newagemama

Νομίζω πως χρειάζονται και τα δύο. Και ασφαλές πάτωμα για εξερεύνηση και πάρκο με παιχνιδάκια για να μπορείς να πας μια τουαλέτα χωρίς αγωνία μη σου ξεφύγει

Αναρωτιέμαι συχνά αν βοηθάω αρκετά τα παιδιά μου να εξελιχτούν σε ενήλικες ικανούς να βρίσκουν δημιουργικές λύσεις στα προβλήματα και στις προκλήσεις της ζωής. Διάβασα αυτό το κομματάκι, για τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού με υγιή ανάπτυξη, και μου φάνηκε ενδιαφέρον: http://wp.me/pS7gV-XO

Ωραίο! Ε, βγήκα....αφεντικό!

"Αν είχα την ευκαιρία να μεγαλώσω το παιδί μου από την αρχή" από την σπουδαία Diane Loomas: Πόσα υπέροχα και πολύτιμα πράγματα μπορούμε να κάνουμε “τώρα” για τα παιδιά μας. Κάθε στιγμή μαζί τους είναι μοναδική και αναντικατάστατη, ας την αξιοποιήσουμε για να προσφέρουμε περισσότερη δύναμη, αυτοπεποίηθηση, ενεργοποίηση και ζωντάνια: http://newagemama.com/2010/11/26/a%CE%B ... %B9%CE%B4/

Τα δάκρυα είναι για την ψυχή ό,τι το σαπούνι για το σώμα. Γι΄ αυτό αφήστε τα παιδιά να κλάψουν με την ησυχία τους για να εκτονωθούν και να ξαλαφρώσουν. Πάρτε τα μόνο αγκαλίτσα αν το θέλουν: http://wp.me/pS7gV-WK

Οι γοργονίτσες μεγάλωσαν και τα κρεβάτια τους που έχουν μήκος 160 εκ δεν τις χωρούν. Πήγαμε ΙΚΕΑ και πήραμε τη μεγάλη κουκέτα που έχει μήκος 2 μέτρα! Πουλάω λοιπόν τα κρεβάτια τους με τις τάβλες και τα στρώματα κομπλέ, είτε μαζί είτε μεμονωμένα. Είναι σε άριστη κατάσταση, χρησιμοποιήθηκαν μόνο για 2 χρόνια. Πρόκειται για το μοντέλο ΚRΙΤΤΕR σε κόκκινο χρώμα, διαστάσεις 165 εκ μήκος-75 εκ πλάτος χ 67 εκ ύψος. Καινούργιο το καθένα μαζί με τις τάβλες και το στρώμα θα κόστιζε 150 ευρώ περίπου (79 ευρώ το κρεβάτι σκέτο συν τάβλες 20 ευρώ συν στρώμα 50+ ευρώ τουλάχιστον) . Τα δίνω σε όποια μανούλα ενδιαφέρεται στη μισή τιμή. Το λινκ παραπέμπει στην ιστοσελίδα του ΙΚΕΑ που έχει το ίδιο σε σκέτο ξύλο http://www.ikea.gr/DefaultCategory.aspx ... =8&Menu2=0

Καλημέρα Αλεξάνδρα, καλημέρα μπέμπα! Είμαι η Παναγιώτα κι εχω 2 γοργονίτσες 6 και 7,5 χρ!

Είναι κάποιες νύχτες που η μεγάλη μου γοργονίτσα δυσκολεύεται να αποκοιμηθεί γιατί, όπως λέει, “κάνει ανήσυχες σκέψεις”. Προσπαθώ να τη βοηθήσω να εστιαστεί σε μια όμορφη εικόνα ή ανάμνηση και να αποκοιμηθεί μ΄ αυτήν, αλλά ο πολυπράγμων νους της δεν ηρεμεί και τη φορτώνει μ΄ένα σωρό ερωτηματικά και απορίες. Μέχρι που είχα την έμπνευση να επιστρατεύσω το παράδειγμα του καρχαρία και του Ινδιάνου από την παρακάτω ιστορία, που της έδωσε ένα πολύ πειστικό επιχείρημα για να εκπαιδεύσει το νου της στο θετικό τρόπο σκέψης: http://wp.me/pS7gV-W0

Μου ανέθεσε κάτι (που δεν είναι μέσα στα καθήκοντά μου) η Διευθύντριά μου στο γραφείο σήμερα κι εγώ αρνήθηκα (με καλό τρόπο). Μετά μ΄έπνιξαν οι ενοχές γιατί γενικά έχουμε καλές σχέσεις και το εργασιακό κλίμα είναι γενικά καλό. Μετά με πήραν τηλέφωνο οι μικρές που παραθερίζουν στο χωριό με τους παππούδες και μου παραπονέθηκαν που δεν είμαι μαζί τους και με ξαναέπνιξαν οι ενοχές! Αμαν πια με τις ενοχές, διάβασα ξανά το "πώς να λες όχι χωρίς ενοχές" για να στανιάρω. Το βάζω εδώ γιατί μάλλον θα φανεί χρήσιμο και σε άλλες ομοιοπαθούσες μανούλες που είναι έξπέρ της ενοχής όπως κι εγώ: http://newagemama.com/2010/09/23/%CF%80 ... %AD%CF%82/

Κουράγιο, έχει πολύ ζέστη και επηερεάζει κι αυτή. Τα πόδια ψηλά μέσα σε κλιματιζόμενο χώρο και θα περάσει!

Καλημέρα μανούλες! (Ξανα)διάβασα σήμερα το πρωί το μήνυμα αυτό, γραμμένο από το παιδί στη μάνα, ένιωσα όμορφα και θυμήθηκα πόσο σημαντικές είναι οι απλές πράξεις υποστήριξης μέσα στην καθημερινότητα. Διαβάστε το δίνει έμπνευση και ομορφιά: http://newagemama.com/2010/06/10/%CF%8C ... %83%CE%B1/

Kαλώς ήρθες και καλή επιτυχία! Ολα θα γίνουν στη ωρα τους!

Γαζής στο "Ελενα"

Καλώς ήρθες κοριτσομάνα!

Διάβασα ένα άρθρο μιας αμερικάνας life coach που τη λένε Lori Randun, η οποία προτείνει στους γονείς να "βγαίνουν ραντεβού" με κάθε παιδί τους, για να βελτιώσουν την επικοινωνία και να χτίσουν όμορφες αναμνήσεις. Μου φάνηκε πολύ ωραία ιδέα, δείτε λεπτομέρειες για το τι εννοεί εδώ: http://wp.me/pS7gV-Uq Εμένα η ιδέα μ΄άρεσε πολύ και θα την εφαρμόσω. Ο άντρας μου τη βρήκε "αμερικανιά". Τι λέτε?

Πόσες φορές στη ζωή μας αναγκαζόμαστε να αποχωριστούμε (με τη θέλησή μας ή όχι) ανθρώπους, καταστάσεις, μέρη, κομμάτια του εαυτού μας. Εδώ θα βρείτε κάποιες χρήσιμες σκέψεις για "διαχείριση"¨των αποχωρισμών - αποχαιρετισμών στη ζωή: http://wp.me/pS7gV-Uv

Τι πέρασες Katerina, κι εσύ και το παιδάκι σου...Πιο πολύ με εξοργίζει η απαξιωτική συμπεριφορά και η έλλειψη σεβασμού... Οπως και να χει, περαστικά και όλα καλά από δω και στο εξής!

H Eρατινή έχει τόσο παγωμένη θάλασσα που έπαθα πλάκα. Η Αμάρυνθος όμορφη αλλά όχι τόσο καθαρά.

Ξεκίνησα να διαβάζω το Ενα θαύμα κάθε αρχή την κατοικεί του νομπελίστα συγγραφέα Hermann Hesse και με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες. Αναφέρεται στα διάφορα στάδια της ζωής κάθε ανθρώπου, ξεκινώντας φυσικά από την παιδική ηλικία. Μαλιστα έβαλα εδώ ένα όμορφο απόσπασμα που περιγράφει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την παιδική περιέργεια, που εκδηλώνεται μ΄ αυτή τη βροχή από απίθανες ερωτήσεις: http://wp.me/pS7gV-U5 Καμιά άλλη πρόταση για λογοτεχνία το καλοκαίρι υπάρχει?

AΝτε με το καλό, περιμένουμε οριστικά νέα! Συμπτώματα θα έχεις αργότερα, μη βιάζεσαι!

Οι μικρές μου το λάτρεψαν!

Ο,τι πιο τρυφερό έχει γραφτεί από μπαμπά για κόρη είναι το "Πρωϊνό άστρο" του Γιάννη Ρίτσου. Διάβασα αποσπάσματα στις δυο μου γοργονίτσες χτες και συγκινήθηκαν! Τα μικρά παιδιά νιώθουν πολύ περισσότερο από μας το γνήσιο συναίσθημα ακόμα κι αν η ποιητική γλώσσα τους φανεί λίγο "παράξενη". Διαβάστε τους αυτό εδώ: http://newagemama.com/2011/06/30/k%CE%B ... %BF%CF%85/ Είναι επίσης πολύ συγκινητικό και μεγαλειώδες πώς περιγράφει ο ποιητής - πατέρας τη χαρά και περηφάνεια που νιώθει για τον ερχομό της κόρης του στη ζωή

Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν ευτυχισμένα, χωρίς απωθημένα. Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα. Θέλω να νιώθουν σημαντικοί και αξιόλογοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν. Διαβάστε πολλά ακόμα "Θέλω τα παιδιά μου να..." από τον σπουδαίο συγγραφέα, δάσκαλο και μπαμπά 8 παιδών, Wayne Dyer, εδώ: http://wp.me/pS7gV-T5

Αυτό που με εντυπωσιάζει πιο πολύ είναι ότι μου πατιούνται και μένα κουμπιά και ενεργοποιούνται αντίστοιχοι φόβοι: ότι οι γονείς μου έχουν μεγαλώσει, κάποια στιγμή θα φύγουν από τη ζωή και τι θα κάνω κοκ κοκ. Νιώθω δηλαδή κι εγώ σαν μικρό παιδί...

Τα παιδιά μου με ρωτούν συνέχεια εδώ και δυο μέρες για τον θάνατο. Ανησυχούν μήπως πεθάνω εγώ ή ο μπαμπάς τους και έχουν διάφορες απορίες.Εχουν ξαναπεράσει παρόμοια φάση, λόγω του θανάτου της μαμάς ενός παιδιού στο σχολείο τους. Ειχα τότε γράψει σχετικά εδώ γι΄αυτό το φόβο: http://newagemama.com/2011/02/02/%CE%BF ... %BF%CF%82/ Αυτή τη φορά στεναχωρήθηκαν γιατί πέθανε από κάποια ασθένεια ο σκύλος των παππούδων. Σας έχει συμβεί κάτι σχετικό? Προσπαθώ να τα αφήνω να ρωτάνε και να τους μιλάω με μια φυσικότητα για το θάνατο, ότι είναι μέρος της ζωής κι αυτός. Ωστόσο πιάνω τον εαυτό μου να φορτίζεται συναισθηματικά για το θέμα αυτό