Sandy7280

Καλωσήρθες Ζωή... Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να δεις το αντράκι σου όπως λαχταράς!!!

Καλωσήρθες Ζωή... Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να δεις το αντράκι σου όπως λαχταράς!!!

Κάρμεν μου, μου αρέσουν πολύ τα Κορίνα, Μελίνα, Ιωάννα και Ελισσάβετ. Εύχομαι να καταφέρεις να πείσεις τον αντρούλη σου, αν και πιστεύω ο λόγος που θέλει να βγάλει τό όνομα της μαμάς του είναι επειδή ακριβώς είναι μαμά του και όχι επειδή του αρέσει τόσο το όνομά της... Οπότε, μάλλον θα δυσκολευτείς καλή μου...

Κάρμεν μου, μου αρέσουν πολύ τα Κορίνα, Μελίνα, Ιωάννα και Ελισσάβετ. Εύχομαι να καταφέρεις να πείσεις τον αντρούλη σου, αν και πιστεύω ο λόγος που θέλει να βγάλει τό όνομα της μαμάς του είναι επειδή ακριβώς είναι μαμά του και όχι επειδή του αρέσει τόσο το όνομά της... Οπότε, μάλλον θα δυσκολευτείς καλή μου...

Κάρμεν μου, μου αρέσουν πολύ τα Κορίνα, Μελίνα, Ιωάννα και Ελισσάβετ. Εύχομαι να καταφέρεις να πείσεις τον αντρούλη σου, αν και πιστεύω ο λόγος που θέλει να βγάλει τό όνομα της μαμάς του είναι επειδή ακριβώς είναι μαμά του και όχι επειδή του αρέσει τόσο το όνομά της... Οπότε, μάλλον θα δυσκολευτείς καλή μου...

Συμφωνώ με την ...ξάπλα! Και μην αγχώνεσαι... Προσπάθησε σε καμιά ωρίτσα πάλι να βρεις το γιατρό σου... ή τη μαία αν έχει...! Με το καλό κορίτσι μου!!

Συμφωνώ με την ...ξάπλα! Και μην αγχώνεσαι... Προσπάθησε σε καμιά ωρίτσα πάλι να βρεις το γιατρό σου... ή τη μαία αν έχει...! Με το καλό κορίτσι μου!!

Συμφωνώ με την ...ξάπλα! Και μην αγχώνεσαι... Προσπάθησε σε καμιά ωρίτσα πάλι να βρεις το γιατρό σου... ή τη μαία αν έχει...! Με το καλό κορίτσι μου!!

Βρε κορίτσια, δεν θα περνούν τα τσισάκια έξω; Πώς θα συγκρετιέται η υγρασία εκεί μέσα; Καλά τα κακάκια... αλλά τα τσισάκια πώς;

Βρε κορίτσια, δεν θα περνούν τα τσισάκια έξω; Πώς θα συγκρετιέται η υγρασία εκεί μέσα; Καλά τα κακάκια... αλλά τα τσισάκια πώς;

Βρε κορίτσια, δεν θα περνούν τα τσισάκια έξω; Πώς θα συγκρετιέται η υγρασία εκεί μέσα; Καλά τα κακάκια... αλλά τα τσισάκια πώς;

Pap μου, δάκρυσα με τους στίχους που αφιέρωσες στο παιδάκι σου... Πιστεύω κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα... Ας είναι ο πόνος σου περαστικός και εύχομαι γρήγορα να ξανασταθείτε στα πόδια σας και να ξαναβιώσεις το θαύμα της ζωής μέσα σου, αυτή τη φορά με το καλύτερο αποτέλεσμα... ένα γερό και καλότυχο μωράκι! Η Παναγιά μαζί σου!!! Pazienza, πόσο πόνο έχεις νιώσει και σε πόσο μικρό χρονικό διάστημα κοπέλα μου! Λυπάμαι για τη μανούλα σου που προφανώς έφυγε νωρίς, λυπάμαι και για το μωράκι σου που δεν άντεξε όσο έπρεπε... Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ξεπεράσεις γρήγορα τη θλίψη αυτών των απωλειών και να καταφέρετε σύντομα και πάλι να πιάσετε το όνειρό σας... να φέρεις στην κοιλίτσα σου ένα υγιέστατο μωράκι που ο ερχομός του στη ζωή να σας γεμίσει ευτυχία και παρηγοριά για την πρώτη σας ατυχία... Όλες μου οι ευχές μαζί σου!!!

Pap μου, δάκρυσα με τους στίχους που αφιέρωσες στο παιδάκι σου... Πιστεύω κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα... Ας είναι ο πόνος σου περαστικός και εύχομαι γρήγορα να ξανασταθείτε στα πόδια σας και να ξαναβιώσεις το θαύμα της ζωής μέσα σου, αυτή τη φορά με το καλύτερο αποτέλεσμα... ένα γερό και καλότυχο μωράκι! Η Παναγιά μαζί σου!!! Pazienza, πόσο πόνο έχεις νιώσει και σε πόσο μικρό χρονικό διάστημα κοπέλα μου! Λυπάμαι για τη μανούλα σου που προφανώς έφυγε νωρίς, λυπάμαι και για το μωράκι σου που δεν άντεξε όσο έπρεπε... Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ξεπεράσεις γρήγορα τη θλίψη αυτών των απωλειών και να καταφέρετε σύντομα και πάλι να πιάσετε το όνειρό σας... να φέρεις στην κοιλίτσα σου ένα υγιέστατο μωράκι που ο ερχομός του στη ζωή να σας γεμίσει ευτυχία και παρηγοριά για την πρώτη σας ατυχία... Όλες μου οι ευχές μαζί σου!!!

Pap μου, δάκρυσα με τους στίχους που αφιέρωσες στο παιδάκι σου... Πιστεύω κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα... Ας είναι ο πόνος σου περαστικός και εύχομαι γρήγορα να ξανασταθείτε στα πόδια σας και να ξαναβιώσεις το θαύμα της ζωής μέσα σου, αυτή τη φορά με το καλύτερο αποτέλεσμα... ένα γερό και καλότυχο μωράκι! Η Παναγιά μαζί σου!!! Pazienza, πόσο πόνο έχεις νιώσει και σε πόσο μικρό χρονικό διάστημα κοπέλα μου! Λυπάμαι για τη μανούλα σου που προφανώς έφυγε νωρίς, λυπάμαι και για το μωράκι σου που δεν άντεξε όσο έπρεπε... Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ξεπεράσεις γρήγορα τη θλίψη αυτών των απωλειών και να καταφέρετε σύντομα και πάλι να πιάσετε το όνειρό σας... να φέρεις στην κοιλίτσα σου ένα υγιέστατο μωράκι που ο ερχομός του στη ζωή να σας γεμίσει ευτυχία και παρηγοριά για την πρώτη σας ατυχία... Όλες μου οι ευχές μαζί σου!!!

Η πρώτη στιγμή που κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου και είπαμε ... 'και τώρα;' ήταν όταν γυρίσαμε στο σπίτι μας μετά το μαιευτήριο και βάλαμε το αγγελούδι μας στο κρεββατάκι του... Τότε καταλάβαμε πραγματικά ότι είμαστε γονείς και ότι πλέον εμείς θα έπρεπε να είμαστε πάντα εκεί για αυτό... από μας θα μάθαινε τα πάντα στην αρχή, εμάς είχε ανάγκη για να ζήσει, για να μεγαλώσει και να ανατραφεί σωστά... Μας έπιασε άγχος παράλληλα με την τεράστια ευτυχία μας και νιώσαμε τόσο υπεύθυνοι ξαφνικά, που τίποτα δεν πιστεύαμε ότι θα μας χαλάσει την αυτοπεποίθηση... Είναι μαγικό το πώς νιώθεις τις πρώτες εκείνες ημέρες στο σπίτι, ειδικά όταν το μικρό είναι και το πρώτο και τα συναισθήματα είναι πρωτόγνωρα και καταιγιστικά! Καθόμαστε και την κοιτούσαμε που κοιμόταν, ήταν πολύ ήσυχη κι έκλαιγε μόνο όταν πεινούσε... Τη θήλαζα αποκλειστικά και καθόλου δεν ενοχλήθηκα που δεν κοιμόμουν πάνω από 2,5 ώρες σερί, και που όταν ξεκινούσαμε να φάμε, πεινούσε κι η ίδια και έτρωγα το φαγητό μου κρύο... Ως μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές των πρώτων ημερών μας στο σπίτι, θεωρώ ένα απόγευμα που κοιμήθηκε μπρούμυτα στο στήθος μου, ενώ ήμαστε στο σαλόνι με τον καλό μου και βλέπαμε τηλεόραση, λίγο μετά το θηλασμό... Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ, την κρατούσα και την κοιτούσα που κοιμόταν για κάνα δίωρο, ενώ το κορμάκι της ανεβοκατέβαινε σε κάθε της ανάσα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή... Δεν τολομούσα να κινηθώ για να μην ξυπνήσει... αφού κόντεψα να πέσω κάτω από τον καναπέ... γλυστρούσα! Όλες οι στιγμές της κούρασης και της ταλαιπωρίας (της σωματικής και μόνο!) ξεχνιούνται... Ήδη δεν θυμάμαι..! Μένει η νοσταλγία και η μελαγχολία ότι οι πρώτες μέρες περνούν τόσο μα τόσο γρήγορα που ξαφνικά βλέπεις το παιδάκι σου να χρονίζει και δεν το πιστεύεις!!! Ας είναι πάντα καλά τα αγγελάκια μας και ας μπορέσουν όλες οι γυναίκες κάποτε να βιώσουν αυτή τη μαγεία!!!!!!!

Η πρώτη στιγμή που κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου και είπαμε ... 'και τώρα;' ήταν όταν γυρίσαμε στο σπίτι μας μετά το μαιευτήριο και βάλαμε το αγγελούδι μας στο κρεββατάκι του... Τότε καταλάβαμε πραγματικά ότι είμαστε γονείς και ότι πλέον εμείς θα έπρεπε να είμαστε πάντα εκεί για αυτό... από μας θα μάθαινε τα πάντα στην αρχή, εμάς είχε ανάγκη για να ζήσει, για να μεγαλώσει και να ανατραφεί σωστά... Μας έπιασε άγχος παράλληλα με την τεράστια ευτυχία μας και νιώσαμε τόσο υπεύθυνοι ξαφνικά, που τίποτα δεν πιστεύαμε ότι θα μας χαλάσει την αυτοπεποίθηση... Είναι μαγικό το πώς νιώθεις τις πρώτες εκείνες ημέρες στο σπίτι, ειδικά όταν το μικρό είναι και το πρώτο και τα συναισθήματα είναι πρωτόγνωρα και καταιγιστικά! Καθόμαστε και την κοιτούσαμε που κοιμόταν, ήταν πολύ ήσυχη κι έκλαιγε μόνο όταν πεινούσε... Τη θήλαζα αποκλειστικά και καθόλου δεν ενοχλήθηκα που δεν κοιμόμουν πάνω από 2,5 ώρες σερί, και που όταν ξεκινούσαμε να φάμε, πεινούσε κι η ίδια και έτρωγα το φαγητό μου κρύο... Ως μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές των πρώτων ημερών μας στο σπίτι, θεωρώ ένα απόγευμα που κοιμήθηκε μπρούμυτα στο στήθος μου, ενώ ήμαστε στο σαλόνι με τον καλό μου και βλέπαμε τηλεόραση, λίγο μετά το θηλασμό... Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ, την κρατούσα και την κοιτούσα που κοιμόταν για κάνα δίωρο, ενώ το κορμάκι της ανεβοκατέβαινε σε κάθε της ανάσα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή... Δεν τολομούσα να κινηθώ για να μην ξυπνήσει... αφού κόντεψα να πέσω κάτω από τον καναπέ... γλυστρούσα! Όλες οι στιγμές της κούρασης και της ταλαιπωρίας (της σωματικής και μόνο!) ξεχνιούνται... Ήδη δεν θυμάμαι..! Μένει η νοσταλγία και η μελαγχολία ότι οι πρώτες μέρες περνούν τόσο μα τόσο γρήγορα που ξαφνικά βλέπεις το παιδάκι σου να χρονίζει και δεν το πιστεύεις!!! Ας είναι πάντα καλά τα αγγελάκια μας και ας μπορέσουν όλες οι γυναίκες κάποτε να βιώσουν αυτή τη μαγεία!!!!!!!

Η πρώτη στιγμή που κοιταχτήκαμε με τον άντρα μου και είπαμε ... 'και τώρα;' ήταν όταν γυρίσαμε στο σπίτι μας μετά το μαιευτήριο και βάλαμε το αγγελούδι μας στο κρεββατάκι του... Τότε καταλάβαμε πραγματικά ότι είμαστε γονείς και ότι πλέον εμείς θα έπρεπε να είμαστε πάντα εκεί για αυτό... από μας θα μάθαινε τα πάντα στην αρχή, εμάς είχε ανάγκη για να ζήσει, για να μεγαλώσει και να ανατραφεί σωστά... Μας έπιασε άγχος παράλληλα με την τεράστια ευτυχία μας και νιώσαμε τόσο υπεύθυνοι ξαφνικά, που τίποτα δεν πιστεύαμε ότι θα μας χαλάσει την αυτοπεποίθηση... Είναι μαγικό το πώς νιώθεις τις πρώτες εκείνες ημέρες στο σπίτι, ειδικά όταν το μικρό είναι και το πρώτο και τα συναισθήματα είναι πρωτόγνωρα και καταιγιστικά! Καθόμαστε και την κοιτούσαμε που κοιμόταν, ήταν πολύ ήσυχη κι έκλαιγε μόνο όταν πεινούσε... Τη θήλαζα αποκλειστικά και καθόλου δεν ενοχλήθηκα που δεν κοιμόμουν πάνω από 2,5 ώρες σερί, και που όταν ξεκινούσαμε να φάμε, πεινούσε κι η ίδια και έτρωγα το φαγητό μου κρύο... Ως μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές των πρώτων ημερών μας στο σπίτι, θεωρώ ένα απόγευμα που κοιμήθηκε μπρούμυτα στο στήθος μου, ενώ ήμαστε στο σαλόνι με τον καλό μου και βλέπαμε τηλεόραση, λίγο μετά το θηλασμό... Ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ, την κρατούσα και την κοιτούσα που κοιμόταν για κάνα δίωρο, ενώ το κορμάκι της ανεβοκατέβαινε σε κάθε της ανάσα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή... Δεν τολομούσα να κινηθώ για να μην ξυπνήσει... αφού κόντεψα να πέσω κάτω από τον καναπέ... γλυστρούσα! Όλες οι στιγμές της κούρασης και της ταλαιπωρίας (της σωματικής και μόνο!) ξεχνιούνται... Ήδη δεν θυμάμαι..! Μένει η νοσταλγία και η μελαγχολία ότι οι πρώτες μέρες περνούν τόσο μα τόσο γρήγορα που ξαφνικά βλέπεις το παιδάκι σου να χρονίζει και δεν το πιστεύεις!!! Ας είναι πάντα καλά τα αγγελάκια μας και ας μπορέσουν όλες οι γυναίκες κάποτε να βιώσουν αυτή τη μαγεία!!!!!!!

Αννιώ, μου με το καλό λοιπόν να υποδεχτείτε την πριγκίπισσά σας!!! Όνειρο να περιμένεις κοριτσάκι!!! Πίστεψέ με!!!! Με το καλό και πάλι!!!

Αννιώ, μου με το καλό λοιπόν να υποδεχτείτε την πριγκίπισσά σας!!! Όνειρο να περιμένεις κοριτσάκι!!! Πίστεψέ με!!!! Με το καλό και πάλι!!!

Αννιώ, μου με το καλό λοιπόν να υποδεχτείτε την πριγκίπισσά σας!!! Όνειρο να περιμένεις κοριτσάκι!!! Πίστεψέ με!!!! Με το καλό και πάλι!!!

Κατερίνα, θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!! μαζί σου!!!

Κατερίνα, θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!! μαζί σου!!!

Κατερίνα, θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!! μαζί σου!!!

Τί έγινε πάλι βρε κορίτσια και εξωθήθηκε η Αγγελική να σκεφτεί να φύγει από την παρέα μας; Αγγελική μου, δεν αξίζει για οποιοδήποτε λόγο να στενοχωριέσαι με πράγματα που έχουν τόσο λίγη σημασία, όσο η νέα καρδούλα που χτυπάει μέσα σου... Είμαστε εδώ για να περνάμε όμορφα τον ...ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μας και δεν είναι σωστό να τον χαλάμε με ανοησίες... Σίγουρα θα έχεις τους λόγους σου και καθώς είναι ήδη γνωστό πόσο ευαίσθητη και συμπονετική είσαι, νιώθω ότι το σκέφτηκες ήδη πολύ να αποχωρήσεις από το mammmyland! Σκέψου όμως πόσες κοπέλες χρειάζονται αυτή την ήρεμη και σοφή σου κουβέντα πότε πότε και σκέψου πόσο πολύ βοήθησες π.χ. την Πόπη με την παρουσία σου αρχικά εδώ και ύστερα στη ζωή της...!!! Δεν αξίζει λοιπόν να εξακολουθείς να μας δίνεις τις συμβουλές και την εύθυμη και έγκυρη ματιά σου στα διάφορα πράγματα που μας απασχολούν; Ακόμα κι αν υπάρχουν πάντα κάποιοι κακοπροαίρετοι (και δεν παίρνω θέση εναντίον κανενός γιατί δεν γνωρίζω τί έγινε!!!) ή καποιοι με τους οποίους δεν ταιριάζουμε στο κάτω κάτω... Το θέμα είναι πόσο εμείς τους αφήνουμε χώρο να μας νευριάζουν και να μας αγχώνουν!! Ελπίζω να αναθεωρήσεις και να συνεχίσεις να μας κρατάς παρέα!!!! Να μένεις ήρεμη (ό,τι και αν αποφασίσεις) για το μικρό σου νέο αγγελούδι!!!! Σε φιλώ, Κυριακή.

Τί έγινε πάλι βρε κορίτσια και εξωθήθηκε η Αγγελική να σκεφτεί να φύγει από την παρέα μας; Αγγελική μου, δεν αξίζει για οποιοδήποτε λόγο να στενοχωριέσαι με πράγματα που έχουν τόσο λίγη σημασία, όσο η νέα καρδούλα που χτυπάει μέσα σου... Είμαστε εδώ για να περνάμε όμορφα τον ...ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μας και δεν είναι σωστό να τον χαλάμε με ανοησίες... Σίγουρα θα έχεις τους λόγους σου και καθώς είναι ήδη γνωστό πόσο ευαίσθητη και συμπονετική είσαι, νιώθω ότι το σκέφτηκες ήδη πολύ να αποχωρήσεις από το mammmyland! Σκέψου όμως πόσες κοπέλες χρειάζονται αυτή την ήρεμη και σοφή σου κουβέντα πότε πότε και σκέψου πόσο πολύ βοήθησες π.χ. την Πόπη με την παρουσία σου αρχικά εδώ και ύστερα στη ζωή της...!!! Δεν αξίζει λοιπόν να εξακολουθείς να μας δίνεις τις συμβουλές και την εύθυμη και έγκυρη ματιά σου στα διάφορα πράγματα που μας απασχολούν; Ακόμα κι αν υπάρχουν πάντα κάποιοι κακοπροαίρετοι (και δεν παίρνω θέση εναντίον κανενός γιατί δεν γνωρίζω τί έγινε!!!) ή καποιοι με τους οποίους δεν ταιριάζουμε στο κάτω κάτω... Το θέμα είναι πόσο εμείς τους αφήνουμε χώρο να μας νευριάζουν και να μας αγχώνουν!! Ελπίζω να αναθεωρήσεις και να συνεχίσεις να μας κρατάς παρέα!!!! Να μένεις ήρεμη (ό,τι και αν αποφασίσεις) για το μικρό σου νέο αγγελούδι!!!! Σε φιλώ, Κυριακή.