Μαρίνα Σ

Είμαστε και γι' αυτό εδώ... Να ξέρεις κι εγώ πόσο κουράγιο πήρα όταν το χρειαζόμουν... Και όχι μόνον! Η συμπαράσταση, είτε έμπρακτη είτε ηθική, είναι πάντοτε καλοδεχούμενη και γι' αυτό πρέπει και να μοιράζεται απλόχερα σε όποιον την έχει ανάγκη! Είμαι εδώ και ό,τι ξέρω και δεν ξέρω στη διάθεσή σου! Ομοιοπαθούσα βλέπεις.... Φιλάκια!

Αγαπητή Μερη, Καλώς σε παραπέμπουν σε ειδικό για να αξιολογηθεί η περίπτωσή σου ανοσολογικά. Το ότι οι εξετάσεις είναι "καλές" θα το κρίνει εκείνος. Κι εμένα όταν έκανα για θρομβοφιλία κλπ, καλές ήταν (ενώ δεν ήταν) κι ενώ έπρεπε να κάνω αντιπηκτικές από την αρχή της θεραπείας με ορμόνες σε υπερδιπλάσια δόση, από την εξωσωματική μου είπαν από την εμβρυομεταφορά και μετά. Για να μην πω για ΝΚ κλπ!!!! Ψάξε το και κυνήγησέ το, κανείς δεν τα ξέρει όλα, οι περιπτώσεις αυτές είναι ιδιαίτερες (εγώ έχω 4 εξωσωματικές χωρίς επιτυχία & η 5η έφερε εγκυμοσύνη διδύμων - αφού προσέτρεξα σε ειδικό - που παλλινδρόμησαν ταυτόχρονα την 9η εβδομάδα...). Για τα αντιπατρικά αυτό που έχω ακούσει είναι ότι παίζουν ρόλο στην αρχή της κύησης... Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία αυτή τη φορά!!!!

Κορίτσια μου, Μετά από 4 εξωσωματικές (αφού περιμέναμε αρκετά....) χωρίς αποτέλεσμα, και αφού απευθυνθήκαμε σε ειδικό για τα προβλήματα που μέχρι τότε δεν γνώριζα (θρομβοφιλία, υψηλά ΝΚ κλπ κλπ), στην 5η προσπάθεια έμεινα έγκυος για πρώτη φορά!!! Είχα δει κ λίγο αίμα 1-2 μέρες πριν τη χοριακή κι είχα απελπιστεί κι έκανα σαν την τρελλή όταν με πήραν να μου το πουν... Τι να λέμε για τον πρώτο υπέρηχο που ήταν 2!!!! Και τι να πρωτοπεριγράψω όταν ακούσαμε τις καρδούλες να χτυπούν (15/07). Στα γεννέθλιά μου (18/07) πήγαμε στον γιατρό της εξ/κής θεωρητικά για τελευταία φορά, να κάνει υπέρηχο κ να δώσει βεβαίωση για τον γυναικολόγο μου κλπ. "Δυστυχώς, έχουν σταματήσει. Δεν βλέπω ζωή. Λυπάμαι". Τι να σας πρωτοπεριγράψω; Εμένα αποσβολωμένη στη γυναικολογική καρέκλα; Τον άντρα μου (ο οποίος έκλαιγε σαν μωρό όταν έμαθε τα καλά νέα) κ άσπριζε, άσπριζε μέχρι που σωριάστηκε λιπόθυμος; Και μετά όλοι να τρέχουν για να τον συνεφέρουν κι εγώ να λέω "αγάπη μου δεν πειράζει, καλά να είμαστε" κι όλοι να με κοιτάνε άλαλοι! Συν οι γονείς μου που έχασαν 10-15 χρόνια από τη στεναχώρια... Μέχρι που ξέσπασα όταν με πήρε η κολλητή μου... Ήμουν κι εγώ στην 9η εβδομάδα και ήλπιζα (ναι!) ότι θα είχαν κάποιο πρόβλημα, έτσι, για να μου έρθει πιο μαλακά η παλινδρόμηση. Αμ δε!!!! Το δείγμα έδειξε οκ χρωμοσωμικά, αλλά τα λοιπά φλεγμονή και υψηλά ΝΚ!!!!!!!!!!!!!! Από τότε πέρασα από πολλά στάδια κατάθλιψης, μέχρι που έλεγα ότι δεν θα συνεχίσω, κουράστηκα, δεν αντέχω άλλο! Ξέσπασα στον άντρα μου... Πέρασε όμως ο καιρός, έφερε κι άλλα (συμφύσεις, υψηλή προλακτίνη) αλλά παίρνω κουράγιο από άλλες κοπέλες που πέρασαν χειρότερα (μια κοπέλα γέννησε μάλλον αρκετά πρόωρα, έβαλαν το μωρό σε θερμοκοιτίδα, αλλά κόλλησε ενδονοσοκομειακή λοίμωξη κ δυστυχώς ... το έχασαν) ή προσπάθησαν περισσότερο. Και βλέπω ότι έγινε για καλό, ναι! Έμαθα και για άλλο πρόβλημα που θα το αντιμετωπίσω την επόμενη φορά! Ο πόνος αυτός δεν ξεχνιέται, γράφω και κλαίω... Θέλεις χρόνο και αγάπη για να το ξεπεράσεις και θα το κάνεις. Όλα θέλουν τον χρόνο τους. Και μετά θα συνεχίσεις γερή και πιο δυνατή. Ψάξε γιατί συνέβη και θα πάνε όλα καλύτερα την επόμενη φορά!

Alexita μου, κουράγιο & υπομονή, αλλά σίγουρα η ΚΑΛΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ είναι αυτή που θα μας κρατήσει όρθιες στις δυσκολίες μας. Να βλέπεις τα πράγματα και από τη θετική τους πλευρά: τώρα ξέρεις για κάποιο πρόβλημα που πριν δεν το γνώριζες, άρα θα μπορέσεις και να το αντιμετωπίσεις!!!! Και σίγουρα οι 7 μήνες μπορεί να σε ταλαιπώρησαν αλλά σκέψου για άλλες κοπέλες που μετράμε χρόνια και χρόνια!!! Εγώ ξέρεις τι λέω; Ότι, οκ, μεγάλη πίκρα να χάνεις ξαφνικά το μωρό / τα μωρά σου, αλλά τουλάχιστον σε μένα αυτό το γεγονός έδειξε ότι έχω σοβαρότερο πρόβλημα και άρα (ελπίζω ότι) θα το αντιμετωπίσουμε καλύτερα την ερχόμενη φορά. Το "τυχαίνει" έχω καταλήξει να πιστεύω ότι είναι η απάντηση των γιατρών όταν δεν γνωρίζουν την εξήγηση. Είμαι παντρεμένη από το 97, τόσο "άτυχη" πια;;;; Όχι, έχω θέματα με το ανοσοποιητικό & την θρομβοφιλία κλπ, άρα καλώς έκαναν κι απέτυχαν οι προηγούμενες προσπάθειες για να βρω μπροστά μου αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο που θα με βοηθήσει και θα με στηρίξει! Είσαι πολύ τυχερή που τα "καμπανάκια" χτύπησαν στην πρώτη σου εξωσωματική!!!! Θα πάνε όλα καλά! Θα το δεις κ δεν θα το πιστεύεις!!!!

Θα πρέπει να αξιολογηθεί η περίπτωσή σου από ειδικό (αιματολόγο), δηλαδή να δει όποιες εξετάσεις έχεις κάνει και να σου πει τι πρέπει να κάνεις ώστε στην επόμενη προσπάθεια να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη. Προφανώς θα λάβεις κάποια αγωγή, ώστε να "ρυθμίσεις" το ανοσοποιητικό σου κ να μην είναι τόσο "επιθετικό" προς το έμβρυο. Πρώτα θα ασχοληθείς με το ανοσοποιητικό και μετά θα συνεχίσεις για προσπάθεια. Εγώ έχω 4 προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα, απευθύνθηκα σε ειδικό ο οποίος έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά (δεν ήξερα ότι είχα αρρύθμιστο ανοσοποιητικό, θρομβοφιλία κλπ κλπ κλπ) - νά 'ναι καλά! Η 5η έφερε εγκυμοσύνη σε δίδυμα (πήρα αγωγή πριν ξεκινήσω και την ακολουθούσα και μετά), τα οποία δυστυχώς παλλινδρόμησαν την 9η εβδομάδα, δείχνοντας την ανεπάρκεια που έχω στο ανοσοποιητικό της πυέλου ("πήρα" μικρόβιο κ έγινε φλεγμονή), η οποία θα αντιμετωπιστεί στην ερχόμενη με αυστηρότερη αγωγή κλπ κλπ. Εύχομαι να πάνε όλα καλά. Καλή επιτυχία!

Γεια σας κορίτσια! Επιτέλους κατάφερα να μπω στο φόρουμ σας κ χαίρομαι πολύ γι' αυτό! Προχωράω στην 6η (ε! και νικηφόρα λέμε) προσπάθεια εντός ημερών και μου λείπουν 5 ενέσεις cetrotide 0.25. Μήπως έχει ξεμείνει καμιά σε κάποια που δεν τη χρειάζεται; Σας ευχαριστώ πολύ & ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ σε όλες...