samarcande

Καλημέρα! Νυστάααααααααζωωωω...

Πήγαμε στο μπαζάρ των supermoms σήμερα και με χαρά συναντήσαμε την όμορφη Έλενα με τον άντρα της και την τσαχπίνα Έμμα η οποία, αν και νυσταγμένη, μας είπε πολλά πολλά λογάκια, έψαχνε μανιωδώς το κακό το λύκο ανάμεσα στα δέντρα, γνωρίζει όντως άψογα και τα δυο της ονόματα και είναι μια γλύκα! Ο δικός μου πάλι δεν έβαλε κώλο κάτω, μονοπωλούσε με πείσμα τη τσουλήθρα κι όλο σκανταλιές έκανε, απίστευτη στραβοξυλίαση! Έλενα νο 2 περαστικά σας! Μπορείς να αναμείξεις γάλα αρκεί να είναι στην ίδια θερμοκρασία, δηλαδή αν αντλήσεις σε διαφορετικές ώρες θα πρέπει κάθε άντληση να μπει σε διαφορετικό μπουκαλάκι και στο ψυγείο και όταν φτάσουν όλα στην ίδια θερμοκρασία τότε θα τα ενώσεις. Σου βάζω και σχετικό link: http://www.mitrikosthilasmos.com/2009/1 ... st_30.html Δε θυμάμαι το άλλο ήθελα να γράψω, είμαι πτώμα και πάω να την πέσω. Όνειρα γλυκά σε όλους!!

Εγώ πάντως είμαι οκ και με τις 6/1... Γλυκερία μου να τον χαίρεσαι το κούκλο σου! Πάω να κοιμίσω το ταρζανάκι... η συνέχεια μετά, γνωρίσαμε και την Έλενα με τη Έμμα σήμερα!

Γεωργιάννα κι από εδώ να χαίρεσαι τον Αλεξανδράκο σου! Δανάη άντε με το καλό να υποδεχθείτε το Νικόλα! Σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές για τη μητέρα μου, είναι υπέροχο να είναι τόσο καθαρές οι εξετάσεις της, πριν από 2 χρόνια κάποιοι γιατροί μιλούσαν για παρηγορητική θεραπεία και λίγους μήνες ζωής... Ήταν τότε που έμαθε πως θα γίνει γιαγιά και πιστεύω πραγματικά πως αυτό έδωσε το πιο ισχυρό κίνητρο στον οργανισμό της να το παλέψει! Ωραίο το Αριάνα, Έλενα! Έχω κι εγώ απορία για τα δύο ονόματα όμως... Για τη συνάντηση εγώ είμαι ΟΚ και για τις 6/1 αν θέλετε, δε ξέρω η Γλυκερία αν μπορεί μόνο. Για δηλώστε συμμετοχή! Έχω μια ταχινόπιτα στο φούρνο, πάω να δω τι έγινε.

Από μένα οκ για τις 5/1. Αφροδίτη κρατάς παρουσίες!

Χμμμ, ομολογώ πως στεναχωριέμαι λίγο, είχα κάνει διάφορα σχέδια για την επίσκεψή σας στο θαλερό κι ήθελα να βρεθούμε... Δανάη εγώ λέω 15 θα γεννήσεις και στείλτε και κανένα μήνυμα, έχεις το τηλέφωνό μου. Σήμερα ήταν μια όμορφη μέρα γιορτής, διπλής γιορτής! Γιόρταζε η μαμά μου Άννα, της οποίας οι τελευταίες εξετάσεις βγήκαν καθαρές και έχει πλέον διαψεύσει πολλές ιατρικές προβλέψεις! Τον φάγαμε λάχανο το καρκίνο μετά από 4 χρόνια μεγάλης ταλαιπωρίας!! Κι εύχομαι να συνεχίσει να'ναι γερή και να καμαρώνει τον εγγονό της ο οποίος σήμερα ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες να τη συναντήσει κρατώντας ένα κόκκινο τριαντάφυλλο! Άφρο εξαφανισμένη σου εύχομαι και από εδώ να χαίρεσαι τη κορούλα σου και τη μαμά σου!! Περισσότερα αύριο... τώρα, όνειρα γλυκά σε όλους!

πάλι βιαστική μπαίνω... εγώ, αν είναι να φύγουμε (έχουμε ένα γραφειοκρατικό θέμα αλλά ευελπιστώ να το λύσουμε) θα λείπω από τις 29/12 έως τις 4/1...

Μπαίνω πολύ γρήγορα να σας πω πως εμείς μάλλον στις 29 θα φύγουμε (θα το ξέρω σίγουρα αύριο) οπότε για να είμαστε εμείς και να γίνει η συνάντηση στο Θαλερό θα πρέπει να γίνει ή Παρασκευή 28 (αν δε δουλεύετε δηλαδή... ) ή το Σαββατοκύριακο 22-23 Δεκεμβρίου, εκτός αν θέλετε να το πάμε για μετά, το ΣΚ 5-6 Ιανουαρίου. Θα ξαναμπώ αργότερα, απλώς ήθελα να σας ενημερώσω γιατί τόσες μέρες δεν έχω μπει και βλέπω να κάνετε σχέδια... Θέλω πολύ να σας δω όλες και να έρθετε στο Θαλερό, αν μπορούμε κάπως να συνδυαστούμε θα είναι τέλεια!

Αφροδίτη ίσα ίσα το μήλο και η μπανάνα μπορούν να βοηθήσουν στη διάρροια και το γιαούρτι έχει προβιοτικά που είναι πολύτιμα για την ίαση του εντέρου. Κάτι πρέπει να κάνουμε με την ημερομηνία της συνάντησης... η μία φεύγει, η άλλη έρχεται, πως θα συντονιστούμε? Πρέπει να δούμε πότε είμαστε όλες Αθήνα, για πείτε ακριβείς ημερομηνίες αφίξεων και αναχωρήσεων! Έλενα σ' ευχαριστώ, δε θα πω όχι! Έχω ενδοιασμούς γιατί οι ισορροπίες με το Βαγγέλη είναι ακόμα δύσκολες αλλά οι συνθήκες δε θα είναι ποτέ ιδανικές και τα χρόνια περνάνε... Τον ίδιο πάντως τον έχω απειλήσει πως εγώ με μοναχοπαίδι δε θα μείνω και πως ο Άρης θα αποκτήσει σίγουρα αδερφάκι μέσα στα επόμενα 2 χρόνια, είτε δικό του είτε άλλου άντρα! Ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωινό είχε σήμερα και πολύ μου άρεσε! Αλλά τώρα που σκοτεινιάζει με πιάνει μια μελαγχολία...

Να σου ζήσουν οι κουκλίτσες! Να 'ναι γερές και χαμογελαστές πάντα! Με το καλό να βγουν και να τις πάρεις αγκαλίτσα στο σπιτάκι σας!

Καλημέρα!! Καλορίζικο το θεματάκι, να χαιρόμαστε τα μικρότερα μέλη της παρέας και με το καλό να έρθουν ο Νικόλας και η Αναστασία! Κι άντε να παίρνουμε σειρά οι επόμενες! Αναστασία περαστικά κι από μένα! Άτιμο πράγμα αυτή η ίωση! Σούλα μου η Έλενα ζηλεύει και είναι απόλυτα φυσιολογικό, όσο για τη μικρή, στα έγραψα και στο φατσοβιβλίο, μη σε πιάνει άγχος, είναι και μεγάλο μωρό, δε μπορεί να παίρνει κάθε μήνα 1 κιλό! Δανάη κουκλίτσα η Μυρτώ με το κοτσίδι και πράγματι φαίνεται κοριτσάκι ολόκληρο έτσι. Ωραίο το μέι τάι, με το καλό! Δε θυμάμαι τι άλλο διάβασα, οι κυνόδοντες του Άρη μ' έχουν εξοντώσει, έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος 10 μέρες, ξυπνάει συνέχεια! Για Χριστουγεννιάτικη συνάντηση, αν δε μπορούμε να βρούμε παιδότοπο ή αν δε θέλουμε να ξοδευτούμε, θα μπορούσαμε να βρεθούμε στο Θαλερό, παιδότοπος δεν είναι αλλά ο χώρος είναι μεγαλούτσικος, παιχνιδάκια έχω, καφεδάκι και τσαγάκι έχω, αν έχει ωραία μέρα είναι και η παιδική χαρά δίπλα, το μόνο δύσκολο στην περιοχή είναι το παρκάρισμα. Σκεφτείτε το ως εναλλακτική. Άλλες ιδέες υπάρχουν? Πάω να πάρω μπριζολίτσες, μουτς!

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!

Δανάη στο ring sling μπορεί να μπει το μωρό σε άπειρες θέσεις, εγώ από την αρχή έβαζα τον Άρη σε όρθια θέση με τα ποδαράκια δεξιά κι αριστερά και τον ξάπλωνα μόνο για θηλασμό. Το mei tai είναι επίσης ένας πολύ καλός μάρσιπος, ειδικά για βόλτες και για πιο βαρύ μωρό αργότερα. Το χρησιμοποιώ τώρα με τον Άρη όταν πηγαίνουμε σε δουλειές και ξέρω πως θα τον έχω πολλή ώρα πάνω μου κι επίσης τον βάζω στην πλάτη με αυτό. Απλώς θεωρώ το ring sling πιο ευέλικτο για νεογέννητο και για χρήση και μέσα στο σπίτι (ας πούμε θηλάζεις και θες να παίξεις και με τη Μυρτώ ταυτόχρονα). Εγώ έτσι έκανα δουλειές, μαγείρευα, σφουγγάριζα, σιδέρωνα με τον Άρη βεντουζωμένο στο βυζί! Η Ειρήνη έχει και ring sling και mei tai, δε ξέρω ποιο είχες δοκιμάσει. Το mei tai, ναι πιάνει και στους δύο ώμους αλλά και με το ring sling έχεις και σταθερότητα και δεν πονάς, αγκαλιάζει την πλάτη. Βασικά με όποιο από τα δύο, αν πονέσεις σημαίνει κυρίως πως δεν έχει τοποθετηθεί σωστά. Δε ξέρω αν σε διευκόλυνα καθόλου, ότι άλλο θες ρώτα!

Με συγχωρείς αν ακούστηκα κάπως σκληρή με τις ερωτήσεις μου, πραγματικά όμως θα ήθελα να μου τις είχε κάνει κάποιος εμένα όταν αποδέχτηκα την πρόταση του δικού μου γιατρού για πρόκληση που οδήγησε σε μια παντελώς αναίτια καισαρική! Το ποσοστό πρόκλησης τοκετών και καισαρικών στην Ελλάδα είναι απαράδεκτο. Και πάλι εύχομαι με το καλό το μωράκι σου!

Άντρια χρόνια σου πολλά και πάντα χαρούμενα και πολύχρωμα!!!! Αφροδίτη καλώς ήρθες, να περάσεις όμορφα! Περαστικά στην Αθηνούλα! Δανάη για τον Νικόλα να πάρεις ένα ring sling, είναι όλα υπέροχα, θα πρότεινα ένα από τα βαμβακερά υφαντά τα ριγέ. Χαίρομαι που σας άρεσε το δωματιάκι μας (να μας έρθετε Αφροδίτη μου αμέ! ), ο Άρης δείχνει να το απολαμβάνει προς το παρόν για παιχνίδι και χουζούρεμα γιατί δεν έχει κοιμηθεί ακόμα εκεί, καθώς περιμένω ένα φίλο με τρυπάνι να μου στερεώσει τη βιβλιοθήκη στο τοίχο γιατί το ταρζανάκι μου κάνει απόπειρες να σκαρφαλώσει και φοβάμαι μη του έρθει όλη πάνω του! Επίσης βγάζει τους κυνόδοντες και κάνει ανήσυχο ύπνο οπότε για 5-6 μέρες ακόμα θα τον έχω μαζί μου. Επιτέλους κοιμήθηκε, ήρθε και η πίτσα μου και πάω να δω μια ταινία (είμαι μοναχούλα, ο Βαγγέλης παίζει στο μαγαζί). Καληνύχτες!

Καλορίζικο Δανάη, να το γεμίσετε με πολλές ευτυχισμένες στιγμές με τα ζουζούνια σας! Άντρια περαστικά στη Βικτώρια. Σας είχα υποσχεθεί φωτό του δωματίου μας και βρήκα λίγο χρόνο τώρα που ο Άρης σκουπίζει και χορεύει με το δίσκο της Zaz. Βάζει πλέον όποιο cd θέλει μόνος του. Έχει μάθει να κάνει διάφορα απίθανα πράγματα, καταλαβαίνει τα πάντα - περισσότερα απ' όσο θα ήθελα κάποιες φορές - και παρότι για την ώρα δε λέει σχεδόν τίποτα από λεξούλες, προβλέπω να μας παίρνει τ' αυτιά όταν το αποφασίσει! Όσο για τα παιχνίδια, όπως λέγατε, τα θεωρώ τελείως unisex, μ' αρέσει πολύ που συμμετέχει και με αντιγράφει τόσο στο καθάρισμα όσο και στα μαστορέματα (βλέπετε εδώ μέσα και καθαρίστρια και μάστορας εγώ είμαι! και δε θεωρώ πως υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα παιχνίδια ειδικά σ' αυτές τις ηλικίες. Ε εντάξει, Μπάρμπι δε θα πάω να του πάρω...! Το κρεβάτι μας άστρωτο (το συρτάρι που λέγαμε...) GEDC1966 (640x480).jpg[/attachment:2sha4lt6] και κομπλέ με τα μαξιλαράκια μας και τη καινούρια μας βιβλιοθήκη GEDC1974 (640x480).jpg[/attachment:2sha4lt6] GEDC1983 (640x480).jpg[/attachment:2sha4lt6] και το καινούριο μας τραπεζάκι (και τα στοιβαγμένα ρούχα που με περιμένουν για σιδέρωμα...! ) GEDC1981 (640x480).jpg[/attachment:2sha4lt6] GEDC1980 (480x640).jpg[/attachment:2sha4lt6] χμμμ, ο μικρός άρχισε να εκνευρίζεται και κατεβάζει τη βιβλιοθήκη, τρέχω!!! Τα υπόλοιπα αργότερα, μουτς!

Εγώ πάλι δε καταλαβαίνω καθόλου γιατί πας με πρόκληση. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα? Με ποιο σκεπτικό στο πρότεινε ο γιατρός? Σε ενημέρωσε για τις πιθανότητες αποτυχίας της πρόκλησης και τη μεγάλη πιθανότητα καισαρικής? Μόνη σου ρωτάς αν οι βδομάδες είναι οκ. Γιατί δεν αφήνεις το μωράκι σου να βγει όταν εκείνο είναι έτοιμο? Όπως και να'χει, εύχομαι με το καλό να το πάρεις αγκαλίτσα!

Αχ λίγο γυμναστήριο θα 'θελα κι εγώ αν είχα που ν' αφήσω τον Άρη... Γεωργιάννα δε του πήρα ειδικά εργαλεία, με τα δικά μας έπαιζε, αγαπημένο του είναι ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι του ΙΚΕΑ. Αλλά γενικώς τον άφησα να πειραματιστεί με ότι είχα, εκτός από τα ψαλίδια και το σφυρί. Το τελευταίο παιχνίδι που του αγόρασα βέβαια, μια που το 'φερε η κουβέντα, ήταν ένα δικό του σετ σκούπα, φαράσι, σφουγγαρίστρα σε μικρό μέγεθος κι έχει ξετρελαθεί. Το μισό πρωινό σφουγγαρίζει μόνος του! Θα γράψω περισσότερα αύριο, είμαι ερείπιο, σας φιλώ πολύ όλες, όνειρα γλυκά να 'χουμε!

Σήμερα είμαστε 18 μηνών αντράκι!! (το σαμιαμίδι που ούτε τα 9 κιλά δε μπορεί να φτάσει... )

Καλημέρα! Δέσποινα καθυστερημένες ευχές για σένα και τη Κατερίνα σου, πολύχρονες και οι δύο και πάντα γερές κι ευτυχισμένες να είστε! Έλενα κι εγώ δε συμφωνώ με τη τακτική να ξεγελάς τη μικρή, ξέρω πως είναι μια εύκολη λύση για ν'αποφύγεις τα στιγμιαία δράματα αλλά έτσι της μαθαίνεις να μη σου έχει εμπιστοσύνη, καθώς άλλα λες κι άλλα κάνεις. Και θα συμφωνήσω με τη Δανάη, τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια, το ποια και πόσα εξαρτάται από τη κάθε οικογένεια αλλά όρια πρέπει να μπαίνουν σιγά σιγά. Τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν τι μπορούν και τι δε μπορούν να κάνουν κι αυτό πρέπει να τους το εξηγούμε, δηλαδή δε μένουμε μόνο στο όχι ή στο μη αλλά εξηγούμε και γιατί (πχ. μη το πετάξεις αυτό γιατί θα σπάσει και μπορεί να πονέσεις κι εσύ). Η έννοια της τιμωρίας επίσης σ' αυτές τις ηλικίες είναι ιδιαίτερη, ένα νήπιο δύσκολα θ'αντιληφθεί το "δε θα πάμε βόλτα γιατί ήσουν άτακτος" αλλά αντιλαμβάνεται πολύ καλά το "δεν παίζουμε άλλο γιατί με χτύπησες" ή το " αφού πέταξες κάτω το παιχνίδι μάλλον δε το θέλεις πια και το παίρνω". Γράφω λίγο βιαστικά γιατί έχω δουλίτσα, θα τα πούμε και αργότερα. Φιλιά!

Ναι δυστυχώς είναι ο άντρας της Άννας.

Καλημέρα! Ενθουσιασμένος ο Άρης με τις συναρμολογήσεις, πάει κι έρχεται με κατσαβίδια και βίδες πανευτυχής! Τώρα το πρωί που ξυπνήσαμε με τράβηξε από τις πυτζάμες και με πήγε εκεί που είχα αφήσει χθες το ηλεκτρικό κατσαβίδι να φορτίζει για να το πάρουμε να συνεχίσουμε! Και τώρα επειδή δε θέλω να πάμε μέσα γιατί κοιμάται ακόμα ο Βαγγέλης, το έχει πάρει και παριστάνει πως βιδώνει τις βίδες στο καρεκλάκι του. Επίσης τραγουδάει κάτι με πολλά μπλου μπλου μέσα (η αγαπημένη μας "λέξη" τις τελευταίες μέρες. Πολύ γέλιο! Έτσι και στις δουλειές στο Θαλερό, όλο μαζί τον είχα και βούταγε πότε το πινέλο, πότε το κατσαβίδι και πάντα στο τέλος τη σκούπα και τη σφουγγαρίστρα. Το καταδιασκέδασε! Βούτηξε βέβαια και 2 φορές τα χέρια του σε μπογιά και φρίκαρα!!! Έλενα έχεις δίκιο πως είναι πανάκριβα τα στρώματα, εγώ πάντως δεν πήρα το σούπερ ανατομικό αλλά ένα σχετικά απλό στρώμα αφρού από το IKEA και το βρίσκω μια χαρά. Άντρια καλά σου λένε βρε τα κορίτσια, χαλάρωσε κι απόλαυσε λίγο τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης σου! Γιούλη περαστικά. Δανάη καλό ακούγεται το σπίτι, σε ποιο σημείο είναι? (εγώ η περίεργη ) Αφροδίτη πολύ ωραία ιδέα για την αίθουσα και μ' αρέσουν τα κολάζ που κάνετε! Γλυκερία φιλιά στα ζουζούνια κι ελπίζω κι εγώ πως θα κανονίσουμε χριστουγεννιάτικη συνάντηση να ιδωθούμε! Έχω να κάνω 100 δουλειές... πάω!

Γωγώ συγχαρητήρια στη κουμπάρα σου!!! Με το καλό τα διδυμάκια της! Πρώτη προσπάθεια ήταν για τη φίλη μου, ναι. Ελπίζω κι εγώ να πετύχει με τη δεύτερη. Έχω αράξει σπίτι σήμερα, βράζω ένα κατσικίσιο κεφαλάκι για τον Άρη, βάζω πλυντήρια κλπ. και το απόγευμα θα προσπαθήσω να τελειώσω το δωμάτιό του. Πάλι βλέπω να χαλάει ο καιρός αργότερα οπότε μάλλον σε καμιά ωρίτσα πρέπει να κάνουμε το πέρασμά μας από την παιδική χαρά!

Να και 2-3 φωτογραφίες από άλλα δωμάτια... 2011-03-22-floorbed (640x475).jpg[/attachment:zc34zlpq] IMG_0740 (640x478).jpg[/attachment:zc34zlpq] floor bed (400x267).jpg[/attachment:zc34zlpq] Κι αυτό είναι το αγαπημένο μου (σε κάποιο άλλο ιδανικό, φαντασιακό, μεγάλο σπίτι - χα χα χα): http://sewliberated.typepad.com/sew_lib ... -room.html room1 (274x184).jpg[/attachment:zc34zlpq]

Καλημέρα! Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα και τις ευχές σας! Σας ξενίζει το στρώμα στο πάτωμα ε? Κι όμως συνηθίζεται από πολλές οικογένειες και είναι μια από τις βασικές αρχές του Μοντεσσοριανού συστήματος (το οποίο δεν ασπάζομαι στο σύνολο αλλά βρίσκω πως έχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία). Δείτε: «Βοήθησέ με να το κάνω μόνος μου»! «Το σπίτι, οι χώροι, η εικόνα, η λειτουργικότητά του, θα πρέπει να αντικατοπτρίζει όλους τους ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτό. Όχι μόνο οι ενήλικες, αλλά ακόμα και ένα νεογέννητο χρειάζεται να αισθάνεται ότι ανήκει μέσα στο σπίτι, ότι υπάρχει χώρος για αυτό, ότι μπορεί να συμμετέχει στην καθημερινή ζωή», αναφέρει η Patricia Oriti, συγγραφέας του βιβλίου «At Home with Montessori» («Στο σπίτι με την Μοντεσσόρι»). Της Λαμπρινής Σταμάτη Η Patricia Oriti είναι εκπαιδεύτρια γονέων και η εμπειρία της στη Μοντεσσοριανή φιλοσοφία μετριέται σε περισσότερα από 35 χρόνια. Έρχεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα (συνήθως το φθινόπωρο), για να συναντήσει γονείς και εκπαιδευτικούς, να μοιραστεί τη γνώση της και να προωθήσει το όραμα της Μαρίας Μοντεσσόρι για παγκόσμια ειρήνη, στο οποίο πιστεύει βαθιά. Όπως η Μαρία Μοντεσσόρι, έτσι κι εκείνη έχει συνδέσει τη ζωή της με την πεποίθηση ότι η ειρήνη γίνεται εφικτή μέσα από την εκπαίδευση των νέων παιδιών, μέσα από το περιβάλλον που τα μαθαίνει να ζουν σε ειρηνική συνύπαρξη και αλληλεξάρτηση με σεβασμό, συμπόνια και υπευθυνότητα. Οι πρώτες βάσεις χτίζονται μέσα στο σπίτι. «Ό, τι τοποθετείς στο σπίτι γίνεται μέρος του παιδιού, ενσωματώνεται σε νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο», τόνισε η Patricia Oriti σε μια από τις συναντήσεις της με γονείς στην Αθήνα, την οποία φιλοξένησε το μοντεσσοριανό σχολείο «Learning Steps» στην Κηφισιά. Σε αυτή τη συνάντηση, έδωσε πρακτικές συμβουλές και οδηγίες για το πώς θα πρέπει να οργανώνεται ένα σπίτι που φιλοξενεί μικρά παιδιά ώστε να καλύπτει όχι απλά της καθημερινές ανάγκες υγιεινής, διατροφής κλπ, αλλά –κυρίως- τις βαθιές, εσωτερικές ανάγκες των παιδιών, τα ψυχικά νεφελώματα εκείνα που αργότερα θα γίνουν τα άστρα στον χαρακτήρα και τον ψυχισμό του. «Βοήθησέ με να το κάνω μόνος μου»! «Το παιδί μέσα στο σπίτι χρειάζεται την ομορφιά», λέει η Patricia και δεν αναφέρεται στην πολυτέλεια αλλά στην απλότητα. «Χρειάζεται τάξη. Η εξωτερική τάξη δημιουργεί την εσωτερική τάξη. Προσφέρει σταθερά σημεία προσανατολισμού και βάζει τα θεμέλια για τη λογική σκέψη, αργότερα. Η εικόνα του χάους δημιουργεί εσωτερική αναστάτωση, ταράζει τα παιδιά. Τα παιδί χρειάζεται επίσης εργαλεία, τα οποία θα του επιτρέψουν να είναι αυτόνομο και να μην ζητά διαρκώς βοήθεια για κάθε τι που χρειάζεται. Κάθε φορά που ένα παιδί μας ζητά βοήθεια για να κάνει κάτι, είναι σαν να ακούμε ένα καμπανάκι που θα μας βάλει να σκεφτούμε πώς μπορούμε να οργανώσουμε έτσι τα πράγματα ώστε να μπορεί να το κάνει μόνο του, για να κερδίσει την αίσθηση της ικανότητας και της εμπιστοσύνης στον εαυτό». Όταν στο σπίτι υπάρχουν μικρά παιδιά συνηθίζουμε να κλειδώνουμε ή να απομακρύνουμε αντικείμενα, να τα ανεβάζουμε ψηλά. «Αυτό αγριεύει τα παιδιά. Τα κάνει να χάνουν τον έλεγχο και δεν τα βοηθά στο να μάθουν να προσέχουν τον εαυτό του, τα αντικείμενα, τους άλλους γύρω τους», τονίζει η Patricia Oriti. «Σαφώς θα πρέπει να έχουμε ως γνώμονα την ασφάλεια, σαφώς κάποια επικίνδυνα αντικείμενα θα πρέπει να κρατηθούν μακριά από τα παιδιά, όμως το παιδί χρειάζεται να καταλάβει πώς λειτουργεί το κάθε αντικείμενο, να το γνωρίσει. Πρέπει λοιπόν να τους δείξουμε, εξηγώντας αργά και καθαρά, το πώς λειτουργεί το κάθε τι, με ασφάλεια. Πρέπει να τους δείξουμε την ιεροτελεστία, δίνοντας το μήνυμα πως πρόκειται για μια πολύ σοβαρή δουλειά, στην οποία το εμπιστευόμαστε ότι μπορεί να τα καταφέρει». Στο καθιστικό Το σπίτι θα πρέπει να προσφέρει χώρο σε κάθε έναν που ζει μέσα σε αυτό. Στο καθιστικό χρειάζεται μια γωνιά για τα παιδιά. Μικρές πολυθρόνες ή μαξιλάρια –μια γωνιά που φιλοξενεί δραστηριότητες που τους αρέσει να έχουν εκεί (π.χ. τουβλάκια ή είδη ζωγραφικής). Το συγκεκριμένο δωμάτιο του σπιτιού είναι ο ιδανικός χώρος για να έχουν τα παιδιά την εμπειρία του «είμαστε μαζί, κοντά ο ένας στον άλλο, ενώ ο καθένας από εμάς είναι απασχολημένος σε μια άλλη δραστηριότητα. Μια ιδέα που αρέσει πολύ στην Patricia Oriti είναι να τοποθετούνται πίνακες, έργα τέχνης ή φωτογραφίες, χαμηλά στον τοίχο, στο ύψος των παιδιών ή ακόμα και πολύ χαμηλά, για μωρά που μπουσουλάνε! Στο παιδικό δωμάτιο Ένα κρεβάτι χαμηλό, ένα στρώμα στο πάτωμα ίσως, όπου το παιδί θα μπορεί να πηγαίνει μόνο του όταν αισθάνεται κουρασμένο και να σηκώνεται με ασφάλεια όταν ξυπνά, με σκεπάσματα απλά που να μπορεί εύκολα να στρώσει μόνο του, είναι ότι ακριβώς χρειάζεται ένα μικρό παιδί στο δωμάτιό του, επισημαίνει η Patricia Oriti. Τονίζει επίσης πώς η διαδικασία του «στρώνω το κρεβάτι μου», οριοθετεί το πέρασμα από τη νύχτα στην ημέρα, τη μετάβαση από το κοιμάμαι στο ξυπνάω. Ένα μικρό φως, μια λάμπα δίπλα στο κρεβάτι, την οποία θα μπορεί το παιδί να σβήσει μόνο του, σηματοδοτεί επίσης την «καληνύχτα». Μια γωνιά περιποίησης, με έναν καθρέφτη, μια βούρτσα, μια χτένα, μερικά μαντηλάκια, επιτρέπει στο παιδί να μάθει να φροντίζει τον εαυτό του. Στο παιδικό δωμάτιο, το παιδί θα πρέπει να έχει πρόσβαση στη ντουλάπα και στα ρούχα του. Ακόμα και για ένα μικρό μωρό που τα πετάει όλα έξω, είναι σημαντικό να υπάρχει ένα χαμηλό συρτάρι με μία ή δύο αλλαξιές, με τις οποίες να μπορεί να πειραματιστεί στο «ντύνομαι μόνος μου». Είναι σίγουρα πιο εύκολο και πιο γρήγορο να κάνουμε τα πάντα εμείς, παραδέχεται η Patricia, όμως ζητούμενο δεν είναι το πώς θα νοιώσουμε εμείς καλύτερα αλλά το πώς θα χτίσουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, την αίσθηση της αξίας του. Η τάξη στις ντουλάπες και τα συρτάρια, είναι επίσης πολύ σημαντική. «Το κάθε τι μέσα στο δωμάτιο θα πρέπει να έχει τη θέση του και να εξυπηρετεί κάποιον σκοπό. Αν δεν ισχύει αυτό, μάλλον υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα (παιχνίδια συνήθως) και ίσως πρέπει να σκεφτούμε να απομακρύνουμε ορισμένα και τα εμφανίσουμε μετά από καιρό (αποσύροντας κάποια άλλα), ώστε το κάθε τι να έχει τη θέση του». Κάτι εύθραυστο Το παιδί μαθαίνει να παρατηρεί και να φροντίζει ευαίσθητα αντικείμενα, όταν υπάρχει κάτι εύθραυστο, κάτι πολύτιμο, μέσα στο δωμάτιό του, φυλαγμένο ίσως σε ένα μικρό κουτί, τοποθετημένο σε σημείο που υποδηλώνει την προσοχή που δίνουμε σε αυτό. «Μαζί, αργά, σε μια τελετή θα δημιουργήσουμε την εμπειρία του ότι παίρνω το κουτί, το ανοίγω προσεκτικά, κάθομαι, παρατηρώ, φροντίζω κάτι ευαίσθητο. Κι αν θέλει να το φάει ή να το πετάξει, το μαζεύουμε προσεκτικά, εξηγώντας πως “τώρα αυτό πάει στη θέση του, θα σου το δείξω πάλι όταν θα είσαι έτοιμος”»… Στο υπνοδωμάτιο των γονιών Χρειάζεται κι εδώ μια μικρή γωνιά για τα παιδιά, ίσως ένα τραπεζάκι, ένα καναπεδάκι χαμηλό, κάπου που να μπορεί να καθήσει, να ασχοληθεί με μια δραστηριότητα, να διαβάσει ένα βιβλίο. «Η ιδέα είναι το παιδί να νοιώθει ευπρόσδεκτο, ότι το υποδέχονται με αγάπη, ότι υπάρχει χώρος για αυτό, ότι ανήκει και σε αυτό το δωμάτιο», επισημαίνει η Patricia Oriti. Στην κουζίνα Η συμμετοχή του παιδιού στις δουλειές του σπιτιού γίνεται από πολύ νωρίς, με την παρατήρηση. «Ακόμα κι ένα μωρό που το κρατάει η μαμά ή ο μπαμπάς του αγκαλιά και του περιγράφει βήμα – βήμα τι κάνει στην κουζίνα, έχει την αίσθηση ότι συμμετέχει», λέει η Patricia Oriti. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να συμμετέχουν, να νοιώθουν ότι ανήκουν, ότι τα εμπιστευόμαστε. Στην κουζίνα, τα παιδιά, ακόμα και από πολύ μικρά χρειάζεται να έχουν πρόσβαση, στο ψυγείο, στο ντουλάπι με τα τρόφιμα, ακόμα και σε ένα ντουλάπι όπου θα έχουμε τοποθετήσει αρκετά πιάτα για να στρώνουν το τραπέζι για την οικογένεια. «Ακόμα κι ένα παιδί που μόλις άρχισε να περπατάει μπορεί να μάθει να χειρίζεται αντικείμενα που σπάνε, αν του δείξουμε αργά, ήρεμα και αναλυτικά πώς πρέπει να το κρατάει, πώς να το μεταφέρει με προσοχή, πώς να το ακουμπήσει στο τραπέζι. Είναι βαθιά η ανάγκη τους να το μάθουν αυτό γιατί βρίσκονται σε μια περίοδο που αναπτύσσουν την κίνηση και έτσι εξασκούν τις κινητικές δεξιότητες, αποκτούν τον έλεγχο των κινήσεών τους». Σε ένα χαμηλό ράφι στο ψυγείο μπορούν να μπουν αυτά που χρειάζονται τα παιδιά, σε μικρές μερίδες, ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνα τους. «Το παιδί έχει ανάγκη για τάξη. Είναι σημαντικό να ανοίξει το ψυγείο και να βρει τα πράγματα οργανωμένα και σε τάξη», σημειώνει η Patricia. Ένα σταθερό σκαλάκι, που θα επιτρέπει στο παιδί την πρόσβαση στο ψυγείο ή στο νεροχύτη, είναι επίσης απαραίτητο. Κάποια εργαλεία καθαρισμού στα μέτρα του, ένα μικρό σφουγγάρι, ένα πανάκι, ένα πιατάκι για τα ψίχουλα, μια σκούπα με κομμένο κοντάρι και συγκεκριμένες οδηγίες, όπως, π.χ. μαζεύεις τα σκουπίδια εδώ, στο πόδι του τραπεζιού και τα μαζεύεις στο φαράσι με αυτή τη μικρή βούρτσα, επιτρέπουν στα παιδιά να αφοσιωθούν σε μια δραστηριότητα, να νοιώσουν ικανά και υπεύθυνα. Ποιά είναι η Μαρία Μοντεσσόρι Έζησε στην Ιταλία των αρχών του 1900 και πέθανε στην Ολλανδία το 1952, σε ηλικία 82 ετών, αφού ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο, καθιερώνοντας την εκπαιδευτική της μέθοδο, παλεύοντας για τα δικαιώματα των παιδιών και περιγράφοντας το όραμά της για παγκόσμια ειρήνη. Σπούδασε Ιατρική (ως γυναίκα, χρειάστηκε ειδική άδεια από τον Πάπα Λέοντα 13ο!), επίσης παιδαγωγική, ανθρωπολογία, πειραματική ψυχολογία. Η μέθοδός της έχει ως γνώμονα το σεβασμό στις εσωτερικές ανάγκες του παιδιού, στη φύση και στον άνθρωπο και παραμένει ακόμα σήμερα εναλλακτική και καινοτόμος. Στα μοντεσσοριανά σχολεία το παιδί μαθαίνει μέσα από δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, με υλικά που καλλιεργούν τις ικανότητες των αισθήσεων, σε περιβάλλον ζεστασιάς και ασφάλειας, όπου κυριαρχεί η εμπιστοσύνη στην ώθηση του παιδιού προς την ανεξαρτησία και στις απεριόριστες δυνατότητές του.