Sandy7280

Καλωσήρθες κι από μένα Αλεξάνδρα... να χαίρεσαι το γιόκα σου!!! Πες μου σε παρακαλώ, πώς έβαλες αυτή την υπογραφή στο προφίλ σου; Μπήκα στο site αυτό κι έφτιαξα κι εγώ για τη μικρή μου, αλλά δεν ξέρω πώς να το βάλω στην υπογραφή μου...

spirgeo έγραψε: Ναι, το ξέρω κι εγώ ότι είναι περισσότερο χρήσιμο πριν την εγκυομσύνη, παρά κατά τη διάρκειά της, έχω διαβάσει όμως ότι ωφελεί και στην ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος του βρέφους, ούτως ή άλλως, συνεπώς γιατί να μην το συνδυάσω με την υπόλοιπη αγωγή μου για να κάνω περισσότερο καλό στο μικρό;

spirgeo έγραψε: Ναι, το ξέρω κι εγώ ότι είναι περισσότερο χρήσιμο πριν την εγκυομσύνη, παρά κατά τη διάρκειά της, έχω διαβάσει όμως ότι ωφελεί και στην ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος του βρέφους, ούτως ή άλλως, συνεπώς γιατί να μην το συνδυάσω με την υπόλοιπη αγωγή μου για να κάνω περισσότερο καλό στο μικρό;

spirgeo έγραψε: Ναι, το ξέρω κι εγώ ότι είναι περισσότερο χρήσιμο πριν την εγκυομσύνη, παρά κατά τη διάρκειά της, έχω διαβάσει όμως ότι ωφελεί και στην ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος του βρέφους, ούτως ή άλλως, συνεπώς γιατί να μην το συνδυάσω με την υπόλοιπη αγωγή μου για να κάνω περισσότερο καλό στο μικρό;

spirgeo έγραψε: Ναι, το ξέρω κι εγώ ότι είναι περισσότερο χρήσιμο πριν την εγκυομσύνη, παρά κατά τη διάρκειά της, έχω διαβάσει όμως ότι ωφελεί και στην ανάπτυξη του κεντρικού νευρικού συστήματος του βρέφους, ούτως ή άλλως, συνεπώς γιατί να μην το συνδυάσω με την υπόλοιπη αγωγή μου για να κάνω περισσότερο καλό στο μικρό;

Το μπανάκι είναι και για μας μία πολύ ευχάριστη εμπειρία... Το νεράκι της αρέσει πολύ, όπως μάλλον και το σαπούνι (αφρόλουτρο της proderm) καθώς βάζει όλη την ώρα τα χεράκια της στο στόμα... Μετά, βάζουμε λαδάκι της Nivea Baby και κάνουμε μασάζ, αλλά άμα πεινάμε (που συνήθως έτσι συμβαίνει γιατί της κάνουμε μπανάκι πριν το βραδυνό τάισμα) κλαίμε και είμαστε ανυπόμονες... Τα υπόλοιπα είναι αγώνας ...ταχύτητας γιατί η μπέμπα πεινάει και πρέπει μέσα σε 5 το πολύ λεπτά να έχει ντυθεί, να έχουμε βάλει ορό στη μυτούλα για να μην βουλώσει το βράδυ, να έχουμε χτενιστεί και να έχουμε έτοιμο και το γάλα... Και για να δείτε πόσο της αρέσει το μπανάκι, σας στέλνω και το πειστήριο...

Το μπανάκι είναι και για μας μία πολύ ευχάριστη εμπειρία... Το νεράκι της αρέσει πολύ, όπως μάλλον και το σαπούνι (αφρόλουτρο της proderm) καθώς βάζει όλη την ώρα τα χεράκια της στο στόμα... Μετά, βάζουμε λαδάκι της Nivea Baby και κάνουμε μασάζ, αλλά άμα πεινάμε (που συνήθως έτσι συμβαίνει γιατί της κάνουμε μπανάκι πριν το βραδυνό τάισμα) κλαίμε και είμαστε ανυπόμονες... Τα υπόλοιπα είναι αγώνας ...ταχύτητας γιατί η μπέμπα πεινάει και πρέπει μέσα σε 5 το πολύ λεπτά να έχει ντυθεί, να έχουμε βάλει ορό στη μυτούλα για να μην βουλώσει το βράδυ, να έχουμε χτενιστεί και να έχουμε έτοιμο και το γάλα... Και για να δείτε πόσο της αρέσει το μπανάκι, σας στέλνω και το πειστήριο...

Το μπανάκι είναι και για μας μία πολύ ευχάριστη εμπειρία... Το νεράκι της αρέσει πολύ, όπως μάλλον και το σαπούνι (αφρόλουτρο της proderm) καθώς βάζει όλη την ώρα τα χεράκια της στο στόμα... Μετά, βάζουμε λαδάκι της Nivea Baby και κάνουμε μασάζ, αλλά άμα πεινάμε (που συνήθως έτσι συμβαίνει γιατί της κάνουμε μπανάκι πριν το βραδυνό τάισμα) κλαίμε και είμαστε ανυπόμονες... Τα υπόλοιπα είναι αγώνας ...ταχύτητας γιατί η μπέμπα πεινάει και πρέπει μέσα σε 5 το πολύ λεπτά να έχει ντυθεί, να έχουμε βάλει ορό στη μυτούλα για να μην βουλώσει το βράδυ, να έχουμε χτενιστεί και να έχουμε έτοιμο και το γάλα... Και για να δείτε πόσο της αρέσει το μπανάκι, σας στέλνω και το πειστήριο...

Το μπανάκι είναι και για μας μία πολύ ευχάριστη εμπειρία... Το νεράκι της αρέσει πολύ, όπως μάλλον και το σαπούνι (αφρόλουτρο της proderm) καθώς βάζει όλη την ώρα τα χεράκια της στο στόμα... Μετά, βάζουμε λαδάκι της Nivea Baby και κάνουμε μασάζ, αλλά άμα πεινάμε (που συνήθως έτσι συμβαίνει γιατί της κάνουμε μπανάκι πριν το βραδυνό τάισμα) κλαίμε και είμαστε ανυπόμονες... Τα υπόλοιπα είναι αγώνας ...ταχύτητας γιατί η μπέμπα πεινάει και πρέπει μέσα σε 5 το πολύ λεπτά να έχει ντυθεί, να έχουμε βάλει ορό στη μυτούλα για να μην βουλώσει το βράδυ, να έχουμε χτενιστεί και να έχουμε έτοιμο και το γάλα... Και για να δείτε πόσο της αρέσει το μπανάκι, σας στέλνω και το πειστήριο...

Ο τρόπος που το ανακοιμώσαμε σοτυς γονείς μου ήταν λίγο ... κινηματογραφικός!!! Επειδή το περίμεναν πώς και πώς να μείνω έγκυος, σε μία απλή επίσκεψή μας στο πατρικό μου, είχαμε πάρει μία τουρτίτσα λέγοντας ότι είναι σπανακόπιτα που είχα φτιάξει... (Είχα τυλίξει επιπλέον το κουτί του ζαχαροπλαστείου σε αλουμινόχαρτο για να μην το καταλάβουν αμέσως...) Με το που άνοιξα το κουτί και είδαν το μύνημα: 'Παππού, Γιαγιά έρχομαι...!!!' ξέσπασαν σε κλάματα και μας αγκάλιασαν τόσο ευτυχισμένοι, όσο δεν τούς είχα δει ποτέ... Περιττό να αναφέρω ότι από τότε με είχαν στο ώπα ώπα... Στην δε κουμπάρα μου και φίλη μου, την το ανακοίνωσα δείχνοντάς της τον πρώτο υπέρηχο όπου διαφαινόταν ένα μικρό φασολάκι, μήκους 2.5 εκατοστών... Η συνέχεια βέβαια (φιλιούνται, αγκαλιάζονται!!!! γνωστή...

Ο τρόπος που το ανακοιμώσαμε σοτυς γονείς μου ήταν λίγο ... κινηματογραφικός!!! Επειδή το περίμεναν πώς και πώς να μείνω έγκυος, σε μία απλή επίσκεψή μας στο πατρικό μου, είχαμε πάρει μία τουρτίτσα λέγοντας ότι είναι σπανακόπιτα που είχα φτιάξει... (Είχα τυλίξει επιπλέον το κουτί του ζαχαροπλαστείου σε αλουμινόχαρτο για να μην το καταλάβουν αμέσως...) Με το που άνοιξα το κουτί και είδαν το μύνημα: 'Παππού, Γιαγιά έρχομαι...!!!' ξέσπασαν σε κλάματα και μας αγκάλιασαν τόσο ευτυχισμένοι, όσο δεν τούς είχα δει ποτέ... Περιττό να αναφέρω ότι από τότε με είχαν στο ώπα ώπα... Στην δε κουμπάρα μου και φίλη μου, την το ανακοίνωσα δείχνοντάς της τον πρώτο υπέρηχο όπου διαφαινόταν ένα μικρό φασολάκι, μήκους 2.5 εκατοστών... Η συνέχεια βέβαια (φιλιούνται, αγκαλιάζονται!!!! γνωστή...

Ο τρόπος που το ανακοιμώσαμε σοτυς γονείς μου ήταν λίγο ... κινηματογραφικός!!! Επειδή το περίμεναν πώς και πώς να μείνω έγκυος, σε μία απλή επίσκεψή μας στο πατρικό μου, είχαμε πάρει μία τουρτίτσα λέγοντας ότι είναι σπανακόπιτα που είχα φτιάξει... (Είχα τυλίξει επιπλέον το κουτί του ζαχαροπλαστείου σε αλουμινόχαρτο για να μην το καταλάβουν αμέσως...) Με το που άνοιξα το κουτί και είδαν το μύνημα: 'Παππού, Γιαγιά έρχομαι...!!!' ξέσπασαν σε κλάματα και μας αγκάλιασαν τόσο ευτυχισμένοι, όσο δεν τούς είχα δει ποτέ... Περιττό να αναφέρω ότι από τότε με είχαν στο ώπα ώπα... Στην δε κουμπάρα μου και φίλη μου, την το ανακοίνωσα δείχνοντάς της τον πρώτο υπέρηχο όπου διαφαινόταν ένα μικρό φασολάκι, μήκους 2.5 εκατοστών... Η συνέχεια βέβαια (φιλιούνται, αγκαλιάζονται!!!! γνωστή...

Ο τρόπος που το ανακοιμώσαμε σοτυς γονείς μου ήταν λίγο ... κινηματογραφικός!!! Επειδή το περίμεναν πώς και πώς να μείνω έγκυος, σε μία απλή επίσκεψή μας στο πατρικό μου, είχαμε πάρει μία τουρτίτσα λέγοντας ότι είναι σπανακόπιτα που είχα φτιάξει... (Είχα τυλίξει επιπλέον το κουτί του ζαχαροπλαστείου σε αλουμινόχαρτο για να μην το καταλάβουν αμέσως...) Με το που άνοιξα το κουτί και είδαν το μύνημα: 'Παππού, Γιαγιά έρχομαι...!!!' ξέσπασαν σε κλάματα και μας αγκάλιασαν τόσο ευτυχισμένοι, όσο δεν τούς είχα δει ποτέ... Περιττό να αναφέρω ότι από τότε με είχαν στο ώπα ώπα... Στην δε κουμπάρα μου και φίλη μου, την το ανακοίνωσα δείχνοντάς της τον πρώτο υπέρηχο όπου διαφαινόταν ένα μικρό φασολάκι, μήκους 2.5 εκατοστών... Η συνέχεια βέβαια (φιλιούνται, αγκαλιάζονται!!!! γνωστή...

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!! Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):) Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα... Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!!

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!! Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):) Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα... Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!!

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!! Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):) Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα... Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!!

Λοιπόν τυρογαριδάκι, εγώ γέννησα 28η Οκτωβρίου του 2007 το βράδυ (ήμουν στην 39η εβδομάδα). Έβλεπα τηλεόραση το απόγευμα και κάποια στιγμή πηγα τουαλέττα. Ενώ ετοιμαζόμουν λοιπόν να γυρίσω στο σαλόνι, ένιωσα κάποια υγρά ζεστά στα πόδια μου χωρίς να μπορώ καν να ελέγξω να τα συγκρατήσω όπως συμβαίνει κανονικά με τα ούρα. Κατάλαβα ότι μού έσπαγαν τα νερά, όμως η ποσότητά τους δεν ήταν μεγάλη, παρόλα αυτά τηλεφώνησα στη γιατρό μου και μού είπε αν έχω την αίσθηση ότι ήταν αμνιακό, να πάω προς το ΜΗΤΕΡΑ να με δει η προϊσταμένη κάτω στους τοκετούς, και αν είχα μπει σε φάση τοκετού, θα ερχόταν και η ίδια με τη μαία μας. Ετοιμαζόμουν λοιπόν να κάνω ό,τι μού είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα χείμαρρο να κατεβαίνει, μην αφήνοντάς μου καμία πλέον αμφιβολία ότι τα νερά μου είχαν σπάσει κανονικότατα!!! Αφού μιλήσαμε και πάλι με τη γιατρό, ξεκίνησα και επίσημα να ετοιμάζομαι για το μαιευτήριο. Ο άντρας μου, παρακολουθώντας με να κάνω ήσυχη και ατάραχη το μπάνιο μου πριν ντυθώ, είχε πάθει παράκρουση: Τώρα θα κάνεις μπάνιο;;;;;;;;!!!! Πού είναι τα ρούχα μου;;; Τί κάνω τώρα εγώ;;; ηταν μόνο μερικές από τις πανικοβλημένες ερωτήσεις του... Περιττό να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο το έκανε τούρμπο μέχρι το ΜΗΤΕΡΑ και φτάσαμε εκεί σε 1 περίπου τέταρτο, ενώ κανονικά κάνουμε γύρω στη μία ώρα. Στο δρόμο προσπαθούσα εγώ να τον ηρεμήσω και εκείνος πραγματικά απορούσε (όπως κι εγώ μέσα μου) για την τόση ηρεμία μου...!!!! Όλα εξελίχθηκαν τόσο γρήγορα, σαν να έβλεπα ταινία τον τοκετό κάποιας άλλης. Έκανα αμέσως όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αίμα, πίεση κλπ., μού έκαναν το καθιερωμένο κλείσμα (!!!) και αφού έκανα ένα ακόμα μπανάκι, έβαλα τη ρομπίτσα μου και ξάπλωσα στο κρεββατάκι μου στο δωμάτιο ...αναμονής!!! Σε αυτό το χώρο ήταν κι ο άντρας μου, ντυμένος με τη ρομπίτσα του χειρουργείου και έξω είχε μαζευτεί βέβαια όλη μου η οικογένεια, η κουμπάρα μου και άλλοι συγγενείς... Εκεί βάλαμε τον καρδιοτοκογράφο και διαπιστώσαμε ότι η μπεμπούλα ήταν ακόμη πολύ ψηλά, ενώ εκτός από ψευδοσυσπάσεις, δεν ένιωθα καθόλου πόνο και είχα σχεδόν μηδενική διαστολή. Με δεδομένο λοιπόν ότι το αμνιακό μου είχε σχεδόν εξαντληθεί και ότι η μπέμπα δεν ήθελε μάλλον ακόμα να βγει, αποφασίσαμε να κάνουμε καισαρική, φυσικά με επισκληρίδιο. Μού έκαναν την ένεση (η οποία δεν πονάει και όσο περίμενα!) και πέρασα αμέσως στο χειρουργείο, όπου έζησα την πιο μοναδική, πιο μαγική, πιο συγκινητική και σημαντική στιγμή της ζωής μου..! Η κόρη μου γεννήθηκε στις 22.22 και η στιγμή που την ακούμπησαν πάνω μου θα είναι ίσως η μόνη στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ... Τα ματάκια της ήταν ορθάνοιχτα και με κοιτούσαν ενώ ήταν έτοιμη να κοιμηθεί στην ηρεμία της αγκαλιάς μου... Αξίζει μόνο να σου πω ότι από το κλάμα που έριξα στο χειρουργείο, η γιατρός μου νόμισε ότι έκανα αλλεργική αντίδραση στα μάτια από την επισκληρίδιο... :):) Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία, όσο το γεγονός ότι πλέον είχα γεννήσει το μωρό μου, ήταν γερό, όπως κι εγώ και όλα είχαν κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς κανένα φόβο, χωρίς άγχος και χωρίς να στενοχωρεθώ για τίποτα... Συγνώμη αν ήμουν ιδιαίτερα αναλυτική και περιγραφική, αλλά όταν το περιγράφω και το σκέφτομαι με συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και ξεχνιέμαι... Ελπίζω να σού έδωσα ένα στίγμα των συναισθημάτων μου και σού εύχομαι να βιώσεις κι εσύ με τον καλύτερο τρόπο τη γέννηση του πρώτου σου παιδιού... Όλα καλά να πάνε κοπέλα μου!!!

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα κορίτσια... Κάποιες από μας γνωρίζουν περισσότερα πράγματα για ένα θέμα, κάποιες για κάποιο άλλο... Προς τί οι ειρωνίες και ο εκνευρισμός; Δεν ταιριάζουν αυτά σε ένα forum που έχει κύριο θέμα του τη μητρότητα, τα παιδιά και την μητρική αγάπη...

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα κορίτσια... Κάποιες από μας γνωρίζουν περισσότερα πράγματα για ένα θέμα, κάποιες για κάποιο άλλο... Προς τί οι ειρωνίες και ο εκνευρισμός; Δεν ταιριάζουν αυτά σε ένα forum που έχει κύριο θέμα του τη μητρότητα, τα παιδιά και την μητρική αγάπη...

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα κορίτσια... Κάποιες από μας γνωρίζουν περισσότερα πράγματα για ένα θέμα, κάποιες για κάποιο άλλο... Προς τί οι ειρωνίες και ο εκνευρισμός; Δεν ταιριάζουν αυτά σε ένα forum που έχει κύριο θέμα του τη μητρότητα, τα παιδιά και την μητρική αγάπη...

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα κορίτσια... Κάποιες από μας γνωρίζουν περισσότερα πράγματα για ένα θέμα, κάποιες για κάποιο άλλο... Προς τί οι ειρωνίες και ο εκνευρισμός; Δεν ταιριάζουν αυτά σε ένα forum που έχει κύριο θέμα του τη μητρότητα, τα παιδιά και την μητρική αγάπη...

Για το λέιζερ Λένα δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν έχω κάνει, αλλά απ'ότι γνωρίζω είναι μονιμη λύση. Δεν γνωρίζω όμως πόσο διαρκεί η θεραπεία και αν πονάει, αν χρειάζεται επαναλήψεις ή ο,τιδήποτε άλλο. Για τη φωτόλυση μπορώ να σου πω, ότι είναι επίσης μόνιμη λύση, δεν νιώθεις παρά ένα τσίμπημα κατά την εφαρμογή, και συνήθως (ανάλογα με την περιοχή που αποτριχώνεις) διαρκεί 4-12 συνεδρίες που διαρκούν από 10 λεπτά έως περίπου 1,5 ώρες η κάθε μία. (ανάλογα πάντα με το μέρος του σώματος) Τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των συνεδριών είναι αυξανόμενα με τον καιρό, δηλαδή μετά την 1η συνεδρία περιμένεις 1 μήνα για τη 2η, δύο μήνες για την 3η, άλλους τρεις μήνες για την 4η κ.ο.κ. Για αυτό και διαρκεί αρκετά το πέρας της θεραπείας. Από τη 2η εφαρμογή όμως θα νιώσεις τη διαφορά, καθώς οι τρίχες βγαίνουν πιο αραιές, πιο μαλακές και όσο περνάει ο καιρός, θα καταστρέφεται ο θύλακας και σταματά πλέον η παραγωγή της τρίχας. Ελπίζω να σε κατατόπισα κάπως, όμως για περισσότερες πληροφορίες, μπορείς πάντα να ρωτήσεις τα αρμόδια κέντρα αισθητικής.

Για το λέιζερ Λένα δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν έχω κάνει, αλλά απ'ότι γνωρίζω είναι μονιμη λύση. Δεν γνωρίζω όμως πόσο διαρκεί η θεραπεία και αν πονάει, αν χρειάζεται επαναλήψεις ή ο,τιδήποτε άλλο. Για τη φωτόλυση μπορώ να σου πω, ότι είναι επίσης μόνιμη λύση, δεν νιώθεις παρά ένα τσίμπημα κατά την εφαρμογή, και συνήθως (ανάλογα με την περιοχή που αποτριχώνεις) διαρκεί 4-12 συνεδρίες που διαρκούν από 10 λεπτά έως περίπου 1,5 ώρες η κάθε μία. (ανάλογα πάντα με το μέρος του σώματος) Τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των συνεδριών είναι αυξανόμενα με τον καιρό, δηλαδή μετά την 1η συνεδρία περιμένεις 1 μήνα για τη 2η, δύο μήνες για την 3η, άλλους τρεις μήνες για την 4η κ.ο.κ. Για αυτό και διαρκεί αρκετά το πέρας της θεραπείας. Από τη 2η εφαρμογή όμως θα νιώσεις τη διαφορά, καθώς οι τρίχες βγαίνουν πιο αραιές, πιο μαλακές και όσο περνάει ο καιρός, θα καταστρέφεται ο θύλακας και σταματά πλέον η παραγωγή της τρίχας. Ελπίζω να σε κατατόπισα κάπως, όμως για περισσότερες πληροφορίες, μπορείς πάντα να ρωτήσεις τα αρμόδια κέντρα αισθητικής.

Για το λέιζερ Λένα δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν έχω κάνει, αλλά απ'ότι γνωρίζω είναι μονιμη λύση. Δεν γνωρίζω όμως πόσο διαρκεί η θεραπεία και αν πονάει, αν χρειάζεται επαναλήψεις ή ο,τιδήποτε άλλο. Για τη φωτόλυση μπορώ να σου πω, ότι είναι επίσης μόνιμη λύση, δεν νιώθεις παρά ένα τσίμπημα κατά την εφαρμογή, και συνήθως (ανάλογα με την περιοχή που αποτριχώνεις) διαρκεί 4-12 συνεδρίες που διαρκούν από 10 λεπτά έως περίπου 1,5 ώρες η κάθε μία. (ανάλογα πάντα με το μέρος του σώματος) Τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των συνεδριών είναι αυξανόμενα με τον καιρό, δηλαδή μετά την 1η συνεδρία περιμένεις 1 μήνα για τη 2η, δύο μήνες για την 3η, άλλους τρεις μήνες για την 4η κ.ο.κ. Για αυτό και διαρκεί αρκετά το πέρας της θεραπείας. Από τη 2η εφαρμογή όμως θα νιώσεις τη διαφορά, καθώς οι τρίχες βγαίνουν πιο αραιές, πιο μαλακές και όσο περνάει ο καιρός, θα καταστρέφεται ο θύλακας και σταματά πλέον η παραγωγή της τρίχας. Ελπίζω να σε κατατόπισα κάπως, όμως για περισσότερες πληροφορίες, μπορείς πάντα να ρωτήσεις τα αρμόδια κέντρα αισθητικής.

Για το λέιζερ Λένα δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν έχω κάνει, αλλά απ'ότι γνωρίζω είναι μονιμη λύση. Δεν γνωρίζω όμως πόσο διαρκεί η θεραπεία και αν πονάει, αν χρειάζεται επαναλήψεις ή ο,τιδήποτε άλλο. Για τη φωτόλυση μπορώ να σου πω, ότι είναι επίσης μόνιμη λύση, δεν νιώθεις παρά ένα τσίμπημα κατά την εφαρμογή, και συνήθως (ανάλογα με την περιοχή που αποτριχώνεις) διαρκεί 4-12 συνεδρίες που διαρκούν από 10 λεπτά έως περίπου 1,5 ώρες η κάθε μία. (ανάλογα πάντα με το μέρος του σώματος) Τα μεσοδιαστήματα μεταξύ των συνεδριών είναι αυξανόμενα με τον καιρό, δηλαδή μετά την 1η συνεδρία περιμένεις 1 μήνα για τη 2η, δύο μήνες για την 3η, άλλους τρεις μήνες για την 4η κ.ο.κ. Για αυτό και διαρκεί αρκετά το πέρας της θεραπείας. Από τη 2η εφαρμογή όμως θα νιώσεις τη διαφορά, καθώς οι τρίχες βγαίνουν πιο αραιές, πιο μαλακές και όσο περνάει ο καιρός, θα καταστρέφεται ο θύλακας και σταματά πλέον η παραγωγή της τρίχας. Ελπίζω να σε κατατόπισα κάπως, όμως για περισσότερες πληροφορίες, μπορείς πάντα να ρωτήσεις τα αρμόδια κέντρα αισθητικής.