν!εννοειται πως δεν πονουσα αλλα βαρεθηκα να περιμενω! συνολικα μιαμιση ωρα χειρουργειο. υστερα στο δωματιο,εξαντλημενη και τρεμουλο φοβερο(παρενεργια επισκληριδιου).αυτο κρατησε καμια ωρα.μικρο το κακο.το υπολοιπο βραδυ δεν κοιμηθηκα γιατι ειχα κι αλλη παρενεργια...φαγουρα στο προσωπο που την αλλη μερα εξαπλωθηκε στο σωμα!ειχα γδαρει το δερμα μου απ το ξυσιμο! αυτη ειναι η εμπειρια μου κοριτσια και την περιεγραψα με οσες πιο πολλες λεπτομεριες μπορουσα! την φοβομουν πολυ την καισαρικη αλλα η διαδικασια δε με ενοχλησε,ηταν ωραια εμπειρια(ισως η πιο ωραια της ζωης μου).αυτο που μου στοιχησε ηταν η αναρρωση.δυσκολο πραγμα!η επομενη μερα ηταν χειροτερη.κουρασμενη,νηστικη,διψασμενη,να ξυνομαι και να μου λενε οτι πρεπει να περπατησω!πως να περπατησω που ενιωθα κομμενη στα δυο.να εχω και τον ηλιθιο καθετηρα που μου τον εβγαλε μετα απο λιγο.ηταν απαισιο το συναισθημα να τον τραβανε απο κει μεσα(οταν τον εβαλαν δεν τον καταλαβα γιατι ειχα την αναισθησια).να σου λενε οτι δεν κανει ουτε νερο να πιεις.ειχα κορακιασει γιατι ουτε την προηγουμενη με αφησαν να φαω και να πιω(τζαμπα οι λιχουδιες απ το φουρνο).γενικα πολυ εξαντληση και πονος.οταν ομως σηκωθηκα αρχισα να αισθανομαι καλυτερα.εχουν δικιο που λενε οτι πρεπει να περπατησεις.επανερχεσαι γρηγοροτερα! βεβαια μη σας τρομαζω,καθε κοπελα ειναι διαφορετικη.υπηρχαν κι αλλες απο καισαρικη που ηταν πολυ καλυτερα απο μενα αλλα και αλλες που ηταν χειροτερα.ειναι θεμα οργανισμου.εχουν περασει 2 εβδομαδες και εχω 3 μερες που μπορω να κινηθω πιο ανετα(να γυρισω στο πλαι στον υπνο,να σκυψω κλπ).ευκολα η δυσκολα ολα περνανε κοριτσια και βρισκεσαι με ενα θαυματακι στην αγκαλια που δεν πιστευεις οτι ειναι δικο σου!τον κοιταζω και λιωνω...και βουρ τα κλαματα(ειναι κι οι ατιμες ορμονες που μετα την τριτη μερα κατι κανουν).ειμαι μανουλα πια...απιστευτο; για μενα ναι!νιωθω πολυ δυνατη που τα καταφερα και εμεινα ψυχραιμη με ολο αυτο γιατι ειμαι και πολυ φοβιτσιαρα! το απογευμα της επομενης μερας τον εβαλα στο στηθος!στο θηλασμο θελεις πολυ υπομονη μεχρι να το μαθει το στηθος!και ακομη παιδευομαι...πρησμενο το στηθος και ποναει...πετρωνει συνεχεια! αλλα αφου εγινα μαμα ολα μπορω να τα αντεξω! κοριτσια ηθελα να μοιραστω αυτες τις στιγμες μαζι σας και σε καμια περιπτωση να σας πανικοβαλλω.σκεφτηκα οτι και σεις μπορει να θελατε να μαθαιτε για αλλες εμπειριες οπως ηθελα να μαθαινω και γω οταν ημουν εγκυος! καλη συνεχεια στην εγκυμοσυνη σας!φιλακια πολλα και καλο βραδυ!

βασιλικη το παρατσουκλι αχινουλης ειναι γαματο !χα χα!σου ευχομαι να τον απολαυσεις το γιο σου!αυτες οι στιγμες ειναι πραγματι μοναδικες! μην αγχωνεσαι με την διατροφη.πιστευω οτι το ενστικτο σου ειναι ο καλυτερος συμβουλος!

βασιλικη μπραβο!ολα πηγαν καλα τελικα!να σου ζησει ο αντρουλης σου!να ειναι γερος και δυνατος και πολυ τυχερος στη ζωη του!καλη ξεκουραση σε σενα!που θα διαβασω την ιστορια σου;δεν το καταλαβα!φιλια!

κελλυ να σου ζησουν τα κουκλακια σου!αγχωθηκα οταν διαβαζα την ιστορια σου αλλα ανακουφιστηκα στο τελος.τελος καλο ολα καλα!ευτυχως ειχες το θεο μαζι σου και εισαι μια χαρα και συ και τα κοριτσακια σου! να απολαυσεις στο επακρο τη μητροτητα...ειναι οντως υπεροχα!φιλακια!

βασω να ζησει το μωρακι!να ειναι τυχερο!το ιδιο προβλημα εχω και γω.τιποτα δεν μπορω να κανω!και που νομιζα οτι ειμαι η μοναδικη!

ιωαννα με το καλο!!!!!

βασιλικη μου προσπαθησε να ηρεμησεις.το μωρακι σου δε σε θελει αναστατωμενη. αν ηταν κατι κακο ο γιατρος θα στο ελεγε.ισα ισα που οι γιατροι υπερβαλλουν για να ειναι κι αυτοι καλυμμενοι.μην ανησυχεις.δεν εχει λογο να σου κρυψει κατι.μεινε εσυ ηρεμη,μη κουραζεσαι και θα δεις πως θα περασουν οι μερες.δε θα το καταλαβεις!και γω ειχα το ιδιο αγχος με σενα (λογω συσπασεων) και μετρουσα καθε μερα που περνουσε με αγωνια και ολα πηγαν καλα.ασε που οι υπερηχοι πεφτουν εξω αρκετα συχνα! μου ελεγαν οτι το παιδι εχει κατα δυο εβδομαδες μεγαλυτερο κεφαλι και ηταν μια χαρα τελικα.ολα θα πανε τελεια!ηρεμησε και να ξερεις οτι ολες οι μελλουσες μαμαδες ετσι τρελαινονται για τα μωρακια τους...ειναι και οι ορμονες!φιλακια πολλα στην κοιλιτσα σου!

ραπανακι παλι καλα που η μπεμπουλα σου το περασε ετσι ανωδυνα!σιγουρα παιζει ρολο και ο θηλασμος!και γω φοβαμαι πολυ τωρα που ειναι μικρουλης μη μου παθει τιποτα.τον εβγαλα ομως και την πρωτη βολτα του μιας που η παιδιατρος μας παροτρυνε για να συνηθιζει σιγα σιγα και το εξωτερικο περιβαλλον!ηταν μολις 3 εβδομαδων και ολο κοιμοτανε!αληθεια οσες εχετε μκρουλια τους δινετε πιπιλα;εγω ξεκινησα δειλα δειλα γιατι εχει κανει το βυζι μου πιπιλα! πεθερες;;;παπαπα!!!!ακομη κι αν ειναι πολυ καλες δεν ειναι για πολυ!φαντασου να μην ειναι κι ολας!υπομονη ιωαννα!αγγελα να σου ζησει το μικρουλακι σου!να τον χαιρεστε!!!!

dnd τωρα διαβασα την ιστορια σου1να σου ζησει το μωρακι σου και πολυ γρηγορα να το παρεις κοντα σου!ολα καλα να πανε!φιλια!

η δικη μου εμπειρια εχει ως εξης: πριν απο δυο εβδομαδες περιπου και ενω ειχα συμπληρωσει τις σαραντα εβδομαδες κυησης επροκειτο να μπω για προκληση τοκετου.το ειχα αναφερει κι ολας γιατι ημουν πολυ αγχωμενη με την εξελιξη αυτη.το πρωι της μερας που θα εμπαινα στο νοσοκομειο σπανε τα νερα απο μονα τους!χαρα εγω..δε λεγεται!στρεσαριστηκα βεβαια αλλα χαρηκα γιατι ηλπιζα σε μια φυσιολογικη εξελιξη.πρεπει να σας πω οτι στην αρχη νομιζα οτι κατουρηθηκα γιατι κοιμομουν αλλα οταν σηκωθηκα ετρεχαν σε ολο το σπιτι και συνεχισαν να τρεχουν για αρκετη ωρα.οποτε βεβαιωθηκα μαζευω τα τελευταια πραγματα και φευγω απ το σπιτι.λεω στον αντρα μου να περασουμε απ την εκκλησια να αναψω ενα κερακι και να παμε στον φουρνο να παρουμε κατι να φαμε για να εχω και δυναμεις(πεινουσα σαν τρελη).ο αντρας μου ειχε πολλη πλακα γιατι ειχε κατααγχωθει και φωναζε να φυγουμε!σιγα του λεω,δε θα γεννησω και τωρα!εντωμεταξυ ειχα κατι μικροπονακια... φτανουμε στο νοσοκομειο και κανω τα διαδικαστικα(μου πηραν αιμα,κλυσμα κλπ)ξυρισμα ειχα κανει μονη μου και ημουν κυρια!βασικα και κλυσμα ειχα κανει μιας που θα μπαινα προγραμματιμενα και το χα αγχος αλλα δεν ειπα τιποτα και ξανακανα(τιποτα δε εβγαλε).μπαινω στον καρδιοτοκογραφο και απογοητευση...μηδενικες συσπασεις και διαστολη ενα ωραιοτατο μηδενικο!ωραια λεω!ξεκιναμε λοιπον τεχνητους πονους με ορο και υποθετα...ολο αυτο μου πηρε 12 ωρες(ο γιατρος μου ειναι υπερ του φυσιολογικου και με αφησε να το παλεψω).η προοδος μεσα σε αυτο το δωδεκαωρο ηταν να φτασω σε διαστολη 3!!! οι πονοι εγιναν αρκετα δυνατοι σε καποια φαση και σκεφτομουν οτι δε θα αντεχα για πολυ ετσι.πονουσα ανα τριλεπτο και ηταν αρκετα κουραστικο.υστερα μου εκαναν επισκληριδιο και ηρεμησα!!!μεγαλη ανακαλυψη!!!! παντως το μωρο ηταν πολυ ψηλα και δεν ελεγε να κατεβει. οποτε αφου εξαντλησαμε ολα τα περιθωρια...μου λεει ο γιατρος οτι δεν υπαρχει αλλη λυση απο το αυτονοητο...με ετοιμαζουν λοιπον για χειρουργειο(ξεβρακωμα,καθετηρας και φορειο)ειχα χεστει πανω μου...ποτε δε χρειαστηκε να κανω καποια επεμβαση και δεν ειμαι κθολου εξοικοιωμενη με ολα αυτα.ειχα ομως βρε κοριτσια μια λαχταρα να δω το μικρουλη μου...και οσο πλησιαζε η ωρα τοσο σπαρταρουσε η καρδια μου!ειχα κουραστει κι ολας και ηθελα να τελειωνω. με φιλαει ο αντρας μου(ειμασταν οι δυο μας ,δεν ηθελα κανεναν πριν γεννησω),μπαινω χειρουργειο και ξεκινουν να μαζευονται οι απαραιτητοι.εγω ξυπνια!τα εβλεπα (οσο μπορουσα απ το παραβαν)και τα ακουγα ολα!ειχαμε και μουσικουλα!και αρχισαν να κανουν τα δικα τους...κοψιμο,και κοψιμο και αλλο κοψιμο αλλα δεν πονουσα καθολου!τα καταλαβαινα ομως ολα! καποια στιγμη...δεν το πιστευα...ακουσα ενα κλαματακι...κοιτουσα δεξια ,αριστερα,τιποτα ακομα! ωσπου μου φεραν το μουτρακι μου διπλα!και τοτε ειδα δυο τεραστια ματια να με κοιτανε γουρλωμενα!και μια φατσουλα απιστευτη!την ωραιοτερη που μπορουσα να φανταστω!καλως ηρθες του ψιθυρισα και τα ματια μου ετρεχαν!δεν μου τον εδωσαν να τον παρω,τον πηραν να τον ετοιμασουν.αλλωστε τα χερια μου ηταν δεμενα.εγω ομως συνεχισα να κλαιω και σκεφτομουν πως αξιζαν ολες οι θυσιες για να ρθει αυτο το ανθρωπακι κοντα μου!υστερα ηταν το χειροτερο..περιμενα να με ραψουν!πολυ ραψιμο!μια ωρα ακομα εκαναν!εννοειται πως δεν πονουσα αλλα βαρεθηκα να περιμενω! συνολικα μιαμιση ωρα χειρουργειο. υστερα στο δωματιο,εξαντλημενη και τρεμουλο φοβερο(παρενεργια επισκληριδιου).αυτο κρατησε καμια ωρα.μικρο το κακο.το υπολοιπο βραδυ δεν κοιμηθηκα γιατι ειχα κι αλλη παρενεργια...φαγουρα στο προσωπο που την αλλη μερα εξαπλωθηκε στο σωμα!ειχα γδαρει το δερμα μου απ το ξυσιμο! αυτη ειναι η εμπειρια μου κοριτσια και την περιεγραψα με οσες πιο πολλες λεπτομεριες μπορουσα! την φοβομουν πολυ την καισαρικη αλλα η διαδικασια δε με ενοχλησε,ηταν ωραια εμπειρια(ισως η πιο ωραια της ζωης μου).αυτο που μου στοιχησε ηταν η αναρρωση.δυσκολο πραγμα!η επομενη μερα ηταν χειροτερη.κουρασμενη,νηστικη,διψασμενη,να ξυνομαι και να μου λενε οτι πρεπει να περπατησω!πως να περπατησω που ενιωθα κομμενη στα δυο.να εχω και τον ηλιθιο καθετηρα που μου τον εβγαλε μετα απο λιγο.ηταν απαισιο το συναισθημα να τον τραβανε απο κει μεσα(οταν τον εβαλαν δεν τον καταλαβα γιατι ειχα την αναισθησια).να σου λενε οτι δεν κανει ουτε νερο να πιεις.ειχα κορακιασει γιατι ουτε την προηγουμενη με αφησαν να φαω και να πιω(τζαμπα οι λιχουδιες απ το φουρνο).γενικα πολυ εξαντληση και πονος.οταν ομως σηκωθηκα αρχισα να αισθανομαι καλυτερα.εχουν δικιο που λενε οτι πρεπει να περπατησεις.επανερχεσαι γρηγοροτερα! βεβαια μη σας τρομαζω,καθε κοπελα ειναι διαφορετικη.υπηρχαν κι αλλες απο καισαρικη που ηταν πολυ καλυτερα απο μενα αλλα και αλλες που ηταν χειροτερα.ειναι θεμα οργανισμου.εχουν περασει 2 εβδομαδες και εχω 3 μερες που μπορω να κινηθω πιο ανετα(να γυρισω στο πλαι στον υπνο,να σκυψω κλπ).ευκολα η δυσκολα ολα περνανε κοριτσια και βρισκεσαι με ενα θαυματακι στην αγκαλια που δεν πιστευεις οτι ειναι δικο σου!τον κοιταζω και λιωνω...και βουρ τα κλαματα(ειναι κι οι ατιμες ορμονες που μετα την τριτη μερα κατι κανουν).ειμαι μανουλα πια...απιστευτο; για μενα ναι!νιωθω πολυ δυνατη που τα καταφερα και εμεινα ψυχραιμη με ολο αυτο γιατι ειμαι και πολυ φοβιτσιαρα! το απογευμα της επομενης μερας τον εβαλα στο στηθος!στο θηλασμο θελεις πολυ υπομονη μεχρι να το μαθει το στηθος!και ακομη παιδευομαι...πρησμενο το στηθος και ποναει...πετρωνει συνεχεια! αλλα αφου εγινα μαμα ολα μπορω να τα αντεξω! κοριτσια ηθελα να μοιραστω αυτες τις στιγμες μαζι σας και σε καμια περιπτωση να σας πανικοβαλλω.σκεφτηκα οτι και σεις μπορει να θελατε να μαθαιτε για αλλες εμπειριες οπως ηθελα να μαθαινω και γω οταν ημουν εγκυος! καλη συνεχεια στην εγκυμοσυνη σας!φιλακια πολλα και καλο βραδυ!

κοριτσακια ειμαι πια μαμα εδω και δυο εβδομαδες!!!δεν υπαρχει αυτο που νιωθω!θα επιστρεψω συντομα με την εμπειρια μου! σας φιλω γλυκα εσας και τα μωρακια σας!πολλες ευχες και στις αλλες κοπελες που εγιναν μαμαδες και με το καλο στις υπολοιπες!

κοριτσια καλησπερα! εφτασε η μεγαλη ωρα και για μενα.αφου εχω κλεισει 40 εβδομαδες και 3 μερες μπαινω αυριο μεσα για προκληση οχι και με τις καλυτερες προυποθεσεις...το μωρο πολυ ψηλα,μηδενικη διαστολη,3,500 ηδη το μωρο και γω πολυ στενη! ειναι πολυ πιθανο για καισαρικη. ο γιατρος λεει οτι θα προσπαθησουμε πρωτα φυσιολογικα.τι να κανουμε...απλα ειναι ψυχοφθορο να περιμενεις αυτη την ωρα! ελπιζω μετα να τα χω ξεχασει ολα και να ειμαι μια τρισευτυχισμενη μανουλιτσα οπως ολες οσες γεννανε (ευκολα η δυσκολα).ευχηθειτε μου καλη τυχη και θα τα πουμε συντομα!φιλακια πολλα σε σας και στα μωρακια σας!

γεια σας κοριτσακια!βλεπω οτι ειστε μια χαρα ολες!ψωνια,ετοιμασιες...ευχαριστα πραγματα!εγω τα εχω ολα ετοιμα.ηρθαν οι μερες μου.ο γιατρος μου ειπε οτι αν δε γεννησω μονη μου ως την κυριακη,τη δευτερα θα μπω για προκληση τοκετου...και εχω τρομερο αγχος!απο τη μια χαιρομαι που θα δω το μικρο μου αντρουλη αλλα απο την αλλη...μακαρι να πανε ολα καλα!

ραπανακι τι συγκινητικη η περιγραφη σου...δακρυσα! να ειναι γερη και δυνατη η μικρουλα σου!ολα τα καλα της ευχομαι!

htoulis να σου ζησει το μπεμπακι σου!!!! απιστευτο,χωρις να το περιμενεις!να σου πω καλυτερα γιατι γλιτωσες και το αγχος της αναμονης των τελευταιων ημερων (που εχω εγω καλη ωρα και εχω φρικαρει!)τι ωραια!εσυ εισαι καλα; ηταν προγραμματισμενο για καισαρικη η προεκυψε;οταν θα εχεις χρονο δωσε μας λεπτομεριες! καλη λοχεια τωρα και απολαυσε το μωρακι σου οσο μπορεις!

γεια σας κοριτσια!γεια σου και σενα σουζανα!καλως ηρθες!!! ραπανακι εφτασε η ωρα;;;με το καλο!!!!!ολα να πανε τελεια και με το καλο να κρατησεις τη μικρουλα μπεμπουλα σου! οσον αφορα εμενα...μπηκα στο μηνα μου και εχω τρομερο αγχος και αγωνια.με εχουν πιασει και κατι πονακια χαμηλα τις τελευταιες μερες και καθε τρεις και λιγο εχω το μυαλο μου μη σπασουν τα νερα.νομιζω οτι εχει κατεβει και η κοιλια μου λιγο.μιλησα και με αναισθησιολογο για επισκληριδιο γιατι αλλιως δεν την παλευω. τα κιλα που εχω παρει ειναι 10 και θα ανεβω κι αλλο λογικα.το εχω ριξει στα γλυκα και φανταστειτε οτι δε με τρελαιναν πριν μεινω εγκυος!τη βαλιτσα ακομη να τη φταξω αλλα εχω παρει ολα τα απαραιτητα. αυτα κοριτσακια μου! φιλακια πολλα!

ραπανακι αυτο του ειπα και γω...αμα ειναι να ταλαιπωρηθω να κανω καισαρικη και μου λεει ΄΄οχι βεβαια΄΄ .θα προσπαθησεις και βλεπουμε.τι να πω...αυτος ξερει.γενικα ειναι κατα των καισαρικων και φανταζομαι πως αν εβλεπε κατι το ανησυχητικο ή ανεφικτο θα μου το ελεγε! εσενα ο γιατρος σου δεν ειναι σε καποιο συγκεκριμενο μαιευτηριο;επειδη λες οτι δεν εχεις αποφασισει ακομη γι αυτο ρωταω.

γεια σας κοριτσακια!!! πως ειστε; το υακινθακι εγινε μανουλα; τι τελεια! ευχομαι να ειναι γερο και τυχερο το μωρακι!να τους ζησει και να απολαμβανουν την καθε στιγμη μαζι του!περιμενουμε νεα οταν θα εισαι καλυτερα και θα ξεκλεψεις λιγο χρονο απ το μωρο! ραπανακι να ζησετε!και με το καλο να γινει 5μελης η οικογενεια σας! βασιλικη αυτο με το εντερο που δημιουργησε προβλημα στην β επιπεδου πρωτη φορα το ακουω.εμενα δε μου ειχαν πει τιποτα!αυτο παλι με τις σοδες...και γω εχω πιει το μισο εργοστασιο της αυρα!δε μου χει πει κανενας τιποτα και του δωσα και καταλαβε.ε μα τι να πιεις!ειναι και καλοκαιρι! τα δικα μου νεα ειναι οτι την παρασκευη εκανα το ντοπλερ και το μωρο ειναι 2100.ολα καλα γενικα,εχει παρει και θεση.το μονο που με ανησυχησε ειναι που μου ανεφερε ο γιατρος οτι το κεφαλακι του ειναι λιγο μεγαλυτερο απ το κανονικο...με αγχωσε μηπως εχει κατι το μωρο αλλα ο γιατρος με καθυσηχασε οτι δεν υπαρχει κατι παθολογικο...αλλα εγω... μετα αμεσως του λεω ''και καλα,πως θα γεννησω;'' και μου λεει''ε, αυτο ειναι ενα θεμα''! και ετσι στενοχωρεθηκα λιγο.το μονο που με ενδιαφερει βεβαια ειναι να ειναι καλα το μωρακι μου! στο τελος αυτης της εβδομαδας που θα μπω στην 34η μου ειπε να κοψω και τα χαπια για τις συσπασεις και περιμενω να δω τι θα γινει. στις 31 ιουλιου ξεκιναω το πρωτο no stress. αυτα τα νεα μου κοριτσακια! φιλακια πολλα στις κοιλιτσες σας και στην πρωτη μπεμπουλα της παρεας!