tirogaridaki

Μαμα χηνουλα...χρόνια σας πολλά..ο μικρουλης σου ήρθε, σου έδωσε ζωή , σου έδειξε το δρόμο κι έφυγε..αυτός ήταν ο σκοπός του...γι αυτό φεύγον οι άνθρωποι...έρχονται, εξυπηρετουν το σκοπό τους και φευγουν...ετσι κι εκείνος..δεν ήταν να μείνει για πολύ...σου άφησε όμως μια μικρη πληγη που πονάει αλλά έτσι γίνεται πάντα..τίποτα δεν είναι παντοτινό και τίποτα δε μας ανήκει...προχωρα μπροστά πια..κι εκείνος αυτό θέλει!!!Δεν μπορουμε να ζουμε με τις αναμνησεις και το αίσθημα της απώλειας..εχεις την αγκαλιά μου...σε καταλαβαίνω και είμαι εδώ οποτε θες μια κουβεντούλα σχετικά με αυτό...γιατί κι εγώ δεν ξεχνώ..!

Λινάκι πολύ προσοχή και όλα θα πάνε μια χαρούλα!!! Εκμεταλλεύσου την ευκαιρία να σε νταντεψουν και επι την ευκαιρία ξεκινα κανένα πλεκτό για το μωράκι...θάχει πλάκα!!φιλάκια πολλάαααα!!

Xαιρομαι που σας άρεσε! Και που να ξεραν πως όχι μόνο υπάρχει ζωή αλλά σου δίνουν και ένα βυζί ολοδικό σου!!!ουάουυυ!!!!

Αχ τι ωραία...ταξιδάκι....όμως!!!Δεν έχω ακουσει και τα καλύτερα για το Ντουμπάι..μάλλον ότι είναι από τα πιο άσχημα μέρη...μήπως να το ξανασκεφτείτε;;;;

O Μικρός Σκεπτικιστής Στην κοιλιά μίας εγκυμονούσας γυναίκας, υπάρχουν τρία έμβρυα. ¨Ενα από αυτά είναι ο μικρός πιστός, ένα ο μικρός δύσπιστος και ένα ο μικρός σκεπτικιστής. Ο μικρός δύσπιστος ρωτά: "Πιστεύετε, πράγματι, ότι υπάρχει ζωή μετά την γέννηση;" Ο μικρός πιστός λέει: "Ναι, βεβαίως υπάρχει. Η ζωή μας εδώ, προορίζεται μόνο για να μεγαλώσουμε και να προετοιμασθούμε για την ζωή μετά την γέννηση για να είμαστε αρκετά δυνατοί για αυτό, το οποίο μας περιμένει". Ο μικρός σκεπτικιστής: "Σαχλαμάρες, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Πως μπορεί να είναι μία ζωή μετά την γέννηση;" Ο μικρός πιστός:"Δεν το γνωρίζω ούτε εγώ. 'Ομως, σίγουρα θα υπάρχει περισσότερο φως από ότι εδώ. Και ίσως να μπορούμε να περιφερόμαστε και να τρώμε με το στόμα". Ο μικρός σκεπτικιστής: "Tι ανοησίες! Να περιφερόμαστε, αυτό είναι αδύνατον να συμβεί. Και να τρώμε με το στόμα, τι περίεργη ιδέα! Αφού υπάρχει ο ομφάλιος λώρος, ο οποίος μας θρέφει.Εκτός αυτού, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, διότι ο ομφάλιος λώρος είναι ήδη πολύ κοντός". Ο μικρός πιστός: "Μα ναί, σίγουρα είναι δυνατον. Θα είναι, μόνο, όλα λίγο διαφορετικά". Ο μικρός σκεπτικιστής:"Δεν έχει επιστρέψει ποτέ κανείς μετά την γέννηση. Με την γέννηση τελειώνει η ζωή. Και η ζωή είναι ένα μαρτύριο. Και σκοτεινή." Ο μικρός πιστός: "Έστω και αν δεν γνωρίζω ακριβώς πώς είναι η ζωή μετά την γέννηση, θα δούμε την μητέρα μας και εκείνη θα μας φροντίζει." Ο μικρός σκεπτικιστής: "Μητέρα;!;Πιστεύεις ότι υπάρχει μητέρα; Τότε, πες μου παρακαλώ πού είναι;" Ο μικρός πιστός: "Εδώ, παντού, γύρω μας. Βρισκόμαστε μέσα της και ζούμε μέσω εκείνης. Χωρίς εκείνην δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε." Ο μικρός σκεπτικιστής: "Βλακείες! Δεν έχω αντιληφθεί τίποτα για μία μητέρα, επομένως, δεν υπάρχει ούτε αυτή. Ο μικρός πιστός: "Καμμιά φορά, όταν δεν μιλάμε καθόλου, μπορείς να την ακούσεις να τραγουδάει. Ή να την αισθανθείς όταν χαϊδεύει τον κόσμο μας." Τότε, ρωτάει ο μικρός δύσπιστος: "Αν όντως, υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, θα τιμωρηθεί ο μικρός σκεπτικιστής επειδή δεν πίστευε σε αυτήν;" Ο μικρός πιστός: "Δεν ξέρω. Αλλά ίσως να φάει μία στον ποπό για να ανοίξει τα μάτια του και να αρχίσει να ζει."

Aχ Σεσιλια..και θα τους έχω και δυο!!!! Και αυτό που δε μου αρέσει είναι να κάνω πως δε βλέπω!! Προτιμώ να τους μιλάω στα ίσια και να ξέρουν ότι ξέρω παρά να προσποιουμαι ότι δεν ξέρω τίποτα..

Νέλλη μου μάλλον δεν έχεις καταλάβει τι θέλω να πω..απλώς ήθελα να σου πω πως μόλις βίωσες ένα από τα χαστούκια της ζωής και πρέπει να φανείς δυνατή γιατι θα μας έρθουν πολλά χαστούκια στη ζωή..όπως ξέρεις το πέρασα κι εγώ και ξέρεις ότι δεν το βλέπω κι εγώ σαν μια αποβολή..εχθές το έλεγα στους δικούς μου λες και σε ήξερα..στενοχωρήθηκα πολύ μαζί σου και να σου πω ότι δάκρυσα κιολας...αλλά πρέπει κι εσύ κάποια στιγμή όποτε μπορέσεις να πεις..δεν πειράζει..πάει τελείωσε! Υπάρχουν κοπέλες που μένουν πίσω , τασκέφτονται συνέχεια και αφήνουν τη ζωή τους έτσι..αυτό το μήνυμα ήθελα να σου περάσω..και με τον καιρό θα διαπιστώσεις ότι αυτό που βιώνεις τώρα μπροστά σε αυτά που θα ζήσουμε δε θα είναι και τόσο βαρύ...τα πέρασα γι αυτό στο λέω..

Νιώθω τόσο άσχημη πλέον και χοντρή...δεν είναι οι ορμόνες..είναι η πραγματικότητα..ποτέ δεν ήμουν έτσι..ποτε!!!Εχω μια τεράστια κοιλιά όλο λίπος ..η ψυχολογία μου έχει πέσει στο 0...δεν τολμώ να βγω στο δρόμο..δεν τολμώ να πάω αυριο στο μάθημα γιογκα γιατι ντρέπομαι για το σώμα μου...οι υπολοιπες κοπέλες είναι αδυνατουλες...κι εγώ..πάω με τη βυζουμπα την τεράστια, με ένα πατσόκοιλο που ΄δείχνει ότι όχι μόνο χώνεψα τοπαιδί αλλά ότι χλαπάκιασα και μερικές πιτσες επιπλέον!!!Το μπράτσο μου θυμίζει τον Χαλκ Χογκαν σε λιπαρή έκδοση.. :( ένα αίσχος!!!!! Μαγδα η διατροφολόγος θέλει συχνή επίσκεψη;

lia1981 έγραψε: Μην κάθεσαι να ασχολείσαι με τέτοιες λεπτομέρειες...χάνεις την ουσία!!Η φύση έχει προνοησει για όλα αυτά..αφήσου λοιπόν στα χερια της και απόλαυσε τον έρωτα ως ένδειξη αγάπης και τρυφερότητας προς το σύντροφό σου...για όλα τα υπόλοιπα...υπάρχει το σύστημα!!!!

sweetmammy σέβομαι την προσωπική σου άποψη και επιλογή. Δεν κατακρίνω εσένα, νομίζω το ανέφερα και σε προηγουμενο μήνυμα..φρικάρω όμως στη σκέψη ότι φτάσαμε σε μια εποχή που θεωρούμε πως για να πάρουμε το σεβασμό και την περιποίηση που μας αρμόζει να πρέπει να μας γδύσουν!!!! Κι όχι μόνο αυτό...το υπερασπιζόμαστε..που φτάσαμε ως κοινωνία..αντί να τα απαιτουμε το δικαίωμά μας...το χρυσοπληρώνουμε!!!!Εκεί είναι η διαφορά!!!

hope_89 έγραψε: Αχ βρε Νέλλη μου...τα λόγια σου μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια..έτσι ένιωθα κι εγώ...ότι έφταιγα για την επιλογή μου, ότι δεν το αγκάλιασα ποτέ, ότι δεν το νανουρισα ποτέ.Έπαιρνα αγκαλιά το Δημητράκη και του τράγουδουσα και έκλαιγα που δεν μπορουσε αλλά καιδεν του δόθηκε η ευκαιρία να με ακουσει ποτέ να τραγουδάω για εκείνο...Όμως τα άφησα πίσω..όχι πως ξέχασα..δεν ξεχνάς ποτέ, αλλά όπως λέει και η ΚΑτρίνα η ζωή συνεχίζεται για τους ζωντανους. Ευχομαι ώρες ώρες να υπάρχει ζωή μετά το θάνατο να γνωρίσω τις ψυχουλες που άφησα πίσω. Μην σκέφτεσαι τι ένιωθε εκείνο, δεν εχει νόημα ΄...έγινε, τελείωσε!!Πρέπει να φανείς σκληρή ,και να κοιτάξεις μπροστά...μου φαινόταν περίεργο που η μαμά μου σε τέτοιες περιπτώσεις έλεγε..<<μικρό το κακό!!>> και να σου πω..δεν έχει άδικο...όταν η ζωή έχει τόσες δυσκολίες και αδικίες..όταν βλέπεις την ασχημια τυ κόσμου και συχνά τη ζείς..μια μικρή αποβολή δεν είναι τίποτα..τιποτα!!Είμαστε από τις τυχερές μανουλες που κρατάνε τα παιδιά τους στα χέρια τους και δεν τους λείπει τίποτα!! Εχουμε την ευχερεια να τους δώσουμε κάτι παραπάνω απο τα βασικά και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα..απο κει και πέρα ένα μωρό που δεν ήρθε ποτέ στον κόσμο..για σένα , τη μητέρα του ανεπτυγμένου κόσμου είναι μια από τις χειρότερες απώλειες..για άλλη μητέρα θα ηταν ίσως και σωτηρία σε έναν μη ανεπτυγμένο κόσμο.Για μια άλλη μητέρα που χάνει το παιδί της αφού το έχει γεννήσει..θα ήταν επίσης μια αποδεκτή κατάσταση από το να ζήσει το χαμό του παιδιου της μέσα στα χέρια της..γι αυτό σου λέω..αποδέξου το γεγονός..η ζωή δεν είναι πουπουλένια και ροδοσπαρτη..είναι σκληρή..και μόλις εσύ έζησες μια από τις μικρότερες θα έλεγα πικρες..΄να είσαι έτοιμη και προετοιμασμένη για ακόμη χειρότερα στη ζωή...αυτό δεν ήταν τίποτα!

Θεωρείς λογικη τιμή για γέννα 10.000 ευρώ;;;; Αν σου περισσεύουν τότε εντάξει αλλά αν ζεις με το ζόρι με 2 απλους μισθους τότε είναι παααααααααααρα πολλά!!!!Θα συμφωνήσω με τ θέλω να γίνω μαμά...τι δωμάτια είναι πια αυτά;;;;;;Τι φαγητό τρως;; Μηπως σου φτιάχνουν διαφορετική κουζίνα κάθε μέρα;;;και 1.700 ο γιατρός γιατι;;; Φτάσαμε να θεωρούμε το παράλογο λογικό και φυσιολογικό;; Πως γίνεται αυτό;;; Κι αν σου πω ότι μπορουσε να έχεις όλη την εξυπηρέτησει που ζητουσες με το 10% μόνο σε δημόσιο νοσοκομείο;; Τι θα επέλεγες; Πάλι ιδιωτικό;Και δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα sweetmammy, μιλάω γενικά και αόριστα για το τι φτάσαμε να θεωρουμε φυσιολογικό και τι όχι...που μας οδήγησε η κοινωνία μας δηλαδή...φσιολογικό ο γάμος να κοστίζει το μινιμουμ 20.000 ευρώ..φυσιολογικό η βάφτιση να κοστίζει τουλάχιστον 10.000 ευρώ...η γέννα άλλα τόσα..δηλαδή για να πεθάνουμε φυσιολογικά και με δόξα πάλι δεκάδες χιλιάρικα θα πρέπει να ακουμπήσουμε;;;;;;; Ελεος!!!

Σκέφτομαι να πάω σε διαιτολόγο αλλά τι περισσότερο θα μου κάνει αυτός ή αυτή;; Το θέμα είναι σε μένα και δεν ξέρω τι να κάνω..σήμερα έφαγα τόσο μέχρι που ένιωσα το στομάχι μου να πονάει..και τώρα ξαπλωνω παρέα με τη στομάχα μου και τις τύψεις μου...είμαι χάλια ψυχολογικά...κάποτε ειχα σωματάρα!και τώρα έχω...σωματάααααααρααααα....προς τα πλάγια...!!!! Δε θέλω να χάσω τη γοητεία μου από το πάχος...αλλά και βλέπω ότι δεν μπορώ να αντισταθώ...ώρες ώρες νιώθω ότι το κάνω επειδή μόνο και μόνο είδα κάτι..δηλαδή είδα μια σοκολάτα ανοιγμένη δίπλα μου θα πιάσω να φάω επειδή την είδα αι ξέρω ότι είναι νοστιμη..δηλαδή τρώω χωρίς να σκέφτομαι..επειδή μόνο και μόνο λιγουρεύτηκα μέσα σε ένα λεπτό... Μου αξίζει να γίνω μια χοντρέλα τελικά... καλά ναπάθω...

6 μήνες είναι πολύ για να σου μείνει,θα έπρεπε να είχε φύγει αλλά σεπολλές γυναίκες μένει..εμένα μάζεψε περίπου 1 χρόνο μετά..ειλικρινά πάντως όσον αφορά το δικό μου θέμα..θέλω να τρώω συνέχεια..μα συνέχεια...και βλέπω πως έχει συνέπειες αυτό... είμαι πολύ στενοχωρμένη...εσείς τι κάνετε στην καθημερινή σας ζωή;;αν πώς κουμαντάρετε τη λαιμαργία;;

Κορίτσια..χρειάζομαι επειγόντως βοήθεια..κυρίως για να προλάβω το κακό και κατα δευτερον να επανέλθω στα φυσιολογικά μου μετά τη γέννα...είμαι λαίμαργη...θέλω να τα δοκιμάζω όλα μα όλα...δεν τολμώ να θυμηθω τι έφαγα σήμερα..και χωρίς υπερβολή κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και μοιάζω 6 μηνών έγκυος..χωρίς υπερβολή...στην προηγουμενη εγκυμοσύνη τα κιλά τα έβαζα 4 -4 κάθε μήνα..και μετά τη γέννα δεν μπορεσα να χάσω τα 7 επιπλέον κιλά που μου είχαν μείνει..και ξεκινάω καινουρια εγκυμοσύνη με ήδη περιττα κιλά και με μια λαιμαργία που δεν μπορω να ελέγξω..κάθε φορά τρώω και κάθε φορά το μετανοιώνω...δεν είναι δουλειά όμως αυτή...βοήθεια..ειλικρινά πείτε μου τι να κάνω...κοντεύω να γίνω χοντρή...και δεν υπερβάλω καθόλου..με είδε και ο άντρας μου και τρόμαξε...μου είπε ότι έγινα πολύ παχιά..και δεν είναι το μωρό..είμαι μόνο 3 μηνών... είμαι απογοητευμένη και φοβισμένη...πως θα καταντήσω;;Τι να κάνω;;;;

Να σημειώσω ότι ο γιατρός μου ήταν ο διευθυντής της μαιευτικής κλινικής...

Εμένα πάντως κορίτσια δε μου ζήτησε καθόλου να τον πληρώσω εξτρά,..το έκανα μόνη μου έτσι κι αλλιώς γιατί το ήθελα και το έκανα αφου ειχα ολη την καταλληλη μεταχείρηση στη διάρκεια της γέννας..δεν το έκανε δηλαδή ο γιατρός επειδή θα τον λάδωνα...το έκανε επειδη το ήθελε...επίσης να σας πωότι ..στο δημοσιο δνε σε αναλαμβάνει ένας συγκεκριμένος γιατρος αλλά όποιος εφημερεύει εκείνη την ημέρα που θα γεννάς..επειδή όμως είναι λογικό η γυναίκα να θέλει τον γιατρό που εμπιστεύεται , εκείνοι το κάνουν ,έρχονται δηλαδή όταν γεννάς κι έτσι κατακάποιο τρόπο εσύ πληρώνεις το ημερομίσθιό του...λογικό μου ακουγεται και πολύ ανθρώπινο!!! Ξανατονίζω πως όλοι μου φέρθηκαν άψογα χωρίς να ξέρουν ότι αργότερα θα τους δώσω φακελάκι...γι αυτο και το χάρηκα!!Εύχομαι να βιώσω το ίδιο στην επόμενη γέννα μου.

Γειά σου ΜΑμόλι...ακριβώς αυτοί ήταν οι λόγοι που γέννησα και θα γεννήσω σε δημόσιο...η περιποιηση και η συμπεριφορά τους και στη γέννα του γιου μου αλλά και στη διακοπή κύησης που έκανα για λόγους υγείας του μωρού ήταν άψογη...καλύτερη και από ιδιωτικό...η δε συμπεριφορά ιδιωτικού γιατρού στις αρχές της πρώτης μου εγκυμοσύνης ήταν σαν πελάτισσα και όχι σαν σχέση γιατρού και ας το πούμε ασθενής(αφου δεν ήμουν αλλά ουτε και πελάτισσα ήμουν!!) ...γέννησα έτσι σεδημόσιο και το καταευχαρηστήθηκα!!!Θα γεννήσω πάλι εκεί..ξέροντας βέβαια πως μπορεί να μην έχω την ίδια αντιμετώπιση για διάφορους λόγους...όπως να αλλάξουν οι συνθήκες εκείνη την εποχη στο νοσοκομείο...δηλαδή ότι θα μπορουσε να συμβεί σε κάθε νοσοκομείο ιδιωτικό και δημόσιο...τουλάχιστον θα ξέρω ότι δε θα μου ζητήσει κανείς με το ζόρι να λαδώσω για να με περιποιηθούν και ότι έτσι και αλλιώς εγώ θα το κάνω γιατί το γουστάρω όταν ο άλλος είναι σωστός γιατρος...ο οποίος πρώτα κοιτάει τον συνάνθρωπό του και μετά κοιτάζει τα λεφτά..γιατί αν κοιτούσαν τα λεφτά θα είχαν τρέξει προ πολλου στα ιδιωτικά.

Εμένα πάλι βρε κορίτσια δεν είχε σχεδόν καμία και εγώ του έλεγα να αγοράσουμε κανα δυο!!!!χαχαχαχαχα...έτσι αποκτήσαμε μια μικρή συλλογή όοοοποτε θελήσουμε βλέπουμε..δηλαδή σχεδόν σπάνια...δεν με πειράζει να υπάρχουν στο σπίτι ή να δει καμιά φορά αλλά φροντίζουμε να μην πέσει στα χέρια κανενός παιδιου και τώρα που έρχονται μεγαλύτερα στο σπιτι και αργότερα..άλλωστε οι γονείς δεν έχουν κρυφά μόνο ταινίες..μπορεί να έχουν οτιδήποτε αλλο όπως πολύ ερωτικά εσώρουχα ή τζελ κτλ κτλ οπότε γιατί να θεωρείτε κακό να έχει ένα ζευγάρι κρυμμένα ερωτικά μυστικά από τα παιδιά τους;Είναι στο ζευγάρι και στις ορέξεις...οπότε όλα αποδεχτά είναι..όπως θα είναι αποδεκτά κι αν ο γιος μου έχει αργότερα τα δικά του πρωσωπικά ερωτικά μυστικά μέσα στο σπιτι..

hope_89 έγραψε: Αχ καλή μου...σε καταλαβαίνω απολύτα...αυτό το κενο το πέρασα και το περάσαμε πολλές...θα δεις ότι θα το αναπληρώσει άλλο πιο γερό και πιο τυχερό μωράκι...το σίγουρο είναι ότι η μικρή σου κορουλα είχε την τύχη να σε γνωρίσει έστω και για λίγο και να νιώσει με το δικό σου αλλά και με το δικό της τρόπο την αγάπη σου...το ήξερε ότι την αγαπουσες μηνομίζεις....σύντομα ο πόνος θα απαλυνει...και θα γίνει πιο μαλακός και η καρδιά σου θα ηρεμήσει..πάρε θάρρος από τη γλυκιά Αννουλα και μην το βάζεις κάτω..όλα γίνονται για ένα σκοπό..ΠΑΝΤΑ!!!! Σε φιλώ γλυκά...!!ΚΟυράγιο κορίτσι..

Τι έγινε Νελλάκι;;Δεν μπορώ να το πιστέψω..ειλικρινά σου μιλάω..έχω ανατριχιάσει ολόκληρη....γιατί;;; Γιατι;;; :( τι συνέβη;; Που είναι το μωράκι σου γλυκια μου;;

Χρυσουλα δε μου ακουγεται να το πε για κακο...ίσα ίσα που δείχνει κατανοηση...εγώ δε θα το έπαιρνα ασχημα..

Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεις κάτι τέτοιο στον εαυτό σου...κι εγώ έκανα κάποιες επιλογες και μάλιστα είχα καπως καλύτερες πιθανότητες από τις δικές σου και όμως..κινήθηκα αλλιώς γιατί πίστεψα ότι δεν υπάρχει ελπίδα...πριν καμια βδομάδα που πήγα στον ίδιο γιατρό μου ανέφερε πως επραξα πάρα πολύ καλά..και εκείνος στη θέση μου το ίδιο θα έλεγε στη γυναίκα του να κάνει...όταν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος επιλέγουμε κάτι που θεωρούμε το πιο σωστό..αυτό εκανες κι εσύ...θεωρησεςπως ήταν το σωστό...και ήταν!Δεν εχει νοημα να μετανιώνουμε μια ζωή για τις πράξεις μας...και πόσο μάλιστα όταν ξέρουμε πως αυτό που κάναμε το κάναμε για καλό...και να σου πω και κάτι;;Σβήσε καλή μου αυτά τα τικεράκια..βάλε χαρούμενα να το πιστέψεις και εσύ η ίδια μέσα στην καρδιά σου...πάει αυτό πέρασε...η ζωή συνεχίζεται και σίγουρα σου επιφυλάσσει ένα σωρό εκπλήξεις!!Μη μένεις στις στενοχώριες της ζωής..

βρε παιδιά τι λέτε..τι ύπουλη;;; Πιο υπουλοι είναι όλοι αυτοί που μας ωθούν σε εμβολιασμό παρά η ίδια η γρίπη. Εχουμε κρουσμα στο σχολείο και μάλιστα στην τάξη μου..πήρα το γιατρό τηλέφωνο και τον ρώτησα τι να κάνω..τίποτα!!μου είπε..κανένα εμβόλιο;;; Κανένα!!μου είπε...Παιδιά..πολύ κακό για το τίποτα...ξέρω γονείς που τα παιδιά την περασαν με πυρετάκο και οι γονείς δεν πηραν χαμπάρι!!!!Και είχαν και τα παιδιά αλλά και οι γονείς την γρίπη!!Κανένας δεν έπαθε τίποτε περισσότερο από μια γρίπη...ελα να τελειώνουμε με αυτή την τρέλα!!!!!!

Λία σε ευχαριστώ για την απάντηση..το θέμα είναι πως κι εγώ μέχρι πριν την εγκυμοσύνη λειτουργούσα παρόμοια με σένα.Όμως στην εγκυμοσύνη βιωσα και αυτο το διαφορετικό...πίστευα ότι δε θα το νιώσω ποτέ και έπρπε να μείνω έγκυος τελικά στο 2ο για να ΄βιώσω κι εγώ αυτόν τον περιβόητο οργασμο κατα τη διείσδυση. Αυτό που με τρομάζει είναι μήπως κρατήσει μόνο για την εγκυμοσύνη και μετά τη γέννα επανέλθουμε στις παλιές δυσκολιές..και η αλήθεια ειναι ότι ντρέπομαι να ρωτήσω το γιατρό μου..΄μου φαίνεται πως θα το αφήσω στην τύχη του...δηλαδη μετά τη γέννα...παπα!!!Ξανά στα παλια..και ξεχνάμε τις ένδοξες νύχτες της εγκυμοσύνης!!!!χαχαχαχαχαχα...