Καλησπέρα σε όλους τους γονείς!
Θα ήθελα να ακούσω τις συμβουλές σας για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω με τις δίδυμες κόρες μου.
Οι δίδυμες είναι 4 ετών και φέτος ξεκινήσαμε το προνήπιο.Ως δίδυμα δεν μοιάζουν καθόλου εξωτερικά και εσωτερικά.Σε σημείο που δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ότι είναι αδέρφια.
Το περιβάλλον μας,από τους στενούς συγγενείς μέχρι την κοπέλα στον πάγκο με τα τυριά,τις ξεχωρίζει ως προς την εμφάνιση.Σχεδόν όλοι τονίζουν συνέχεια στη μεγάλη την εξωτερική της εμφάνιση. Προσπαθήσαμε από την αρχή να το περιορίσουμε,τονίζοντας ότι δεν είναι καλό για την ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών και ειδικά της ''όμορφης''.Οι φίλοι μας και οι δικοί μου συγγενείς το κατανόησαν και δεν έχουμε πια τόσο μεγάλο πρόβλημα.Οι συγγενείς του άντρα μου όμως,λόγω του ότι τις βλέπουν λίγες φορές το χρόνο και έχουν διαφορετική νοοτροπία,συνεχίζουν ακάθεκτοι!
Τα σχόλια επηρεάζουν τα παιδιά.Η μεγάλη χαίρεται όταν της λένε ότι είναι κούκλα και κάθε πρωί έχουμε μάχη για τα ρούχα της.Θέλει να βάφεται με τα καλλυντικά μου και να φτιάχνει τα μαλλιά της. Όταν έχουμε δε απροειδοποίητες ή πρωινές επισκέψεις δεν θέλει να εμφανίζεται με τις πυτζάμες. Δίνει μεγάλη σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση και πιστεύω πως χάνει στιγμές απ'την παιδικότητά της. Η μικρή δεν έχει καμία σχέση. Γκρινιάζει κι αυτή βέβαια για τα ρούχα αλλά σε φυσιολογικά για την ηλικία πλαίσια.
Στις διαφορές που έχουμε στο σπίτι η μεγάλη συχνά λέει στη μικρή <<Εγώ θα το πάρω επειδή είμαι πιο όμορφη από'σένα!>>.Αυτό το λέει και σε 'μένα,ενώ μου κάνει και έντονη κριτική στο ντύσιμο.
Σήμερα έτυχε να μην της αγοράσω κάτι που ήθελε και μου είπε ότι θα πάει στην πωλήτρια και θα της το χαρίσει.<<και γιατι να στο χαρίσει Μ.μου;>> <<Γιατι είμαι όμορφη!>>.Κόκκαλο εγώ
Επιδιώκει να είναι η αρχηγός και να έχει όλη την προσοχή στραμμένη πάνω της.Όσο μεγαλώνει γίνεται πιο έντονο.Μας κάνει εντύπωση γιατι ο άντρας μου κι εγώ δεν είμαστε έτσι,θα έλεγα ίσως και το άκρο αντίθετο.Η αδερφή της είναι ήρεμο παιδάκι,και δεν έχουμε ποτέ τις υστερίες,τα κλάμματα και τα πείσματα της μεγάλης. Όταν της εξηγούμε κάτι,το δέχεται και δεν χαλάει τον κόσμο μέχρι να γίνει το δικό της.Έχω πει και στις δασκάλες να μην της λένε για την εμφάνισή της αλλά κάθε μεσημέρι μου γυρνάει με διαφορετικό μαλλί (έχουν βρει οι δασκάλες μοντέλο για να παρουσιάσουν τις κομμωτικές τους ικανότητες)
Φοβάμαι πως τα σχόλια για την εμφάνισή της της έχουν δώσει την εντύπωση ότι μπορεί μόνο με αυτή να κάνει πάντα ό,τι θέλει.Δεν θέλω να πάθει ωραιοπάθεια γιατι κάτι τέτοιο θα την ακολουθεί σε όλη της τη ζωή.
Χρειάζομαι βοήθεια και δεν ξέρω αν ένας ψυχολόγος μπορεί να μας λύσει το πρόβλημα.SOS!