λοιπον κοριτσια ακουστε.
μιλαγα στη δουλεια με εναν τυπο που δεν εχω δει ποτε αλλα ειμαστε στα τηλεφωνα λογω δουλειας. πολυ συμπαθητικος και μπουρου μπουρου μου λεει οτι και αυτος (η γυναίκα του) ειναι στη 2η εξωσ. μετα απο 4 αποβολες 2-3 μηνα που ειχαν με φυσιολογικη συλληψη. για να μη σας τα πολυλογω μου λεει το εξης: "Για μωρο που δε θα γεννηθει δε θα κλαψω ποτε" ολοι θα γινουν γονεις αλλοι πιο δυσκολα αλλα καλυτερα ετσι, μου λεει, και οταν γεννηθει να ειναι υγειεστατο και να ζήσει για παντα. οχι ότι δε θα στεναχωρηθουμε αλλα προχωραμε για τα καλυτερα.
μου ανεβασε λίγο την ψυχολογια ο τυπος και εχει δίκιο μετα που το σκεφτηκα. τουλαχιστον οοοοταν το πετυχουμε να ειναι καλα για μια ζωη και εμεις με τους αντρουλιδες μας και τα παιδακια μας και ολος ο κοσμος
ηθελα πολυ να το μοιραστω μαζί σας...