newagemama

Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ μανούλες! Μου φαίνεται ότι εγώ γιόρτασα "περισσότερο" κι από το ίδιο το παιδί τελικά, τόσο συναίσθημα μού βγήκε!

Καλημέρα κορίτσια! Η μικρή μου γοργονιτσα γίνεται 6 ετών κι εγώ το βράδυ όταν όλοι κοιμούνται γυροφέρνω στο σπίτι και σκέφτομαι όλ΄ αυτά που σκέφτονται οι μανούλες που βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν. Καθώς την κοιτούσα που κοιμόταν σαν αγγελουδάκι η έμπνευση μού χτύπησε την πόρτα και της έγραψα ένα "ευχαριστήριο γράμμα" που ήρθε στη ζωή μας σαν αναπάντεχο δώρο. Αν θέλετε δείτε το εδώ, είναι ένα ειλικρινές κείμενο από μάνα σε κόρη: http://newagemama.com/2011/04/11/%CE%B7 ... %B1%CE%B9/

Αντε με το καλό! Να μας πεις τα νέα, έτσι?

Κορίτσια δεν θέλω να κάνω την έξυπνη, αλλά όλες οι διαφωνίες για ονόματα που έχω ακούσει (και ζήσει φυσικά) στην πραγματικότητα έδειχναν κάποια άλλα προβλήματα επικοινωνίας στην οικογένεια. Πότε τα πεθερικά ανακατέυονταν στη ζωή του ζευγαριού, πότε κάποιος από τους δυο δεν έβαζε όρια στους γονείς, κλπ κλπ. Τό όνομα ήταν το πρόσχημα για να βγουν οι αντιθέσεις στην επιφάνεια. Λύση υπάρχει: Το ζευγάρι δίνει ένα όνομα εκτός οικογένειας που θέλει και τα σκυλιά δεμένα.

Kαλή επιτυχία στην προσπάθειά σας! Ολο και περισσότερες μαμάδες δουλεύουν από το απίτι για να τα συνδυάσουν όλα. Ρίξε μια ματια στο site των workinng at home mams http://www.mammasworkathome.gr

Καλή εβδομάδα! Δεν ξέρω για σας, αλλά εμάς οικογενεικώς μάς έχουν τσακίσει οι ιώσεις της άνοιξης! Ωραία εποχή, αλλά ζόρικη. Και τα παιδιά ζητούν κοντομάνικα και σορτς από τώρα (κι ας έχουν πυρετό φυσικά)! Ηθελα να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου για τα πρώτα γενέθλια του μπλογκ, που μου έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση μέσα από τις ευχές και τα σχόλια που δέχτηκα εδώ: http://newagemama.com/2011/03/30/e%ce%b ... %81%ce%b1/ Κι εδώ είναι ο απολογισμός της χρονιάς με τα πιο αγαπητά και δημοφιλή θέματα: http://newagemama.com/2011/04/01/%ce%b1 ... %8c%cf%82/

Λοιπόν έχω νεότερα για το θέμα. Η γοργονίτσα μου χθες αντέδρασε για πρώτη φορά στην καταπιεστική συμμαθήτριά της. Την αγνόησε επιδεικτικά και έπαιξε με τη φίλη της, διαπιστώνοντας τις ώρες του ολοήμερου ότι δεν εγινε΄και τίποτα τραγικό εις βάρος της τελικά. Ετσι ράγισε η εικόνα του νταή και η δικιά μου ένιωσε πιο δυνατή να την αντιμετωπίσει. Εχω να συστήσω ένα καταπληκτικό βιβλίο που βοήθησε πιστεύω πολύ: "Ξέρω να λέω όχι", της Χριστίνας Ρασιδάκη, εκδόσεις Πατάκη. Είναι ένας όδηγός αυτοπροστασίας για παιδιά, με σκιτσάκια και ξεκάθαρες συμβουλές στη γλώσσα των παιδιών για το πώς να διαχειρίζονται καταστάσεις παραβίασης. Λειτουργεί εξαιρετικά όταν το διαβάζεις μαζί με το παιδί (που κατά τη γνώμη μου καλό είναι να είναι από 7,5- 8 ετών και πάνω . Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και είναι και πάμφθηνο (κάτω από 7 ευρώ)!

Για δοκίμασε κι αυτό, βοηθάει! Καρατσεκαρισμένο, θέλει επιμέλεια όμως! http://newagemama.com/2010/09/16/

Κι εγώ δεν είμαι ευχαριστημένη από το ολοήμερο, διαπίστωσα όμως ότι έχει και καλά. Βλέπω το παιδί ότι έγινε πιο υπεύθυνο σε θέματα μελέτης και αναγκάζεται έστω και υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες να κοινωνικοποιείται. Οσο για τους δασκάλους, υπάρχουν αρκετές φωτεινές εξαιρέσεις ευτυχώς αλλά κυριαρχεί μάλλον μια λογική του τύπου "ας βρουν την άκρη οι γονείς". Κατέληξα λοιπόν και πάλι στην "πρακτική" να δυναμώσει η γοργονιτσα μου για να μάθει να βάζει όρια και να λέει "οχι" χωρίς να φοβάται. Ξεκίνησα να εφαρμόζω ένα προς ένα αυτά εδω για αρχή: http://newagemama.com/2010/08/03 Θα σας ενημερώσω για τα αποτελεσματα. Οσο κι αν φαίνεται άσχετο δεν είναι, η αυτοπεποίθηση χτίζεται με πολλά μικρά λιθαρακια και θέλει χρόνο

Μερσί μανούλες, μερσί! Είναι πράγματα που χρειάζεται να τα θυμίζουμε ξανά και ξανά στον εαυτό μας!

Πόσες φορές τη μέρα δεν πέφτουμε στην παγίδα του "μη"? "Μη" το ένα, "μη" το άλλο...Αν τα παιδιά ήταν στη θέση μας κι εμείς στη δική τους τι θα μας έλεγαν? Δείτε εδώ: http://newagemama.com/2010/09/20/ Εμένα πιο πολύ με άγγιξε το νο4 "Μη με διορθώνεις μπροστά σε άλλους' γιατί έχω διαπιστώσει ότι ενοχλεί πολύ τα παιδιά μου (νιώθουν ντροπή ακόμα και για μικροπράγματα). Το προσέχω κι όλο μου ξεφεύγει!

Αυτή η ιστοριούλα της Judy Ford (συγγραφέας και ψυχολόγος) πολύ με συγκίνησε. Είναι γραμμένη με πολύ τρυφερότητα για να θυμίσει σε όλους εμάς τους γονείς πως ως "μεγάλοι" παρασυρόμαστε συχνά από ανόητα μικροπράγματα. Τα παιδιά μας είναι εδώ, ευτυχώς, για να μας μάθουν να εστιαζόμαστε στις στιγμές που κάνουν την καρδιά μας να σκιρτά από χαρά. Κι είναι τόσο απλό... http://newagemama.com/2011/03/16/%cf%80 ... %87%ce%ae/

Είχα μέχρι τώρα την αφελή εντύπωση ότι τέτοια θέματα θα είχα σα γονιός να αντιμετωπίσω σε μεγαλύτερες ηλικίες, 2-3 χρόνια μετά. Και πίστευα επίσης ότι το παιδί μου (που υποτίθεται είναι "τσαούσα" στο σπίτι) θα είχε το θάρρος να αγνοήσει ή να διαχειριστεί στο επίπεδο αυτό (αφού το παιδί είναι μια συμμαθήτριά της ). Τελικά η ψυχολογική πίεση που νιώθει είναι μεγάλη. Χαίρομαι που ένιωσε άνετα να μας μιλήσει γι΄αυτό. Οπως είπε και η Σισσιώ, επικεντρώνομαι κι εγώ στον πυρήνα: να γίνει πιο δυνατό το παιδί μου, να αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση για να αντιμετωπίζει έξυπνα και αποτελεσματικά τις και τους νταήδες κάθε λογής

Η μια γοργονίτσα μου πάει φέτος Β΄Δημοτικού και μένει και στο ολοήμερο Τμήμα. Φέτος έχει παρατηρηθεί το εξής: Μια συμμαθήτριά της έχει αναλάβει το ρόλο του "παλικαρά" και την εκβιάζει συναισθηματικά πως αν δεν παίζει μαζί της αποκλειστικά σε όλα τα διαλλείματα θα την απομονώσει στο ολοήμερο (που είναι λίγα τα κοριτσια) και θα καρφώνει στο διευθυντή ό,τι κι αν κάνει. Και η δικιά μου φοβάται και δεν αντιδρά και στεναχωριεται. Μίλησε σε μας τους γονείς και τηλεφώνησα στη μανα του κοριτσιού και συμφωνήσαμε να αναλαβουμε δράση. Σκοπεύω να μιλήσω και στη δασκάλα και το διευθυντη. Εχετε αντιμετωπίσει κάτι αντίστοιχο με αγόρια η κορίτσια? Και τι κάνατε για να αλλάξετε την κατάσταση?

Καλημέρα κορίτσια. Στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης ένιωθα ευάλωτη και δεν ήθελα να το πολυλέω. στην πραγματικότητα φοβόμουν μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά. Φυσικό κι αυτό. Από την άλλη έρχεται η καθεμιά και σου λέει το μακρύ της και το κοντό της, τι τράβηξε και τι όχι, πόσο πόνεσε, τι απαράδεκτος της βγήκε ο γιατρός κοκ. Ειχα γράψει κάτι σχετικό εδώ γι΄αυτό http://newagemama.com/2010/09/02/ Έυτυχώς η φύση και η γυναικεία διαίσθηση μας δίνει το σήμα πώος και πότε να ανοιχτούμε περισσότερο και μας προστατεύει από τις κακοτοπιές. Στην αρχή καλύτερα ας είμαστε πιο εσωστρεφείς μέχρι να νιώσουμε ασφαλείς με την καινούργια φάση στη ζωή μας

[quote ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΤΑΞΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. ΕΓΩ ΑΠΟΔΡΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ???????????? ]

Μερσί,μερσί μποκού για το παίνεμα, τα δικτυακά μου μαγουλάκια έχουν κοκκινίσει από ψηφιακή περηφάνεια!

H mamastodromo έκανε το εξής καταπληκτικό σχόλιο που πιστέυω πως τα λέει όλα πολύ παραστατικά: " τα παιδιά είναι το πιο γλυκό πράγμα του κόσμου, καλύτερο από τούρτα σοκολάτα, από γαλακτομπούρεκο, από κρέμα σαντιγί. Θα μπορούσες όμως όλη μέρα, κάθε μέρα, να τρως τούρτα σοκολάτα, γαλακτομπούρεκο και κρέμα σαντιγί; Κάποια στιγμή κουράζεσαι να είσαι ο μόνος ενήλικος της παρέας, να διδάσκεις, να μαλώνεις, να φτιάχνεις παζλ ή πύργους από τουβλάκια, ν΄αλλάζεις πάνες ή να κάνεις αριθμητική, να ταΐζεις, να νουθετείς. Έχεις ανάγκη ν’ ανταλλάξεις δύο κουβέντες με κάποιον στο μπόι σου, που να ξέρει ότι τα δώρα δεν τα φέρνει ο Άη-Βασίλης και να έχει διαβάσει τη χτεσινή εφημερίδα. Το ίδιο ισχύει και για τον αντρούλη σου. Ακόμη κι η πιο ουράνια μουσική στον κόσμο θα σε κουράσει αν την ακούς συνέχεια, κάθε μέρα. Πάρε λοιπόν την τσάντα σου και δρόμο! Μη νιώθεις τύψεις, μη νιώθεις παράλογη. Είσαι απόλυτα φυσιολογική!" Οποια μανα νιώθει έτσι δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάει την οικογενειακή ζωή. Και φυσικά θέλει να είναι μαμά και σύζυγος και άπ όλα. Οχι όμως μόνο αυτό συνεχεια. Αν πάλι θέλει μόνο αυτό κι αυτο έίναι ΟΚ!

Πόσο δίκιο έχεις. Ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε πως υπάρχουν στιγμές που δεν αντέχουμε. Ντε και καλά θα πρέπει να υπάρχει "ωραία ατμόσφαιρα"?

Καλημέρα κορίτσια. Επαθα μεγάλο χουνέρι με το τριήμερο. Κουράστηκα τόσο πολύ μέσα στο σπίτι με τα παιδιά, τους φίλους τους και τον αγαπημένο μου αδιάθετο και γκρινιάρη, που ξημερώνοντας Τρίτη πήγα τρέχοντας στη δουλειά και ανάσανα τον αέρα της ελευθερίας! (και έχω μπόλικη δουλειά, δεν κάθομαι)! Εγραψα λοιπόν εδώ τον "πόνο" μου: http://newagemama.com/2011/03/08/%ce%b1 ... %b9%ce%ac/

Oταν έρθει η ώρα και με "μισή" φορά το μήνα μένεις έγκυος. Χαλάρωσε για να προσελκύσεις το παιδί!

Αχ βρε κορίτσια είναι τόσο απαιτητική και παράλληλα τόσο ανεπανάληπτη η φάση που περνάτε τώρα. Εϊναι μοναδικές στιγμές που συνδυάζουν εξάντληση και χαρά μαζί, με τα μωράκια να κάνουν τις τσαχπινιές τους. Αν χρειάζεστε support "εσωτερικό" βοηθάνε πολύ οι θετικές δηλώσεις , εγώ έκανα αυτές εδώ και ένιωθα καλύτερα στις δύσκολες στιγμές http://newagemama.com/2010/08/09/θετικές-δηλώσεις-για-εγκύους-και-νέες/

Καλή φαίνεται η δασκάλα σας. Η δική μας τα έχει ξετινάξει στο Homework, μαζί με τα παιδιά και μας!

Xαίρομαι που σας άρεσαν όσο και σε μένα. Ο συγγραφέας τους λέει γι΄αυτές: "ιστορίες για να ακούν οι μικροί και να μαθάινουν οι μεγάλοι". Σωστό μου φαίνεται!

Δυο ασυνήθιστες ιστοριούλες που θα αρέσουν στα παιδιά (αρκεί να είναι τουλάχιστον 4-5 ετών) Και τις δύο έγραψε ο Αργεντίνος συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι, που έχει ένα στυλ γραφής λιτό,χωρίς δράμα αλλά με έντονο συναίσθημα. Η πρώτη "Τα παιδιά ήταν μόνα" , ύμνος στη δύναμη των παιδιών: http://newagemama.com/2011/02/28/%cf%84 ... %bd%ce%b1/ και η δεύτερη "Η θλίψη και η οργή" αποκαλύπτει μια σύνδεση που ξαφνιάζει τους μεγάλους, τα παιδιά ωστόσο τη βρήκαν φυσιολογική: http://newagemama.com/2011/01/10/%ce%b7 ... %b3%ce%ae/