filos`ifigen

EXV BREI ΠΟΛΛΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΣΤΕΛΝΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΛΙΓΑ

Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Μαϊου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις. Μολύνει τόσο τον άντρα, όσο και τη γυναίκα. Τις περισσότερες φορές δεν δημιουργεί συμπτώματα. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνο. Αιτίες Τα χλαμύδια αποτελούνται από τρία μικρόβια, δύο από αυτά, πιο σημαντικά: chlamydia trachomatis και chlamydia pneumonia. Στον άνδρα: Είναι χωρίς συμπτώματα στο 20 με 30% των περιπτώσεων. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δημιουργούν συμπτώματα ανάλογα με την βλεννόρροια, δηλαδή πρωινή έκκριση και κάψιμο κατά την ούρηση. Δημιουργεί επίσης επιδιδυμίτιδα καθώς και ορχίτιδα. Στις γυναίκες μόνο ένα 20 με 30% έχουν συμπτώματα, ενώ το 70 με 80% είναι χωρίς ενοχλήσεις. Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται η διάγνωσή της, επειδή δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα, όταν είναι χρόνια. Οι γυναίκες που παρουσιάζουν αυξημένες εκκρίσεις, κολπικές ενοχλήσεις, κάψιμο κατά την ούρηση ή κοιλιακό πόνο θα πρέπει να ελέγχονται γι' αυτό το μικρόβιο. Αθεράπευτες μολύνσεις μπορούν να προκαλέσουν εξαρτηματίτιδα, καταστροφή των σαλπίγγων και υπογονιμότητα. Επίσης μπορούν να προκαλέσουν έκτοπες κυήσεις. Αν η γυναίκα μολυνθεί κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί να προκληθεί πρόωρος τοκετός, καθώς επίσης και επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία στο έμβρυο. Συμπτώματα Στη γυναίκα τα χλαμύδια προκαλούν: Κολπικές εκκρίσεις, ενόχληση 'φαγούρα' 'Κάψιμο' κατά την ούρηση Πόνο στη σεξουαλική επαφή Ενδοκοιλιακή μόλυνση, με οξύ πόνο στην κοιλιά Πόνο στο ορθό και αυξημένες εκκρίσεις Στον άντρατα χλαμύδια προκαλούν: 'κάψιμο' κατά την ούρηση Έκκριση από το πέος, κυρίως το πρωί Πόνο ή βάρος στους όρχεις Πόνο ή έκκριση από το ορθό Επιπλοκές Ενδοκοιλιακή φλεγμονή, οξεία με έντονα συμπτώματα ή χρόνια με ήπια συμπτώματα Σαλπιγγίτιδα, οξεία με έντονο πόνο ή χρόνια με καταστροφή των σαλπίγγων ή της διαβατότητάς τους Δυσουρικά ενοχλήματα (πόνος κατά την ούρηση), κυρίως το πρωί Υπογονιμότητα, από καταστροφή ή 'φράξιμο' των σαλπίγγων Έκτοπη κύηση, 'εξωμήτριο' Στο έμβρυο, που θα γεννηθεί φυσιολογικά, επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία. Διάγνωση Η διάγνωση γίνεται με μικροβιολογική εξέταση σε δείγμα από τον κόλπο ή από το έκκριμα του πέους. Θεραπεία Μετά τη μικροβιολογική επιβεβαίωση της ύπαρξης του μικροβίου, υπάρχουν θεραπείες, με αντιβιοτικά, που μπορούν να το καταπολεμήσουν αποτελεσματικά. Χρησιμοποιούνται τετρακυκλίνες και μακρολίδια. Η θεραπεία, συνήθως, διαρκεί μια έως τρεις εβδομάδες. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνει και ο σύντροφος. Μετά το τέλος της θεραπείας, περιμένουμε δεκαπέντε ημέρες και επαναλαμβάνουμε την εξέταση. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η μόλυνση έχει εκριζωθεί. Γενικές παρατηρήσεις Οι γυναίκες με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή καινούρια ερωτική σχέση, που παρουσιάζουν ένα από τα παραπάνω συμπτώματα, θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα με καλλιέργεια για την ύπαρξη αυτών των μικροβίων. Επίσης, γυναίκες με σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη θα πρέπει στον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο να κάνουν, ως εξέταση ρουτίνας, την καλλιέργεια, για χλαμύδια.

Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Μαϊου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις. Μολύνει τόσο τον άντρα, όσο και τη γυναίκα. Τις περισσότερες φορές δεν δημιουργεί συμπτώματα. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνο. Αιτίες Τα χλαμύδια αποτελούνται από τρία μικρόβια, δύο από αυτά, πιο σημαντικά: chlamydia trachomatis και chlamydia pneumonia. Στον άνδρα: Είναι χωρίς συμπτώματα στο 20 με 30% των περιπτώσεων. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δημιουργούν συμπτώματα ανάλογα με την βλεννόρροια, δηλαδή πρωινή έκκριση και κάψιμο κατά την ούρηση. Δημιουργεί επίσης επιδιδυμίτιδα καθώς και ορχίτιδα. Στις γυναίκες μόνο ένα 20 με 30% έχουν συμπτώματα, ενώ το 70 με 80% είναι χωρίς ενοχλήσεις. Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται η διάγνωσή της, επειδή δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα, όταν είναι χρόνια. Οι γυναίκες που παρουσιάζουν αυξημένες εκκρίσεις, κολπικές ενοχλήσεις, κάψιμο κατά την ούρηση ή κοιλιακό πόνο θα πρέπει να ελέγχονται γι' αυτό το μικρόβιο. Αθεράπευτες μολύνσεις μπορούν να προκαλέσουν εξαρτηματίτιδα, καταστροφή των σαλπίγγων και υπογονιμότητα. Επίσης μπορούν να προκαλέσουν έκτοπες κυήσεις. Αν η γυναίκα μολυνθεί κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί να προκληθεί πρόωρος τοκετός, καθώς επίσης και επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία στο έμβρυο. Συμπτώματα Στη γυναίκα τα χλαμύδια προκαλούν: Κολπικές εκκρίσεις, ενόχληση 'φαγούρα' 'Κάψιμο' κατά την ούρηση Πόνο στη σεξουαλική επαφή Ενδοκοιλιακή μόλυνση, με οξύ πόνο στην κοιλιά Πόνο στο ορθό και αυξημένες εκκρίσεις Στον άντρατα χλαμύδια προκαλούν: 'κάψιμο' κατά την ούρηση Έκκριση από το πέος, κυρίως το πρωί Πόνο ή βάρος στους όρχεις Πόνο ή έκκριση από το ορθό Επιπλοκές Ενδοκοιλιακή φλεγμονή, οξεία με έντονα συμπτώματα ή χρόνια με ήπια συμπτώματα Σαλπιγγίτιδα, οξεία με έντονο πόνο ή χρόνια με καταστροφή των σαλπίγγων ή της διαβατότητάς τους Δυσουρικά ενοχλήματα (πόνος κατά την ούρηση), κυρίως το πρωί Υπογονιμότητα, από καταστροφή ή 'φράξιμο' των σαλπίγγων Έκτοπη κύηση, 'εξωμήτριο' Στο έμβρυο, που θα γεννηθεί φυσιολογικά, επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία. Διάγνωση Η διάγνωση γίνεται με μικροβιολογική εξέταση σε δείγμα από τον κόλπο ή από το έκκριμα του πέους. Θεραπεία Μετά τη μικροβιολογική επιβεβαίωση της ύπαρξης του μικροβίου, υπάρχουν θεραπείες, με αντιβιοτικά, που μπορούν να το καταπολεμήσουν αποτελεσματικά. Χρησιμοποιούνται τετρακυκλίνες και μακρολίδια. Η θεραπεία, συνήθως, διαρκεί μια έως τρεις εβδομάδες. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνει και ο σύντροφος. Μετά το τέλος της θεραπείας, περιμένουμε δεκαπέντε ημέρες και επαναλαμβάνουμε την εξέταση. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η μόλυνση έχει εκριζωθεί. Γενικές παρατηρήσεις Οι γυναίκες με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή καινούρια ερωτική σχέση, που παρουσιάζουν ένα από τα παραπάνω συμπτώματα, θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα με καλλιέργεια για την ύπαρξη αυτών των μικροβίων. Επίσης, γυναίκες με σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη θα πρέπει στον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο να κάνουν, ως εξέταση ρουτίνας, την καλλιέργεια, για χλαμύδια.

Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Μαϊου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις. Μολύνει τόσο τον άντρα, όσο και τη γυναίκα. Τις περισσότερες φορές δεν δημιουργεί συμπτώματα. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνο. Αιτίες Τα χλαμύδια αποτελούνται από τρία μικρόβια, δύο από αυτά, πιο σημαντικά: chlamydia trachomatis και chlamydia pneumonia. Στον άνδρα: Είναι χωρίς συμπτώματα στο 20 με 30% των περιπτώσεων. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δημιουργούν συμπτώματα ανάλογα με την βλεννόρροια, δηλαδή πρωινή έκκριση και κάψιμο κατά την ούρηση. Δημιουργεί επίσης επιδιδυμίτιδα καθώς και ορχίτιδα. Στις γυναίκες μόνο ένα 20 με 30% έχουν συμπτώματα, ενώ το 70 με 80% είναι χωρίς ενοχλήσεις. Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται η διάγνωσή της, επειδή δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα, όταν είναι χρόνια. Οι γυναίκες που παρουσιάζουν αυξημένες εκκρίσεις, κολπικές ενοχλήσεις, κάψιμο κατά την ούρηση ή κοιλιακό πόνο θα πρέπει να ελέγχονται γι' αυτό το μικρόβιο. Αθεράπευτες μολύνσεις μπορούν να προκαλέσουν εξαρτηματίτιδα, καταστροφή των σαλπίγγων και υπογονιμότητα. Επίσης μπορούν να προκαλέσουν έκτοπες κυήσεις. Αν η γυναίκα μολυνθεί κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί να προκληθεί πρόωρος τοκετός, καθώς επίσης και επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία στο έμβρυο. Συμπτώματα Στη γυναίκα τα χλαμύδια προκαλούν: Κολπικές εκκρίσεις, ενόχληση 'φαγούρα' 'Κάψιμο' κατά την ούρηση Πόνο στη σεξουαλική επαφή Ενδοκοιλιακή μόλυνση, με οξύ πόνο στην κοιλιά Πόνο στο ορθό και αυξημένες εκκρίσεις Στον άντρατα χλαμύδια προκαλούν: 'κάψιμο' κατά την ούρηση Έκκριση από το πέος, κυρίως το πρωί Πόνο ή βάρος στους όρχεις Πόνο ή έκκριση από το ορθό Επιπλοκές Ενδοκοιλιακή φλεγμονή, οξεία με έντονα συμπτώματα ή χρόνια με ήπια συμπτώματα Σαλπιγγίτιδα, οξεία με έντονο πόνο ή χρόνια με καταστροφή των σαλπίγγων ή της διαβατότητάς τους Δυσουρικά ενοχλήματα (πόνος κατά την ούρηση), κυρίως το πρωί Υπογονιμότητα, από καταστροφή ή 'φράξιμο' των σαλπίγγων Έκτοπη κύηση, 'εξωμήτριο' Στο έμβρυο, που θα γεννηθεί φυσιολογικά, επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία. Διάγνωση Η διάγνωση γίνεται με μικροβιολογική εξέταση σε δείγμα από τον κόλπο ή από το έκκριμα του πέους. Θεραπεία Μετά τη μικροβιολογική επιβεβαίωση της ύπαρξης του μικροβίου, υπάρχουν θεραπείες, με αντιβιοτικά, που μπορούν να το καταπολεμήσουν αποτελεσματικά. Χρησιμοποιούνται τετρακυκλίνες και μακρολίδια. Η θεραπεία, συνήθως, διαρκεί μια έως τρεις εβδομάδες. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνει και ο σύντροφος. Μετά το τέλος της θεραπείας, περιμένουμε δεκαπέντε ημέρες και επαναλαμβάνουμε την εξέταση. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η μόλυνση έχει εκριζωθεί. Γενικές παρατηρήσεις Οι γυναίκες με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή καινούρια ερωτική σχέση, που παρουσιάζουν ένα από τα παραπάνω συμπτώματα, θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα με καλλιέργεια για την ύπαρξη αυτών των μικροβίων. Επίσης, γυναίκες με σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη θα πρέπει στον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο να κάνουν, ως εξέταση ρουτίνας, την καλλιέργεια, για χλαμύδια.

Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Μαϊου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις. Μολύνει τόσο τον άντρα, όσο και τη γυναίκα. Τις περισσότερες φορές δεν δημιουργεί συμπτώματα. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνο. Αιτίες Τα χλαμύδια αποτελούνται από τρία μικρόβια, δύο από αυτά, πιο σημαντικά: chlamydia trachomatis και chlamydia pneumonia. Στον άνδρα: Είναι χωρίς συμπτώματα στο 20 με 30% των περιπτώσεων. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δημιουργούν συμπτώματα ανάλογα με την βλεννόρροια, δηλαδή πρωινή έκκριση και κάψιμο κατά την ούρηση. Δημιουργεί επίσης επιδιδυμίτιδα καθώς και ορχίτιδα. Στις γυναίκες μόνο ένα 20 με 30% έχουν συμπτώματα, ενώ το 70 με 80% είναι χωρίς ενοχλήσεις. Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται η διάγνωσή της, επειδή δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα, όταν είναι χρόνια. Οι γυναίκες που παρουσιάζουν αυξημένες εκκρίσεις, κολπικές ενοχλήσεις, κάψιμο κατά την ούρηση ή κοιλιακό πόνο θα πρέπει να ελέγχονται γι' αυτό το μικρόβιο. Αθεράπευτες μολύνσεις μπορούν να προκαλέσουν εξαρτηματίτιδα, καταστροφή των σαλπίγγων και υπογονιμότητα. Επίσης μπορούν να προκαλέσουν έκτοπες κυήσεις. Αν η γυναίκα μολυνθεί κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί να προκληθεί πρόωρος τοκετός, καθώς επίσης και επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία στο έμβρυο. Συμπτώματα Στη γυναίκα τα χλαμύδια προκαλούν: Κολπικές εκκρίσεις, ενόχληση 'φαγούρα' 'Κάψιμο' κατά την ούρηση Πόνο στη σεξουαλική επαφή Ενδοκοιλιακή μόλυνση, με οξύ πόνο στην κοιλιά Πόνο στο ορθό και αυξημένες εκκρίσεις Στον άντρατα χλαμύδια προκαλούν: 'κάψιμο' κατά την ούρηση Έκκριση από το πέος, κυρίως το πρωί Πόνο ή βάρος στους όρχεις Πόνο ή έκκριση από το ορθό Επιπλοκές Ενδοκοιλιακή φλεγμονή, οξεία με έντονα συμπτώματα ή χρόνια με ήπια συμπτώματα Σαλπιγγίτιδα, οξεία με έντονο πόνο ή χρόνια με καταστροφή των σαλπίγγων ή της διαβατότητάς τους Δυσουρικά ενοχλήματα (πόνος κατά την ούρηση), κυρίως το πρωί Υπογονιμότητα, από καταστροφή ή 'φράξιμο' των σαλπίγγων Έκτοπη κύηση, 'εξωμήτριο' Στο έμβρυο, που θα γεννηθεί φυσιολογικά, επιπεφυκίτιδα ή πνευμονία. Διάγνωση Η διάγνωση γίνεται με μικροβιολογική εξέταση σε δείγμα από τον κόλπο ή από το έκκριμα του πέους. Θεραπεία Μετά τη μικροβιολογική επιβεβαίωση της ύπαρξης του μικροβίου, υπάρχουν θεραπείες, με αντιβιοτικά, που μπορούν να το καταπολεμήσουν αποτελεσματικά. Χρησιμοποιούνται τετρακυκλίνες και μακρολίδια. Η θεραπεία, συνήθως, διαρκεί μια έως τρεις εβδομάδες. Τη θεραπεία πρέπει να την κάνει και ο σύντροφος. Μετά το τέλος της θεραπείας, περιμένουμε δεκαπέντε ημέρες και επαναλαμβάνουμε την εξέταση. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η μόλυνση έχει εκριζωθεί. Γενικές παρατηρήσεις Οι γυναίκες με πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή καινούρια ερωτική σχέση, που παρουσιάζουν ένα από τα παραπάνω συμπτώματα, θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα με καλλιέργεια για την ύπαρξη αυτών των μικροβίων. Επίσης, γυναίκες με σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη θα πρέπει στον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο να κάνουν, ως εξέταση ρουτίνας, την καλλιέργεια, για χλαμύδια.

Ενδομητρίωση: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 21 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Η ενδομητρίωση είναι ένα συχνό γυναικολογικό πρόβλημα. Παίρνει το όνομα της από το ενδομήτριο, την λεπτή εσωτερική επένδυση της μήτρας. Στις γυναίκες με ενδομητρίωση, ιστός, που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως το ενδομήτριο, αναπτύσσεται σε περιοχές εκτός της μήτρας. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται εστίες ή εμφυτεύσεις ή οζίδια ή ενδομητρίωση. Τις περισσότερες φορές η ενδομητρίωση εμφανίζεται: Πάνω ή μέσα στις ωοθήκες (ενδομητρίωμα) Πίσω από τη μήτρα Επάνω στους συνδέσμους που διατηρούν την μήτρα στην θέση της Στο περιτόναιο που επενδύει τα τοιχώματα και όργανα της κοιλιάς Στο έντερο, την κύστη ή το ορθό Η ενδομητρίωση σπάνια μπορεί να αναπτυχθεί και σε περιοχές πολύ μακριά από τη μήτρα. Αυτός ο έκτοπος ιστός δημιουργεί φλεγμονή, πόνο, υπογονιμότητα και βαριές εμμηνορυσίες. Συμπτώματα Ενδομητρίωσης Ο πόνος είναι από τα πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης. Συνήθως οι γυναίκες πονάνε χαμηλά στην κοιλιά. Η ένταση του πόνου δεν εξαρτάται από την έκταση της ενδομητρίωσης. Μερικές γυναίκες δεν έχουν πόνο και παρόλα αυτά η ενδομητρίωση είναι διάσπαρτη σε πολλές και μεγάλες περιοχές. Άλλες γυναίκες με οξύ και δυνατό πόνο έχουν λίγες και μικρές εστίες ενδομητρίωσης. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν: Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου), που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη Πόνος κατά τη διάρκεια και μετά την επαφή Γαστρεντερικές ενοχλήσεις Επίπονες εντερικές κινήσεις και ούρηση στην εμμηνορυσία Βαριές και μακριές εμμηνορρυσίες Μικρή διαφυγή αίματος ανάμεσα στις περιόδους Υπογονιμότητα Γυναίκες με ενδομητρίωση πολλές φορές παρουσιάζουν γαστρεντερικά προβλήματα όπως διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμό (φούσκωμα) ειδικά κατά την διάρκεια των περιόδων. Ποιες γυναίκες έχουν ενδομητρίωση; Είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις. Παρουσιάζεται σε ποσοστό 7 έως 10%. Η ενδομητρίωση ξεκινάει συνήθως με την αρχή της εμμηνορρυσίας και μπορεί να διαγνωστεί τυχαία σε μια γυναικολογική εξέταση ή να παραμείνει αδιάγνωστη αν δεν έχει συμπτώματα. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση: Έχουν κάθε μήνα περίοδο Έχουν μέση ηλικία τα είκοσι επτά χρόνια Έχουν τα συμπτώματα από δύο έως πέντε χρόνια πριν από την διάγνωση της ασθένειας Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση πολύ σπάνια έχουν συμπτώματα, αφού σταματάει η περιοδική λειτουργία του ενδομητρίου, καθώς οι ορμόνες εκλείπουν στην εμμηνόπαυση. Πώς μπορώ να υποψιαστώ ότι έχω ενδομητρίωση; Είναι πιθανόν να υπάρχει ενδομητρίωση αν: Αρχίζει η περίοδος σε νεαρή ηλικία Υπάρχει δυσμηνόρροια (πόνος στην περίοδο) Υπάρχει περίοδος για επτά ή περισσότερες μέρες Υπάρχει μικρός κύκλος (25 μέρες ή λιγότερο) Υπάρχει κληρονομικότητα ενδομητρίωσης (μητέρα, αδελφή, θείες). Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω την ενδομητρίωση; Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες υποφέρουν λιγότερο από την ενδομητρίωση αν: Ασκούνται φυσιολογικά Ακολουθούν υγιεινή διατροφή Αποφεύγουν αλκοόλ και καφεϊνη. Πώς δημιουργείται η ενδομητρίωση ; Η ενδομητρίωση είναι καλοήθης πάθηση (όχι καρκινογόνος). Παρόλα αυτά δημιουργεί πολλά προβληματα. Κάθε μήνα, οι ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο αυξάνουν το πάχος του. Αυτό γίνεται για να υποδεχτεί το γονιμοποιημένο ωάριο και να το θρέψει τις πρώτες μέρες της ζωής του. Αν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί, το ενδομήτριο πέφτει χρησιμοποιώντας την φυσική οδό, μήτρα, τράχηλος, κόλπος ,αιδοίο και δημιουργεί την έμμηνο ρύση. Οι εστίες της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην περιοδική αλλαγή των ορμονών. Κάθε μήνα μεγαλώνουν και αν δεν έχουμε εγκυμοσύνη, ο επιπλέον ιστός που δημιουργείται αιμορραγεί, όμως δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γι αυτόν τον ιστό και το αίμα. Γι αυτό τον λόγο οι εστίες της ενδομητρίωσης τείνουν να γίνονται μεγαλύτερες και τα συμπτώματα χειροτερεύουν με τον καιρό. Ο ιστός και το αίμα που παραμένουν στα διάφορα σημεία του σώματος δημιουργούν φλεγμονή και πόνο. Καθώς ο έκτοπος ιστός μεγαλώνει μπορεί να καλύψει τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες δημιουργώντας υπογονιμότητα. Η φλεγμονή που δημιουργείται μπορεί να εμπλέξει όλα τα όργανα που υπάρχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς, έντερο, κύστη. Είναι σημαντικό να γνωρίζει μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση; Ο πόνος της ενδομητρίωσης μπορεί να επηρεάσει την ζωή μιας γυναίκας. Μελέτες έχουν δείξει ότι γυναίκες με ενδομητρίωση συχνά λείπουν από το σχολείο, τη δουλειά ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Είναι πρόβλημα που μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις με τον σύντροφο, τους φίλους, τα παιδιά, τους συνεργάτες. Τέλος η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την γονιμότητα μιας γυναίκας. Γνωρίζοντας μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση, πρώτα απ' όλα γνωρίζει το λόγο για τον οποίο έχει όλες αυτές τις ενοχλήσεις. Η θεραπεία που δίνεται μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα και να ανακουφίσει τον πόνο. Επίσης μπορεί να μειώσει την εξάπλωση της ενδομητρίωσης και να διατηρήσει την γονιμότητα της γυναίκας. Διάγνωση της ενδομητρίωσης Ο γιατρός θα πάρει ένα ιστορικό από το οποίο θα υποψιαστεί ενδομητρίωση. Η ενδομητρίωση μπορεί να διαγνωστεί από την γυναικολογική εξέταση κατά την οποία μπορούν να ψηλαφηθούν ενδομητριωσικές εστίες. Ο υπέρηχος που γίνεται κατά την εξέταση, πολλές φορές αναδεικνύει κύστες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες. Υπάρχει ένα βιοχημικός δείκτης, CA 125, ο οποίος αυξάνεται σε περίπτωση ενδομητρίωσης. Δεν είναι απόλυτος δείκτης αφού δεν αυξάνεται πάντα. Αν κατά την φυσική εξέταση ή τον υπέρηχο δεν ανεβρεθούν ενδομητριωσικές εστίες τότε η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δώσει την διάγνωση. Η τελική και πιο σίγουρη μέθοδος με την οποία μπορούμε να κάνουμε τη διάγνωση και να δούμε τις εστίες είναι η λαπαροσκόπηση. Με την λαπαροσκόπηση βλέπουμε τις εστίες, το μέγεθος και την έκταση της ενδομητρίωσης. Επίσης δίνει απάντηση για τη γονιμότητα της γυναίκας. Τι δημιουργεί ενδομητρίωση; Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της ενδομητρίωσης και γι αυτό και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες όσον αφορά την αιτιολογία της πάθησης αυτής. Έχει παρατηρηθεί ότι η ενδομητρίωση υπάρχει σε πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε γυναίκες που η μητέρα και η αδελφή έχουν ενδομητρίωση, έχουν 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν ενδομητρίωση. Έτσι αναπτύχθηκε η θεωρία της κληρονομικότητας. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως το ενδομήτριο κατά την περίοδο παλινδρομεί από τις σάλπιγγες και εμφυτεύεται στο περιτόναιο. Αυτός ο έκτοπος ιστός αναπτύσσεται εκτός μήτρας και λειτουργεί όπως το ενδομήτριο. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η ενδομητρίωση δημιουργείται λόγω ανοσολογικής ανωμαλίας. Το ανοσοποιητικό δεν είναι σε θέση να βρει και να καταστρέψει αυτές τις έκτοπες εστίες. Έτσι δημιουργούνται, παραμένουν και αναπτύσσονται. Έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση παρουσιάζουν και άλλες ανοσολογικές ανωμαλίες. Θεραπεία ενδομητρίωσης Δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να απαλλάξει την γυναίκα από την ενδομητρίωση, αλλά υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον πόνο και την υπογονιμότητα που αυτή δημιουργεί. Η θεραπεία που επιλέγεται για την κάθε γυναίκα εξαρτάται από τα συμπτώματα, την ηλικία και τον προγραμματισμό για εγκυμοσύνη. Παυσίπονα Για μερικές γυναίκες με ελαφρά συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει παυσίπονα, όπως impuprofene ή naproxene. Αν αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα τότε μπορούν να συστηθούν ισχυρότερα παυσίπονα. Ορμονική Θεραπεία Όταν ο πόνος δεν μειώνεται με τα αναλγητικά, τότε ο γιατρός συνήθως συστήνει ορμονική θεραπεία. Αυτή τη θεραπεία μπορούν να πάρουν γυναίκες που δεν προγραμματίζουν εγκυμοσύνη. Η ορμονική θεραπεία είναι καλύτερη για μικρές εστίες, οι οποίες δεν έχουν ισχυρούς πόνους. Οι ορμόνες λαμβάνονται σε πολλές μορφές όπως χάπια, ενέσεις ή ρινικά σπρέι. Πολλές ορμόνες χρησιμοποιούνται όπως: Αντισυλληπτικά: Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τις φυσικές ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο. Μειώνουν την περίοδο σε ποσότητα και διάρκεια και έχουν την ίδια επίδραση και στις ενδομητριωσικές κύστες. Έτσι μειώνεται η ποσότητα του αίματος και του ιστού που κατακρατείται κάθε μήνα στις έκτοπες εστίες. Προγεστερόνη: Η προγεστερόνη λαμβάνεται από τις γυναίκες που δεν μπορούν να πάρουν οιστρογόνα και έχει την ίδια δράση με το αντισυλληπτικό. Γοναδοτροπίνες: Οι γοναδοτροπίνες μειώνουν όλες τις ορμόνες και βάζουν την γυναίκα σε μια ‘ψευτοεμμηνόπαυση’ σταματώντας την περίοδο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθούν οι έκτοπες ενδομητριωσικές κύστες και όταν η θεραπεία διαρκεί εξαφανίζονται. Σταματώντας την θεραπεία επανέρχεται η περίοδος και η γονιμότητα της γυναίκας. Δαναζόλη: Η δαναζόλη δεν χρησιμοποιείται συχνά σήμερα. Είναι μια αντρική ορμόνη που μειώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Αυτή σταματάει την περίοδο ή την κάνει πολύ πιο αραιή όμως έχει πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως λιπαρότητα δέρματος, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους, κούραση και εξάψεις. Η δαναζόλη δεν προφυλάσσει από εγκυμοσύνη, γι αυτό οι γυναίκες που την λαμβάνουν μπορούν να μείνουν έγκυες. Χειρουργική θεραπεία Η χειρουργική θεραπεία συνήθως είναι ενδεδειγμένη για γυναίκες με ενδομητρίωση σε μεγάλο βαθμό, που εμφανίζουν ισχυρούς πόνους ή προβλήματα γονιμότητας. Υπάρχουν δύο χειρουργικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν: Λαπαροσκοπικά: Η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι πιο ανώδυνη και χρησιμοποιείται σε γυναίκες που δεν πάσχουν από ενδομητρίωση μεγάλης έκτασης. Λαπαροτομικά: Η λαπαροτομία χρησιμοποιείται σε πολύ εκτεταμένη ενδομητρίωση, όταν τα διάφορα όργανα στην πύελο (λεκάνη) έχουν δημιουργήσει πολλές συμφύσεις και είναι αδύνατη η λαπαροσκόπηση. Επίσης χρησιμοποιείται σε περίπτωση ολικής υστερεκτομής, όταν η ενδομητρίωση έχει καταστρέψει τα γυναικολογικά όργανα και η γυναίκα δεν επιθυμεί εγκυμοσύνη.

Ενδομητρίωση: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 21 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Η ενδομητρίωση είναι ένα συχνό γυναικολογικό πρόβλημα. Παίρνει το όνομα της από το ενδομήτριο, την λεπτή εσωτερική επένδυση της μήτρας. Στις γυναίκες με ενδομητρίωση, ιστός, που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως το ενδομήτριο, αναπτύσσεται σε περιοχές εκτός της μήτρας. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται εστίες ή εμφυτεύσεις ή οζίδια ή ενδομητρίωση. Τις περισσότερες φορές η ενδομητρίωση εμφανίζεται: Πάνω ή μέσα στις ωοθήκες (ενδομητρίωμα) Πίσω από τη μήτρα Επάνω στους συνδέσμους που διατηρούν την μήτρα στην θέση της Στο περιτόναιο που επενδύει τα τοιχώματα και όργανα της κοιλιάς Στο έντερο, την κύστη ή το ορθό Η ενδομητρίωση σπάνια μπορεί να αναπτυχθεί και σε περιοχές πολύ μακριά από τη μήτρα. Αυτός ο έκτοπος ιστός δημιουργεί φλεγμονή, πόνο, υπογονιμότητα και βαριές εμμηνορυσίες. Συμπτώματα Ενδομητρίωσης Ο πόνος είναι από τα πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης. Συνήθως οι γυναίκες πονάνε χαμηλά στην κοιλιά. Η ένταση του πόνου δεν εξαρτάται από την έκταση της ενδομητρίωσης. Μερικές γυναίκες δεν έχουν πόνο και παρόλα αυτά η ενδομητρίωση είναι διάσπαρτη σε πολλές και μεγάλες περιοχές. Άλλες γυναίκες με οξύ και δυνατό πόνο έχουν λίγες και μικρές εστίες ενδομητρίωσης. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν: Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου), που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη Πόνος κατά τη διάρκεια και μετά την επαφή Γαστρεντερικές ενοχλήσεις Επίπονες εντερικές κινήσεις και ούρηση στην εμμηνορυσία Βαριές και μακριές εμμηνορρυσίες Μικρή διαφυγή αίματος ανάμεσα στις περιόδους Υπογονιμότητα Γυναίκες με ενδομητρίωση πολλές φορές παρουσιάζουν γαστρεντερικά προβλήματα όπως διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμό (φούσκωμα) ειδικά κατά την διάρκεια των περιόδων. Ποιες γυναίκες έχουν ενδομητρίωση; Είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις. Παρουσιάζεται σε ποσοστό 7 έως 10%. Η ενδομητρίωση ξεκινάει συνήθως με την αρχή της εμμηνορρυσίας και μπορεί να διαγνωστεί τυχαία σε μια γυναικολογική εξέταση ή να παραμείνει αδιάγνωστη αν δεν έχει συμπτώματα. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση: Έχουν κάθε μήνα περίοδο Έχουν μέση ηλικία τα είκοσι επτά χρόνια Έχουν τα συμπτώματα από δύο έως πέντε χρόνια πριν από την διάγνωση της ασθένειας Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση πολύ σπάνια έχουν συμπτώματα, αφού σταματάει η περιοδική λειτουργία του ενδομητρίου, καθώς οι ορμόνες εκλείπουν στην εμμηνόπαυση. Πώς μπορώ να υποψιαστώ ότι έχω ενδομητρίωση; Είναι πιθανόν να υπάρχει ενδομητρίωση αν: Αρχίζει η περίοδος σε νεαρή ηλικία Υπάρχει δυσμηνόρροια (πόνος στην περίοδο) Υπάρχει περίοδος για επτά ή περισσότερες μέρες Υπάρχει μικρός κύκλος (25 μέρες ή λιγότερο) Υπάρχει κληρονομικότητα ενδομητρίωσης (μητέρα, αδελφή, θείες). Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω την ενδομητρίωση; Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες υποφέρουν λιγότερο από την ενδομητρίωση αν: Ασκούνται φυσιολογικά Ακολουθούν υγιεινή διατροφή Αποφεύγουν αλκοόλ και καφεϊνη. Πώς δημιουργείται η ενδομητρίωση ; Η ενδομητρίωση είναι καλοήθης πάθηση (όχι καρκινογόνος). Παρόλα αυτά δημιουργεί πολλά προβληματα. Κάθε μήνα, οι ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο αυξάνουν το πάχος του. Αυτό γίνεται για να υποδεχτεί το γονιμοποιημένο ωάριο και να το θρέψει τις πρώτες μέρες της ζωής του. Αν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί, το ενδομήτριο πέφτει χρησιμοποιώντας την φυσική οδό, μήτρα, τράχηλος, κόλπος ,αιδοίο και δημιουργεί την έμμηνο ρύση. Οι εστίες της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην περιοδική αλλαγή των ορμονών. Κάθε μήνα μεγαλώνουν και αν δεν έχουμε εγκυμοσύνη, ο επιπλέον ιστός που δημιουργείται αιμορραγεί, όμως δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γι αυτόν τον ιστό και το αίμα. Γι αυτό τον λόγο οι εστίες της ενδομητρίωσης τείνουν να γίνονται μεγαλύτερες και τα συμπτώματα χειροτερεύουν με τον καιρό. Ο ιστός και το αίμα που παραμένουν στα διάφορα σημεία του σώματος δημιουργούν φλεγμονή και πόνο. Καθώς ο έκτοπος ιστός μεγαλώνει μπορεί να καλύψει τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες δημιουργώντας υπογονιμότητα. Η φλεγμονή που δημιουργείται μπορεί να εμπλέξει όλα τα όργανα που υπάρχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς, έντερο, κύστη. Είναι σημαντικό να γνωρίζει μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση; Ο πόνος της ενδομητρίωσης μπορεί να επηρεάσει την ζωή μιας γυναίκας. Μελέτες έχουν δείξει ότι γυναίκες με ενδομητρίωση συχνά λείπουν από το σχολείο, τη δουλειά ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Είναι πρόβλημα που μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις με τον σύντροφο, τους φίλους, τα παιδιά, τους συνεργάτες. Τέλος η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την γονιμότητα μιας γυναίκας. Γνωρίζοντας μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση, πρώτα απ' όλα γνωρίζει το λόγο για τον οποίο έχει όλες αυτές τις ενοχλήσεις. Η θεραπεία που δίνεται μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα και να ανακουφίσει τον πόνο. Επίσης μπορεί να μειώσει την εξάπλωση της ενδομητρίωσης και να διατηρήσει την γονιμότητα της γυναίκας. Διάγνωση της ενδομητρίωσης Ο γιατρός θα πάρει ένα ιστορικό από το οποίο θα υποψιαστεί ενδομητρίωση. Η ενδομητρίωση μπορεί να διαγνωστεί από την γυναικολογική εξέταση κατά την οποία μπορούν να ψηλαφηθούν ενδομητριωσικές εστίες. Ο υπέρηχος που γίνεται κατά την εξέταση, πολλές φορές αναδεικνύει κύστες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες. Υπάρχει ένα βιοχημικός δείκτης, CA 125, ο οποίος αυξάνεται σε περίπτωση ενδομητρίωσης. Δεν είναι απόλυτος δείκτης αφού δεν αυξάνεται πάντα. Αν κατά την φυσική εξέταση ή τον υπέρηχο δεν ανεβρεθούν ενδομητριωσικές εστίες τότε η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δώσει την διάγνωση. Η τελική και πιο σίγουρη μέθοδος με την οποία μπορούμε να κάνουμε τη διάγνωση και να δούμε τις εστίες είναι η λαπαροσκόπηση. Με την λαπαροσκόπηση βλέπουμε τις εστίες, το μέγεθος και την έκταση της ενδομητρίωσης. Επίσης δίνει απάντηση για τη γονιμότητα της γυναίκας. Τι δημιουργεί ενδομητρίωση; Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της ενδομητρίωσης και γι αυτό και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες όσον αφορά την αιτιολογία της πάθησης αυτής. Έχει παρατηρηθεί ότι η ενδομητρίωση υπάρχει σε πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε γυναίκες που η μητέρα και η αδελφή έχουν ενδομητρίωση, έχουν 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν ενδομητρίωση. Έτσι αναπτύχθηκε η θεωρία της κληρονομικότητας. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως το ενδομήτριο κατά την περίοδο παλινδρομεί από τις σάλπιγγες και εμφυτεύεται στο περιτόναιο. Αυτός ο έκτοπος ιστός αναπτύσσεται εκτός μήτρας και λειτουργεί όπως το ενδομήτριο. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η ενδομητρίωση δημιουργείται λόγω ανοσολογικής ανωμαλίας. Το ανοσοποιητικό δεν είναι σε θέση να βρει και να καταστρέψει αυτές τις έκτοπες εστίες. Έτσι δημιουργούνται, παραμένουν και αναπτύσσονται. Έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση παρουσιάζουν και άλλες ανοσολογικές ανωμαλίες. Θεραπεία ενδομητρίωσης Δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να απαλλάξει την γυναίκα από την ενδομητρίωση, αλλά υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον πόνο και την υπογονιμότητα που αυτή δημιουργεί. Η θεραπεία που επιλέγεται για την κάθε γυναίκα εξαρτάται από τα συμπτώματα, την ηλικία και τον προγραμματισμό για εγκυμοσύνη. Παυσίπονα Για μερικές γυναίκες με ελαφρά συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει παυσίπονα, όπως impuprofene ή naproxene. Αν αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα τότε μπορούν να συστηθούν ισχυρότερα παυσίπονα. Ορμονική Θεραπεία Όταν ο πόνος δεν μειώνεται με τα αναλγητικά, τότε ο γιατρός συνήθως συστήνει ορμονική θεραπεία. Αυτή τη θεραπεία μπορούν να πάρουν γυναίκες που δεν προγραμματίζουν εγκυμοσύνη. Η ορμονική θεραπεία είναι καλύτερη για μικρές εστίες, οι οποίες δεν έχουν ισχυρούς πόνους. Οι ορμόνες λαμβάνονται σε πολλές μορφές όπως χάπια, ενέσεις ή ρινικά σπρέι. Πολλές ορμόνες χρησιμοποιούνται όπως: Αντισυλληπτικά: Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τις φυσικές ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο. Μειώνουν την περίοδο σε ποσότητα και διάρκεια και έχουν την ίδια επίδραση και στις ενδομητριωσικές κύστες. Έτσι μειώνεται η ποσότητα του αίματος και του ιστού που κατακρατείται κάθε μήνα στις έκτοπες εστίες. Προγεστερόνη: Η προγεστερόνη λαμβάνεται από τις γυναίκες που δεν μπορούν να πάρουν οιστρογόνα και έχει την ίδια δράση με το αντισυλληπτικό. Γοναδοτροπίνες: Οι γοναδοτροπίνες μειώνουν όλες τις ορμόνες και βάζουν την γυναίκα σε μια ‘ψευτοεμμηνόπαυση’ σταματώντας την περίοδο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθούν οι έκτοπες ενδομητριωσικές κύστες και όταν η θεραπεία διαρκεί εξαφανίζονται. Σταματώντας την θεραπεία επανέρχεται η περίοδος και η γονιμότητα της γυναίκας. Δαναζόλη: Η δαναζόλη δεν χρησιμοποιείται συχνά σήμερα. Είναι μια αντρική ορμόνη που μειώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Αυτή σταματάει την περίοδο ή την κάνει πολύ πιο αραιή όμως έχει πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως λιπαρότητα δέρματος, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους, κούραση και εξάψεις. Η δαναζόλη δεν προφυλάσσει από εγκυμοσύνη, γι αυτό οι γυναίκες που την λαμβάνουν μπορούν να μείνουν έγκυες. Χειρουργική θεραπεία Η χειρουργική θεραπεία συνήθως είναι ενδεδειγμένη για γυναίκες με ενδομητρίωση σε μεγάλο βαθμό, που εμφανίζουν ισχυρούς πόνους ή προβλήματα γονιμότητας. Υπάρχουν δύο χειρουργικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν: Λαπαροσκοπικά: Η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι πιο ανώδυνη και χρησιμοποιείται σε γυναίκες που δεν πάσχουν από ενδομητρίωση μεγάλης έκτασης. Λαπαροτομικά: Η λαπαροτομία χρησιμοποιείται σε πολύ εκτεταμένη ενδομητρίωση, όταν τα διάφορα όργανα στην πύελο (λεκάνη) έχουν δημιουργήσει πολλές συμφύσεις και είναι αδύνατη η λαπαροσκόπηση. Επίσης χρησιμοποιείται σε περίπτωση ολικής υστερεκτομής, όταν η ενδομητρίωση έχει καταστρέψει τα γυναικολογικά όργανα και η γυναίκα δεν επιθυμεί εγκυμοσύνη.

Ενδομητρίωση: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 21 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Η ενδομητρίωση είναι ένα συχνό γυναικολογικό πρόβλημα. Παίρνει το όνομα της από το ενδομήτριο, την λεπτή εσωτερική επένδυση της μήτρας. Στις γυναίκες με ενδομητρίωση, ιστός, που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως το ενδομήτριο, αναπτύσσεται σε περιοχές εκτός της μήτρας. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται εστίες ή εμφυτεύσεις ή οζίδια ή ενδομητρίωση. Τις περισσότερες φορές η ενδομητρίωση εμφανίζεται: Πάνω ή μέσα στις ωοθήκες (ενδομητρίωμα) Πίσω από τη μήτρα Επάνω στους συνδέσμους που διατηρούν την μήτρα στην θέση της Στο περιτόναιο που επενδύει τα τοιχώματα και όργανα της κοιλιάς Στο έντερο, την κύστη ή το ορθό Η ενδομητρίωση σπάνια μπορεί να αναπτυχθεί και σε περιοχές πολύ μακριά από τη μήτρα. Αυτός ο έκτοπος ιστός δημιουργεί φλεγμονή, πόνο, υπογονιμότητα και βαριές εμμηνορυσίες. Συμπτώματα Ενδομητρίωσης Ο πόνος είναι από τα πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης. Συνήθως οι γυναίκες πονάνε χαμηλά στην κοιλιά. Η ένταση του πόνου δεν εξαρτάται από την έκταση της ενδομητρίωσης. Μερικές γυναίκες δεν έχουν πόνο και παρόλα αυτά η ενδομητρίωση είναι διάσπαρτη σε πολλές και μεγάλες περιοχές. Άλλες γυναίκες με οξύ και δυνατό πόνο έχουν λίγες και μικρές εστίες ενδομητρίωσης. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν: Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου), που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη Πόνος κατά τη διάρκεια και μετά την επαφή Γαστρεντερικές ενοχλήσεις Επίπονες εντερικές κινήσεις και ούρηση στην εμμηνορυσία Βαριές και μακριές εμμηνορρυσίες Μικρή διαφυγή αίματος ανάμεσα στις περιόδους Υπογονιμότητα Γυναίκες με ενδομητρίωση πολλές φορές παρουσιάζουν γαστρεντερικά προβλήματα όπως διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμό (φούσκωμα) ειδικά κατά την διάρκεια των περιόδων. Ποιες γυναίκες έχουν ενδομητρίωση; Είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις. Παρουσιάζεται σε ποσοστό 7 έως 10%. Η ενδομητρίωση ξεκινάει συνήθως με την αρχή της εμμηνορρυσίας και μπορεί να διαγνωστεί τυχαία σε μια γυναικολογική εξέταση ή να παραμείνει αδιάγνωστη αν δεν έχει συμπτώματα. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση: Έχουν κάθε μήνα περίοδο Έχουν μέση ηλικία τα είκοσι επτά χρόνια Έχουν τα συμπτώματα από δύο έως πέντε χρόνια πριν από την διάγνωση της ασθένειας Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση πολύ σπάνια έχουν συμπτώματα, αφού σταματάει η περιοδική λειτουργία του ενδομητρίου, καθώς οι ορμόνες εκλείπουν στην εμμηνόπαυση. Πώς μπορώ να υποψιαστώ ότι έχω ενδομητρίωση; Είναι πιθανόν να υπάρχει ενδομητρίωση αν: Αρχίζει η περίοδος σε νεαρή ηλικία Υπάρχει δυσμηνόρροια (πόνος στην περίοδο) Υπάρχει περίοδος για επτά ή περισσότερες μέρες Υπάρχει μικρός κύκλος (25 μέρες ή λιγότερο) Υπάρχει κληρονομικότητα ενδομητρίωσης (μητέρα, αδελφή, θείες). Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω την ενδομητρίωση; Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες υποφέρουν λιγότερο από την ενδομητρίωση αν: Ασκούνται φυσιολογικά Ακολουθούν υγιεινή διατροφή Αποφεύγουν αλκοόλ και καφεϊνη. Πώς δημιουργείται η ενδομητρίωση ; Η ενδομητρίωση είναι καλοήθης πάθηση (όχι καρκινογόνος). Παρόλα αυτά δημιουργεί πολλά προβληματα. Κάθε μήνα, οι ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο αυξάνουν το πάχος του. Αυτό γίνεται για να υποδεχτεί το γονιμοποιημένο ωάριο και να το θρέψει τις πρώτες μέρες της ζωής του. Αν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί, το ενδομήτριο πέφτει χρησιμοποιώντας την φυσική οδό, μήτρα, τράχηλος, κόλπος ,αιδοίο και δημιουργεί την έμμηνο ρύση. Οι εστίες της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην περιοδική αλλαγή των ορμονών. Κάθε μήνα μεγαλώνουν και αν δεν έχουμε εγκυμοσύνη, ο επιπλέον ιστός που δημιουργείται αιμορραγεί, όμως δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γι αυτόν τον ιστό και το αίμα. Γι αυτό τον λόγο οι εστίες της ενδομητρίωσης τείνουν να γίνονται μεγαλύτερες και τα συμπτώματα χειροτερεύουν με τον καιρό. Ο ιστός και το αίμα που παραμένουν στα διάφορα σημεία του σώματος δημιουργούν φλεγμονή και πόνο. Καθώς ο έκτοπος ιστός μεγαλώνει μπορεί να καλύψει τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες δημιουργώντας υπογονιμότητα. Η φλεγμονή που δημιουργείται μπορεί να εμπλέξει όλα τα όργανα που υπάρχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς, έντερο, κύστη. Είναι σημαντικό να γνωρίζει μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση; Ο πόνος της ενδομητρίωσης μπορεί να επηρεάσει την ζωή μιας γυναίκας. Μελέτες έχουν δείξει ότι γυναίκες με ενδομητρίωση συχνά λείπουν από το σχολείο, τη δουλειά ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Είναι πρόβλημα που μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις με τον σύντροφο, τους φίλους, τα παιδιά, τους συνεργάτες. Τέλος η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την γονιμότητα μιας γυναίκας. Γνωρίζοντας μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση, πρώτα απ' όλα γνωρίζει το λόγο για τον οποίο έχει όλες αυτές τις ενοχλήσεις. Η θεραπεία που δίνεται μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα και να ανακουφίσει τον πόνο. Επίσης μπορεί να μειώσει την εξάπλωση της ενδομητρίωσης και να διατηρήσει την γονιμότητα της γυναίκας. Διάγνωση της ενδομητρίωσης Ο γιατρός θα πάρει ένα ιστορικό από το οποίο θα υποψιαστεί ενδομητρίωση. Η ενδομητρίωση μπορεί να διαγνωστεί από την γυναικολογική εξέταση κατά την οποία μπορούν να ψηλαφηθούν ενδομητριωσικές εστίες. Ο υπέρηχος που γίνεται κατά την εξέταση, πολλές φορές αναδεικνύει κύστες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες. Υπάρχει ένα βιοχημικός δείκτης, CA 125, ο οποίος αυξάνεται σε περίπτωση ενδομητρίωσης. Δεν είναι απόλυτος δείκτης αφού δεν αυξάνεται πάντα. Αν κατά την φυσική εξέταση ή τον υπέρηχο δεν ανεβρεθούν ενδομητριωσικές εστίες τότε η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δώσει την διάγνωση. Η τελική και πιο σίγουρη μέθοδος με την οποία μπορούμε να κάνουμε τη διάγνωση και να δούμε τις εστίες είναι η λαπαροσκόπηση. Με την λαπαροσκόπηση βλέπουμε τις εστίες, το μέγεθος και την έκταση της ενδομητρίωσης. Επίσης δίνει απάντηση για τη γονιμότητα της γυναίκας. Τι δημιουργεί ενδομητρίωση; Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της ενδομητρίωσης και γι αυτό και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες όσον αφορά την αιτιολογία της πάθησης αυτής. Έχει παρατηρηθεί ότι η ενδομητρίωση υπάρχει σε πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε γυναίκες που η μητέρα και η αδελφή έχουν ενδομητρίωση, έχουν 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν ενδομητρίωση. Έτσι αναπτύχθηκε η θεωρία της κληρονομικότητας. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως το ενδομήτριο κατά την περίοδο παλινδρομεί από τις σάλπιγγες και εμφυτεύεται στο περιτόναιο. Αυτός ο έκτοπος ιστός αναπτύσσεται εκτός μήτρας και λειτουργεί όπως το ενδομήτριο. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η ενδομητρίωση δημιουργείται λόγω ανοσολογικής ανωμαλίας. Το ανοσοποιητικό δεν είναι σε θέση να βρει και να καταστρέψει αυτές τις έκτοπες εστίες. Έτσι δημιουργούνται, παραμένουν και αναπτύσσονται. Έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση παρουσιάζουν και άλλες ανοσολογικές ανωμαλίες. Θεραπεία ενδομητρίωσης Δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να απαλλάξει την γυναίκα από την ενδομητρίωση, αλλά υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον πόνο και την υπογονιμότητα που αυτή δημιουργεί. Η θεραπεία που επιλέγεται για την κάθε γυναίκα εξαρτάται από τα συμπτώματα, την ηλικία και τον προγραμματισμό για εγκυμοσύνη. Παυσίπονα Για μερικές γυναίκες με ελαφρά συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει παυσίπονα, όπως impuprofene ή naproxene. Αν αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα τότε μπορούν να συστηθούν ισχυρότερα παυσίπονα. Ορμονική Θεραπεία Όταν ο πόνος δεν μειώνεται με τα αναλγητικά, τότε ο γιατρός συνήθως συστήνει ορμονική θεραπεία. Αυτή τη θεραπεία μπορούν να πάρουν γυναίκες που δεν προγραμματίζουν εγκυμοσύνη. Η ορμονική θεραπεία είναι καλύτερη για μικρές εστίες, οι οποίες δεν έχουν ισχυρούς πόνους. Οι ορμόνες λαμβάνονται σε πολλές μορφές όπως χάπια, ενέσεις ή ρινικά σπρέι. Πολλές ορμόνες χρησιμοποιούνται όπως: Αντισυλληπτικά: Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τις φυσικές ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο. Μειώνουν την περίοδο σε ποσότητα και διάρκεια και έχουν την ίδια επίδραση και στις ενδομητριωσικές κύστες. Έτσι μειώνεται η ποσότητα του αίματος και του ιστού που κατακρατείται κάθε μήνα στις έκτοπες εστίες. Προγεστερόνη: Η προγεστερόνη λαμβάνεται από τις γυναίκες που δεν μπορούν να πάρουν οιστρογόνα και έχει την ίδια δράση με το αντισυλληπτικό. Γοναδοτροπίνες: Οι γοναδοτροπίνες μειώνουν όλες τις ορμόνες και βάζουν την γυναίκα σε μια ‘ψευτοεμμηνόπαυση’ σταματώντας την περίοδο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθούν οι έκτοπες ενδομητριωσικές κύστες και όταν η θεραπεία διαρκεί εξαφανίζονται. Σταματώντας την θεραπεία επανέρχεται η περίοδος και η γονιμότητα της γυναίκας. Δαναζόλη: Η δαναζόλη δεν χρησιμοποιείται συχνά σήμερα. Είναι μια αντρική ορμόνη που μειώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Αυτή σταματάει την περίοδο ή την κάνει πολύ πιο αραιή όμως έχει πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως λιπαρότητα δέρματος, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους, κούραση και εξάψεις. Η δαναζόλη δεν προφυλάσσει από εγκυμοσύνη, γι αυτό οι γυναίκες που την λαμβάνουν μπορούν να μείνουν έγκυες. Χειρουργική θεραπεία Η χειρουργική θεραπεία συνήθως είναι ενδεδειγμένη για γυναίκες με ενδομητρίωση σε μεγάλο βαθμό, που εμφανίζουν ισχυρούς πόνους ή προβλήματα γονιμότητας. Υπάρχουν δύο χειρουργικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν: Λαπαροσκοπικά: Η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι πιο ανώδυνη και χρησιμοποιείται σε γυναίκες που δεν πάσχουν από ενδομητρίωση μεγάλης έκτασης. Λαπαροτομικά: Η λαπαροτομία χρησιμοποιείται σε πολύ εκτεταμένη ενδομητρίωση, όταν τα διάφορα όργανα στην πύελο (λεκάνη) έχουν δημιουργήσει πολλές συμφύσεις και είναι αδύνατη η λαπαροσκόπηση. Επίσης χρησιμοποιείται σε περίπτωση ολικής υστερεκτομής, όταν η ενδομητρίωση έχει καταστρέψει τα γυναικολογικά όργανα και η γυναίκα δεν επιθυμεί εγκυμοσύνη.

Ενδομητρίωση: Αίτια, συμπτώματα και θεραπεία Ημερομηνία δημοσίευσης: 21 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Η ενδομητρίωση είναι ένα συχνό γυναικολογικό πρόβλημα. Παίρνει το όνομα της από το ενδομήτριο, την λεπτή εσωτερική επένδυση της μήτρας. Στις γυναίκες με ενδομητρίωση, ιστός, που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως το ενδομήτριο, αναπτύσσεται σε περιοχές εκτός της μήτρας. Αυτές οι περιοχές ονομάζονται εστίες ή εμφυτεύσεις ή οζίδια ή ενδομητρίωση. Τις περισσότερες φορές η ενδομητρίωση εμφανίζεται: Πάνω ή μέσα στις ωοθήκες (ενδομητρίωμα) Πίσω από τη μήτρα Επάνω στους συνδέσμους που διατηρούν την μήτρα στην θέση της Στο περιτόναιο που επενδύει τα τοιχώματα και όργανα της κοιλιάς Στο έντερο, την κύστη ή το ορθό Η ενδομητρίωση σπάνια μπορεί να αναπτυχθεί και σε περιοχές πολύ μακριά από τη μήτρα. Αυτός ο έκτοπος ιστός δημιουργεί φλεγμονή, πόνο, υπογονιμότητα και βαριές εμμηνορυσίες. Συμπτώματα Ενδομητρίωσης Ο πόνος είναι από τα πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης. Συνήθως οι γυναίκες πονάνε χαμηλά στην κοιλιά. Η ένταση του πόνου δεν εξαρτάται από την έκταση της ενδομητρίωσης. Μερικές γυναίκες δεν έχουν πόνο και παρόλα αυτά η ενδομητρίωση είναι διάσπαρτη σε πολλές και μεγάλες περιοχές. Άλλες γυναίκες με οξύ και δυνατό πόνο έχουν λίγες και μικρές εστίες ενδομητρίωσης. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν: Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου), που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου Χρόνιος πόνος χαμηλά και πίσω στη λεκάνη Πόνος κατά τη διάρκεια και μετά την επαφή Γαστρεντερικές ενοχλήσεις Επίπονες εντερικές κινήσεις και ούρηση στην εμμηνορυσία Βαριές και μακριές εμμηνορρυσίες Μικρή διαφυγή αίματος ανάμεσα στις περιόδους Υπογονιμότητα Γυναίκες με ενδομητρίωση πολλές φορές παρουσιάζουν γαστρεντερικά προβλήματα όπως διάρροια, δυσκοιλιότητα, μετεωρισμό (φούσκωμα) ειδικά κατά την διάρκεια των περιόδων. Ποιες γυναίκες έχουν ενδομητρίωση; Είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις. Παρουσιάζεται σε ποσοστό 7 έως 10%. Η ενδομητρίωση ξεκινάει συνήθως με την αρχή της εμμηνορρυσίας και μπορεί να διαγνωστεί τυχαία σε μια γυναικολογική εξέταση ή να παραμείνει αδιάγνωστη αν δεν έχει συμπτώματα. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση: Έχουν κάθε μήνα περίοδο Έχουν μέση ηλικία τα είκοσι επτά χρόνια Έχουν τα συμπτώματα από δύο έως πέντε χρόνια πριν από την διάγνωση της ασθένειας Οι γυναίκες στην εμμηνόπαυση πολύ σπάνια έχουν συμπτώματα, αφού σταματάει η περιοδική λειτουργία του ενδομητρίου, καθώς οι ορμόνες εκλείπουν στην εμμηνόπαυση. Πώς μπορώ να υποψιαστώ ότι έχω ενδομητρίωση; Είναι πιθανόν να υπάρχει ενδομητρίωση αν: Αρχίζει η περίοδος σε νεαρή ηλικία Υπάρχει δυσμηνόρροια (πόνος στην περίοδο) Υπάρχει περίοδος για επτά ή περισσότερες μέρες Υπάρχει μικρός κύκλος (25 μέρες ή λιγότερο) Υπάρχει κληρονομικότητα ενδομητρίωσης (μητέρα, αδελφή, θείες). Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω την ενδομητρίωση; Μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες υποφέρουν λιγότερο από την ενδομητρίωση αν: Ασκούνται φυσιολογικά Ακολουθούν υγιεινή διατροφή Αποφεύγουν αλκοόλ και καφεϊνη. Πώς δημιουργείται η ενδομητρίωση ; Η ενδομητρίωση είναι καλοήθης πάθηση (όχι καρκινογόνος). Παρόλα αυτά δημιουργεί πολλά προβληματα. Κάθε μήνα, οι ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο αυξάνουν το πάχος του. Αυτό γίνεται για να υποδεχτεί το γονιμοποιημένο ωάριο και να το θρέψει τις πρώτες μέρες της ζωής του. Αν το ωάριο δεν γονιμοποιηθεί, το ενδομήτριο πέφτει χρησιμοποιώντας την φυσική οδό, μήτρα, τράχηλος, κόλπος ,αιδοίο και δημιουργεί την έμμηνο ρύση. Οι εστίες της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην περιοδική αλλαγή των ορμονών. Κάθε μήνα μεγαλώνουν και αν δεν έχουμε εγκυμοσύνη, ο επιπλέον ιστός που δημιουργείται αιμορραγεί, όμως δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής γι αυτόν τον ιστό και το αίμα. Γι αυτό τον λόγο οι εστίες της ενδομητρίωσης τείνουν να γίνονται μεγαλύτερες και τα συμπτώματα χειροτερεύουν με τον καιρό. Ο ιστός και το αίμα που παραμένουν στα διάφορα σημεία του σώματος δημιουργούν φλεγμονή και πόνο. Καθώς ο έκτοπος ιστός μεγαλώνει μπορεί να καλύψει τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες δημιουργώντας υπογονιμότητα. Η φλεγμονή που δημιουργείται μπορεί να εμπλέξει όλα τα όργανα που υπάρχουν στο κάτω μέρος της κοιλιάς, έντερο, κύστη. Είναι σημαντικό να γνωρίζει μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση; Ο πόνος της ενδομητρίωσης μπορεί να επηρεάσει την ζωή μιας γυναίκας. Μελέτες έχουν δείξει ότι γυναίκες με ενδομητρίωση συχνά λείπουν από το σχολείο, τη δουλειά ή τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Είναι πρόβλημα που μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις με τον σύντροφο, τους φίλους, τα παιδιά, τους συνεργάτες. Τέλος η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την γονιμότητα μιας γυναίκας. Γνωρίζοντας μια γυναίκα ότι έχει ενδομητρίωση, πρώτα απ' όλα γνωρίζει το λόγο για τον οποίο έχει όλες αυτές τις ενοχλήσεις. Η θεραπεία που δίνεται μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα και να ανακουφίσει τον πόνο. Επίσης μπορεί να μειώσει την εξάπλωση της ενδομητρίωσης και να διατηρήσει την γονιμότητα της γυναίκας. Διάγνωση της ενδομητρίωσης Ο γιατρός θα πάρει ένα ιστορικό από το οποίο θα υποψιαστεί ενδομητρίωση. Η ενδομητρίωση μπορεί να διαγνωστεί από την γυναικολογική εξέταση κατά την οποία μπορούν να ψηλαφηθούν ενδομητριωσικές εστίες. Ο υπέρηχος που γίνεται κατά την εξέταση, πολλές φορές αναδεικνύει κύστες ενδομητρίωσης στις ωοθήκες. Υπάρχει ένα βιοχημικός δείκτης, CA 125, ο οποίος αυξάνεται σε περίπτωση ενδομητρίωσης. Δεν είναι απόλυτος δείκτης αφού δεν αυξάνεται πάντα. Αν κατά την φυσική εξέταση ή τον υπέρηχο δεν ανεβρεθούν ενδομητριωσικές εστίες τότε η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δώσει την διάγνωση. Η τελική και πιο σίγουρη μέθοδος με την οποία μπορούμε να κάνουμε τη διάγνωση και να δούμε τις εστίες είναι η λαπαροσκόπηση. Με την λαπαροσκόπηση βλέπουμε τις εστίες, το μέγεθος και την έκταση της ενδομητρίωσης. Επίσης δίνει απάντηση για τη γονιμότητα της γυναίκας. Τι δημιουργεί ενδομητρίωση; Δεν είναι γνωστές οι αιτίες της ενδομητρίωσης και γι αυτό και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες όσον αφορά την αιτιολογία της πάθησης αυτής. Έχει παρατηρηθεί ότι η ενδομητρίωση υπάρχει σε πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε γυναίκες που η μητέρα και η αδελφή έχουν ενδομητρίωση, έχουν 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν ενδομητρίωση. Έτσι αναπτύχθηκε η θεωρία της κληρονομικότητας. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει πως το ενδομήτριο κατά την περίοδο παλινδρομεί από τις σάλπιγγες και εμφυτεύεται στο περιτόναιο. Αυτός ο έκτοπος ιστός αναπτύσσεται εκτός μήτρας και λειτουργεί όπως το ενδομήτριο. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η ενδομητρίωση δημιουργείται λόγω ανοσολογικής ανωμαλίας. Το ανοσοποιητικό δεν είναι σε θέση να βρει και να καταστρέψει αυτές τις έκτοπες εστίες. Έτσι δημιουργούνται, παραμένουν και αναπτύσσονται. Έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση παρουσιάζουν και άλλες ανοσολογικές ανωμαλίες. Θεραπεία ενδομητρίωσης Δεν υπάρχει θεραπεία που μπορεί να απαλλάξει την γυναίκα από την ενδομητρίωση, αλλά υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον πόνο και την υπογονιμότητα που αυτή δημιουργεί. Η θεραπεία που επιλέγεται για την κάθε γυναίκα εξαρτάται από τα συμπτώματα, την ηλικία και τον προγραμματισμό για εγκυμοσύνη. Παυσίπονα Για μερικές γυναίκες με ελαφρά συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει παυσίπονα, όπως impuprofene ή naproxene. Αν αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα τότε μπορούν να συστηθούν ισχυρότερα παυσίπονα. Ορμονική Θεραπεία Όταν ο πόνος δεν μειώνεται με τα αναλγητικά, τότε ο γιατρός συνήθως συστήνει ορμονική θεραπεία. Αυτή τη θεραπεία μπορούν να πάρουν γυναίκες που δεν προγραμματίζουν εγκυμοσύνη. Η ορμονική θεραπεία είναι καλύτερη για μικρές εστίες, οι οποίες δεν έχουν ισχυρούς πόνους. Οι ορμόνες λαμβάνονται σε πολλές μορφές όπως χάπια, ενέσεις ή ρινικά σπρέι. Πολλές ορμόνες χρησιμοποιούνται όπως: Αντισυλληπτικά: Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τις φυσικές ορμόνες που επιδρούν στο ενδομήτριο. Μειώνουν την περίοδο σε ποσότητα και διάρκεια και έχουν την ίδια επίδραση και στις ενδομητριωσικές κύστες. Έτσι μειώνεται η ποσότητα του αίματος και του ιστού που κατακρατείται κάθε μήνα στις έκτοπες εστίες. Προγεστερόνη: Η προγεστερόνη λαμβάνεται από τις γυναίκες που δεν μπορούν να πάρουν οιστρογόνα και έχει την ίδια δράση με το αντισυλληπτικό. Γοναδοτροπίνες: Οι γοναδοτροπίνες μειώνουν όλες τις ορμόνες και βάζουν την γυναίκα σε μια ‘ψευτοεμμηνόπαυση’ σταματώντας την περίοδο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειωθούν οι έκτοπες ενδομητριωσικές κύστες και όταν η θεραπεία διαρκεί εξαφανίζονται. Σταματώντας την θεραπεία επανέρχεται η περίοδος και η γονιμότητα της γυναίκας. Δαναζόλη: Η δαναζόλη δεν χρησιμοποιείται συχνά σήμερα. Είναι μια αντρική ορμόνη που μειώνει τα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Αυτή σταματάει την περίοδο ή την κάνει πολύ πιο αραιή όμως έχει πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως λιπαρότητα δέρματος, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους, κούραση και εξάψεις. Η δαναζόλη δεν προφυλάσσει από εγκυμοσύνη, γι αυτό οι γυναίκες που την λαμβάνουν μπορούν να μείνουν έγκυες. Χειρουργική θεραπεία Η χειρουργική θεραπεία συνήθως είναι ενδεδειγμένη για γυναίκες με ενδομητρίωση σε μεγάλο βαθμό, που εμφανίζουν ισχυρούς πόνους ή προβλήματα γονιμότητας. Υπάρχουν δύο χειρουργικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν: Λαπαροσκοπικά: Η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι πιο ανώδυνη και χρησιμοποιείται σε γυναίκες που δεν πάσχουν από ενδομητρίωση μεγάλης έκτασης. Λαπαροτομικά: Η λαπαροτομία χρησιμοποιείται σε πολύ εκτεταμένη ενδομητρίωση, όταν τα διάφορα όργανα στην πύελο (λεκάνη) έχουν δημιουργήσει πολλές συμφύσεις και είναι αδύνατη η λαπαροσκόπηση. Επίσης χρησιμοποιείται σε περίπτωση ολικής υστερεκτομής, όταν η ενδομητρίωση έχει καταστρέψει τα γυναικολογικά όργανα και η γυναίκα δεν επιθυμεί εγκυμοσύνη.

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Οιστρογόνα Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια. Προγεστερόνη Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο. Γοναδοτροπίνη Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης. Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH) Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Οιστρογόνα Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια. Προγεστερόνη Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο. Γοναδοτροπίνη Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης. Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH) Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Οιστρογόνα Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια. Προγεστερόνη Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο. Γοναδοτροπίνη Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης. Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH) Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.

ορμόνες της γυναίκας και ο ρόλος τους Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Οιστρογόνα Τα οιστρογόνα είναι μια ομάδα ορμονών που εκκρίνονται από την ωοθήκη. Παράγονται από την επένδυση του ωοθυλάκιου και περιέχουν τρεις ορμόνες, η πιο γνωστή είναι η οιστραδιόλη (Ε2). Η οιστραδιόλη βοηθά ώστε να αυξηθεί το πάχος του ενδομητρίου (ιστός που εμφυτεύεται το γονιμοποιημένο ωάριο) καθώς επίσης να δημιουργήσει ιδανική βλένη στο στόμιο του τραχήλου για να μπορέσουν να διεισδύσουν τα σπερματοζωάρια. Προγεστερόνη Η προγεστερόνη παράγεται και αυτή από τις ωοθήκες και συγκεκριμένα από το τοίχωμα του ωαρίου μετά την ωορρηξία. Δημιουργεί ιδανικές συνθήκες ωριμάζοντας το ενδομήτριο για να δεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο, χαλαρώνει και ηρεμεί την μήτρα αποτρέποντάς την να κάνει συσπάσεις, ενώ καταστρέφει τα περισσεύοντα ωοθυλάκια, που δεν χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύκλο. Γοναδοτροπίνη Η γοναδοτροπίνη παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ρυθμίζει την έκκριση όλων των θηλυκών ορμονών. Ελέγχει την παραγωγή και τα επίπεδα οιστρογόνου. Όταν τα επίπεδα του οιστρογόνου και της προγεστερόνης αρχίσουν να μειώνονται στο τέλος του κύκλου έχουμε αύξηση της έκκρισης της γοναδοτροπίνης. Τα υψηλά επίπεδα προγεστερόνης μειώνουν τα επίπεδα της γοναδοτροπίνης. Θυλακιότροπος (FSH) – Ωχρινότροπος (LH) Οι ορμόνες αυτές παράγονται από την υπόφυση, που είναι αδένας συνδεμένος άμεσα με το νευρικό σύστημα και τον υποθάλαμο (GnRH). Η αύξηση της FSH βοηθάει στην έναρξη της παραγωγής των ωοθυλακίων στην ωοθήκη. Η LH δημιουργεί την ωορρηξία και προάγει την παραγωγή προγεστερόνης.

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα. Ιστορικό Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο. Γυναικολογική Εξέταση Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης. Τεστ ΠΑΠ Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο. Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή. Κολποσκόπηση Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ. Υπερηχογράφημα Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων. Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.). Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα). Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες. Έλεγχος Μαστών Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου. Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα. Ιστορικό Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο. Γυναικολογική Εξέταση Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης. Τεστ ΠΑΠ Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο. Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή. Κολποσκόπηση Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ. Υπερηχογράφημα Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων. Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.). Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα). Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες. Έλεγχος Μαστών Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου. Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα. Ιστορικό Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο. Γυναικολογική Εξέταση Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης. Τεστ ΠΑΠ Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο. Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή. Κολποσκόπηση Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ. Υπερηχογράφημα Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων. Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.). Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα). Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες. Έλεγχος Μαστών Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου. Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

Προληπτικός Γυναικολογικός Έλεγχος Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2008 Γράφει: Αρμενιάκος Αλέξανδρος, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος Προβολή Τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, κάθε γυναίκα πρέπει να υποβάλλεται σε έναν Προληπτικό Γυναικολογικό Έλεγχο. Είναι πολύ σημαντικός για την υγεία, την αρτιμέλεια και γονιμότητα μιας γυναίκας. Μικρά προβλήματα που μπορούν να διαγνωστούν βρίσκονται σίγουρα σε αρχικά στάδια και είναι πλήρως αναστρέψιμα. Ιστορικό Κατά τον προληπτικό έλεγχο γίνεται ένα ιστορικό στο οποίο επισημαίνονται οι καταστάσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και θα πρέπει να ελεγχθούν ειδικά κατά τον γυναικολογικό έλεγχο. Γυναικολογική Εξέταση Ο έλεγχος ξεκινάει με γυναικολογική εξέταση στην οποία επισκοπούνται το αιδοίο, τα χείλη και η είσοδος του κόλπου. Κατόπιν γίνεται εισαγωγή του κολποδιαστολέα (αποστειρωμένη συσκευή η οποία απάγει τα κολπικά τοιχώματα) και έτσι εξετάζεται ο κόλπος και ο τράχηλος. Γίνεται παρατήρηση για τυχόν βλάβες, μολύνσεις, ασυνήθεις εκκρίσεις, ανατομικές ανωμαλίες. Σε περίπτωση που υπάρχουν ασυνήθεις εκκρίσεις που υποδηλώνουν μόλυνση, τότε συστήνεται καλλιέργεια κολπικού υγρού για την ανεύρεση και θεραπεία της μόλυνσης. Τεστ ΠΑΠ Γίνεται λήψη του τεστ ΠΑΠ από την είσοδο του τραχήλου της μήτρας το οποίο αποστέλλεται στο εργαστήριο. Η μόνη ενόχληση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα είναι κατά την ανεύρεση του τραχήλου, που διαρκεί όμως λιγότερο από μια στιγμή. Κολποσκόπηση Σε περίπτωση προηγούμενων παθολογικων τεστ ΠΑΠ η εξέταση συνεχίζεται και συμπληρώνεται με κολποσκόπηση, στην οποία επισημαίνονται οι περιοχές οι οποίες παρουσιάζουν βλάβη και δίνουν τα παθολογικά κύτταρα στο τεστ ΠΑΠ. Υπερηχογράφημα Η εξέταση συνεχίζεται με την υπερηχογραφική απεικόνιση των έσω γενετικών οργάνων. Με τον υπέρηχο μετράμε τον όγκο της μήτρας, ο οποίος διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα και σύμφωνα με το ιστορικό. Παρατηρούμε την υφή και τη σύστασή της για την ανεύρεση τυχόν παθολογιών (ινομυώματα, πολύποδες κ.α.), καθώς και την ανατομία της για τυχόν ανωμαλίες (δίδελφος, δίκερος μήτρα, κ.α.). Κατόπιν ελέγχεται το ενδομήτριο (πάχος, σύσταση, κ.α.). Η απεικόνιση των σαλπίγγων δεν είναι δυνατή παρά μόνο σε παθολογικές καταστάσεις (υδροσάλπιγγα). Στη συνέχεια απεικονίζονται οι ωοθήκες, μετράται ο όγκος τους και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ωοθυλακίων κατά την γόνιμη ηλικία. Ελέγχονται για τυχόν παθολογίες όπως κύστες, συμπαγή μορφώματα, μικτές κύστες κ.α. Ελέγχονται οι γύρω περιοχές για οιδήματα (υγρό δουγλασίου) που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μολύνσεις ή άλλες παθολογίες. Έλεγχος Μαστών Κατά τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο, αν μια γυναίκα είναι μικρότερη από 40 ετών τότε γίνεται ψηλάφηση. Αν κατά την ψηλάφηση υπάρχουν ύποπτες περιοχές, τότε γίνεται υπερηχογράφημα ακόμα και μαστογραφία. Για τις γυναίκες που έχουν υπερβεί το 40ο έτος ή υπάρχει ιστορικό κάνουμε μαστογραφία και κατόπιν γίνεται ψηλάφηση μαστού. Ο έλεγχος των μαστών είναι αναπόσπαστο μέρος του προληπτικού γυναικολογικού ελέγχου και αποκτά μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου. Ο προληπτικός γυναικολογικός έλεγχος γίνεται μια φορά το χρόνο για τις γυναίκες που δεν παρουσιάζουν προβλήματα. Σε περίπτωση που υπάρχουν προβλήματα (μολύνσεις, αιμορραγίες) γίνεται θεραπεία και επανέλεγχος. Σε περίπτωση παθολογικού τεστ ΠΑΠ γίνεται θεραπεία ή παρακολούθηση ανάλογα με τα ευρήματα. Οι γυναίκες που δεν θέλουν να έχουν προβλήματα πρέπει οπωσδήποτε να ελέγχονται μια φορά το χρόνο.

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007 Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος Προβολή Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό. Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση. Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη. Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες. Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007 Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος Προβολή Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό. Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση. Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη. Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες. Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007 Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος Προβολή Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό. Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση. Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη. Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες. Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

Πολυκυστικές Ωοθήκες: Προσοχή στη γλυκόζη Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Μαϊου 2007 Γράφει: Ιωσηφίδης Νίκος, Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος Προβολή Το πρόβλημα με τις Πολυκυστικές ωοθήκες, ή τα μικροκυστικά μορφώματα στις ωοθήκες είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στους γυναικολόγους, το οποίο παρά τα τόσα χρόνια που το γνωρίζουμε δεν κατορθώσαμε να βρούμε μια πραγματικά καλή και αποτελεσματική λύση σε αυτό. Τα νεότερα φάρμακα που χορηγούμε είναι παραδόξως αυτά που χορηγούσαν για χρόνια οι Διαβητολόγοι σε άτομα τα οποία είχαν μεταβολικό πρόβλημα ρύθμισης των επιπέδων Ινσουλίνης στο αίμα τους, σε αυτούς δηλαδή που είχαν αντίσταση στην Ινσουλίνη και βρισκόντουσαν σε μια Προ διαβητική θα έλεγε κανείς κατάσταση. Η μεθφορμίνη, είναι το φάρμακο επιλογής για γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία που εμφανίζουν σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, διότι όπως αποδείχθηκε από ερευνητές τα άτομα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα με αντίσταση στην Ινσουλίνη καθώς δεν παράγουν αρκετή μετά από ένα γεύμα όταν αυτό περιέχει και γλυκόζη. Γνωρίζαμε ότι οι πολυκυστικές ωοθήκες είχαν σαν βάση ένα σύνδρομο και πολλά αίτια στην βασική γένεση του προβλήματος. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα άτομα αυτά επιπλέον δεν έχουν καλό μεταβολισμό γλυκόζης, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι να αποφεύγουν τα γλυκά κυρίως όσες γυναίκες γνωρίζουν ότι έχουν πολυκυστικές ωοθήκες. Όλα τα κορίτσια στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση γλυκόζης και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στην διατροφή τους περισσότερα φρούτα, λαχανικά και κυρίως βιταμίνη C από Εσπεριδοειδή καθώς και βιταμίνη Ε, την αντιοξειδωτική βιταμίνη, τόσο από την διατροφή (αυγά και καρύδια και ελαιόλαδο ) όσο και σε μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

Εξωμήτριος κύηση Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004 Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος Προβολή Ορισμός Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη. Είδη κύησης Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση. Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα. Η διάγνωση της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα. Τα συμπτώματα που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης. Η θεραπεία της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει. Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση. Μην χάνετε το κουράγιο σας Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση. Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο. Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών Προβολή Σχετικά Άρθρα Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης. Σχετικά Νέα Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Προβολή Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

Εξωμήτριος κύηση Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004 Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος Προβολή Ορισμός Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη. Είδη κύησης Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση. Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα. Η διάγνωση της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα. Τα συμπτώματα που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης. Η θεραπεία της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει. Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση. Μην χάνετε το κουράγιο σας Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση. Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο. Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών Προβολή Σχετικά Άρθρα Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης. Σχετικά Νέα Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Προβολή Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

Εξωμήτριος κύηση Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004 Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος Προβολή Ορισμός Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη. Είδη κύησης Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση. Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα. Η διάγνωση της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα. Τα συμπτώματα που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης. Η θεραπεία της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει. Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση. Μην χάνετε το κουράγιο σας Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση. Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο. Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών Προβολή Σχετικά Άρθρα Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης. Σχετικά Νέα Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Προβολή Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ

Εξωμήτριος κύηση Ημερομηνία δημοσίευσης: 6 Απριλίου 2004 Γράφει: Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος Προβολή Ορισμός Εξωμήτρια κύηση είναι κάθε εγκυμοσύνη που υπάρχει έξω από την μήτρα. Μία εγκυμοσύνη έξω από την μήτρα μπορεί να γίνει στην σάλπιγγα, στο σημείο που ενώνεται η σάλπιγγα με την μήτρα, στην κοιλιά, ή στον τράχηλο. Όλα αυτά είναι σημεία που βρίσκονται έξω από την μήτρα και γι΄ αυτό και η εγκυμοσύνη λέγεται εξωμήτρια ή έκτοπη εγκυμοσύνη. Είδη κύησης Όπως ξέρουμε, το ωάρια βγαίνει από την ωοθήκη και μπαίνει στην σάλπιγγα, όπου συναντά τα σπερματοζωάρια γονιμοποιείται και μετά κατεβαίνει και εμφυτεύεται στην μήτρα. Αν δεν γονιμοποιηθεί, αποβάλλεται. Εάν η εμφύτευση του ωαρίου γίνει πριν αυτό φτάσει στην μήτρα, τότε έχουμε εγκυμοσύνη στην σάλπιγγα. Μπορεί όμως και η γονιμοποίηση του ωαρίου να γίνει πριν αυτό μπει στην σάλπιγγα, δηλαδή κατά την στιγμή που έχει βγει από την ωοθήκη και πορεύεται προς στην σάλπιγγα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σπερματοζωάρια τότε, που έχουν περάσει μέσα από την μήτρα και μέσα από την σάλπιγγα και έχουν βγει στην ελεύθερη κοιλιά, μπορεί να έχουμε γονιμοποίηση του ωαρίου εκεί και να έχουμε μία κοιλιακή κύηση. Πιο σπάνια, σε περιπτώσεις όπου το ωάριο δεν εμφυτεύεται στην μήτρα αλλά κοντά στην έξοδο της μήτρας, δηλαδή τον τράχηλο, μπορεί να έχουμε την τραχηλική κύηση. Καταστάσεις που προδιαθέτουν σε εξωμήτριο, μπορεί να είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, η τοποθέτηση και η ύπαρξη ενδομητρικού σπειράματος (σπιράλ) στην μήτρα, καθώς και διάφορες άλλες καταστάσεις. Δεν είναι απόλυτα γνωστός ο μηχανισμός, θεωρείται όμως ότι είναι η εμπόδιση του ωαρίου να κατεβεί στην μήτρα. Στις περιπτώσεις αυτές, απλώς τα ποσοστά των εξωμήτριων κυήσεων είναι πιο αυξημένα. Η διάγνωση της εξωμήτριου κυήσεως, θα γίνει με την αμηνόρροια που θα έχει η γυναίκα, δηλαδή την καθυστέρηση της περιόδου. Ο ιατρός τότε θα υποπτευθεί εγκυμοσύνη και θα συστήσει ένα τεστ κυήσεως και ένα υπερηχογράφημα. Το τεστ κυήσεως θα βγει θετικό, το υπερηχογράφημα όμως θα δείξει ότι η μήτρα είναι άδεια. Σε πολλές περιπτώσεις το υπερηχογράφημα επίσης θα διαπιστώσει ότι η κύηση βρίσκεται έξω από την μήτρα. Τα συμπτώματα που θα έχει η γυναίκα θα είναι ίσως λίγο αίμα από τον κόλπο και, ίσως επίσης, κάποιος πόνος από την πλευρά όπου έχει δημιουργηθεί η εξωμήτρια κύηση. Εάν η κύηση αυτή δεν διαπιστωθεί και μεγαλώσει και «σπάσει» όπως λέμε, τότε ο πόνος αυτός γίνεται έντονος και διαξιφιστικός και υπάρχει περίπτωση αύξηση της αιμορραγίας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τότε είναι να επικοινωνήσουμε αμέσως με τον ιατρό μας, ο οποίος θα βρει την ύπαρξη αυτής της έκτοπης κύησης. Η θεραπεία της εξωμήτριου κυήσεως, είναι κυρίως χειρουργική. Στις περιπτώσεις αυτές, συνήθως γίνεται μία εγχείρηση κατά την οποία βρίσκουμε την εγκυμοσύνη και την καθαρίζουμε. Εάν υπάρχει αγγείο που αιμορραγεί το κλείνουμε. Όταν η εγκυμοσύνη έχει ¨σπάσει¨ δηλαδή έχει μεγαλώσει τόσο ώστε η σάλπιγγα δεν την χωράει και την έχει κόψει, τότε μπορεί να έχει κοπεί και κάποιο αγγείο, οπότε μπορεί να υπάρχει αιμορραγία μέσα στην κοιλιά. Το χειρουργείο θα βρει την αιμορραγία αυτή και θα την σταματήσει. Μία άλλη μέθοδος θεραπείας μπορεί να είναι και η λαπαροσκόπηση. Η λαπαροσκόπηση χρησιμεύει στην εξωμήτριο κύηση σαν διαγνωστικό μέσον. Στην περίπτωση υποψίας εξωμήτριου κυήσεως από το υπερηχογράφημα, μία λαπαροσκόπηση, δηλαδή η εισαγωγή ενός λεπτού σωλήνα (ενδοσκόπιο) μέσα στην κοιλιά, η οποία μας επιτρέπει να δούμε μέσα στην κοιλιά τι υπάρχει. Με την λαπαροσκόπηση μπορούμε να δούμε την εξωμήτριο κύηση, που βρίσκεται αυτή, και, ίσως, να κάνουμε έγχυση ενός κυτταροστατικού φαρμάκου που λέγεται μεθοτρεξάτη, ώστε να ¨μαραθεί¨ η εγκυμοσύνη αυτή, και να αποβληθεί από την μήτρα. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκόπηση όμως είναι μία επέμβαση που χρειάζεται και αυτή νάρκωση. Η λύση της λαπαροσκόπησης δεν είναι πάντοτε εφικτή, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η εξωμήτρια κύηση είναι πολύ μεγάλη ή στις περιπτώσεις που έχει ¨σπάσει¨, διότι τότε έχουμε αιμορραγία μπορεί να ελεγχθεί ίσως πιο δύσκολα με το λαπαροσκόπιο. Μία τέτοια θεραπεία, υπάρχει περίπτωση να αυξήσει και την πιθανότητα επομένων εξωμητρίων κυήσεων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει επίσης, όταν υπάρχουν συμφύσεις στην σάλπιγγα από φλεγμονές, (σαλπιγγίτιδες) ή αποξέσεις οι οποίες μπορεί να έχουν προκαλέσει κάποια μόλυνση και κατά συνέπεια, συμφύσεις. Σήμερα, εάν μία γυναίκα έχει την μία σάλπιγγα κλειστή και η άλλη σάλπιγγά της δεν λειτουργεί και πάρα πολύ καλά, προκειμένου να της κάνουμε εξωσωματική με την μία σάλπιγγα μισάνοικτη και διακινδυνεύσουμε την δημιουργία εξωμήτριου, μπορεί να αποφασίσουμε να της κλείσουμε και την άλλη σάλπιγγα λαπαροσκοπικά και να κάνουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση σε δεύτερο χρόνο, ώστε να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως. Ο ιατρός σας είναι εκείνος ο οποίος θα διαγνώσει την εξωμήτριο κύηση, θα την θεραπεύσει με τον καταλληλότερο τρόπο, ανάλογα με την περίπτωση, και θα σας δώσει επίσης συμβουλές πως να αποφύγετε, κατά το δυνατόν, μία επόμενη εξωμήτρια κύηση. Μην χάνετε το κουράγιο σας Εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε στις γυναίκες που έχουν περάσει κάποια εξωμήτρια κύηση, είναι να μην χάνουν το κουράγιο τους και να μην τα παρατάνε, διότι η εξωμήτρια κύηση σημαίνει ότι μπορεί να γίνει κάποια γονιμοποίηση. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι, από την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν κάποιο παιδί, και δεν μπορούν να επιτύχουν ούτε καν γονιμοποίηση. Υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες μετά από μία εξωμήτριο είχαν μία φυσιολογική εγκυμοσύνη με πάρα πολύ ευχάριστη έκβαση. Γι΄ αυτό λοιπόν, μην απογοητεύεστε, ακολουθείστε τις οδηγίες του ιατρού σας, και το αποτέλεσμα θα είναι ευχάριστο. Κατάλογοι Υγείας Υπηρεσίες Μελών Προβολή Σχετικά Άρθρα Ραγάδες στις θηλές Ένα από τα συχνότερα προβλήματα πού παρουσιάζονται κατά το θηλασμό, είναι αυτό των ραγάδων των θηλών. Με τον όρο ραγάδες περιγράφονται οι πληγές που είναι δυνατόν να προκληθούν στις θηλές, κυρίως όταν το μωρό δεν 'παίρνει' σωστά το στήθος.Θηλασμός: Οι πρώτες στιγμές Σε αντίθεση με αυτό που πολλές φορές ακούγεται, ο θηλασμός δεν είναι απλώς ένα ένστικτο, αλλά μια ικανότητα που χρειάζεται εκμάθηση, τόσο από την πλευρά σας, όσο και από την πλευρά του μωρού σας.Μαστός: Πηγή ζωής ή παγίδα θανάτου Ο καρκίνος του μαστού είναι μία νόσος με θύματα εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου το 8% των γυναικών θα εμφανίσουν καρκίνο του μαστού που αντιστοιχεί σε περίπου 700.000 ασθενείς στις αναπτυγμένες χώρες.Χλαμύδια: Αίτια και θεραπεία Τα χλαμύδια είναι μικρόβιο που μεταδίδεται σεξουαλικά και ζει μέσα στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι σήμερα από τις πιο συχνές, αλλά θεραπεύσιμες, σεξουαλικά μεταδιδόμενες μολύνσεις.Η λήψη φαρμάκων στην εγκυμοσύνη Σήμερα, κανένας μαιευτήρας δεν χορηγεί φάρμακα στην έγκυο χωρίς λόγο.Τα φάρμακα που μπορεί να επιτραπούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πάντα με συνταγή γιατρού, ανήκουν συνήθως στην κατηγορία της παρακεταμόλης. Σχετικά Νέα Υπογονιμότητα εμφανίζουν 10 στα 100 ζευγάρια Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη.Επέμβαση σε έγκυο έσωσε το πόδι του εμβρύου Αυστραλοί ερευνητές έσωσαν το πόδι ενός εμβρύου κάνοντας επέμβαση σε έγκυο που διένυε την εικοστή δεύτερη εβδομάδα της εγκυμοσύνης.Συμπτώματα κύστης στην ωοθήκη Οι κύστες στην ωοθήκη είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες μιας γυναίκας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να μην δίνουν φανερά προειδοποιητικά σημάδια.Νέα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού Ιδιαίτερα ενθαρρυντικές είναι οι θεραπευτικές εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού κατά την τελευταία δεκαετία και οι δυνατότητες θεραπείας με νεώτερα φάρμακα έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες των ογκολόγων.Ινομυώματα εμφανίζει μια στις δυο γυναίκες στην εμμηνόπαυση Ινομυώματα εμφανίζει μία στις δυο Ελληνίδες που φτάνει στην κλιμακτήριο, ενώ υψηλό είναι το ποσοστό εμφάνισης ινομυωμάτων στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Προβολή Αρχική Σελίδα | Ταυτότητα | Επικοινωνία | Όροι Χρήσης | Προ