tirogaridaki

Κι εγώ μαζεύω τις μπαταρίες και τις ανακυκλώνω.όσο για τα φώτα, προσπαθώ όσο μπορώ να μην τα αφηνω αναμμένα χωρις λόγο!

Καλημέρα κορίτσια. Θέλω να βάλω στο cd της βάφτισης τραγούδι και δεν ξέρω ποιο να βάλω...έχω διαλέξει μερικά και θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας! Ποιο σας αρέσει περισσότερο και αν έχετε κάποιο άλλο να μου προτείνετε! Σας ευχαριστώ πολύ!!!

Ορμώμενη από το θέμα που άνοιξε η hope_89 είπα να ανολιξω αυτό το θέμα και εγώ για να πούμε η κάθε μια που και πως συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος , που κακά τα ψέματα όσο πάει και κατασττρέφεται. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν ο γιος μου θα μπορέι να ζήσει ευτυχισμένος όπως εγώ ή τα παιδιά του , έχοντας΄από τη φύση όλα όσα εγώ αγάπησα και ευχαρηστήθηκα. Τα δάση, το φρέσκο νερό, τις όμορφες παραλίες μας..θα μπορεί άραγε να τα χαρεί ή θα του τα στερήσουμε όλοι εμείς..και κυρίως οι <<μεγάλοι>>που δείχνουν αδιαφορία στα όνειρα και στη ζωή του παιδιού μου! Σαν άτομο οι κινήσεις προστασίας του περιβάλλοντος δεν είναι είναι πολλές..είναι ώρες ώρες που λέω..<<εδώ τα ξενοδοχεία και τα εργοστάσια ζουν στον κόσμο τους και καταστρέφουν τα πάντα, πόσο να βοηθήσω εγώ;;>> όμως θέλω, τοθέλω πολύ και έτσι το προσπαθω.. Κυρίως χρησιμοποιώ απορρυπαντικά οικολογικά αν και κάποιες φορές παίρνω και τα μη οικολογικα..μου φαίνεται θα τα κόψω! Επίσης προσέχω όταν ανοιγω τη βρύση να μην την αφήνω να τρέχει με τις ώρες. Επίπλέον χρησιμοποιώ στο γιο μου πάνες από βαμβάκι , σαν πετσετούλες είναι για όλη μέρα και μόνο τη νύχτα του βάζω τα πάμπερς τα κανονικά. Γλιτώνουμε έτσι δεν ξέρω και εγώ πόσα κιλά χρησιμοποιημένα πάμπερς που θα μεινουν στη γη για τουλάχιστον 200 χρόνια!Το λάδι όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο θέμα, το βάζω σε βαζακια και έχω σκοπό να το ανακυκλώσω καθώς έχω δει ένα βαν -φορτηγάκι που μαζεύει χρησιμοποιημένα λαδια. Ανακύκλωση δεν κάνω καθώς δεν υπάρχουν κάδοι στο νησί μας. Πείτε και εσέις τι άλλο θα μπορούσαμε οι υπόλοιποι να κάνουμε , που το κάνετε εσείς.Να πάιρνουμε ιδέες!

Καλημέρα. Νέλλη ΄μπράβο σου που είσαι προστάτης του περιβάλλοντος!Και εγώ που νόμιζα ότι ήμουν από τις λίγες που κάνω αγώνα να αλλάξω τη γνώμη των γονιών μου οι οποίοι δυκολα αλλάζουν συνηθειες! Κι εγώ το λάδι το μαζεύω σε μπουκάλια και έχω σκοπό να το δώσω σε ανακύκλωση λαδιού αλλά δεν ξέρω που. Ποιο σουπερ μάρκετ βρε κορίτσια το κάνει αυτο;;

Ευχαριστώ πολύ μπεμπαδομαμά. Η αλήθεια είναι πως αν είναι αυτός ο γνώμονάς μας όλα είναι σωστά και τίποτε λάθος. Γιατί τότε αναρωτιόμαστε αν αγαπάμε τον άλλο σωστά. Δεν θέλουμε να τον πληγώνουμε κτλ κτλ. Γι αυτό πιστεύω πως μόνο έτσι θα μεγαλώσουμε πραγματικούς ανθρώπους. Κ εγώ κάνω λάθη απέναντι στο παιδί μου, όμως κάθε μέρα ανανρωτιέμαι..τι κάνω λάθος και τι σωστό; Τι μπορώ να αλλάξω απέναντι στον τρόπο που αγαπω το παιδί μου και όχι μόνο σε εκείνο. Αλλά και στον άντρα μου. Και πάλι τίποτα δεν με κάνει ούτε τέλεια συζηγο αλλά ούτε τέλεια μητέρα. Το προσπαθώ όμως και εκεί είναι η ουσία.

Ντάντη σου εύχομαι να έχεις ένα μωρουλίνι στην κοιλιά! Καλό θα ήταν όμως να μη το σκέφτεσαι..γιατί μπορεί να απογοητευτείς και το λέω αυτό γιατί αν το δεις επιστημονικά το 50% των γονιμοποιημένων ωαρίων δεν εμφυτεύονται στη μήτρα. ΔΗλαδή ακόμη και γονιμοποίηση να γίνει δεν είναι απόλυτο ότι θα μείνεις έγκυος. Δε σου το λέω για να σου χαλάσω τη διάθεση ,αλλά προτιμώ να λέω τα πράγματα με το όνομά τους!Πραγματικά εύχομαι να γίνει αυτό που επιθυμείς, μέσα από την καρδιά μου! Τόσες φορές σε έχω παρακολουθήσει που το κυνηγάς που λέω <<αντε βρε μωρουλίνι...μπες στην κοιλιά της να χαρεί η γυναίκα!!!!>> χαχαχαχα Πάντως να ξέρεις ότι εφόσον σου χαμογέλασε, η ωορρηξία γίνεται οπότε μετά είναι θέμα μηνών το πότε θα μείνεις έγλυος!ΜΠΟρεί δηλαδή να μη σου κάτσει τώρα αλλά τον άλλο μήνα! ΕΥχομαι τα ευχαριστά!!Μετράω μαζί σου τις μέρες και ανυπομονώωωωω!!!!

Λίγη αυτοκριτική δε βλάπτει!!!!!Όλοι στην πορεία ξεχνάμε τι έχουμε πει και θεωρούμε τον εαυτό μας αθώο και πως τόλμησε ο άλλος να ξεστομήσει κάτι τέτοιο για μας!!Ας το σκεφτούμε λιγάκι όλες και κυρίως εκείνες για τις οποίες χτυπάει η καμπάνα!!Και επιτέλους...κοφτε το δασκαλίκι και γίνεται απλοί σύμβουλοι!!!Σε όποιον αρέσει η συμβουλή σε όποιον όχι γούστο του καπέλο του!Εξάλλου τα παιδιά έρχονται στη ζωή χωρίς οδηγίες χρήσεως , επίσης κανένας δε σπούδασε γονέας και πιστεύω πως ναι, κανένα παιδί δεν έπαθε τίποτα από το κλάμα! Από την εγκατάλειψη και την έλλειψη αγάπης και στοργής ναι, αλλά από την προσπάθεια ενός γονέα να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί και πάνω εκεί να κάνει λάθη, το θεωρώ απαραίτητο και δικαιολογημένο!Ας μη γινόμαστε αυστηροί κριτές κανενός και κυρίως σε ανθρώπους που θέλουν να δώσουν αγάπη αλλά και σωστή ανατροφή και δεν ξέρουν το πως!Το ότι εμείς ακολουθούμε μια τακτίκή δεν μας κάνει απαραίτητα σωστές!!!Που ξέρουμε τι κάνει η κάθε μια;;; Μπορεί μια μητέρα να αφήσει το μωράκι να κλάψει μια φορά λίγο παραπάνω αλλά να είναι τόσο στοργική και τόσο αφιερωμένη στο παιδί της που το λαθάκι της είναι αμελητέο και άλλη που τρέχει κάθε φορά που κ΄λαίει οτ μωρό αλλά δεν προσφέρει τίποτα στο μωρό παρα μόνο μια απλή αγκαλιά, ούτε τρυφερότητες ουτε τίποτα..όλα είναι σχετικά και αφορά την κάθε μάνα ξεχωριστά! Και κάτι ακόμη, είμαι δασκάλα , εν ολίγοις παιδάγωγός. Ποτέ δεν ήμουν και ούτε πρόκειται να είμαι απόλυτη σε κάποια άποψή μου , ούτε θα χρησιμοποιήσω το επάγγελμά μου για να τονίσω τη γνώμη μου. Γιατί;; Γιατί όσο συζητώ με ανθρώπους μαθαίνω να κρατάω τα μάτια μου και τα αυτιά μου ανιοιχτά και να δέχομαι νέες απόψεις ακόμη και αν μ προσβάλλουν .Τι θέλω να πω; Ας κρατήσουμε τα απόλυτα και τα αυθαίρετα για το μυαλό μας και μόνο! Αν θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μς σωστά..πρέπει να δείξουμε μεγάλη κατανόηση αλλά και διαλλακτικότητα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και απόλυτο!!Όλα είναι ρευστά και όλα σχετικά!!Αγάπη να υπάρχει αλλά και θέληση πραγματική να βοηθήσουμε τον άλλο και να τον καταλάβουμε ΚΥΡΙΩΣ!!!Γιατί αν πρέπει να βοηθήσεις κάποιον πρέπει πολύ απλά να τον καταλάβεις..και εκεί υστερούμε πολλές απόμας..πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τ μας ζητάει ο άλλος, ανοίγουμε το φωτεινό παντογνώστη και δικαστ΄πη που έχουμε μέσα μας και αρχίζει να μίλάει...και να λέει πράγματα απόλυτα και <<καθωςπρέπει>>!!!

Εφουλα άσε τους άλλους να λένε!!Είναι πολύ εκνευριστικό να σου λένε πως το μωρό σου έχει όλα τα περίεργα, ειδικά αν είναι το πρώτο σου μωράκι! Χαλάρωσε και άκου το μωράκι σου..καλό θα ήταν επίσης να προμυθευτείς ένα βιβλίο που αναφ΄ρεται στο θέμα που σε απασχολεί. Εγώ είχα πάρει ένα βιβλίο σχετικά με τον ύπνο των βρεφών. Βοηθάει αρκετά! Να λες ότι σε απασχολεί γιατί βοηθάει αρκετά να ακούς και από άλλες μάμάδες πως το μωρό σου είναι φυσιολογικό σε αυτά που κάνει. Εννοείται βέβαια πως οι συμβουλές είναι ότι καλύτερο από το να ακούς να σου μειώνουν το μωράκι σου ή εσένα πως δεν είσαι καλή μαμά. άκου το μωράκι σου, μόνο αυτό ξέρει τι θέλει και κανένας άλλος! Πολλες φορές προσπάθησα να του αρνηθώ αυτό που ζητούσε ομως εκείνο έκλαιγε περισσότερο και αργότερα όταν μεγάλωνε με κοιτουσε και έκλαιγε σαν να έλεγε <<μα καλά γιατί δεν καταλαβαίνεις τι θέλω εεεεεεεεε ;; δε με ακούς που κλαίωωωωωω;;;;;>> Αυτό θυμάμαι χαρακτηριστικά το έκανε όταν ξυπνούσε μέσα στη νύχτα γύρω στους 6 μήνες όπου λοιπόν στηριζότανε στα δυο του χέρια, γυρνούσε με κοιτούσε κι έκλαιγε με μαύρο δάκρυ!! Ποιο εκφραστικό μωρό δε θα μπορούσε να είναι!!!χεχεχεχε Καλή επιτυχία στο ρόλο σου σαν μαμά!!!

LaLa έγραψε:

Γεια σου Εφούλα..τα ξέρω αυτά , τα έχω ζήσει. Δεν αντέδρασα σωστά τότε και θυμάμαι ότι εκνευριζόμουν πολύ, όμως θα σε συμβούλευα να ακούσεις τι σου ζητάει το μωρό σου παράλληλα με μερικά κολπάκια. Πάρε την αγκαλιά και άσε την να κοιμηθεί πάνω σου. Μη την μάθεις όμως στα κουνήματα, πάρε έναν φωτεινούλη με μουσικούλα και μόλις την πάρεις αγκαλιά βάλε και την μουσικούλα δίπλα σου να παίζει. Μετά πάλι μόλις την βάλεις στην κούνια ξαναβάλε το.Σιγά σιγά και με τον καιρό θα μάθει να κοιμάται με τη μουσικούλα του φωτεινούλη. Σε πληροφορώ , ενώ είχα τα ίδια προβλήματα με σένα στον ύπνο σε αυτή την ηλικία, πλέον ο Δημητράκης μολις τον βάλεις στην κούνια πατάει μόνος τους τη μουσικούλα και πέφτει για ύπνο. Βέβαια αν μείνεις αρκετή ώρα μέσα στο δωμάτιό του ή περάσεις από έξω και σε δεί, θα κλάψει για 20 δευτερόλεπτα ίσα ίσα για να με κάνει να πάω να τον πιάσω αγκαλιά , όμως δεν του δίνω σημασία και κοιμάται. Μην ξεχνάς πως όλα τα μωράκια θέλουν να κοιμούνται με τη μαμά τους παρείτσα. Πόσο μάλλον εσένα που είναι τοσοδουλι και η αγκαλιά σου το ηρεμεί. Μην βιάζεσαι να την απομακρύνεις από σένα, όμως όσο την αφήνεις να σπαράζει στο κλάμα το δυσκολέυεις το θέμα γιατί νομίζει ότι την αγνοείς για τα καλά.Σιγά σιγά βήματα και υπομονή από την μερίά σου!!

Φαφαουλι έγραψε: Ήθελα να γράψω <<να πέσει γερό ξύλο>>. Θέλω να πω πως σίγουρα σε περίπτωσει που δε θα μπορώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου μπορεί να του χτυπήσω το χεράκι ή τον ποπό , όχι ότι το θεωρώ σωστό απλώς νομίζω ότι δεν είμαι αρκτά ικανή να σταματήσω τον εαυτό μου..αλλά ξύλο όπως το έφαγα εγώ δεν πρόκειται να δώσω ποτε.Γι αυτό είμαι απολύτως σίγουρη!!!

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ..πραγματικά πόσο με ωφέλησε να σας ανοιχτώ..ευτυχώς σχεδόν το ξεχνώ την καθημερινότητά μου. Μέσα στην καρδιά μου όμως είναι το αγαπημένο μου ,παραμελημένο μου παιδάκι..αυτό που δεν μπορεσε να έχει όλα τα καλά του κόσμου και πολύ περισσότερο την αγάπη της μαμάς του..μέσα στην καρδιά μου του έχω αδυναμία..παρόλο που είχα κάνει έκτρωση ξανά στα 20 μου εξ αιτίας των γονιών μου π[ου δεν το ήθελαν και με πίεζαν, παρόλο που είχα κλάψει και για εκείνο το μωράκι πολύ..πάρα πολύ, αυτό ήταν το πιο άτυχο..γιατί έβλεπα το μεγάλωμά του μήνα με το μήνα..ένιωθα 2η φορά μαμά..και η δική του ευτυχία ήταν κοντά..σύντομα (μετά από 6 μήνες) θα ήταν στην αγκαλιά μου..και όμως..΄πόσο άτυχο ήταν.. Αναστασία μου δε νομίζω ότι χρειάζομαι ψυχολόγο..δε θέωρώ ότι θα με καταλάβει τόσο όσο κοπέλες σαν εσάς που έχουν βιώσει η κάθε μία τη δική της ιστορία ή που έστω σαν μανούλα μπορεί να μενιώσει.. Vaster μου πλέον και εγώ έπαψα να λέω <<τώρα θα ήμουν στην 16 εβδομάδα..ακούγεται πολύ όμορφο και με κάνει να δακρύζω ...όμως δεν ωφελεί..βέβαια δεν μπορώ να ακουω για κοπέλες πόυ θα μπορούσα να είμαι στη θέση τους..μέσα μου κάτι ραγίζει..θα το παλέψουμε..η δική σου περίπτωση ήταν περισσότερο επίπονη και σε συγχαίρω για την ψυχραιμία σου πλέον..εύχομαι να μη σου ξανασυμβεί τίποτε πια..σε σένα και σε κάθε κοπέλα!! Μακριά από κάθε κοπέλα αυτά τα ασχημα..Θυμάμαι είχα σκοπό να ετοιμάσω ένα μπλουζάκι με το εξής σλόγκαν..θα ήταν ένα μωράκι ντυμένο δώρο και θα έλεγε...<<My mammy asked me from Santa for Chrismtas..>>Δηλαδή <<η μαμα μου με ζήτησε από τον Αγιο Βασίλη για τα Χριστούγεννα>> καθώς θα γεννιόταν κοντά στα Χριστούγεννα..Πλεόν είναι αληθινό..Θέλω να μου έρθει τα Χριστούγεννα σαν δώρο!!! να ξυπνήσω Χριστούγεννα και να το έω στην κοιλίτσα μου....θα νιώσω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη...

Μαίρη καταλαβαίνω πολύ την απογοητευση σου...ξέρω πως αισθάνεσαι ότι δεθα κάνεις ποτέ παιδιά! Προσπάθησε να βγάλεις αυτή τη σκέψη από το μυαλό σου..Δεν ξέρω τι φταει και συμβαίνει αυτό , αλλά να επιμείνεις και όλα θα πάνε καλά! Εφόσον κανένας γιατρός δεν ξέρει γιατί γίνεται αυτό,εσύ συνέχισε να προσπαθείς..μην απογοητεύεσαι...θα έρθει το μωράκι σου! Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο να κάνεις από το να είσαι αισιόδοξη και να επιμένεις να ελπίζεις για το όνειρό σου!!! Καλή επιτυχία την επόμενη φορά και καλή τύχη(θα την χρειαστείς!! )

Το αγορακι μου, καλό θα ήταν να θυμίσεις στον άντρα σου το λόγο που δίνετε στο παιδι αυτό το όνομα..και αφού αποφασίσετε εσείς ξανά πως θα το πείτε , πες στον άντρα σου να βγάλει εκείνος το ΄φίδι από την τρύπα. Να μην ανακαευτείς καθόλου γιατι θα βρεθείς να είσαι στο τέλος η κακή. Δε θα αναφέρεσαι καθόλου σε αυτο το θέμα. Ο αντρας σου λοιπόν θα υπενθυμίσει μέ όμορφο τρόπο ότι ναι μεν έκανε πολλά για σας και είστε ευγνώμων γι αυτό αλλά θέλετε πολύ να τιμήσετε το γιο του που έφυγε από τη ζωή..συμφωνήστε να δώσετε το όνομά του στο επόμενο παιδί(ειδικά αν είναι και κορίτσι θα είναι τέλεια!Μαργαρίτα!!) Φιλια!

Τι να σου πω βρε Μαριμαρ..πιστεύω πως δεν είναι απολύτως τίποτα! Το αίμα είναι κόκκινο, όχι πορτκαλί!! Δεν είναι αιμα, οπότε δεν πρέπει να γχώνεσαι! Μπορεί να είναι πολύ κιτρινισμένα ούρα, μπορεί να είναι τίποτα απο τον ποπό του ακόμη και αν φαίνεται μρποστά...Καλό θα ήταν βέβαια να πάρεις ένα τηλέφωνο σε ένανγιατρό ακόμη και τώρα. Εγώ στη θέση σου αν ντρεπόμυν να πάρω τον παιδιατρο τέτοια ώρα θα έπαιρνα στο νοσοκομειο να μου πουν!Ετσι απλώς για να μου φυγει η ιδέα!!!Θεωρώ από το χρώμα τους κυριως πως δεν είναι κάτι που πρέπει να σε τρομοκρατεί. Όταν κάτι έχει άιμα είναι κόκκινο όπως και να το κάνουμε! Το πορτοκαλί μπορείνα έχει μεγάλη σχέση πιστεύω με τα ούρα του , μπορεί να είναι χρώμα απο κάποιο ρούχο ή σημείο από τον ιδρώτα να ξέβαψε κτλ κτλ..μπορεί να είναι οτιδήποτε που δεν πάει το μυαλό σου και να είναι ανευ ουσίας!

Φαφαουλι έγραψε: Κορίτσια μου, τι να πω, δεν περίμενα τέτοιες απαντήσεις- εξομολογήσεις. Νόστιμο τυρογαριδάκι μου, δεν φταις εσύ που απλώνεις το χέρι σου. Από έρευνες στη ψυχολογία 9 στις 10 περιπτώσεις παιδιών που έχουν βιώσει βία στην παιδική τους ηλικία, θα δέιρουν σαν ενήλικες ακόμα και αν δεν είναι βίαιοι σαν άνθρωποι. Είναι μέσα τους όμως, τέτοια τραύματα δεν φεύγουν εύκολα, μας ακολουθούν πάντα σαν σκιά. Με όλο το σεβασμό και χωρίς καμία πρόθεση να σε θίξω (δεν γνωριζόμαστε καν άλλωστε), εαν θα το ήθελες θα μπορούσες να επισκεφθείς κάποιο ψυχολόγο, να σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω. Δεν είναι ντροπή, και εγώ έχω πάει αν το ένιωσα ανάγκη, με τα δικά μου οικογενειακά προβλήματα. Και με βοήθησε πολύ. Έτσι θα μπορείς να ξεφύγεις από ενοχές, να συγχωρέσεις πραγματικά τους δικού σου και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου ότι δεν θα χτυπήσει ποτέ τα παιδιά σου. Απλά μια πρόταση κάνω και ζητώ συγνώμη αν σε ενόχλησε. Μετά από αυτές τις συζητήσεις, ελπίζω όλες να μπορούμε πια να συγκρατούμε τα νεύρα μας, τα χέρια μας και τη φωνή μας με μικρότερα χαλινάρια.

Μαριάν09 έγραψε: Η αλήθεια είναι πως τώρα όμως φοβάται..ή κρυώνει και είναι όλη την ώρα γατζωμένος πάνω μου..όμως αν έχει κέφια πλατσουρίζει με τα νερά και έτσι επειδή έχει μια περίεργη σχέση με τη θάλασσα συγκεκριμένα , όχι με το νερό, είπα να τις κόψουμε τις βουτιές προς το παρόν..δεν θέλω να τον τρομάξω οπότε ακούω τις ανάγκες του. Πάντως το νερό το αγαπάει τρελά! Να φανταστείτε μια μέρα ήμασταν στο αυτοκινητο και είχε σκάσει ο καημένος, παίρνω λοιπόν το μπουκάλι με το νερο και του έριξα λίγο στο κεφάλι. Το απόλαυσε πραγματικά βγάζοντας μια φωνούλα <<αααααχχχ>> χεχεχεχε και απο τότε ακόμη και το μπιμπερό του με το γάλα το βάζει στο κεφάλι του!!!χαχαχαχαχα το λατρεύει!Καλές βουτιές Μαριάν09!

θα συμφωνήσω μαζί σου.Εϊναι πολυ σημαντικό να πληροφορόύμε σωστά τα παιδιά μας γιατί έτσι τα προστατευουμε κιόλας από πάρα πολλά όπως τα σεξ.μεταδ. νοσήματα ή μια εγκυμοσύνη. Όταν το παιδί ξέρει ότι θα του απαντήσεις ειλκρινά και θα το συμβουλέυσεις να πράξει το σωστό χωρίς πιέσεις και εκβιασούς, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια ξεχωριστή προσωπικότητα που παίρνει πρωτοβουλιες και μαθαίνει από τα λάθη του,τότε το παιδί μας πάντα θα έχει την κουβέντα μας μέσα στο μυαλό του και θα σκεφτεί διπλά και τριπλά πριν πράξει το οτιδήποτε. Χϊλιες φορές φίλος με το παιδί παρά τιμωρό και εχθρός. Εγώ θα ήθελα να υποβάλω μια απορία μου..επιτρέπεται να δειξουμε στο παιδί βίντεο με τη γέννα του και αν ναι λετε, σε ποια ηλικία;;Το βίντεο δεν είναι καθόλου τρομακτικό, ούτε περιέχει σκηνές αιματος ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να το τρομάξει..

Ελένη μου αν με έβλεπες να το κάνω εγώ στον 3 μηνών γιο μου τι θα έλεγες;;;;; Σε πληροφορώ το έκανα και μάλιστα τον βούτηξα και 2 φορές μέσα στο νερό και όντως δεν έπαθε τίποτα!!! Τώρα πια που είναι ενός δεν τον βουτάω γιατί ξέρω ότι μπορεί να φοβηθεί το νερό και το πάω λάου λάου, όμως 3 μηνών το έκανα και τον βούτηξα έτσι με τη μια!!! πλάκα είχε και δεν τρόμαξε καθόλου!!!

Σας ευχαριστώ που είστε κοντά μου..πραγματικά ΄κάθε φορά που διαβάζω τις απαντήσεις σας νιώθω πως κάποιος κατάλαβε πως πονάω, ότι έχω αγγίξει την καρδιά του, ότι τον έχω δίπλα μου να με καταλάβει..Μάλλον και εγώ αυτό που θέλω τελικά δεν είναι τοσο να μου κάνουν οι δικοί μου κουβέντα σχετικά με το γεγονός όσο να ανοιξω εγώ την καρδια μου..είναι ώρες ώρες που ο κόμπος με πνίγει και θέλω να μιλήσω , να βγάλω από μέσα μου όλο τον πόνο που αισθάνομαι , όλα τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν τα γεγονότα εκείνων των ημερών..αισθάνομαι πως μου συνέβη το χειροτερο ένώ ξέρω πως είναι ένα τόσο δα προβληματάκι ανάμεσα στα πελώρια προβλήματα του κόσμου..και όμως για μένα ήταν μια φρικτή εβδομάδα, ένας φρικτός μήνας, ένας ιφρικτός χρόνος..ένας εφιάλτης..ΔΟξα το θεό βέβαια ήταν ως εκεί..το παιδάκι μου είναι καλά, ο άντρας μου επίσης, εγώ το ίδιο..να λέμε και ευχαριστώ..απλώς ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεγονός ότι έπρεπε να επιλέξω ενώ κοιταζα το μωρό μου στον υπέρηχο<<θα το αφησω να ζήσει;; ή όχι;;;>> για ένα παιδί που έτσι και αλλιώς αγάπησα..και αγαπώ..τι κρίμα να μην το γνωρίσω ποτε..να μην ξέρω πως ήταν η φατσουλα του...αν μου μοιάζει ή αν μοιάζει στο αδερφάκι του ή στον άντρα μου..όχι ότι είχε σημασία αλλά ..ήθελα να το γνωρίσω.. Φοβάμαι πολύ για το μέλλον...πλέον με τρομάζει η εγκυμοσύνη..φοβάμαι μήπως ακόμη δεν μείνω ξανά έγκυος..τα πάντα φοβάμαι..ότι θα μου συμβούν τα χειρότερα..άκόμη και να το δω θετικό το τεστ δε θα νιώσω καμία ασφάλεια μέχρι να το δω να γεννιέται...μόνο τότε!! Μόνο όταν το κρατήσω στα χέρια μου θα πω πως έχω παιδί.. Μίνα έκανες πολύ καλά που άνοιξες την καρδιά σου.. με την εμπειρία σου βιηθάς και μένα αλλά και σένα..όσο πιο πολύ το λες τόσο το αποδέχεσαι..και εγώ έτσι κάνω..όπως είπες..μόνες μας πρέπει να το αποδεχτούμε και να προχωρήσουμε παρακάτω..τα λόγια των άλλων απλως είναι ένα αγγιγμα που μας σπρώχνει μπροστά.. Girl84 ξέρεις πόσο θα προτιμούσα να ήταν μια αποβολή;; Θα ήξερα ότι είχε κάτι από μόνο του και δεν προχώρησε..είναι λιγάκι καλύτερο (όχι και ότι πιο ωραίο μπορεί να σου συμβεί βέβαια, αλλά γιαμένα) να μην έχεις να διαλάξεις ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο αλλά να επιλεγει ο ίδιος ο θεός ή η φυση αν το θέλετε..Ευχομαι να έχεις μια χαρούμενη επόμενη εγκυμοσύνη..και είμαι σίγουρη ότι θα έρθει!! Αθηνά πολύ όμορφο το τραγουδάκι σου..πραγματικά με συγκινησες!Εσύ το έγραψες;;;Δική σου δημιουργία είναι;;; χεχε Νέλλη μου σε ευχαριστώ που θα σκέφτεσαι το μωράκι μου...ήταν το πολύτιμό μου!Φιλάκια στηνκορούλα σου!Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια..να είστε πάντα καλά και ευτυχισμένες!!! Δεν ξέρω πως να σας ευχαρηστήσω για τη συμπαράσταση..φιλιά σε όλες!!

Ακριβώς έτσιΈλενη! ΚΑι μένα ο πατέρας μου πλέον είναι άλλος άνθρωπος! ΜΕ τη μάνα μου βέβαια όλο στους τσακωμούς είμαστε , καθότι γυναίκες, όμως ο πατέρας μου δείχνει να έχει περισσότερη αυτοσυγκράτηση από παλιά, αλλά είναι αυτό που λες..δεν είναι κρίμα το ίδιο του το παιδι να μη θέλει να τον αγκαλιάσει; Καιμόνο στη σκέψη ότι η σχέση μου με το ΔΗμηττράκη μετά από χρόνια μπορεί να είναι έτσι με σκοτώνει!!! Θελω με το Δημητράκη και με τα υπόλοιπα παιδάκια μου να έχουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις! να υπάρχει αμοιβαία αγάπη! Ευχομαι η αυτοσυγκράτηση και η ψυχραιμία να γίνουν τα προτερήματά μου!! Και θα το παλέψω! Ηδη η δουλειά μου βοηθάει πολύ στην αυτοσυγκράτηση και χαίρομαι!Ξέρεις πόσες φορές μουρθε να αρπάξω παιδί απο τα μαλλιά και να του δωσω μερικά χαστουκια;;; Πως κρατιόμουν εκείνη την ώρα....πήρα βαθιές ανάσες και το χειρίστηκα καταλληλα.Οπότε τις ασκήσεις αυτοβοήθειας τις κάνω!!!χεχεχεχεχε Ελπίζω μέχρι στιγμής να έχω βάλει τα πιο όμορφα χρώματα στη ζωή του Δημητράκη μου!! Οφείλουμε εμείς η νέα γενιά να είμαστε καλύτερη από την προηγούμενη...και πρέπει να το παλέψουμε κυριώς με τον εαυτό μας!

Καντινου μου είναι κρίμα..πολύ κρίμα να αναπαράγουμε τα λάθη των γονιών μας!Το κάνω και εγώ και το μετανιώνω πάντα!!Εγώ μεγάλωσα με ξύλο, πολύ ξυλο! Ήμουν παιδί αντιδραστικό και επαναστατικό αλλά όπως και να το κάνουμε ήμουν παιδί! Θυμάμαι το πιο χαρακτηριστικό..διαβάζαμε με τη μαμά μου νομίζω..και κάτι έγινε δε θυμάμαι..για κάποιο λόγο τηνεκνεύρισα πολύ και μου έλεγε φωναχτά..<<έτσι και ξυπήσεις τον πατέρα σου δε σε γλιτώνει τίποτα!>>και πράγματι ξύπνησε τσατισμένος..δε θα το ξεχάσω ποτε..μου αστράφτει μερικά χαστούκια και με πετάει στον καναπέ σε μια στάση όπου δεν μπορουσα να ξεφύγω..τα χέρια του έπεφταν με δύναμη στον ποπό μου και εγώ θυμάμαι ούρλιαζα και έκλαιγα από τον πόνο..την επόμενη μέρα είχε μελανιάσει ο ποπός μου..και η φράση του μπαμπά μου..<<σου άξιζε!!>> . Τι μου άξιζε; Να νιώσω την ταπείνωση και τον εξεφτελισμό της σωματικής βίας; Ότι και να είχα κάνει σαν 12 χρονο τι μου άξιζε; Και βέβαια το ξύλο έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Εγινα πιο σκληρή , άρχισα να τοναντιμετωπίζω κατα μέτωπο και να τρώω βέβαια ακόμη ξύλο, αλλά δεντο έβαζα κάτω, το πάλευα..θυμάμαι άφηνα γρατσουνιές στα χέρια της μάνας μου!Και το αποτέλεσμα; Όταν τσακωνόμαστε με τον άντρα μου η πρώτη που θα σηκώσει χέρι είμαι εγώ! Εκεί που πάει να τελειώσει ο καυγάς μας εγώ τον τσιγκλάω με χτυπήματα..και τον βλέπω που με κοιτάζει με ψυχραιμία και μου λέει <<σταμάτα!>> εγώ όμως εκεί...όταν τα σκέφτομαι μετά πόσο το μετανιώνω...του ζητάω συγγνώμη και το δέχεται ..όμως γιατι;; Γιατί να θεωρώ απαραίτητο το ξύλο για να ηρεμήσω;Δε θέλω ποτέ μα ποτέ να δέιρω τα παιδιάμου!Ευχομαι να με αξιώσει ο Θεός να μην σηκώσω το χέρι μου και να κακοποιήσω τα παιδιά μου!!! ποτε!!!! Ξέρω ότι οι γονείς μου ήθελαν και θέλουν το καλό μου...και ξέρω ακόμη πως οτι έκαναν το έκαναν γιατί αυτό θεωρούσαν σωστό! Όμως με στιγμάτισαν όλα αυτά πολύ..και θέλω να γινω καλύτερος ΄νθρωπος! Δεν θέλω να τους μοιάσω, θέλω με το παιδί μου να έχω μια σχέση εμπιστοσύνης, να ξέρει ότι εγώ θα είμαι δίπλα του να το σεβαστώ και νατο στηρίζω με το σωστό τρόπο , ακόμη και στα λάθη του!!Αυτό ήταν κάτι που δεν το έχω πλέον με τους γονείς μου..δεν θέλω να ξέρουν πως νιώθω μέσα μου, δεν θέλω να τους αγκαλιάζω..απλώς δεν τους ανοίγομαι,τους αγαπώ αλλά απο μακριά!!

Καλημέρα κορίτσια..σημερα είμαι καλύτερα μετά το χθεσινό ξέσπασμά μου..ειλικρινά τα λόγια σας με ανακουφιζουν πολύ..νιώθω ότι ένας άνθρωπος με ακούει και καταλαβαίνει τον πόνομου..και ένας πόνος που μοιράζεται ΄πονάει λιγότερο!Ακούω αυτό που θέλω να ακουσω...δεν θέλω ΄να μου λένε ότι δεν ήταν τίποτα και προχωράμε μπροστά..για μένα ήταν και πιστεύω και για πολλές από εσάς αυτή η πράξη είναι πόνος. Βάνια μου δεν υπάρχει λόγος να τσακωθώ μαζί τους..το θέμα είναι να νιώσω άνετα και να αφήσω τα δάκρυά μου ελευθερα , να με πάρει αγκαλιά και να μου πει αυτά που θέλω να ακουσω..και έτσι είναι μόνο άντρας μου αυτη τη στιγμή..αλλά πλέον και εκείνος το έχει ξεπεράσει..γιατί να του το θυμίζω συνέχεια; Πάντως κι αυτό που πέρασες κ εσύ δεν ήταν λίγο..η αλήθεια είναι πως δύσκολα ο διπλανός μας έχει τα κατάλληλα λόγια να μας στηρίξει στη δυσκολη στιγμή..είναι και αυτοι άνθρωποι με φοβίες και όταν αντικρίζουν αυτό που φοβόντουσαν άντε να το πλησιασουν! Χαίρομαι πάντως που το ξεπέρασες και είσαι καλα!Βγήκες δυνατή από αυτό και δε σε φοβίζει τίποτα!!Βεβαια δεν ξέρω μέσα σου ακόμη τι σου έχει αφήσει αυτό , όμως το σίγουρο είναι ότι είσαι υγιής και αυτό μετράει! Διοχάντη και εσύ ήσουν η πιο φωναχτή , η πιο αισιοδοξη φωνή που έχω ακουσει χεχεχεχε.... όμως να σου πω την αλήθεια; Δεν πιστεύω ότι θα έρθει ποτέ το ίδιο μωράκι και αυτό είναι το παράπονο μου..θέλω εκείνο το μωράκι..καμιά φορά φοβάμαι ότι δε θα το αγαπήσω το επόμενο μωρό γιατί θα ξέρω ότι δεν είναι εκείνο που άφησα πίσω..ποτε! Απλώς ήταν ένα ατυχο μωράκι που δε γνώρισε ποτέ τη μαμά του..τι λυπηρο..και να ξερε πόσο ήθελε αυτή η μαμά να το γνωρίσει..πόσο ήθελε να το αγκλιάσει..μονο να ξερε!!!Μακάρι να ήταν έτσι όπως τα παρουσιάζεις..ακούγονται τόσο όμορφα! Όμως φοβάμαι πως δεν είναι αλήθεια και δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει έτσι..ας είμαστε ρεαλιστές..πάει τέλειωσε, δεν αλλάζει τίποτα πια! Μάγδα σε ευχαριστώ πολύ..πραγματικά η νέα εγκυμοσύνη είναι πλέον στα πιο άμεσα σχέδιά μου απο κει που δεν ήταν!Πριν μείνω έγκυος έλεγα ότι έχω καιρό και θα το κάνω σε 5-10 χρόνια!!!Όμως τώρα θέλω να γίνει άμεσα!Ακόμη και τωρα που μιλάμε!! Καντινου μου..σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις!Πραγματικά εδώ στο μάμυλαντ νιώθω ότι υπάρχει κάποιος να με ακούσει, να μου πει κάτι παρήγορο..να με καταλάβει!Γιατί δυσκολα θα βρεις κάποιον γύρω σου που έχει πονέσει και αυτός ανάλογα και θα σε καταλάβει και αυτό είναι πολύ σημαντικο..να μπορει κάποιος να νιώσει τον πόνο σου. Βεβαια δεν είναι απαραίτητο γιατί και μόνο που είστε μαμάδες μπορείτε να με νιώσετε..και σας ευχαριστώ πολύ!Με κάνετε και νιώθω καλύτερα! Babyboom θέλω και εγώ να πιστεύω ότι την ένιωσε έστω και λίγο την αγάπη μου.Θυμάμαι όταν πονούσα έβαζα το χέρι στην κοιλιά μου να νιώσει τη ζαστασιά και την αγάπη που θα περνουσε απο την παλάμη μου..νομίζω θα ένιωθε όμορφα!Του μιλούσα με τη σκέψη μου και προσπαθούσα να το ηρεμήσω....μωράκι μου γλυκο..πόσο μου λείπεις καρδούλα μου...πόσο!!

Ήμουν τόσο χαρούμενη εκείνη τη μέρα..έλεγα δεν μπορεί να μου βρει ξανά κάτι στην αυχενική...πόσο πιθανό είναι άλλωστε;;; Βεβαια στην πρώτη εγκυμοσύνη όλα εξελιχθηκαν ομαλά..αλλά δεν περιμένεις ότι και τη 2η φορά κάτι θα πάει στραβά και ειδικά θεόστραβα..έπεσα από τα σύννεφα...ξανα;;; Πάλι;;;babyboom μου πραγματικά κανένας δεν νιώθει τον πόνο μου..κανένας δεν μου το αναφέρει πια..εντάξει δεν το σκέφτομαι και συνέχεα αλλά είναι ώρες ώρες που θέλω να βγάλω τον πόνο από μέσα μου και κανένας δεν είναι εκεί να με ακούσει..να μοιραστεί τον πόνο μου...παλέυω μέσα μου και λέω..<<ή ζωή είναι γεμάτη αναποδιές..μάθε να ζεις με αυτές!!Πρέπει να φας και εσύ μερικές σφαλιάρες στη ζωή >> Αλλά όπως και να χει το μωράκι μου ήταν άρρωστο..και έπρεπε να του πω αντίο..και το χειρότερο δεν του είπα ποτέ ότι το αγαπω..ποτε! Δεν ένιωσε την αγάπη μου..θέλω να ξυπνησω αυριο και να είναι ψεμα...τι να κάνω; Να σταματήσω να το σκέφτομαι; Μήπως όντως αυτό βοηθάει;; Το να μην το συζητάω καθόλου; Μήπως έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που δεν μου το αναφέρουν γιατι θα διαρκούσε περισσότερο η θλίψη μου και να πνίγω τον πόνο μου όταν μου έρχεται στο μυαλό;