eleniF.

Συμφωνω με την Elenakos.Δεν κανει καισαρικη για ψυλλου πηδημα!Εγω είχα καλές εγκυμοσύνες χωρίς επιπλοκές κ δεν εχω κανένα απολύτως παράπονο.Είναι γυρω στα 50 ίσως κ λιγοτερο(δεν ειμαι καλή σε αυτά).Μπορεί να μην σου αρεσει αυτη η τυπικοτητα κ σοβαροτητα που εχει πάντως εγω στην πρωτη εγκυμοσυνη εμεινα με το στομα ανοιχτο γιατι οταν γεννουσα ειδα εναν αλλο άνθρωπο:με πειραζε,μου ελεγε αστεια,με εκανε να γελαω...Για μενα ειναι υπεροχος!!!

τουλαχιστον τα καταφερες!κ βρηκες κ τη λέξη-κλειδι:πείσμωσα!κι εγω πεισμωσα κ θα τα καταφερω!Ελπίζω να ειναι καλά ο μικρός σου τωρα!Εγω τα εχω άρρωστα κ τα δυο,επεσα στα βαθιά με το καλημέρα σας!Αλλά με βοηθάει ο αντρούλης μου δόξα το Θεό!Περαστικά ευχομαι!!!

εγώ θέλω να βάλω σε αυτούς τους καναπέδες τη συνυφάδα μου,που τους βρίσκω??????? Αποφάσισα όμως να την αγνοώ από δω κ πέρα!!!Δεν υπάρχει για μενα!!!!

ειμαι αρκετα καλύτερα δόξα το Θεό!Σ'ευχαριστω!Περαστικά στο μικρούλι σου!Κι εγω άρρωστα τα είχα κ τα δύο κ ακόμη δεν έχουν αναρρώσει πλήρως...Μπήκα κατευθείαν στα δύσκολα αλλά δεν πειράζει!Νιώθω πως μπορω να τα καταφέρω κι ας έχω τις μαύρες μου κάποιες φορές.Απλά κάποιες φορές στεναχωριέμαι που σκεφτόμουν όλα αυτά τα άσχημα πράγματα κ που δεν ήθελα το μωράκι μου και φερόμουν τόσο άσχημα στη μεγάλη μου κόρη.Ελπίζω να τα ξεχάσει....

καλα,μιλάμε για πολύ γρουσούζα ομως ε?????Απίστευτο!!!!!

και τι μωράκι!!!!!!!

Δεν κάνουν!Γιατί???Αυτό δεν το ξέρω!Πάντως στο Αλεξάνδρα κάνουν σίγουρα,το ξερω.

Σ'ευχαριστω!!!!Μακάρι!

Καλημέρα κι απο εμένα!Κ γω έχω χαθεί λιγάκι το ξέρω.... Ελπίζω να είστε όλες καλά! Γωγω όλα καλα θα πάνε,θα το δεις!

Αθήνα μενω,αλλα δεν εχουμε δικο μας σπιτι οποτε εχουμε μετακομισεις..η τελευταια,αν κ εδειχνε καλή λυση τελικα αποδειχθηκε λαθος..........2-3 φιλες που εχω ειναι μακρυα οποτε....

αυτο που μου λειπει ειναι ηυπομονη κ λιγη βοήθεια...ζητάω πολλά?δεν θελω να ειμαι με χαπια για να ειμαι χαλαρη κ υπομονετικη!εσυ ποσα παιδακια εχεις?

ax!που να κανω βόλτες εδω που μένω??κι εμένα μ'αρέσει.πολύ!αλλα δεν υπάρχουν πεζοδρόμια,κι ενα παρκάκι της προκοπής που υπάρχει είναι λίγο μακρυα.πως να πάω με δυο παιδιά?ειλικρινα,νιώθω φυλακισμενη σε αυτο το σπίτι 2,5 χρόνια τωρα....ούτε στο φουρνο δεν μπορω να πάω...

ποιος είναι αυτος ο τρόπος?ποιος?εγώ εφτασα να παίρνω αντικαταθλιπτικα γιατι θεωρούσα πως δεν ειμαι καλη μητέρα γι'αυτα.κ ακόμη το πιστευω... μακάρι να βρω(να βρούμε όλες) τον τροπο κ ολα να είναι ρόδινα κ να εχουμε υπομονη αστειρευτη...

Συμφωνώ μαζί σου!Στην πράξη είναι το δύσκολο!Έχω δύο παιδια,ένα 3 ετών κ ένα 6 μηνών.Είμαι σε μία πόλη μόνη μου με τον άντρα μου,κ πόσο να αντέξω????Να φέρω εις πέρας όλες τις δουλειες του σπιτιού,να τα ταϊσω,να τα καθαρίσω,να πάω κ στη δουλειά(όταν επιστρέψω) κ μετά από αυτά να περιποιηθώ κ τον εαυτό μου γιατί είμαι κ γυναίκα κ έχω κ έναν σύζυγο(έτσι δεν λένε τα άρθρα σε κατι περιοδικά τϋπου cosmopolitan?).Μα πείτε μου γίνεται? Ναι,έχω δώσει κ καμμια ξυλιά στον ποπο,έχω φωνάξει κ κάποιες φορες ίσως κ να την έχω απειλήσει ότι θα τη δείρω...Αυτό με κάνει κακή μητέρα?Δεν θέλω να τα τραυματίσω ψυχικα(για το σωματικά δεν το συζητάω καν) αλλά τι γίνεται όταν το άγχος χτυπάει κόκκινο κ ''τρελένεσαι''? Δεν ξέρω,ίσως κ να είμαι λάθος...Ίσως προσπαθω με λάθος τροπο...δεν ξέρω...

είμαι πολύ κλειστός άνθρωπος κ δύσκολα ανοίγομαι κ αυτό μου φαίνεται βουνό!!!!Άσε που δύσκολα εμπιστευομαι ανθρώπους!Τελικά,ίσως κάποια από τα εμπόδια να τα βάζω μόνη μου!Αλλά δεν θέλω να γίνομαι βάρος βρε κορίτσια!

καλησπέρα κορίτσια!Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συμπαραστασή σας κ το ενδιαφέρον σας!Με συγκινεί!Θα τα καταφέρω κ θα το κλείσω αυτό το θέμα,το πιστεύω αλλά θα μου λείψετε!Θα θελα να συνεχίζαμε να τα λέμε! Λοιπόν,είμαι αρκετά καλύτερα!Κι ελπίζω να συνεχίσω έτσι.Έχω ακόμη πράγματα να δουλέψω με την ψυχολόγο αλλά το δύσκολο κομμάτι πέρασε πιστεύω.Εδώ κ δύο εβδομάδες δεν έχει περάσει καθόλου από το μυαλό μου η σκέψη να κάνω κακό στον εαυτό μου.Το συνειδητοποίησα σήμερα κ χάρηκα!Είμαι αλλαγμένη κ το βλέπω κ στα μάτια του άντρα μου! ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ(δεν θυμάμαι αν μου έχεις πει το όνομά σου,σορυ!)αυτό που λές το φοβήθηκα κι εγώ!Είχα μιλήσει με την διευθύντρια στον παιδικό πάνω σε μια στιγμή απέλπισίας μου κ μετά σκεφτομουν μήπως μου τα πάρουν,μήπως με θεωρήσουν ακατάλληλη μαμά! mama eva,nanabill,ΑΝΔΡΙΑΝΝΑ σας ευχαριστώ! Όσο για κοπέλα να πάρω...δύσκολο!Πολύ δύσκολο!Μακάρι να μπορούσα αλλά δεν.... Θα τα καταφέρω όμως κι ετσι! Φιλιά!

Ανθή μου μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω!Αλλά εγω γέννησα στο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ.Η κουμπάρα μου γέννησε στο Έλενα αλλά με καισαρική.Λέει ότι ο γιατρός της είναι καλός,δεν παίρνει λεφτά.εννοω δεν ζητάει.Δεν εχει ιατρείο εξω,βλεπει στο νοσοκομειο,αλλα εμένα με προβληματίζει το ότι όσες τον ειχαν καισαρική τις πήγε...Δεν ξέρω.Γιατί αποκλείεις το Αλεξάνδρα?

Το προσπαθούμε Άσπα μου!Δηλαδή το προσπαθω!Δεν είναι εύκολο αλλά θα το παλέψω...

Γειά σας κι από εμένα!Εμείς ξεκινήσαμε την προηγούμενη Δευτέρα.Προσαρμόστηκε πολύ καλά ευτυχώς.Μόνο μια μέρα της έλεγε ένα αλλο παιδάκι ότι δεν θα πάω να την πάρω κ στεναχωρέθηκε.Αλλά...έχουμε ήδη αρρωστήσει!Κ κόλλησε κ το μωρό!Ευτυχώς μόνο συνάχι κ μπουκωμα μέχρι στιγμής,κ ελπίζω να σταματήσει εκεί.Αλλά όσο σκέφτομαι πως αυτό θα γίνεται όλο το χειμώνα..απελπίζομαι!

Καλησπέρα κορίτσια.Σήμερα βρήκα λίγο χρόνο να γράψω..Λοιπόν,την Κυριακή έφυγε η μανούλα μου δυστυχώς...Η μικρή είναι άρρωστη τώρα κ από την ημέρα που ήρθε είναι μέσα στη γκρίνια.Η μεγάλη κ αυτή άρρωστη αφού ξεκίνησε παιδικό...είναι η δευτερη μέρα μόνη μου και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω...Ο γιατρός μου είπε πως ακόμη δεν είμαι σε θέση να φροντίσω τα παιδιά,τουλάχιστον το μωρό.Καλό θα ήταν να είχα βοήθεια εδώ,αλλά δεν εχω..Τα απογεύματα που είναι κ τα δύο σπίτι ο άντρας μου πηγαίνει στη σχολή,ενώ το πρωι που εχω μονο το ενα ειναι εδώ.Θα με βοηθάει όσο μπορεί με τις δουλειες να μην εχω πολλά για όταν θα λείπει αλλά δεν ξερω...Ενα άγχος το έχω....

Όντως πολύ συγκινητικό!Κ ο Θεός υπάρχει κ δεν μας αφήνει έτσι... Να σας πώ μια δική μου ιστοριούλα?Πολύ απλή αλλά για μένα σημαντική!!!!! Τον Απρίλη γέννησα το δεύτερο παιδάκι μου.Πρίν γεννήσω είχα σημάδια κατάθλιψης,τα οποία δεν κατάλαβα.Μετά την γέννα εξελίχθηκε σε επιλόχειο κατάθλιψη.Ήμουν πολύ άσχημα κ έφτασα σε σημείο να προσπαθήσω να κόψω τις φλέβες μου.Μετά από λίγο καιρό,ταξιδεύαμε με το τρένο με τον άντρα μου.όταν καθίσαμε μου λέει:κοίτα μπροστά σου.κ κοιτάω,ήταν ζωγραφισμένα με στυλο δυο δεντρα.Στο ένα κρεμότανε μια θηλιά κ στο άλλο μια κουνια κι απο κάτω έλεγε:διάλεξε τη ζωή!ήταν τυχαίο?Από όλο το τρένο να καθίσω εκεί μετά από αυτό που προσπάθησα να κάνω?δεν ήταν σημάδι από το Θεό αυτό?τι λέτε?

πάντα τέτοια σου εύχομαι!Να είστε αγαπημένοι,να έχετε μια δεμένη οικογένεια,να έχετε την υγεία σας πάνω από όλα και...όλα τα άλλα έρχονται!Μόνο χαρές!

κορίτσια θα σας πω νεα μου συντομα!Δεν σας ξεχασα!Απλά ακόμη είμαστε σε φαση περίεργη όλοι μας εδώ...Αλλά δεν σας ξεχνάω...Κι ελπίζω σύντομα να το κλεισουμε αυτό το θέμα κ να τα λέμε κάπου αλλού,πιο ευχάριστα!Φιλιά!