samarcande

Καλησπέρααααα!! Λίγο πολύ όλες βόλτες κάναμε σήμερα, μπράβοοοο! Ήταν πραγματικά πολύ ωραία μέρα κι εμείς βγήκαμε στη Καλλιδρομίου με τον Άρη πειρατή και πήγαμε για μεζέδες μετά με φίλους! Γυρίσαμε και παίξαμε πολύ στο δωμάτιό του και πριν μισή ώρα έπεσε ξερός. Και χθες κάναμε καροτσάδα στο Στρέφη και γενικώς απολαμβάνουμε τον ήλιο. Μύρισε άνοιξη, εμένα μου'χει βγει ένα τρελό κέφι αυτή τη βδομάδα, ο Άρης γίνεται όλο και πιο ζωηρός, όλο και πιο εκφραστικός και τρυφερός και γελάω πάρα πολύ και τον αγαπάω ακόμα πιο πολύ! Μ' αρέσει τόσο πολύ να τον παρακολουθώ ν' ανακαλύπτει το κόσμο και να κάνει σκανταλιές και να δοκιμάζει τη φωνή του και όλο μου λέει λογάκια και με χαϊδεύει και με κοιτάει με το πιο γλυκό βλέμμα του κόσμου!! Γωγώ πως πήγε η δουλειά? Δανάηηηηηη, 27 Απριλίου θα κατεβούμε Χανιά για 5 μέρες, κλείσαμε σήμερα εισιτήρια!

Διευκρίνηση: στο εργαστήριο για παιδάκια 2,5 - 4 ετών συμμετέχει και ο ένας γονιός (μαμά ή μπαμπάς εσείς επιλέγετε).

Καλημέρα!

Δε ξέρω κι εγώ τι να πω, το Όλυμπος το είχα κι εγώ για καλό. Είναι και η μόνη εταιρεία που έδωσε επίσημη απάντηση στη Greenpeace, οι άλλες τσιμουδιά δε βγάλανε. Τι να πω ρε κορίτσια, δε μας σώζει τίποτα τελικά. Για την ώρα εγώ στον Άρη δίνω το κατσικίσιο βιολογικό της ΕΒΟΛ, το βρίσκω στο Σκλαβενίτη. Βέβαια δεν υπάρχει όλο το χρόνο κατσικίσιο γιαούρτι και γάλα. Επίσης του έχω πάρει και γιαούρτι του Ασημακόπουλου εδώ που έχει πρόβειο και είναι εξαιρετικό αλλά πανάκριβο!! Προς το παρόν πάντως αποφεύγω το αγελαδινό. Περαστικά στην Αννούλα μας και υπομονή Αφροδίτη μου, θα περάσει κι αυτό! Μη σε παίρνει από κάτω, κράτα γερά! Άντρια και Γωγώ καλή αρχή να έχετε την άλλη βδομάδα στις δουλειές σας!! Μπράβο! Γλυκερία περαστικά και σε σας! Ειρήνη τι να πω, πολύ κάθαρμα ο τύπος, ελπίζω να βρεις καμιά άκρη και μακάρι να βρεις άλλη δουλειά γρήγορα! Για το πάρκο που λέτε, τον αφήνω (σήμερα, ας πούμε, τον άφησα μισή ώρα για να μαγειρέψω) και δε ξεχνιέται, το πολύ να παίξει για 3 λεπτά και μετά ουρλιάζει! Σπαράζει! Με λυγμούς! Να μη με βλέπει τελείως και να μη μ'ακούει είναι αδύνατον γιατί το σαλόνι, η κουζίνα και η τραπεζαρία είναι ενιαίος χώρος. Θα το παλέψουμε κι άλλο και θα δούμε.

Ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος εργαστηρίων "πάνω σ' ένα παραμύθι". Το σκοτεινό δάσος το γεμίσαμε χαρούμενες φωνές και γέλια, ο δράκος μάλλον βαρυστομάχιασε, οι γίγαντες, οι μάγοι και οι νάνοι το 'ριξαν στο χορό, ο Δαχτυλάκης έγινε διάσημος και με λίγη βοήθεια από το Γιάννη, το θηριοδαμαστή των τεράτων, βγήκαμε λίγο πιο δυνατοί, λίγο πιο ήρεμοι. Ραντεβού το Μάρτη για το δεύτερο κύκλο! Τα παραμύθια, ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της παγκόσμιας ανθρώπινης κληρονομιάς, φέρνουν το παιδί σε επαφή με αρχέτυπα σύμβολα μέσα από τα οποία εκφράζονται οι ανάγκες του ανθρώπου. Ο χώρος του «μια φορά κι έναν καιρό» και ο μεταβατικός χώρος του παιχνιδιού αποτελούν ένα πεδίο ασφαλές, όπου το παιδί θα μπορέσει άφοβα να επεξεργαστεί το κόσμο, τη θέση του σε αυτόν, αλλά και τα έντονα συναισθήματα που βιώνει καθώς έρχεται αντιμέτωπο με τις αναπτυξιακές προκλήσεις. Στόχος των εργαστηρίων είναι, ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της κάθε ηλικιακής ομάδας, να επεξεργαστούμε, μέσα από τα παραμύθια, συναισθήματα όπως αγάπη, θυμός, φόβος, εμπιστοσύνη, χαρά, λύπη. Όχημά μας είναι τα παραμύθια και εργαλεία μας η αφήγηση, η μουσικοκινητική, η χειροτεχνία, το θέατρο. Πρόγραμμα εργαστηρίων Για παιδιά 2,5 - 4 ετών Κατά την νηπιακή-προσχολική ηλικία το παιδί έχει να διανύσει σημαντικά αναπτυξιακά βήματα: από τη συγκρότηση του εαυτού στην αντίληψη του κόσμου, από το μοναχικό στο κοινωνικό παιχνίδι, από την εγωκεντρική θέαση στην ενσυναίσθηση, περπατώντας σε ένα μονοπάτι γεμάτο έντονα συναισθήματα αποχωρισμού, φόβου, οργής, αλλά γεμάτο ευκαιρίες για να χτίσει την αγάπη για τον εαυτό του, την αυτοπεποίθησή του, την αίσθηση ασφάλειας για τον κόσμο που το περιβάλει. Νέος Αυτοτελής Κύκλος: Εγώ και οι άλλοι. Όλοι μαζί στο παραμυθοκαζάνι. Σάββατο: 1 - 2 μ.μ.: 10, 17, 24, 31/3, 7/4 Κόστος συμμετοχής για όλο τον κύκλο: 50 ευρώ Για παιδιά 5-8 ετών Κατά την πρώτη σχολική ηλικία, το παιδί έχοντας ήδη αποκτήσει αντίληψη του εαυτού του, καλείται να σχετιστεί με τους συνομηλίκους του στο σχολικό περιβάλλον, και να αντιμετωπίσει το άγχος αποδοχής-απόρριψης, ενώ διαπραγματεύεται την αναγνώριση και έκφραση των συναισθημάτων του: του φόβου, του θυμού αλλά των κοινωνικών ορίων. Η καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης και η δυνατότητα έκφρασης των επιθετικών ή επώδυνων συναισθημάτων συνάδουν με την πρόληψη και την ανάπτυξη της ψυχικής ισορροπίας και εξέλιξης. Νέος Αυτοτελής Κύκλος: Αγάπη-Θυμός Σάββατο:11 π.μ. – 12:30 μ.μ.: 3, 10, 17, 24, 31/3 (εναλλακτικά Παρασκευή 5 - 6.30 μ.μ. στις 2, 9, 16, 23, 30/3) Κόστος συμμετοχής για όλο τον κύκλο: 50 ευρώ _______________________________________________________ χώρος δημιουργικής έκφρασης και ψυχοθεραπείας «το θαλερό» Κοσμά Μελωδού 11, Λυκαβηττός Τηλέφωνα για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής: 6945292477, 6972074016 http://www.tothalero.gr

Γεια κι από μένα! Γιώργο καλή επιτυχία, εύχομαι γρήγορα να έρθει το 2ο παιδάκι σας! Αχ εγώ είμαι λίγο πτώμα, ο Άρης περνάει φάση δύσκολη, δε κοιμάται καλά τη νύχτα. Δε ξέρω τι καινούριο σύστημα είναι αυτό αλλά μ'έχει λίγο τσακίσει... Επίσης δε κάθεται με τίποτα στο πάρκο, ουρλιάζει σαν τρελός! Νομίζω πως θα αποδειχτεί η πιο άχρηστη αγορά μας. Δεν έχει κάτσει ποτέ πάνω από 3 λεπτά. Αισθάνεται εγκλωβισμένος, παρατημένος, δε ξέρω τι. Το έχω στο σαλόνι με τη λογική αν θέλω να μαγειρέψω ή να κάνω άλλη δουλειά, να τον αφήνω λίγο εκεί μέσα για να είναι ασφαλής. Το ταρζανάκι μου όμως δε γουστάρει. Και το κακό είναι πως όταν τον αφήνω στο πάτωμα, πάει και κάνει επίθεση στο Μαμπρούκ, έχει βάλει στο μάτι το κρεβάτι και το μαξιλαράκι του σκύλου και θέλει να κάτσει εκεί! Ο άλλος ο κακομοίρης μόλις βλέπει τον Άρη να έρχεται, σηκώνεται και βγαίνει από το κρεβατάκι του. Αλλά δε γίνεται δουλειά έτσι! Αχ! Εσάς κάθονται στο πάρκο? Αναρωτιέμαι αν πρέπει να το προσπαθήσω ή να το πάρω απόφαση και να το στείλω στο πατάρι... Συγγνώμη που δε σχολιάζω πολλά, ήθελα να σας πω τον πόνο μου...

Δε τίθεται θέμα σύγκρισης, δεν αμφιβάλω πως οι τιμές είναι εξίσου εξωφρενικές σε όλα τα μαγαζιά! Σχολιάζω τη φράση "η πιο οικονομική λύση" και λέω πολύ απλά πως θεωρώ εξωφρενικό να δώσω 100 ευρώ για ένα ραφάκι...

Αυτή είναι η "οικονομική" λύση??? Δεν πάτε καλά... Οι τιμές είναι εξωφρενικές!

Καλορίζικο!!! Καλό τρέξιμο σε όλες μας! Σήμερα ο Άρης προσπαθεί να σταθεί μόνος του όρθιος, κρατιέται από πάνω μου, σηκώνεται και μετά αφήνει τα χέρια για λίγο και τώρα πια δε κλαίει όταν πέφτει, σηκώνεται και ξαναπροσπαθεί αμέσως! Α και χθες μας ήρθε το νέο παιχνίδι μας που θα μας βοηθήσει στα πρώτα βήματα. Είναι πολύ ωραίο, κάναμε λίγο βολτούλα στο διάδρομο αλλά κυρίως ξετρελάθηκε με τα τουβλάκια! Τα κοπανάει, τα πετάει, τα δαγκώνει και του αρέσει επίσης να τα κάνω εγώ πυργάκι κι εκείνος να τα διαλύει! Σας βάζω φωτό από το άμαζον, δικιά μας δυστυχώς δεν έχω γιατί χάλασε η φωτογραφική μας μηχανή και πολύ στεναχωρήθηκα.

Καλησπέρα! Κι εμείς τεμπελιάζουμε σήμερα! Έχω αράξει με τον Άρη στο δωμάτιό του, το οποίο έγινε κουκλί, έκανα κάποιες αλλαγές για να είναι τελείως ασφαλές να κυκλοφορεί μέσα και του έβαλα κι αυτό το αφρώδες πάτωμα-παζλ κάτω και είναι σαν παιδότοπος, αφού κι εγώ δε θέλω να ξεκολλήσω από εδώ! Είχαμε κι εμείς λίγο δύσκολη νύχτα, ενώ είχε κοιμηθεί νωρίς και ήταν πολύ κουρασμένος από το προχθεσινό ξενύχτι, στη 1 άρχισε να κλαίει χωρίς να έχει ανοίξει τα μάτια του, τον έπαιρνα αγκαλιά, ησύχαζε για 2-3 λεπτά και μετά πάλι, έβαζε και τα χεράκια του στο στόμα, μάλλον αυτό το 4ο δόντι τα φταίει όλα, ε μετά από μια ώρα του έδωσα ντεπόν αλλά τελικά ησύχασε κατά τις 3:30! Γωγώ καλή επιτυχία, περιμένουμε νέα σου! Άφρο τι έγινε με την Αννούλα??

Καλημέρα! Συγχαρητήρια στην Έλενα την 'περπατημένη'!!! Και στη 'φλύαρη' Αννούλα μας! Αχ τα γενέθλια χθες ήταν πολύ ωραία, ήρθαν οι πολύ στενοί κι αγαπημένοι φίλοι και περάσαμε πολύ όμορφα!! Σκεφτείτε οι πρώτοι ήρθαν στις εφτά το απόγευμα και οι τελευταίοι έφυγαν στις τρεις το πρωί! Ο Άρης ξενύχτησε επίσης! Κι εγώ ήπια δυο ποτήρια κρασί και ψιλοζαλίστηκα αλλά μ' άρεσεεεε!! Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!!! Έλενα κι εγώ έχω συνηθίσει τις σκάλες, στο πατρικό μου δεν είχαμε ασανσέρ, ούτε μετά στην Αγγλία... Άσε που εδώ και 10 μέρες έχει χαλάσει το ασανσέρ εδώ κι ανεβοκατεβαίνω 3 ορόφους με τα πόδια και περιέργως δε με πειράζει. Βέβαια με το μωρό θα είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα, σκέψου πως σε λίγο καιρό θα πρέπει να έχεις ένα μωρό αγκαλιά και τη μικρή από το χεράκι με προσοχή να κατεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά. Επίσης το να ανεβοκατεβάζεις το καρότσι είναι ζόρι, εκτός αν έχει χώρο να το αφήνεις κάτω. Άλλο ζόρι είναι τα ψώνια, φορτωμένη σακούλες πως ανεβαίνεις? Δε ξέρω τι να σου πω, νομίζω πως θα έλεγα όχι εγώ σε αντίστοιχη περίπτωση... Τώρα για τον ιδιοκτήτη...έχει λήξει το συμβόλαιό σας? Αν ναι, μπορείτε να φύγετε όποτε θέλετε και σαφώς δε θα πληρώσετε το τελευταίο ενοίκιο, υπολογίζοντας την εγγύηση, όλοι αυτό κάνουν. Αν όμως έχετε ακόμα συμβόλαιο, θεωρητικά μπορεί να σας ζητήσει να πληρώνετε μισθώματα μέχρι να βρει να το ξανανοικιάσει. Πέρασε ο καιρός ε? Σε λίγο έρχεται η κίντερ έκπληξη!! Κορίτσια θα τσικνίσετε σήμερα?

Μπονζούρ! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας! Σας αγαπώ! Ο άντρας μου με ξύπνησε με γλυκό γλυκό φιλί και το happy birthday του Stevie Wonder (κλασσικό!!) και χορέψαμε πρωί πρωί με τον Αρούλη αγκαλιά και το σκύλο να χοροπηδάει στα πόδια μας! Σας αφήνω γιατί έχω δουλειές με φούντες! Σμουτς! Άντρια συγχαρητήρια!

Αφροδίτη το ξενυχτάμε, βλέπω, πάλι...

κι επειδή τα συζητάγαμε, σας αναδημοσιεύω κορίτσια ένα κείμενο που εκφράζει ακριβώς κάποιες από τις σκέψεις μου... Αυτοί έκαψαν την Αθήνα (και το Αττικόν και το Άστυ) Του Γιάννη Δηράκη – Λέσχη Από χθες το βράδυ έχει ξεκινήσει μια συζήτηση που συνηθίζεται κάθε φορά που διαδηλώσεις καταλήγουν σε επεισόδια, συνήθως από τηλεοπτικά “παράθυρα” δελτίων ειδήσεων και διάφορους σχολιαστές-δημοσιογράφους που βγαίνουν σε αυτά και σκούζουν για τους βάνδαλους που σπάνε, καίνε, καταστρέφουν ό,τι βρουν, δεν σέβονται κανέναν και τίποτα και ”αμαυρώνουν” τις ειρηνικές διαμαρτυρίες των απλών πολιτών -τις οποίες βέβαια ποτέ ή ελάχιστα προβάλλουν στα δελτία τους. Το διαφορετικό με τα χθεσινά γεγονότα είναι ότι σ’ αυτό το “παιχνίδι” μπήκαν και άνθρωποι που προηγουμένως δεν είχαν βήμα σ’ αυτά τα “παράθυρα”, δημοσιογράφοι του πολιτιστικού, κριτικοί κινηματογράφου και τέχνης γενικότερα, απλοί σινεφίλ, με αφορμή την -παραλίγο- πυρπόληση τριών εκ των ιστορικότερων κινηματογράφων της Αθήνας, του Άστυ, του Αττικόν και του Απόλλωνα (τα οποία τελικώς γλίτωσαν με μικροζημιές και θα επαναλειτουργήσουν σύντομα -το Άστυ μάλιστα, λειτουργεί κανονικά από σήμερα). Ομολογώ ότι προς στιγμήν κι εγώ ο ίδιος σκέφτηκα (όταν μαθεύτηκε η είδηση στους δρόμους) ότι είναι απαράδεκτο να καίνε τα σινεμά, ότι όλοι αυτοί που πετάνε τις μολότοφ είναι βάρβαροι, απολίτιστοι και άθλιοι προβοκάτορες. Όμως, οι σινεφίλ συναισθηματισμοί οφείλουν να σταματάνε εκεί, στις πρώτες σκέψεις και να ακολουθεί περισυλλογή και μεγάλη προσοχή όταν ξεκινάς να γράψεις κάτι (ειδικά με τίτλους όπως “Αττικόν: Γλύτωσε από τους Γερμανούς – Το έκαψαν οι Έλληνες…”), προκειμένου να μη χαθεί το δάσος για να σωθεί ένα δέντρο. Το δέντρο είναι οι 3 αίθουσες. Το δάσος είναι οι ζωές όλων μας, τα ήδη καμένα σπίτια μας, τα κλειστά καταστήματα κι οι άστεγοι στους δρόμους κι αν θέλετε να το εντοπίσουμε και στον πολιτισμό, το δέντρο είναι δύο (και περισσότερα) ιστορικά κτίρια κατεστραμμένα, το δάσος όμως είναι η καθημερινή αργή κατάρρευση εκατοντάδων ιστορικών κτιρίων, το ξεπούλημα του συνόλου των μνημείων μας (άραγε, έχει διαβάσει κανείς απ’ όσους σήμερα κλαίνε το πρώτο μνημόνιο, η άθλια πολιτιστική πολιτική των τελευταίων χρόνων και η μηδενική χρηματοδότηση στον πολιτισμό και την παιδεία. Τελικά, ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι τα κτίρια κάηκαν απ’ αυτούς που υπονοείται, αν αγνοηθούν δηλαδή κάποιες καταγγελίες που ακούστηκαν χθες ότι την ώρα που πήρε φωτιά το Αττικόν τριγύρω υπήρχαν μόνο ΜΑΤ (άλλωστε, δεν θα ήταν η πρώτη φορά), στην πραγματικότητα, αυτή που τα έκαψε είναι η πολιτική του μνημονίου που δημιούργησε μια κοινωνία 50.000 αστέγων, 1.000.000 ανέργων και των μισών κατοίκων της Ελλάδας στα όρια της φτώχιας, όσοι σχεδίασαν την ολοκληρωτική εξόντωση των εργαζόμενων και της νεολαίας στο βωμό του θεού-κέρδους, όσοι κλέβουν το μέλλον των παιδιών μας και το παραδίδουν στους καπιταλιστές για πάντα (ή μέχρι ο ίδιος ο λαός να αποφασίσει επιτέλους να αλλάξει τη μοίρα του). Αυτοί που έκαψαν και λεηλάτησαν χθες, είναι οι ίδιοι που ευθύνονται για τον εδώ και χρόνια αργό “θάνατο του εμποράκου” (όπως με περίσσιο συναισθηματισμό γράφουν κάποιοι σήμερα). Η ιστορική μνήμη μιας πόλης δεν είναι μόνο τα κάγκελα του Αβραμόπουλου, τα αρχοντικά κτίρια, τα σιντριβάνια και όμορφα παρτέρια, είναι και οι καταστροφές που συντελούνται σε εποχές κρίσης και έξαρσης της φτώχιας. Οι χθεσινές εικόνες, είναι εικόνες από το μέλλον μιας χώρας που οι “ηγέτες της” ψήφισαν ναι σε όλα: στην φτώχια, την πείνα και στην εξαθλίωση. Γι’ αυτό δεν θα πάω μ’ ένα κερί στο χέρι απόψε έξω απ’ το Αττικόν αλλά με φωτιά και με μαχαίρι ενάντια σε αυτούς που καίνε τις ζωές μας. Σήμερα ή όποτε χρειαστεί. Άλλωστε, τα κτίρια ξαναγίνονται. Οι ζωές μας;

χι χι, ευχαριστώ κι ευχαριστούμε Αφροδίτη!

Τι κάνει κανείς όταν έχει να πάει σε θεατρική ομάδα και ξαφνικά δε μπορεί κανείς να κρατήσει το μωρό?? Το βάζει στο sling και πάει! Άψογος ο Άρης σε όλη την πρόβα, χαμογελαστός σε όλο το πρώτο μέρος, χόρεψε μαζί μου, έκανε ρυθμικά περπατήματα και φωνητικές ασκήσεις και νανουρίστηκε υπέροχα έτσι ώστε να κοιμάται σε όλο το δεύτερο μέρος που διαβάζαμε κείμενα!! Σούλα μου να προσέχεις!!! Ευχαριστώ για τις ευχές σας, σε λίγες ώρες κλείνω πλέον τα 34! Μουουουτςς!

Χα χα κι εμείς κάπως έτσι Δανάη! Είμαστε σούπερ κομψοί!

Καλημέρα!!! Γλυκερία μου πολύχρονη, πάντα γερή, χαμογελαστή και γοητευτική!! Χρόνια καλά και φωτεινά! Να καμαρώνεις τα παιδάκια σου και να 'στε πάντα αγαπημένοι με τον άντρα σου! Χρόνια πολλά και στο γλυκό μας κροκοδειλάκι, Αναστασία να τη χαίρεσαι! Εμένα με αφήνει αδιάφορη η σημερινή μέρα, άλλωστε έχω γενέθλια αύριο κι έτσι θα γιορτάσω αύριο. Από το απόγευμα και μέχρι το βράδυ θα περνάνε κάποιοι λίγοι πολύ στενοί φίλοι (γύρω στους 15) για καφέ ή για ποτάκι. Σκεφτόμουν πως πρέπει να ετοιμάσω δυο τρία πράγματα για τσιμπολόγημα αλλά τελικά δε βλέπω να πολυχρειάζεται, η μαμά μου με πήρε να μου πει πως θα φτιάξει ρολλάκια σολομού, η θεία μου tarte suisse, η πεθερά μου κεφτεδάκια, ε θα προσθέσω κάτι λίγο κι εγώ. Καλό ε! Όσες το γιορτάζετε σήμερα, να περάσετε πολύ πολύ όμορφα! Άντρια καλή επιτυχία εύχομαι!!

35 ευρώ...?

μπα, άλλος ξενύχτης αυτός, βλέπει ταινία! χα χα!

έλα ντε, γιατί δε κοιμάμαι? έχω μια ένταση τις τελευταίες μέρες και με παίρνει το ξημέρωμα...

Αφροδίτη νομίζω πως η μικρή ξέρει τι κάνει, ακολούθησε την. Το izi combi το 2 που το βρήκατε?? Αχ εγώ είμαι ήδη στο κρεβάτι αλλά δε κλείνει το μάτι...

οι σπασμωδικές κινήσεις βίας λειτουργούν κι αυτές προβοκατόρικα...

Περαστικά στο Χριστινάκι μας! Να γίνει γρήγορα καλά!!! Είναι στο σπίτι τώρα ή στο νοσοκομείο?? Γωγούλα κουράγιο!!

Μην παραμυθιάζεστε... τα όσα κάηκαν χθες ούτε αντίδραση ήταν, ούτε τραγικό λάθος, είναι γνωστές κινήσεις προβοκάτσιας κι εξυπηρετούν καθεστωτικά συμφέροντα. Όσο για τη ζωή σε άλλη χώρα, αν χρειαστεί, θα ξενιτευτούμε πολύ μακριά καθώς στην ίδια κρίση βρίσκεται ολόκληρη η Ευρώπη. Αναίμακτα δε μπορεί να έρθει αλλαγή, καμία αλλαγή στην ιστορία δεν έγινε ειρηνικά. Και δεν εννοώ τα χθεσινά μπάχαλα... Θα ζήσουμε πολύ μαύρες μέρες...