elepet79

Ο κύκλος μου ειναι 28-29 ημερών.Τη 14ή ημέρα ήρθαμε σε επαφή με το σύζυγο.Δεν έγινε εκσπερμάτηση ελευθερα (εξω απο το κολπο )αλλά αμέσως μετά συνεχίσαμε χωρίς να εχει πλυθεί ή ουρήσει .Υπάρχει κίνδυνος εγκυμοσύνης?? Να επισημάνω πως εγώ ήμουν σε πολύ γονιμη μέρα και ειχα πολλά κολπικά υγρα.Έχω ήδη ενα κοριτσάκι 2 ετών.Τελευταία περίοδος 30/08/08. Ευχαριστω πολυ εκ των προτέρων! Άννα.

Είμαι η μαμά της μικρούλας Ιωάννας 18 μηνών.Ελπίζω να τα λεμε συχνά!!!! Καλώς σας βρήκα!!!!!!

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ! Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί. Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό. Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου?? Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου?? Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της?? Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο?? ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ! Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί. Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό. Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου?? Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου?? Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της?? Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο?? ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ! Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί. Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό. Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου?? Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου?? Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της?? Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο?? ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

Καλημέρα Αντριάννα.Θα σου εξηγήσω ακριβώς τη διαδικασία προσαρμογής που ακολουθήσαμε .Το παιδί ξεκίνησε πρώτη μέρα στο σταθμό Παρασκευή 2 Μαίου.Τη πήγα εγώ για μια ωρίτσα περιμένωντας να την πάρω.Αμέσως έδωσε το χεράκι της στη παιδαγωγό και πήγε με τα άλλα παιδάκια.Όλα μια χαρά. Το παιδί μετα τη 1 ώρα δεν ήθελε να φύγει απο το σταθμό,καταχαρούμενη.Το Σάββατο αρρώστησε με ίωση και τη Δευτέρα και Τρίτη τη κράτησα στο σπίτι να αναρρώσει.Τετάρτη ήταν κάπως καλύτερα και αποφάσισα να την πάω,με δέκατα και λίγο βήχα.Την άφησα εκεί για 3 ώρες και επεστρεψα να τη πάρω.Όλα πάλι μια χαρά .Δεν την πείραξε που την άφησα και πάλι δεν ήθελε να φύγουμε,ήθελε να μείνει και να παίξει κι άλλο.Παρασυρόμενη απο τη θετική αντίδραση του παιδιου στο νέο περιβάλλον συννενοήθηκα με την διευθύντρια να την πάρει το σχολικό την επόμενη ημέρα.Εδώ μάλλον έπραξα ΛΑΘΟΣ! Το επόμενο πρωί στις 7.30 που ήρθε το σχολικο δεν ήθελε να μπει φυσικά και έκλαιγε.Εγώ την παρέδωσα στη συνοδό ενώ έκλαιγε και έφυγε.Μετά απο λίγο τους πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι έχει ξεχαστεί και παίζει με τα άλλα παιδάκια και είναι μια χαρά.Το απόγευμα το παιδί γύρισε πτώμα ,καταβεβλημένο απο την ίωση με πυρετό και έντονο βήχα.Την επόμενη μέρα φυσικά δεν τη πήγα και τη κράτησα σπίτι να ηρεμίσει το Σαββατοκύρισκο.Απο τη Δευτέρα αποφάσισα να τη πηγαίνω εγώ κατα τις 9 και όχι πολύ πρώι για να μην την επιβαρύνω που ήταν άρρρωστη και να την επιστρέφει κανονικά το σχολικό στις 3.30.Το πρωί που την αφήνω στο σταθμό κλαίει και γατζωνεται πάνω μου,δε θέλει να με αποχωριστεί με τίποτα.Μετά βέβαια ηρεμεί και παίζει με τα άλλα παιδια,δεν έχει πρόβλημα,δεν με αναζητάαει κατα τη διαρκεα που βρίσκεται εκεί.Μου λένε ότι περνάει καλα΄,τρώει και σχετικά έχει εύκολη προσαρμογή απο ότι μου λένε οι δασκάλες τις.Μόνο που δε κοιμάται καθόλου εκεί. Απο αύριο ξεκινάω δουλειά και δυστυυχώς θα έρθει το σχολικό να τη πάρει πρωι πρωι.Έτσι κι αλλιώς όμως και που την πήγαινα εγώ πάλι έκλαιγε.οπότε δεν ξέρω τι διαφορά θα κάνει εγώ ή το σχολικό. Πόσο καιρό θα της πάρει να μην κλαίει όταν την αφήνω??Θα έχει επιπτώσεις στη ψυχή του παιδιού μου αυτός ο αποχωρισμός απο την αγκαλεία μου?? Ήδη παρατηρώ αλλαγές στη συμπεριφορά της.Είναι ανασφαλής ,θέλει όλο αγκαλεία,αρνείται να κάνει πράγματα που έκανε με ευχαρίστηση ,όπως να τη κάνουμε μπάνιο.Μήπως όλα αυτα είναι αντίδραση στο νέο τρόπο ζωής που της έχουμε επιβάλλει?? Υπάρχει περίπτωση να αποκτήσει το παιδί μου μόνιμα ψυχικά τραύματα και εχθρική συμπεριφορά απέναντι μου απο τη διαδικασία αποχωρισμου?? Το εκλαμβάνει ως εγκατάλειψη στο μυαλουδάκι της?? Πως μπορώ να το κάνω λιγότερο ανώδυνο?? ΈΚΑΝΑ εγώ κάτι λα΄θος??

Η κόρη μου 18 μηνών ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες παιδικό σταθμό.Κλαίει όταν την αφήνω στο σταθμό και γατζωνεται πάνω μου.Παρατηρώ ότι έχει αλλάξει και η συμπεριφορά της στο σπίτι.Έχει γίνει πολύ ανασφαλής ενώ δεν ήταν,θέλει συνέχεια αγκαλειά που ποτέ δεν ήθελε,δεν θέλει να κάνει μπάνιο ενώ τρελενότανε,δεν ξέρω τι της συμβαίνει.Έχουν να κάνουν όλα αυτά με την προσαρμογή της?? Θα της δημιουργηθεί ψυχολογικό πρόβλημα?? Να προσθέσω ότι συνέπεσε με την προσαρμογή να κολλήσει μια ίωση που την βασανίζει εδώ και 10 ημέρες.Το παιδί μου έχει πολύ γκρίνια,κλαίει,γατζώνεται πάνω μας..δεν ξέρω πως να το βοηθήσω.Προσπαθώ και είμαι διαρκώς δίπλα του απο το μεσημέρι που επιστρέφει απο το σταθμό,παίζουμε ασχολούμε συνέχεια μαζί της μέχρι να κοιμηθεί. Θ αργήσει να προσαρμοστεί ή δεν θα προσαρμοστεί ποτέ και θα είναι φοβισμένο και ανασφαλές??Δε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο σε καμιά περίπτωση,προτιμώ να κάτσω σπίτι. Ας μου απαντήσει κάποιος ειδικός αν γνωρίζει γιατί έχω χάσει τα μυαλά μου.Νιώθω τύψεις, ενοχές που την άφησα για να ψάξω για δουλειά..νιώθω ότι της δημιουργώ ψυχολογικό πρόβλημα ενώ ήταν ένα υγιές χαμογελαστό παιδί.