tirogaridaki

xaxaxaxa...Είστε άπαιχτες!!!χαχαχα...χμμ...μπορώ να πω πως στην αρχή το σενάριο της Νέλλης μου άρεσε πολύ όμως και της Τόνιας έχει απίστευτο γέλιο...δύσκολη απόφαση....χμ!! Πάντως ρε παιδιά..συγνώμη αλλά δε θα μου άρεσε ούτε η Πετρούλα αλλά ούτε και η Παρις..θα προτιμούσα την...πως τη λένε...μια που έπαιζε σε ένα τηλεπαιχνίδι και παντρεύτηκε έναν μικρότερό της Αλβανό, οποίος τη χώρισε και της ζητούσε το αυτοκινητο κι εκείνη έβγαινε σε όλα τα κανάλια κι έκλαιγε..βοηθήστε κορίτσια..πώς τη λένε;; Αυτή θέλω!!! Μου αρέσει ο τρόπος που κλαίγεται...χαχαχαχαχα

E ρε κορίτσια!!χαχαχαχαχα...είστε αποθέωση. Από την αρχή που είδα το θέμα δε μου έκανε κέφι να απαντήσω αλλά χάρη σε σας...δεν μπορεσα να αντισταθώ!!

να πω πάλι;; Αγάπη είναι..να του δίνω την τελευταία μπουκιά παγωτο χωνάκι ..ξέρετε το κάτω κάτω που είναι τίγκα στην σοκολάτα, που τοσο πολύ απολαμβάνω!

Να πω κι εγώ τι ειναι αγάπη; Να αγοράζεις ένα ακριβό δώρο για κάποιον ή ακόμη και να χαρίζεις κάτι που ξέρεις ότι θα του αρέσει πολύ ή το έχει ανάγκη και να χαίρεσαι με τη χαρά του όταν θα το ανοιγεί ή το αποκτάει..(σας μπέρφδεψα;;; χιχιχι)

Συγκινήθηκα πολύ με το παιδί που αναφέρθηκε στο ρεσιτάλ πιάνου..δεν ξέρω τι να πω και τι να σχολιάσω παρα μόνο πως ο μόνος άνθρωπος που με έμαθε να αγαπώ έτσι..χωρίς να έχω να κερδίσω κάτι είναι ο γιος μου..ας αγαπάμε έτσι..γι αυτό που είνα ο άλλος..και γενικά ας αγαπάμε γιατί όλοι την έχουμε ανάγκη..όσο κι αν υπάρχουν διενέξεις μεταξύ μας..η ζωή είναι μικρή για να την αφιερώσουμε σε συναισθήματα που μας χαλάνε τη διάθεση..καλή καρδιά!!

Αpis..ποτέ μην είσαι σίγουρη ακόμη και με σημάδια! Και τις δύο φορές που ήμουν έγκυος είχα πονάκια, πρηξίματα, σπυράκια..από όλα τα καλά και όταν πια έβλεπα ότι δεν ερχόταν έλεγα..βρε δεν κάνω μπας και; Οπότε μη σταματάς να ελπίζεις!!χαχαχα.. Θα συμφωνήσω κι εγώ με τη Λάλα σχετικά με το γαλα το αγελαδινο και το ασβέστιο που παίρνουμε από άλλες τροφές όπως τα αμύγδαλα και το ταχίνι. Προσωπικά έκοψα το γάλα και τρώω κάθε πρωί ταχίνιμε μέλι και κατα τις 11 το πρωί μια μικρή χουφτίτσα αμύγδαλα. Νομίζω πως αρκεί για να παίρνω την απαιτούμενη ποσότητα ασβεστίου. Συν το τυρί που τρώω μέσα στη μέρα. Τώρα δεν ξέρω ο Δημητράκης τι διατροφικές συνήθειες πρέπει να αποκτήσει ώστε να παίρνει την απαιτούμενη ποσότητα.

MariaIoanna έγραψε: Που πήγετο μυαλό σου εσένα;; εεεε;;; Τι σκέφτηκες με το πονηρό μυαλό σου κορίτσι;;;; χαχαχαχαχα...βασικά εμένα δε μου κακοφάνηκαν καθόλου αυτά που έγραψε..δενξέρω γιατί τα θεωρώ απλές απορίες..δεν είναι;;;

Σόρι βρε apis(δεν θυμάμαι και το όνομά σου..)μάλλον κατάλαβα λάθος. Και που ξέρεις ότι έρχεται;; Αν δεν την δεις όλα είναι πιθανά!!!

Γιατι ρε apis..γιατί;;;; Γιατί βρε κορίτσι μου τσατιστηκες εεεεε;;; βέβαια η άποψη ενός ψυχολόγου θα μας έλυνε την απορία, μιας οι δικές μας απόψες είναι μόνο εικασίες.Όμως έτσι όπως το βλέπω εγώ υπάρχουν περιπτώσεις υπεραρκετες θα έλεγα που όποτε βρισκονται σε καταστάσεις άγχους και στρες το <<στοματικό στάδιο>> δεν έχει περάσει. Κάποιο τρώνε τα νύχια τους, κάποιο καπνίζουν, κάποιοι τρώνε υπερβολικά, κάποιοι πίνουν , κάποιοι..δεν ξέρω και γω τι άλλο. Βέβαια κάποιοι άλλοι αγκαλιάζουν το αρκουδάκι τους ή το μαξιλάρι τους..κτλ κτλ..δηλαδη όλοι στρεφόμαστε κάπου που ξέρουμε οτι μας προσφέρει ασφάλεια. Το αν θα είναι μπιμπερό ας πουμε..δεν λέει και τίποτε..βέβαια καλό είναι να μην υπάρχει και να μπορεί το άτομο να ξεπερνάε τους φόβους του μόνο του και χωρίς εξαρτήσεις.

Βάνια σαν εκπαιδευτικός που είμαι θα σου ΄΄ελεγα το εξής. Καταρχήν μη σε ανησυχεί το γεγονός ότι μιμείται. Τα περισσότερα παιδιά το κάνουν αυτό και είναι κάτι που δεν καθορίζει την ομιλία ή τη νοημοσύνη τους. Απλώς μπορείς να πεις ότι παίζει με τις λέξεις. Το σημαντικό είναι να τις ακούει σωστά από σένα. Μην επιμένεις και μην τον αναγκάζεις με το ζόρι να τις πεις σωστά. Θα το κάνει μόνος του κάποια στιγμή. Όσον αφορά το τμήμα ένταξης, θεωρώ οτι από τη στιγμή που το παιδί πηγαίνει σε λογοθεραπευτή κανονικά και κάνει μαθήματα, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει σχολείο για να μπει στο τμήμα ένταξης. Το πιο πιθανό είναι πως με το να πάει σε ένα καινουιο περιβάλλον με καινούριες γνωριμίες, να πάει πίσω η πρόοδός του. Πιστεύω λοιπόν πως καλά θα κάνεις να τον αφήσεις εκεί που είναι και να συνεχίσει κανονκά τα μαθήματα λογοθεραπείας και θα δεις πως η ένταξή του στο σχολείο θα ειναι μια χαρά κανονικότατη!! Μην έχεις άγχος κυρίως και μην το μεταφέρεις στο παιδί!

Δεν είμαι και ψυχολόγος να κρίνω σωστά, αλλά ρωτώ..ωραία της δίνει σιγουριά και ασφάλεια. Ε και; Εδώ τόσοι και τόσοι έχουν αντικαταστήσει το μπιμπερό με το τσιγάρο και μόλις βρεθούν σε κατάσταση άγχους και στρες τρέχουν να καπνίσουν σαν τα φουγάρα το ένα πίσω από το άλλο ή πίνουν σαν μπεκρήδες. Εντάξι όλοι κάποια στιγμή στη δύσκολη μας ώρα από κάπου πάμε να πιαστούμε, να νιώσουμε ασφάλεια. Το ότι αυτό το αντικείμενο δεν είναι ένα πχ. τσιγάρο ή ένα αρκουδάκι ή κάτι τέλος πάντων άλλο και είναι μπιμπερό..τι πειράζει; Λέω εγώ τώρα...

Και είναι μόλις 17 μηνών...(ξέχασα να σας το πω)!

Προσωπικά δε δίνω στην πιπίλα και στο μπιμπερό το <<μωρουδίστικο>> χαρακτήρα που οι υπόλοιπες δίνεται. Δε θεωρώ πως πρέπει να ισοδυναμεί απαραίτητα με κάποιο πρόβλημα ιδιαίτερο απλώς ίσως με τη δύναμη της συνήθειας τις περισσότερες φορές. Σίγουρα υπάρχουνα και οι παθολογικές καταστάσεις, όμως αυτό δε σημαίνει ότι όντως το μωρό έχει πρόβλημα. Κάτι που ίσως θα μπορούσε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου΄ειναι ίσως η μη μετάβασ από την πάνα στην τουαλέτα. Αυτο ναι..το θεωρώ πρόβλημα σοβαρότατο..αλλά το να παίζει κάποιος με ένα αντικείμενο στο στόμα του..όχι απαραίτητα κακο. Βέβαια να τονίσω πως ο μικρός μου πίνει το γάλα του σε ποτήρι κι αυτό γιατί μια μέρα ξυπνησε και τον είχα στηνκουζίνα. Άνοιξα λοιπόν το πλυντήριο πιάτων και εκείνος είδε μια πλαστική κούπα κι άρχισε να τη ζητάει. Σκέφτηκα λοιπόν να του βάλω γάλα μήπως και το πιεί..ε λοιπόν το ήπιε..κανονικά! Μόνο που επειδή δεν έχει ακόμη την ευχέρεια να μένει σταθερός πιτσίλισε λίγο το πάτωμα. Αλλά το ήπιε όλο! Ξαφνιάστηκα που είδα στα χειλάκια του το λεγόμενο <<μουστάκι>> !!!χεχεχε...

Σωστάαα...μπορεί να είναι για τον επόμενο Σεπτέμβρη..πωπω...μακάριιι!!!

Αν βγει αληθινο όμως το όνειρο;;;

Ανατρίχιασα και μόνο που το διάβσα...δεν ξέρω τι σημαίνει..εγώ επειδή είμαι΄τέτοιο άτομο θα θεωρούσα ότι μάλλον μου ετοιμάζει η Παναγίτσα κανένα μωράκι αλλά και πάλι θα το άφηνα να έρθει μόνο του , δηλαδή δε θα μετρούσα και τις μέρες..θα περίμενα να δω πως θα εξελισσόταν ο μήνας. Έτσι θα λειτουργούσα και θα σκεφτόμουν εγώ..

bell έγραψε: Όποτε θες!Να το κανονισουμε!!χεχεχεχε..:laugh:

Γιούλι αυτό που λες το έχω συναντήσει κι εγώ! Οι γονείς μου μας έχουν μάθει να προσφέρουμε , και μάλιστα πολύ. Έρχεται κάποιος σπίτι μας;; Πρέπει οπωσδήποτε να σερβίρω κάτι αλμυρο τυροπιτάκια, πιτσα ή οτιδήποτε κρεατικό έτοιμο ή ακόμη και να μαγειρέψω. Μετά βέβαια ακολουθεί γλυκό! Και παράλληλα πρέπει να έχω όλων των ειδών τα ποτά. Βέβαια δε με συμφέρει οικονομικά όλο αυτό αλλά δεν μπορώ αν δεν το κάνω..νιώθω ότι δεν σεβάστηκα τον καλεσμένο μου. Και πάω σε αλλο σπίτι και με κερνάνε ένα χυμό με το ζόρι...οι συγκεκριμένοι δε για τους οποίους μιλάμε..έχουν φάει άπειρες φορές σπίτι μας και δεν μας έχουν καλέσει ποτέ στο δικό τους αλλά και δεν μας έχουν κεράσει ποτέ έξω!

Ναι εμφανίζονται διπλά..δεν ξέρω γιατί!!χεχεχε... Ρε συ Ντάλλια..δε νομίζω ότι είναι έτσι..και οι δύο το ίδιο;;;Πόσο μοιάζουν πια;;;;

Pebi..τι κουφό ήταν αυτό;;; Μα είναι δυνατόν να ζηλεύει ένα μωράκι;

Ηαppy mom..αυτό το συναίσθημα από νονο το ένιωσα κι εγώ. Από τη στιγμή που με βάπτισε δεν ξαναασχολήθηκε. Η μαμά μου κάλυπτε όσο μπορούσε αυτό το κενο. Δεν περίμενα όμως από τους καλύτερούς μας ΄φίλους τέτοια συμπεριφορά...μεγαλώσαμε μαζί και περίμενα ότι θα ένιωθαν και εκείνοι αυτά τα συναισθήματα της προσφοράς και της εκτίμησης! Γιατί από την αρχή που έγιναν κουμπάροι μας, τους ένιωθα σαν αδέρφια μου!Κι έτσι τους συμπεριφέρθηκα! Όμως τώρα ..αλλάζω συναισθήματα και δε μου αρέσει..

Γιατί μου βγαίνει διπλό το θέμα;; Τέλος πάντων..Λέμον μου ΄ναι είναι ανύπαντροι όμως έχουν γονείς δίπλα..δεν ξέρουν να τους πούν;Και δεν ειναι τόσο χαζοί ώστε να πρέπει να τους πει κάποιος ότι αν θέλουν μπορούν να βάλουν στο ηλεκτρονικό παιχνιδάκι 50 λεπτά για να κάνει ο μικρός όταν καθόμαστε και οι δυο δίπλα του και τονβλέπουμε που παίζει. Και μάλιστα όταν έχεις κάτι μήνες να δεις τον βαπτιστικο σου! Παίχτηκαν και άλλα στην βάπτιση που τα έχω κάνει στην άκρη γιατι δεν άξιζε να τα θίξω και τα καταπια. Όμως το πράγμα συνεχίζεται και προσωπικά νιώθω ότι έχω δώσει πάρα πολλά και δεν βλέπω κάτι αντίστοιχο απέναντι στο γιο μου τουλάχιστον..δηλσδή να γίνω κι εγώ σαν κι αυτους και να αρχισω τις περικόπες σε όλα;

Κι εγώ αυτό αναρωτιέμαι Νέλλη μου..εγώ το βαφτηστικό μου τον έχω στα όπα όπα..χωρίς υπερβολές όμως. Δεν τον ξεχνώ σχεδόν ποτέ ούτε σε γιορτές αλλά και γενικά τον παίρνω για πίτσα, πρόσφατα τον πήγα και στο waterpark(20 euro το άτομο είσοδος!!) και δεν τα λέω για να παινευτώ..κάθε άλλο..το θεωρώ χρέος μου. Εχω απογοητευτεί γιατί περίμενα περισσότερα από αυτους κι όχι έτσι..έρχεται σπίτι ο ένας που μένει Θεσσαλονικη, ήρθε Ροδο και πέρασε να μας επισκεφτεί..ούτε ένα γλυκό, ούτε ένα δωράκι..τίποτα..Εγώ πάλι σαν το θύμα έφτιαξα μπουγατσούλα και πρόσφερα και παγωτάκι...(λιγότερα από άλλες φορες βεβαια!!βαρέθηκα να προσφέρω έτσι, χωρίς μια μικρή ανταποδωση για ευχαριστώ.)

Και η ερώτηση αφορά τους νονούς του γιού μου..Είναι δύο και μάλιστα και οι δυο πολύ καλοί φίλοι εμένα και του άντρα μου. Τους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και ήμουν απίστευτα χσρούμενη που θσ βάφτιζαν το γιο μου. Όμως τα προβλήματα άρχισαν λίγο πριν τη βάφτιση...δε θα αναλύσω αυτό το θέμα μιας κι εμένα με ενδιαφέρει πιο πολύ η στάση τους απέναντι στο μικρό. Περίμενα ότι θα τον έχουν στα όπα όπα, όμως..ενώ τον αγαπούν πολύ είναι..πως να το πω κομψα...σφτοχτοχέρηδες και οι δύο!!! Είχε τη γιορτή του πρόσφατα ο ένς νονος και παράλληλα και ο γιος μου. Εγώ πήγα σπίτι του με ένα αξιοπρεπέστατο δώρο(φροντίζω να τηρώ τα τυπικά απέναντι σε τέτοιυς ανθρωπους ) για ν του ευχηθώ. Όμως..κανένας από τους δύο δεν ήρθε να ευχηθεί στο μικρό και να του φέρει ένα δωράκι..έτσι επειδή τον βάφτισαν, όχι για το δώρο. Μάλιστα πήγαμε πάλι πρόσφατα για καφέ σε παιδική χαρά και ο μικρός έκανε κάτι ηλεκτρονικά που ρίχνεις ή 50 λεπτά ή 1 ευρω. Κανένας δεν κέρασε ούτε μια βόλτα το μικρό..ούτε για πλάκα! Και για να δείξω ότι δεν είμαι υπερβολική, έχω βαρεεί να τους κερνάω ή να τους προσφέρω λογιών λογιών καλούδια όποτε έρχονται σπίτι μας...εμείς;; Ούτε έχουμε κεραστεί ποτέ , ούτε καλεστεί στο σπίτι του καθένα για κέρασμα..παρα μόνο στη γιορτή τους κι εκεί ένα κομμάτι γλυκό και μια πορτοκαλάδα... Δε γουστάρω να είμαι θύμα..ούτε και ο γιος μου...περίμενα από τους νονούς να συμπεριφέρονται πιο απλόχερα στο παιδί μου..όχι έτσι..και κυρίως δεν περίμενα να με <<εκμεταλλεύονται>> με αυτό τον τρόπο..΄Δε θεωρώ ότι είμαι υπερβολική γιατί πάντα προτιμώ να δίνω πρώτη αλλά παράλληλα περιμένω μια μικρή κίνηση από τον άλλο..όχι να γίνομαι χαλί να με πατάνε μόνο!!

Και η ερώτηση αφορά τους νονούς του γιού μου..Είναι δύο και μάλιστα και οι δυο πολύ καλοί φίλοι εμένα και του άντρα μου. Τους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και ήμουν απίστευτα χσρούμενη που θσ βάφτιζαν το γιο μου. Όμως τα προβλήματα άρχισαν λίγο πριν τη βάφτιση...δε θα αναλύσω αυτό το θέμα μιας κι εμένα με ενδιαφέρει πιο πολύ η στάση τους απέναντι στο μικρό. Περίμενα ότι θα τον έχουν στα όπα όπα, όμως..ενώ τον αγαπούν πολύ είναι..πως να το πω κομψα...σφτοχτοχέρηδες και οι δύο!!! Είχε τη γιορτή του πρόσφατα ο ένς νονος και παράλληλα και ο γιος μου. Εγώ πήγα σπίτι του με ένα αξιοπρεπέστατο δώρο(φροντίζω να τηρώ τα τυπικά απέναντι σε τέτοιυς ανθρωπους ) για ν του ευχηθώ. Όμως..κανένας από τους δύο δεν ήρθε να ευχηθεί στο μικρό και να του φέρει ένα δωράκι..έτσι επειδή τον βάφτισαν, όχι για το δώρο. Μάλιστα πήγαμε πάλι πρόσφατα για καφέ σε παιδική χαρά και ο μικρός έκανε κάτι ηλεκτρονικά που ρίχνεις ή 50 λεπτά ή 1 ευρω. Κανένας δεν κέρασε ούτε μια βόλτα το μικρό..ούτε για πλάκα! Και για να δείξω ότι δεν είμαι υπερβολική, έχω βαρεεί να τους κερνάω ή να τους προσφέρω λογιών λογιών καλούδια όποτε έρχονται σπίτι μας...εμείς;; Ούτε έχουμε κεραστεί ποτέ , ούτε καλεστεί στο σπίτι του καθένα για κέρασμα..παρα μόνο στη γιορτή τους κι εκεί ένα κομμάτι γλυκό και μια πορτοκαλάδα... Δε γουστάρω να είμαι θύμα..ούτε και ο γιος μου...περίμενα από τους νονούς να συμπεριφέρονται πιο απλόχερα στο παιδί μου..όχι έτσι..και κυρίως δεν περίμενα να με <<εκμεταλλεύονται>> με αυτό τον τρόπο..΄Δε θεωρώ ότι είμαι υπερβολική γιατί πάντα προτιμώ να δίνω πρώτη αλλά παράλληλα περιμένω μια μικρή κίνηση από τον άλλο..όχι να γίνομαι χαλί να με πατάνε μόνο!!