Angeliica

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Το μπιμπερό είναι μια χρονοβόρα και πιο δύσκολη διαδικασία σε σχέση με το θηλασμό! Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να θηλάσω αποκλειστικά! Για να μη σχολιάσω τα απίστευτα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν κάθε φορά που έχω τη μικρή μου στο στήθος μου! Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι πολλές οι μαμάδες που επιλέγουν ελαφρά τη καρδία να μη θηλάσουν...

Πραγματικά, σαν να ακούω τις σκέψεις μου να εκφράζονται από ένα άλλο πρόσωπο! Είμαι 29 ετών. Το μωράκι μου είναι σχεδόν 2 μηνών. Ήθελα να το θηλάσω αποκλειστικά, αλλά δεν τα κατάφερα. Ίσως να ήταν ψυχολογικό, ίσως το μωρό να ήταν μεγάλο (3.940 κιλά/ 55εκ.), ίσως από φόβο να μην χάσει βάρος..... Τέλος πάντων, όταν έφτασε 26 ημερών , γεμάτη τύψεις που δεν το θηλάσω αποκλειστικά, ξεκίνησα να προσπαθώ. Χρησιμοποιώ θήλαστρο, ανελλειπώς, κάθε 3 ώρες ή αν τύχει να είναι ξύπνια και είναι η ώρα να θηλάσω βάζω τη μικρή. Το γάλα μου έχει παρουσιάσει μια μικρή αύξηση,αλλά όχι τόση ώστε να επιτύχω αποκλειστικό θηλασμό. Έτσι αν 2-3 θηλασμούς μαζεύω το γάλα και της το δίνω σε μπιμπερό ή την θηλάζω και μετά της φτιάχνω ξένο. Κάνω ό,τι χρειάζεται. Παρ'όλα αυτά , το γάλα δεν είναι αρκετό ,αν και έχω διαβάσει ότι δεν ισχύει και τέτοιο, σε μένα αυτό συμβαίνει. Τον πρώτο καιρό δεν μπορούσα να απολαύσω τις στιγμές με το μωρό μου κι έκλαιγα από τύψεις ότι εγώ έκανα κάτι λάθος και του στέρησα τον αποκλειστικό θηλασμό. Τώρα πια που έχω εξαντλήσει κάθε τρόπο και μέσο, νιώθω καλύτερα ξέροντας ότι δεν ευθύνομαι πια εγώ. Εξάλλου, κι εμένα η μάνα μου μετα βίας 1 μήνα με θήλασε και (δόξα τω Θεώ) το ανοσοποιητικό μου -προς το παρόν- λειτουργεί μια χαρά. Ούτε αρρωσταίνω εύκολα, παρόλο που είμαι εκπαιδευτικό και είμαι συνεχώς σε επαφή με μικρά παιδιά. Αν αύριο μου συμβεί κάτι στην υγεία μου , σίγουρα δε θα ευθύνεται ο θηλασμός! Είναι το σημαντικότερο , όπως είπατε οι περισσότερες, η ψυχική ηρεμία μαμάς και παιδιού. Η μικρή μου από νεογέννητη κοιμόταν 4 ώρες την ημέρα και 5-6 ώρες το βράδυ (ακόμα και τις λίγες μέρες που τη θήλασα αποκλειστικά). Μου έλεγαν οι μαίες να την ξυπνάω για να μη μένει το στήθος ανενεργό. Μια φορά το έκανα. Δεν μου πήγαινε η καρδιά να της χαλώ την ηρεμία της και τον ύπνο της. Το παιδί θα γινόταν νευρικό, αν δεν απολάμβανε ποτέ τον υπνάκο του. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι παιδίατροι και όλη η σχετική βιβλιογραφία υποστηρίζουν να ΜΗΝ ξυπνάμε τα μωρά. Γνωρίζω όλα τα καλά του θηλασμού κι εύχομαι όλες να έχουμε γάλα για τα μωρά μας. Αλλά αν αυτό δεν είναι εφικτό, δε θα τρελαθούμε κιόλας!!! Ξέρω παιδάκια που θηλάζουν και ασθενούν συχνά και παιδάκια που δε θήλασαν και είναι μια χαρά. Όλα σχετικά είναι. Επίσης, φρονώ πως σημαντικός παράγοντας είναι και η κληρονομικότητα....!!! Μπορεί να τα έγραψα λίγο μπερδεμένα, αλλά φαντάζομαι, καταλαβαίνετε ότι γράφω βιαστικά, διότι σε λίγο θα ξυπνήσει το κοριτσάκι μου. Απλά, θα ήθελα μέσα από αυτό το κείμενό μου να βοηθήσω κάποιες μανούλες να μην περάσουν αυτήν την άσχημη και γεμάτη τύψεις περίοδο που πέρασα εγώ (και που σιγά σιγά προσπαθώ να ξεπεράσω) , αλλά και φαντάζομαι πολλές άλλες μαμάδες! Απολαύστε την κάθε στιγμή με το μωράκι σας και απλά φροντίστε για την ψυχική του ισορροπία! Δεν υπάρχει κάποια συνταγή. Το κάθε μωράκι είναι διαφορετικό κι έτσι η κάθε μαμά θα βρει τον τόπο να του προσφέρει την ευτυχία και την αγάπη που χρειάζεται! Χρειάζεται και λίγο ένστικτο η υπόθεση, πέρα από συμβουλές και θεωρίες!!!