newagemama

Κάθε μανούλα θα κοιμόταν πιο ήσυχη αν είχε τη βεβαιότητα ότι το παιδί της θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής, όποιες κι αν ήταν. Απ΄ ό,τι φαίνεται το κλειδί είναι η αυτοεκτίμηση. Εδώ μερικοί τρόποι για να την ενισχύσουμε στα παιδιά μας: http://wp.me/pS7gV-fl

Τι έκανε ένας μπαμπάς για να φέρει το γιο του, με τον οποίο είχε καυγαδίσει άσχημα - πίσω στο σπίτι: http://wp.me/pS7gV-1mt

Χα, χα, χα, οι αντιδράσεις των παιδιών είναι απίθανες! Και εμείς οι γονείς με μια έννοια συνεχώς: "πρόσεχε, θα κρυώσεις!". Μπορεί να μου εξηγήσει κάποια γιατί ποτέ δεν κρυώνουν από την ξυπολησιά;

Γιατί άραγε τα παιδάκια μας τρελαίνονται να βγάζουν τα παπούτσια και τις κάλτσες τους με την πρώτη ευκαιρία; Τι θέλουν να μας μάθουν; http://wp.me/pS7gV-13o

Απλές καθημερινές κινήσεις που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη και, ναι, μπορούν ν΄αλλάξουν τον κόσμο: http://wp.me/pS7gV-1lk

Mερσί, το έχω υποψη μου το βιβλίο! Θα το δω με άλλο μάτι!

κι αν τους έχεις αναγκαστικά στο περιβάλλον σου τι κάνεις, μου λες;

Υπάρχουν αρκετοί τύποι ανθρώπων που σε εξαντλούν και σε βγάζουν από το δρόμο της εξαιρετικής φροντίδας του εαυτού σου: O επικριτής, ο παραπονιάρης, ο ρουφήχτρας, ο εξευτελιστής, ο γκρινιάρης, ο κουτσομπόλης, και πάει λέγοντας. Ωρα να τους παραμερίσεις και να δημιουργήσεις σχέσεις που σε τροφοδοτούν με πνευματικά καύσιμα πρώτης ποιότητας. Λεπτομέρειες εδώ: http://wp.me/pS7gV-1kg

Να σας ζήσει! Με υγεία, χαρά και γέλιο!

Μπράβοοοοο! Καλώς να ορίσει, αυτό θα πει "καλή χρονιά"!

expectingmummy, ήσουν "άριστη μαθήτρια" του χρόνου που πέρασε! Και γράφεις πολύ όμορφα...Ολα ένα κι ένα. Καλή συνέχεια το 2012!

Ωρα για τον απολογισμό του 2011. Ποια μαθήματα ζωής μου επιφύλαξε η χρονιά που τελειώνει http://wp.me/pS7gV-1cV Θέλετε να μοιραστούμε εδώ τα μαθήματα ζωής που μας έδωσε το 2011;

Mια τρυφερή συλλογή φωτογραφιών με τις μανούλες και τα παιδάκια τους για να χαμογελάσουμε στη χρονιά που φεύγει Καλή χρονιά μανούλες του πλανήτη! http://wp.me/pS7gV-u3

Πόσο σαθρή και δήθεν μοιάζει η χριστουγεννιάτικη ευημερία μας: http://wp.me/pS7gV-1hV

Φέτος αποφάσισα να κάνω σε λίγους και πολύ αγαπημένους δώρα μ΄αυτόν εδώ τον τρόπο: http://wp.me/pS7gV-1hY Δεν κοστίζει σε χρήματα, θέλει νοιάξιμο, έμπνευση και σύνδεση! Και χαίρεσαι πιο πολύ μετά. Μην το κάνεις όμως αν το βλέπεις ως υποχρέωση!

Μια σειρά επιχειρήματα για να αφήνουμε τα δάκρυα (και τα δικά μας και των παιδιών) να κυλήσουν ελεύθερα. Τα δάκρυα είναι για την ψυχή ό,τι το σαπούνι για το σώμα: http://wp.me/pS7gV-1h3

"Μου λείπει το ψωμί της μάνας μου....". Ενα ποίημα - ύμνος λατρείας για τη μάνα- από τον εθνικό ποιητή της Παλαιστίνης. Θα τρελαθούν οι αγορομάνες! http://wp.me/pS7gV-1gk

Πώς ισορροπείς ανάμεσα στις απαιτήσεις της οικογένειας και στην ανάγκη για προσωπική ολοκλήρωση; Προτάσεις εδώ: http://wp.me/pS7gV-1fK

Σ¨ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Προσπαθώ να το κάνω πράξη και βλέπω πόσο δύσκολο είναι μερικές φορές μ΄όλον αυτό τον καταναλωτικό βομβαρδισμό! Καλές γιορτές!

Στην πραγματικότητα, το δώρο που κάθε παιδί επιθυμεί είναι να νιώσει ότι είναι άξιο ν΄ αγαπιέται κάθε στιγμή, ότι ανήκει σε μια κοινότητα που το αγκαλιάζει, το υπολογίζει, το υποστηρίζει και τιμά τη μοναδικότητά του. Οχι στην κατανάλωση, ναι στην ποιότητα και απλότητα των γιορτών. Διαβάστε εδώ για ιδέες προς αυτήν την κατεύθυνση: http://wp.me/pS7gV-1eZ

Και συγκινητικό και ανάλαφρο ταυτόχρονα!

Αν καταφέρουμε κι ακολουθήσουμε τα μισά απ΄αυτά τα παιδιά μας πιστεύω πως θα γίνουν ευτυχισμένοι κι υπεύθυνοι ενήλικες, κι εμείς γονείς ικανοποιημένοι από τον εαυτό μας και τη ζωή: http://wp.me/pS7gV-1el

Η ζωή "πριν" και "μετά" το παιδί. Η μεταμόρφωση μιας γυναίκας μέσα από τη μητρότητα, σ΄ένα σύντομο, τσαχπίνικο κι ανάλαφρο guest κείμενο που λέει πολλά: http://wp.me/pS7gV-1dP

Αυτό το τραγούδι το σιγοτραγούδησα κάμποσες φορές αυτές τις μέρες που η μάνα ήρθε κι έμεινε κοντά μας. Αφιερωμένο στη σχέση μάνας - κόρης που μας ακολουθεί για μια ζωή, ξυπνώντας μέσα μας τα πιο αντιφατικά συναισθήματα: http://wp.me/pS7gV-1c0

Ευχαριστώ για τα ενδιαφέροντα σχόλιά σας! Panayiota, έχεις δίκιο, καλό είναι να αναγνωρίζουμε τη σκοπιά των άλλων. Τι γίνεται όμως όταν παραβιάζονται συστηματικά τα προσωπικά μας όρια γιατί δίνουμε προτεραιότητα στις ανάγκες των άλλων και χάνουμε την επαφή με τη δική μας "σκοπιά"; Αν μέσα από την προσφορά και το "κάντο το καλό και ρίξτο στο γυαλό" νιώθουμε όμορφα, τότε οκ! Αν όμως μαζεύουμε θυμό και νιώθουμε θύματα κάτι πρέπει να κάνουμε γι΄αυτό, αυτή την περίπτωση πάει να καλύψει το άρθρο. Και γιατί να είμαστε μόνοι μαζί με τα θέλω μας; Οποιος έχει συνείδηση των "δικαιωμάτων" του κάθε άλλο παρά μόνος είναι. Πιστεύω πως οι άλλοι μας φέρονται καλύτερα όταν πρώτα εμείς φερόμαστε καλά σε μας τους ίδιους. Μπαμπάκο85 διαπίστωσα ότι όταν υπάρχουν εύκολα θύματα υπάρχουν και βολεμένοι "θύτες"! Σωσώ ευχαριστώ!