eleniF.

Γεια σας.Ειμαι καινούρια εδω.Αν εχω ήδη γεννήσει θέλω να σας δώσω κι εγώ δύο συμβούλες,αν μου επιτρέπετε.Πρώτον,αυτό που λένε όλοι:όχι άγχος.Εγώ παντρεύτηκα Σεπτέμβρη κ αρχίσαμε αμέσως προσπάθειες.Εμένα το μυαλό μου κολημμένο εκεί,κ φυσικά τίποτα.ήμουν σίγουρη ότι είχα πρόβλημα.κ αποφάσισα κιόλας ότι πρεπει να υιοθετήσω παιδάκι!τόσο σύντομα!!!Κ το Γεννάρη μαθαίνω πώς είμαι εγκυος!Αφού είχε ξεκολήσει από εκεί το μυαλό μου. Κ κάτι ακόμη αλλά μην γελάσετε!Ο άντρας μου(μην φανταστείτε ότι είναι μεγάλος ή με "αρχαίες" απόψεις κ πιστεύω) κάθε φορά που ερχόμασταν σε επαφή τον τελευταίο μήνα δεν με άφηνε να σηκωθω από το κρεβάτι για μιση ώρα τουλαχιστον.Εγώ να θέλω να κάνω μπάνιο,αυτός τίποτα.Κ έμεινα έγκυος!Λέτε να έτυχε?Ετοιμος ήταν να με βάζει να κάνω κατακόρυφο!!!

καλημέρα!Κι εμείς ξεκινάμε 1/9(πιστεύω).Σας εχουν ενημερώσει?Γιατί εμένα με πήραν τηλεφωνο να μου που ότι την πήρανε τη μικρή μου και ότι ανοίγουν οι παιδικοι τότε.Αλλα από όσο ξέρω,δεν τα παίρνουν όλα μαζί αλλά λίγα-λίγα. Η δικιά μου το περιμένει πως και πως!!!Θέλει,λέει,να κοιμάται εκεί!Μόνο να της πηγαίνω εγω φαγητό κ να φεύγω μου λέει!Αυτή καλά θα το πάρει πιστεύω...Εγώ θα έχω πρόβλημα!Δεν την εμπιστεύομαι σε άλλους κ αν δεν υπήρχε ανάγκη δεν θα την έστελνα! Αντε να δουμε! Καλη αρχή!

Εκείνος είναι δίπλα μου σε ότι κι αν κάνω...για μένα δεν ξέρω.Αποφάσισα μετα τη βάφτιση της μπεμπούλας να πάω να δω κάποιον.Ψυχίατρο ή ψυχολόγο δεν ξέρω,έχω λίγο μπερδευτεί.Θα την βρω όμως την άκρη,θέλω να πιστεύω.Το ότι μίλησα εδώ σήμερα με όλες εσάς,με βοήθησε αρκετά σε συνδυασμό πάντα με την άποψη του γλυκού μου αντρούλη,να αποφασίσω να πάω σε κάποιον ειδικό.Σας ευχαριστώ πολύ όλες σας και μόνο που ασχοληθήκατε μαζί μου!Να είστε όλες καλά!

Με ευχαριστεί να είμαι μαζί του!Αυτό θέλω!

thena κατ'αρχην σ'ευχαριστω κ μονο που ασχοληθηκες και απάντησες στο μηνυμα μου.Δεν ζητάω θεραπεια από κανέναν εδώ μεσα.Δεν είμαι τόσο αφελής!Μόνη μου είμαι και ψαχνω να βρω καποιον να μιλησω που ίσως περνάμε τα ιδια.Να μιλήσω να ξεχαστώ τις ωρες που είμαι μονη και τόσο δύσκολα περνάνε.Αν δεν είχα και εκείνον,τον γλυκο μου αντρούλη...δεν ξερω τι θα εκανα...

αυτό ακριβως που λες franita!Σκεφτομαι πως είμαι αχαριστη που νιωθω ετσι ενω εχουμε ολοι την υγεια μας πανω απο όλα και εχω και ενα ανθρωπο διπλα μου που με λατρευει.Αλλα ακόμα και η σκεψη αυτη με πιεζει αφορητα!και εγω στην εγκυμοσυνη αισθανομουν πως δεν ηθελα το μωρο και αυτη η σκεψη με τρομοκρατουσε!

το πιστεύεις ότι ήθελα να σου στείλω?σε σένα το λέω "θελω να γίνω μαμά".Διάβασα την ιστορία σου μόλις τώρα και πολυ λυπήθηκα.Αλήθεια στο λέω.μου είχε συμβεί κι εμένα πριν το δευτερο μωράκι.Τερματίστηκε η εγκυμοσύνη πριν καν ακούσω την καρδούλα του,αλλα όσο να ναι μου κακοφάνηκε.Μακάρι να σου συμβεί σύντομα και όλα να πάνε καλά αυτή τη φορά.Όχι δεν ε΄χω κανέναν παρά μόνο την αδερφή του άντρα μου,αλλά...ο καθένας κοιτάει τα δικά του.Δίπλωμα δεν εχω για να πάρω τα μικρά να πάω βολτα,το σπίτι ειναι σε μια περιοχη που δεν εχει πάρκα κοντα,γενικώς δεν εχει τιποτα...κλεισμένη σ'ενα σπίτι ειμαι απο περυσι τον Αυγουστο που σταματησα τη δουλεια με αναρρωτικη.Δεν θέλω να φύγω από τον αντρα μου κ παω στο χωριο.Δεν μπορω χωρίς αυτον ούτε λεπτο!

το δεύτερο κοριτσάκι είναι τεσσάρων μηνών και το πρώτο θα γίνει τρια τον Οκτώβρη.Φοβάμαι να πάρω φάρμακα γιατί δεν ξέρω τι παρενέργειες θα έχουν.Εκτός από τον άντρα μου δεν έχω κανέναν άλλον εδώ.Οι γονείς μας είναι στο χωριό κ δουλεύουν.Αν κοιμάμαι συνεχώς τι θα απογίνουν αυτές οι δύο ψυχούλες?Διάβασα αυτό που μου έστειλες για την επιλόχειο κατάθλιψη..τα περισσότερα από αυτά μου συμβαίνουν...Δεν ξέρω τι θα κάνω..σε μια εβδομάδα βαφτίζω την μπεμπούλα και εγω δεν νιώθω καμμία χαρά.Δεν θέλω ούτε να ντυθώ,να χτενιστώ,να περιποιηθω τον εαυτό μου...θέλω απλά να γίνει να τελειώσουμε με αυτό...είναι δυνατόν?

geo-r-gia καταρχήν σ'ευχαριστω πολύ που μου απάντησες.Από τη στιγμή που εγραψα εδώ μπαίνω καθε τρεις και λίγο μήπως μου απάντησε κανείς.Είναι το δεύτερο μωράκι μου αυτό.Στο πρώτο πέρασα κάτι αλλά δεν ήταν τόσο έντονο.Με τη στήριξη του άντρα μου,το ξεπέρασα(?).Αλλά αυτό τώρα...Ξεκίνησε δύο εβδομάδες πριν αφού γέννησα.Τίς δύο αυτές εβδομάδες ήμουν υπέροχα!Αλλά από τότε όλο και μεγαλώνει όλο αυτό! Οσο γι'αυτό που είπα,στον εαυτό μου προσπάθησα να κάνω κακό.Ότι σκέψεις κάνω είναι μόνο για μένα.Πίστεύω πως μου αξίζει...Έχω αποτύχει σαν γυναίκα,σαν σύζυγος,σαν μαμά...δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν με τέτοια μάνα.Δεν αξίζει στον άντρα μου τέτοια γυναίκα...που το μόνο που μου ζητάει είναι να χαμογελάω για να παίρνει δύναμη κι εγώ?Τί κάνω?Τον απογοητεύω...πόσο θα αντέξει μαζί μου?κ γιατί?

Καλημέρα.Είμαι καινούρια εδώ και εδώ και πόση ωρα προσπαθώ να στείλω αλλά δεν τα καταφέρνω.Τί κάνω λάθος?Ελπίζω αυτή τη φορά να τα καταφέρω,πάνω που το πήρα απόφαση να γίνω μέλος... Περνάω κι εγώ μια από τα ιδια.Όλα όσα είπατε πάνω σε αυτό το θέμα,μόνο που όσον αφορά τις ασχημες σκέψεις εγώ δεν εμεινα μόνο σε αυτές...Το έκανα και πράξη χωρίς αποτέλεσμα βέβαια(αν καταλαβαίνετε τι εννοώ..) Δεν ξέρω πια τι να κάνω..Έχω απελπιστεί και κουραστεί...έχω την συμπαράσταση του άντρα μου κ με παρακαλάει να πάμε σε κάποιο γιατρό.Αλλά δεν ξέρω..Δεν νομίζω πως θα με βοηθήσει...Από την άλλη είναι κ το οικονομικο...Δεν ξέρω τι να κάνω...Φοβάμαι πως θα υπάρξουν κ αλλες φορές αλλά δεν θα σταθώ τυχέρη...Πως το ξεπεράσατε χωρις ιατρική βοήθεια??Εγώ γιατί δεν μπορώ???