Sandy7280

Να σας δείξω πώς πέρασα στις διακοπές μου; :laugh: :laugh: :laugh:

Δεν αμφιβάλω καλή μου και χαίρομαι που το διευκρινίζεις γιατί αν διαβάσεις όσα αρχικά έγραψες και μείνεις σε αυτά (δεν έχω διαβάσει την ιστορία τοκετού σου αν έχεις γράψει και σίγουρα δεν ξέρω πώς ένιωσες και αν πονούσες ή όχι!) σού μένει η εντύπωση ότι παρέκαμψες την όλη διαδικασία και ήθελες μόνο να γεννήσεις για να τελειώνουν τα βάσανα του τοκετού... Η κάθε γυναίκα βιώνει τον τοκετό του παιδιού της με ξεχωριστό τρόπο και ποτέ δεν κρίνω (δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου) τις επιθυμίες της κάθε μίας και τις προτάσεις που κάνει... Αυτό που επισήμανα απλά είναι ότι όπως έγραψες, φάνηκε σαν να πέρασες μία δυσάρεστη και επώδυνη κατάσταση από την οποία βιαζόσουν να περάσεις ανώδυνα. Είναι λογικό να μην γνωρίζω τί πέρασες και φυσικά τα όσα λέω δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε σένα αλλά και σε κάθε γυναίκα που ετοιμάζεται να γεννήσει... Αυτό και μόνο. Γι΄ αυτό και τόνισα περισσότερο το πόσο σημαντικό είναι να ζήσεις την όλη διαδικασία όσο επίπονη και να αποβεί. Μακάρι να είχα γεννήσει φυσιολογικά κι ας είχα πονέσει... ήμουν ξεκάθαρη σ' αυτό!

Δεν αμφιβάλω καλή μου και χαίρομαι που το διευκρινίζεις γιατί αν διαβάσεις όσα αρχικά έγραψες και μείνεις σε αυτά (δεν έχω διαβάσει την ιστορία τοκετού σου αν έχεις γράψει και σίγουρα δεν ξέρω πώς ένιωσες και αν πονούσες ή όχι!) σού μένει η εντύπωση ότι παρέκαμψες την όλη διαδικασία και ήθελες μόνο να γεννήσεις για να τελειώνουν τα βάσανα του τοκετού... Η κάθε γυναίκα βιώνει τον τοκετό του παιδιού της με ξεχωριστό τρόπο και ποτέ δεν κρίνω (δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου) τις επιθυμίες της κάθε μίας και τις προτάσεις που κάνει... Αυτό που επισήμανα απλά είναι ότι όπως έγραψες, φάνηκε σαν να πέρασες μία δυσάρεστη και επώδυνη κατάσταση από την οποία βιαζόσουν να περάσεις ανώδυνα. Είναι λογικό να μην γνωρίζω τί πέρασες και φυσικά τα όσα λέω δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε σένα αλλά και σε κάθε γυναίκα που ετοιμάζεται να γεννήσει... Αυτό και μόνο. Γι΄ αυτό και τόνισα περισσότερο το πόσο σημαντικό είναι να ζήσεις την όλη διαδικασία όσο επίπονη και να αποβεί. Μακάρι να είχα γεννήσει φυσιολογικά κι ας είχα πονέσει... ήμουν ξεκάθαρη σ' αυτό!

Δεν αμφιβάλω καλή μου και χαίρομαι που το διευκρινίζεις γιατί αν διαβάσεις όσα αρχικά έγραψες και μείνεις σε αυτά (δεν έχω διαβάσει την ιστορία τοκετού σου αν έχεις γράψει και σίγουρα δεν ξέρω πώς ένιωσες και αν πονούσες ή όχι!) σού μένει η εντύπωση ότι παρέκαμψες την όλη διαδικασία και ήθελες μόνο να γεννήσεις για να τελειώνουν τα βάσανα του τοκετού... Η κάθε γυναίκα βιώνει τον τοκετό του παιδιού της με ξεχωριστό τρόπο και ποτέ δεν κρίνω (δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου) τις επιθυμίες της κάθε μίας και τις προτάσεις που κάνει... Αυτό που επισήμανα απλά είναι ότι όπως έγραψες, φάνηκε σαν να πέρασες μία δυσάρεστη και επώδυνη κατάσταση από την οποία βιαζόσουν να περάσεις ανώδυνα. Είναι λογικό να μην γνωρίζω τί πέρασες και φυσικά τα όσα λέω δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε σένα αλλά και σε κάθε γυναίκα που ετοιμάζεται να γεννήσει... Αυτό και μόνο. Γι΄ αυτό και τόνισα περισσότερο το πόσο σημαντικό είναι να ζήσεις την όλη διαδικασία όσο επίπονη και να αποβεί. Μακάρι να είχα γεννήσει φυσιολογικά κι ας είχα πονέσει... ήμουν ξεκάθαρη σ' αυτό!

Δεν αμφιβάλω καλή μου και χαίρομαι που το διευκρινίζεις γιατί αν διαβάσεις όσα αρχικά έγραψες και μείνεις σε αυτά (δεν έχω διαβάσει την ιστορία τοκετού σου αν έχεις γράψει και σίγουρα δεν ξέρω πώς ένιωσες και αν πονούσες ή όχι!) σού μένει η εντύπωση ότι παρέκαμψες την όλη διαδικασία και ήθελες μόνο να γεννήσεις για να τελειώνουν τα βάσανα του τοκετού... Η κάθε γυναίκα βιώνει τον τοκετό του παιδιού της με ξεχωριστό τρόπο και ποτέ δεν κρίνω (δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου) τις επιθυμίες της κάθε μίας και τις προτάσεις που κάνει... Αυτό που επισήμανα απλά είναι ότι όπως έγραψες, φάνηκε σαν να πέρασες μία δυσάρεστη και επώδυνη κατάσταση από την οποία βιαζόσουν να περάσεις ανώδυνα. Είναι λογικό να μην γνωρίζω τί πέρασες και φυσικά τα όσα λέω δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε σένα αλλά και σε κάθε γυναίκα που ετοιμάζεται να γεννήσει... Αυτό και μόνο. Γι΄ αυτό και τόνισα περισσότερο το πόσο σημαντικό είναι να ζήσεις την όλη διαδικασία όσο επίπονη και να αποβεί. Μακάρι να είχα γεννήσει φυσιολογικά κι ας είχα πονέσει... ήμουν ξεκάθαρη σ' αυτό!

Για τις υπόλοιπες που δεν έχουμε την πολυτέλεια να διακόψουμε τη δουλειά τί γίνεται;;; Για όλες κορίτσια είναι επώδυνο να αφήνεις το παιδάκι σου σε ξένα χέρια.. ακόμα κι αν είναι της μητέρας μας! Πόσο μάλλον ...τελείως ξένα. Οι περισσότερες ξέρετε τί τράβηξα για να βρω σταθμό και τώρα ακόμα με τρώει η αγωνία για το Σεπτέμβριο που πρέπει να ξεκινήσουμε... Να θυμάστε επίσης όμως ότι για μία γυναίκα που είναι συνηθισμένη να δουλεύει και να έχει κοινωνική ζωή (και δεν εννοώ γλέντια μόνο και φρου-φρου αλλά να παίρνει και ικανοποίηση από τη δουλειά της)δεν είναι πάντα αύκολο να σταματ'ήσει να δουλεύει... και δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι... Μία φιλανάδα μου έχει τρία παιδιά (5 το μεγαλύτερο και 1.5 το μικρότερο) δεν δούλευε ποτέ κι όμως τώρα θα της άρεσε η ιδέα δεδομένου ότι δεν αλλάζει παραστάσεις και η μόνη της έξοδος είναι ουσιαστικά στο σούπερ μάρκετ ή στους γιατρούς των παιδιών... Χρειαζόμαστε και μία διέξοδο από όλα και η δουλειά, όσο και να μας αγχώνει και να μας εκνευρίζει πολλές φορές, είναι χρήσιμη όχι μόνο για το οικονομικό κομμάτι, αλλά και για την δική μας ισορροπία και ολοκλήρωση. Προτεραιότητά μου αποτελεί για μένα πλέον η οικογένειά μου και τίποτα δεν μπαίνει πάνω από αυτή... Όλα χρειάζονται όμως για να μην γυρίσω μία μέρα και ρωτήσω τον εαυτό μού τί έκανε για μένα...!!!

Για τις υπόλοιπες που δεν έχουμε την πολυτέλεια να διακόψουμε τη δουλειά τί γίνεται;;; Για όλες κορίτσια είναι επώδυνο να αφήνεις το παιδάκι σου σε ξένα χέρια.. ακόμα κι αν είναι της μητέρας μας! Πόσο μάλλον ...τελείως ξένα. Οι περισσότερες ξέρετε τί τράβηξα για να βρω σταθμό και τώρα ακόμα με τρώει η αγωνία για το Σεπτέμβριο που πρέπει να ξεκινήσουμε... Να θυμάστε επίσης όμως ότι για μία γυναίκα που είναι συνηθισμένη να δουλεύει και να έχει κοινωνική ζωή (και δεν εννοώ γλέντια μόνο και φρου-φρου αλλά να παίρνει και ικανοποίηση από τη δουλειά της)δεν είναι πάντα αύκολο να σταματ'ήσει να δουλεύει... και δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι... Μία φιλανάδα μου έχει τρία παιδιά (5 το μεγαλύτερο και 1.5 το μικρότερο) δεν δούλευε ποτέ κι όμως τώρα θα της άρεσε η ιδέα δεδομένου ότι δεν αλλάζει παραστάσεις και η μόνη της έξοδος είναι ουσιαστικά στο σούπερ μάρκετ ή στους γιατρούς των παιδιών... Χρειαζόμαστε και μία διέξοδο από όλα και η δουλειά, όσο και να μας αγχώνει και να μας εκνευρίζει πολλές φορές, είναι χρήσιμη όχι μόνο για το οικονομικό κομμάτι, αλλά και για την δική μας ισορροπία και ολοκλήρωση. Προτεραιότητά μου αποτελεί για μένα πλέον η οικογένειά μου και τίποτα δεν μπαίνει πάνω από αυτή... Όλα χρειάζονται όμως για να μην γυρίσω μία μέρα και ρωτήσω τον εαυτό μού τί έκανε για μένα...!!!

Για τις υπόλοιπες που δεν έχουμε την πολυτέλεια να διακόψουμε τη δουλειά τί γίνεται;;; Για όλες κορίτσια είναι επώδυνο να αφήνεις το παιδάκι σου σε ξένα χέρια.. ακόμα κι αν είναι της μητέρας μας! Πόσο μάλλον ...τελείως ξένα. Οι περισσότερες ξέρετε τί τράβηξα για να βρω σταθμό και τώρα ακόμα με τρώει η αγωνία για το Σεπτέμβριο που πρέπει να ξεκινήσουμε... Να θυμάστε επίσης όμως ότι για μία γυναίκα που είναι συνηθισμένη να δουλεύει και να έχει κοινωνική ζωή (και δεν εννοώ γλέντια μόνο και φρου-φρου αλλά να παίρνει και ικανοποίηση από τη δουλειά της)δεν είναι πάντα αύκολο να σταματ'ήσει να δουλεύει... και δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι... Μία φιλανάδα μου έχει τρία παιδιά (5 το μεγαλύτερο και 1.5 το μικρότερο) δεν δούλευε ποτέ κι όμως τώρα θα της άρεσε η ιδέα δεδομένου ότι δεν αλλάζει παραστάσεις και η μόνη της έξοδος είναι ουσιαστικά στο σούπερ μάρκετ ή στους γιατρούς των παιδιών... Χρειαζόμαστε και μία διέξοδο από όλα και η δουλειά, όσο και να μας αγχώνει και να μας εκνευρίζει πολλές φορές, είναι χρήσιμη όχι μόνο για το οικονομικό κομμάτι, αλλά και για την δική μας ισορροπία και ολοκλήρωση. Προτεραιότητά μου αποτελεί για μένα πλέον η οικογένειά μου και τίποτα δεν μπαίνει πάνω από αυτή... Όλα χρειάζονται όμως για να μην γυρίσω μία μέρα και ρωτήσω τον εαυτό μού τί έκανε για μένα...!!!

Για τις υπόλοιπες που δεν έχουμε την πολυτέλεια να διακόψουμε τη δουλειά τί γίνεται;;; Για όλες κορίτσια είναι επώδυνο να αφήνεις το παιδάκι σου σε ξένα χέρια.. ακόμα κι αν είναι της μητέρας μας! Πόσο μάλλον ...τελείως ξένα. Οι περισσότερες ξέρετε τί τράβηξα για να βρω σταθμό και τώρα ακόμα με τρώει η αγωνία για το Σεπτέμβριο που πρέπει να ξεκινήσουμε... Να θυμάστε επίσης όμως ότι για μία γυναίκα που είναι συνηθισμένη να δουλεύει και να έχει κοινωνική ζωή (και δεν εννοώ γλέντια μόνο και φρου-φρου αλλά να παίρνει και ικανοποίηση από τη δουλειά της)δεν είναι πάντα αύκολο να σταματ'ήσει να δουλεύει... και δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι... Μία φιλανάδα μου έχει τρία παιδιά (5 το μεγαλύτερο και 1.5 το μικρότερο) δεν δούλευε ποτέ κι όμως τώρα θα της άρεσε η ιδέα δεδομένου ότι δεν αλλάζει παραστάσεις και η μόνη της έξοδος είναι ουσιαστικά στο σούπερ μάρκετ ή στους γιατρούς των παιδιών... Χρειαζόμαστε και μία διέξοδο από όλα και η δουλειά, όσο και να μας αγχώνει και να μας εκνευρίζει πολλές φορές, είναι χρήσιμη όχι μόνο για το οικονομικό κομμάτι, αλλά και για την δική μας ισορροπία και ολοκλήρωση. Προτεραιότητά μου αποτελεί για μένα πλέον η οικογένειά μου και τίποτα δεν μπαίνει πάνω από αυτή... Όλα χρειάζονται όμως για να μην γυρίσω μία μέρα και ρωτήσω τον εαυτό μού τί έκανε για μένα...!!!

Εμείς κορίτσια γυρίσαμε την Κυριακή από διακοπές στα Χανιά... Η μικρή έκανε τα μπανάκια της (και μαζί κι εμείς) και πήραν χρώμα και τα μπουτάκια της παρόλο που δεν την είδε πολύ ο ήλιος παρά μόνο όταν ήταν στη θάλασσα... Της άρεσε τόσο πολύ, πλατσούριζε με το νερό, δεν έκλαψε καθόλου, ήταν πιο ήρεμη και κοιμόταν τόσο γαλήνια το βράδυ αφού όλη μέρα είχε δράσει σε παραλίες και βόλτες... Στην παραλία είχαμε εφοδιαστεί με 2 ομπρέλλες και μία καρεκλίτσα δική της για να τρώει το φαγητό της μετά το μπανάκι άνετα... Στις βόλτες απολάμβανε τη δροσιά με το καρότσι της και όταν γκρίνιαζε λίγο, της παίρναμε αγκαλίτσα... Από τότε που γυρίσαμε, είναι πιο ανήσυχη και μάλλον της λείπουν οι βολτούλες... Μην νομίζετε ότι τα μωρά δεν καταλαβαίνουν τις αλλαγές στο περιβάλλον και τις δραστηριότητές τους... Νιώθουν τη διαφορά! Σίγουρα δεν ήταν οι πιο ξένοιστες διακοπές που κάναμε, ούτε οι πιο ...διασκεδαστικές από πλευράς νυχτερινής διασκέδασης, αλλά και βράδυ βγήκαμε για bowling... και για φαγητό πηγαίναμε και τις ολοήμερες εκδρομούλες μας κάναμε και ότι γενικά μπορούσαμε μην στερώντας της ούτε τον ύπνο της (είτε στο καρότσι, είτε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου...) ούτε το φαγητό της αφού της μαγείρευα μοσχαράκι και κοτόπουλο, απλά στερήθηκε λίγο τα φρουτάκια γιατί την ώρα εκείνη είμασταν συνήθως έξω και της έδινα το γιαουρτάκι της... Οι στιγμές αυτές είναι μοναδικές και δεν γυρίζουν πίσω... Το παιδί όπως το μάθεις είναι... Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολύ μυγιάγγιχτοι με αυτό το θέμα και τα κάνουμε μίζερα τα παιδάκια μας... Το καλοκαίρι που είναι μωρό (και όχι παιδάκι) δεν θα ξανάρθει...

Εμείς κορίτσια γυρίσαμε την Κυριακή από διακοπές στα Χανιά... Η μικρή έκανε τα μπανάκια της (και μαζί κι εμείς) και πήραν χρώμα και τα μπουτάκια της παρόλο που δεν την είδε πολύ ο ήλιος παρά μόνο όταν ήταν στη θάλασσα... Της άρεσε τόσο πολύ, πλατσούριζε με το νερό, δεν έκλαψε καθόλου, ήταν πιο ήρεμη και κοιμόταν τόσο γαλήνια το βράδυ αφού όλη μέρα είχε δράσει σε παραλίες και βόλτες... Στην παραλία είχαμε εφοδιαστεί με 2 ομπρέλλες και μία καρεκλίτσα δική της για να τρώει το φαγητό της μετά το μπανάκι άνετα... Στις βόλτες απολάμβανε τη δροσιά με το καρότσι της και όταν γκρίνιαζε λίγο, της παίρναμε αγκαλίτσα... Από τότε που γυρίσαμε, είναι πιο ανήσυχη και μάλλον της λείπουν οι βολτούλες... Μην νομίζετε ότι τα μωρά δεν καταλαβαίνουν τις αλλαγές στο περιβάλλον και τις δραστηριότητές τους... Νιώθουν τη διαφορά! Σίγουρα δεν ήταν οι πιο ξένοιστες διακοπές που κάναμε, ούτε οι πιο ...διασκεδαστικές από πλευράς νυχτερινής διασκέδασης, αλλά και βράδυ βγήκαμε για bowling... και για φαγητό πηγαίναμε και τις ολοήμερες εκδρομούλες μας κάναμε και ότι γενικά μπορούσαμε μην στερώντας της ούτε τον ύπνο της (είτε στο καρότσι, είτε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου...) ούτε το φαγητό της αφού της μαγείρευα μοσχαράκι και κοτόπουλο, απλά στερήθηκε λίγο τα φρουτάκια γιατί την ώρα εκείνη είμασταν συνήθως έξω και της έδινα το γιαουρτάκι της... Οι στιγμές αυτές είναι μοναδικές και δεν γυρίζουν πίσω... Το παιδί όπως το μάθεις είναι... Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολύ μυγιάγγιχτοι με αυτό το θέμα και τα κάνουμε μίζερα τα παιδάκια μας... Το καλοκαίρι που είναι μωρό (και όχι παιδάκι) δεν θα ξανάρθει...

Εμείς κορίτσια γυρίσαμε την Κυριακή από διακοπές στα Χανιά... Η μικρή έκανε τα μπανάκια της (και μαζί κι εμείς) και πήραν χρώμα και τα μπουτάκια της παρόλο που δεν την είδε πολύ ο ήλιος παρά μόνο όταν ήταν στη θάλασσα... Της άρεσε τόσο πολύ, πλατσούριζε με το νερό, δεν έκλαψε καθόλου, ήταν πιο ήρεμη και κοιμόταν τόσο γαλήνια το βράδυ αφού όλη μέρα είχε δράσει σε παραλίες και βόλτες... Στην παραλία είχαμε εφοδιαστεί με 2 ομπρέλλες και μία καρεκλίτσα δική της για να τρώει το φαγητό της μετά το μπανάκι άνετα... Στις βόλτες απολάμβανε τη δροσιά με το καρότσι της και όταν γκρίνιαζε λίγο, της παίρναμε αγκαλίτσα... Από τότε που γυρίσαμε, είναι πιο ανήσυχη και μάλλον της λείπουν οι βολτούλες... Μην νομίζετε ότι τα μωρά δεν καταλαβαίνουν τις αλλαγές στο περιβάλλον και τις δραστηριότητές τους... Νιώθουν τη διαφορά! Σίγουρα δεν ήταν οι πιο ξένοιστες διακοπές που κάναμε, ούτε οι πιο ...διασκεδαστικές από πλευράς νυχτερινής διασκέδασης, αλλά και βράδυ βγήκαμε για bowling... και για φαγητό πηγαίναμε και τις ολοήμερες εκδρομούλες μας κάναμε και ότι γενικά μπορούσαμε μην στερώντας της ούτε τον ύπνο της (είτε στο καρότσι, είτε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου...) ούτε το φαγητό της αφού της μαγείρευα μοσχαράκι και κοτόπουλο, απλά στερήθηκε λίγο τα φρουτάκια γιατί την ώρα εκείνη είμασταν συνήθως έξω και της έδινα το γιαουρτάκι της... Οι στιγμές αυτές είναι μοναδικές και δεν γυρίζουν πίσω... Το παιδί όπως το μάθεις είναι... Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολύ μυγιάγγιχτοι με αυτό το θέμα και τα κάνουμε μίζερα τα παιδάκια μας... Το καλοκαίρι που είναι μωρό (και όχι παιδάκι) δεν θα ξανάρθει...

Εμείς κορίτσια γυρίσαμε την Κυριακή από διακοπές στα Χανιά... Η μικρή έκανε τα μπανάκια της (και μαζί κι εμείς) και πήραν χρώμα και τα μπουτάκια της παρόλο που δεν την είδε πολύ ο ήλιος παρά μόνο όταν ήταν στη θάλασσα... Της άρεσε τόσο πολύ, πλατσούριζε με το νερό, δεν έκλαψε καθόλου, ήταν πιο ήρεμη και κοιμόταν τόσο γαλήνια το βράδυ αφού όλη μέρα είχε δράσει σε παραλίες και βόλτες... Στην παραλία είχαμε εφοδιαστεί με 2 ομπρέλλες και μία καρεκλίτσα δική της για να τρώει το φαγητό της μετά το μπανάκι άνετα... Στις βόλτες απολάμβανε τη δροσιά με το καρότσι της και όταν γκρίνιαζε λίγο, της παίρναμε αγκαλίτσα... Από τότε που γυρίσαμε, είναι πιο ανήσυχη και μάλλον της λείπουν οι βολτούλες... Μην νομίζετε ότι τα μωρά δεν καταλαβαίνουν τις αλλαγές στο περιβάλλον και τις δραστηριότητές τους... Νιώθουν τη διαφορά! Σίγουρα δεν ήταν οι πιο ξένοιστες διακοπές που κάναμε, ούτε οι πιο ...διασκεδαστικές από πλευράς νυχτερινής διασκέδασης, αλλά και βράδυ βγήκαμε για bowling... και για φαγητό πηγαίναμε και τις ολοήμερες εκδρομούλες μας κάναμε και ότι γενικά μπορούσαμε μην στερώντας της ούτε τον ύπνο της (είτε στο καρότσι, είτε στο καθισματάκι του αυτοκινήτου...) ούτε το φαγητό της αφού της μαγείρευα μοσχαράκι και κοτόπουλο, απλά στερήθηκε λίγο τα φρουτάκια γιατί την ώρα εκείνη είμασταν συνήθως έξω και της έδινα το γιαουρτάκι της... Οι στιγμές αυτές είναι μοναδικές και δεν γυρίζουν πίσω... Το παιδί όπως το μάθεις είναι... Εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολύ μυγιάγγιχτοι με αυτό το θέμα και τα κάνουμε μίζερα τα παιδάκια μας... Το καλοκαίρι που είναι μωρό (και όχι παιδάκι) δεν θα ξανάρθει...

Είναι πολύ καλό κοπέλα μου... Κι εγώ για στοιχάκια ψάχνω αλλά βρίσκω τα μόνιμα τετριμμένα που μπορεί να τα δεις και στην επόμενη πρόσκληση που θα σου 'ρθει για βάφτιση...

Είναι πολύ καλό κοπέλα μου... Κι εγώ για στοιχάκια ψάχνω αλλά βρίσκω τα μόνιμα τετριμμένα που μπορεί να τα δεις και στην επόμενη πρόσκληση που θα σου 'ρθει για βάφτιση...

Είναι πολύ καλό κοπέλα μου... Κι εγώ για στοιχάκια ψάχνω αλλά βρίσκω τα μόνιμα τετριμμένα που μπορεί να τα δεις και στην επόμενη πρόσκληση που θα σου 'ρθει για βάφτιση...

Είναι πολύ καλό κοπέλα μου... Κι εγώ για στοιχάκια ψάχνω αλλά βρίσκω τα μόνιμα τετριμμένα που μπορεί να τα δεις και στην επόμενη πρόσκληση που θα σου 'ρθει για βάφτιση...

Κι εγώ την ίδια αίσθηση είχα τυρογαριδάκι μου... Με το θήλαστρο ένιωθα ότι αφήνω υπόλοιπα...

Κι εγώ την ίδια αίσθηση είχα τυρογαριδάκι μου... Με το θήλαστρο ένιωθα ότι αφήνω υπόλοιπα...

Κι εγώ την ίδια αίσθηση είχα τυρογαριδάκι μου... Με το θήλαστρο ένιωθα ότι αφήνω υπόλοιπα...

Κι εγώ την ίδια αίσθηση είχα τυρογαριδάκι μου... Με το θήλαστρο ένιωθα ότι αφήνω υπόλοιπα...

Αναστασία, υπάρχει παλαιότερο σχετικό θέμα στο forum, το οποίο και σου παραθέτω... http://mammyland.com/index.php?option=com_kunena&Itemid=324&func=view&id=5057&catid=26

Αναστασία, υπάρχει παλαιότερο σχετικό θέμα στο forum, το οποίο και σου παραθέτω... http://mammyland.com/index.php?option=com_kunena&Itemid=324&func=view&id=5057&catid=26

Αναστασία, υπάρχει παλαιότερο σχετικό θέμα στο forum, το οποίο και σου παραθέτω... http://mammyland.com/index.php?option=com_kunena&Itemid=324&func=view&id=5057&catid=26

Αναστασία, υπάρχει παλαιότερο σχετικό θέμα στο forum, το οποίο και σου παραθέτω... http://mammyland.com/index.php?option=com_kunena&Itemid=324&func=view&id=5057&catid=26