geo-r-gia

eleria έγραψε: Εαν διαβάσεις ξανά με προσοχή αυτά που εσύ έγραψες θα ξέρεις ποιά είναι η σωστή απόφαση. Οτιδήποτε άλλο θα σε "τρώει" μια ζωή. Θα συνεχίσεις λοιπόν με αυτόν τον άνθρωπο, με ποιο τρόπο;Κάνοντας αυτό που σου ζητάει για να αισθανθεί ότι του έφυγε το βάρος των ευθυνών και συνεχίζοντας τη σχέση σας λες και δεν συνέβει ποτέ; Θα είναι ένα αγκάθι ανάμεσα σας και κάποια στιγμή δεν θα μπορέσεις εσύ η ιδια να είσαι μαζί του.Καταλαβαίνω ότι είναι τρομαχτική λίγο η κατάσταση αλλά ο άνθρωπος όλα μπορεί να τα αντέξει. Εύχομαι να το ξανασκεφτείς, αυτός δεν αξίζει γιατί δεν σου στάθηκε στην πιο σημαντική απόφαση ζωής που αφορούσε και τους δύο.

Σίγουρα μόνο καλό θα κάνει στο σπίτι σου ένα ευχέλαιο.Δεν έχει να κάνει με το αν έχεις πειράξει κάποιον, μπορεί απλά κάποιος να ζηλεύει και να δημιουργεί όλο αυτο τον αρνητισμό. Θα σου πω ένα μικρό παράδειγμα που έχω ζήσει.Μια κυριακή ο φύλακας απο την δουλειά μου μας είχε καλέσει όλους στο σπίτι του για τη γιορτή του.Όμως εγώ δεν μπορούσα να παω γιατι εκείνη τη μέρα θα πηγαιναμε εκτός Αθηνών σε μια βάφτιση μιας ξαδέρφης του άνδρα μου και θα γυρίζαμε την άλλη μέρα. Και να φανταστείς ότι είχαμε να πάμε ταξίδι από πέρσι το καλοκαίρι.Και μου έλεγαν στη δουλεια:δε θα περασεις καλά, ο καιρός θα είναι χάλια και για αυτό να μην πάτε και να έρθετε εκει...Τα νεύρα μου Τεσπα παμε,η μερα της βάφτισης μια χαρά, την επόμενη ξύπνησα στο hotel με εμετους,τρομερο πονοκέφαλο δεν μπορούσα να σηκωθώ και είχαμε το ταξίδι του γυρισμού.Ευτυχώς ο άνδρας μου ανέλαβε τα παιδιά γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.Τυχαίο;οχι γρουσουζιά.

Εύχομαι να έχεις μια όμορφη εγκυμοσύνη και να ζήσεις το κάθε λεπτό της για να τη θυμάσαι όταν μετά θα έρθει το μωράκι σου.

Το κακό μάτι και την γρουσουζιά τα πιστεύω πάρα πολύ γιατι εχω και παραδείγματα.Εγω ματιάζομαι εύκολα και με ξεματιάζει η μαμά μου, η πεθερά μου και αμέσως όλα περνάνε.Εχω ξεματιάσει τα παιδια μου και τα ανήψια μου και ένιωθα μετά άρρωστη.Μπορείς να πεις σε ένα παπά να έρθει για ευχέλαιο και να ανάψεις και ένα καντηλάκι για να διώξεις το κακό μάτι.Κάθε βράδυ σταυρώνω τα παιδάκια μου και τα ανηψάκια μου και παρακαλάω να είναι καλά.

Ευχαριστώ για τις συμβουλες σου. Όταν κάνει κατι που δεν είναι σωστό τον βάζω 4 λεπτά στην κουνια του και μετά ζητάει συγνώμη και μου λέει:μαμά μου τώρα είμαι πάλι καλό παιδάκι.Μετά από κάποια ωρίτσα πάλι τα ίδια. Ξέρεις η υπομονή μου είναι ελάχιστη και ειδικά οταν γυρίζω από την δουλειά και είμαι κουρασμένη νιώθω ότι δεν έχω άλλες αντοχές. Ευτυχως τώρα είμαι σε άδεια για 2 εβδομάδες και την άλλη θα φύγουμε να πάμε στην Εύβοια, που θα έχει και ο άνδρας μου άδεια. Επηρεάζεται και από τον μεγάλο ως προς την συμπεριφορά και τα λόγια.Θέλει να κάνει ότι κανει και ο αδερφός του, πράγμα που του έχω εξηγήσει ότι αυτό δεν γίνεται. Καυγαδίζουν και πολύ μεταξύ τους απο το πρωι που θα σηκωθούν, αλλά αυτό συμβαίνει συνέχεια ανάμεσα σε αδέρφια.Ισως με ξενίζει γιατί δεν ήταν έτσι πιο πριν,ηταν ενα τελείως διαφορετικό παιδί.Μαλώνω και τον Γιώργο που είναι 8 χρονών και παραπονιέται και αυτό και λέει:ολο εγώ φταιω και όλο εμένα μαλώνεις" Μετά εχω ενοχες και φοβάμαι μη του χαλάσω την αυτοπεποίθηση.Όταν αγκαλιάζονται όμως είναι το κατι άλλο. Πηρα φόρα πάλι για αυτό και σταματώ.

eleria έγραψε: Προσπάθησε να του δώσεις να καταλάβει τα αισθήματά σου, οτι τον αγαπάς και δεν θα ήθελες να χωρίσετε αλλά από την άλλη να του εξηγήσεις με σαφή τρόπο, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην το κρατήσεις(ξερεις η λέξη ρίξω δεν μου αρέσει, όταν μιλαμε για μωρό. Είναι 25 χρονών, άλλοι σε αυτήν την ηλικία έχουν δημιουργήσει τις οικογένειές τους απο πιο νωρίς.Μπορεί και αυτός μια χαρά να αναλάβει ευθύνες απέναντι στο μωρό. Να σταματήσει να σε πιέζει να κάνεις κατι που δε θες.Αλήθεια έχει πει τίποτα στους δικούς του;Σκέψου εαν έκανες αυτο που σου ζήταγε πώς θα μπορούσες να μείνεις μαζί του μετά; Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα ούτε το χέρι μου να ακουμπήσει.Καμιά φορά βέβαια όταν ζουν και οι δυο γονείς μαζι είναι ίσως χειρότερο από μια μανα που θα μεγαλώνει το παιδάκι της μόνη της. Τελικά μέσα απο όλο αυτό θα δεις το πραγματικό πρόσωπο αυτού του ανθρώπου και κατα πόσο αξίζει να είναι δίπλα σου, πάντως σίγουρα θα γίνεις και εσύ πιο δυνατή.

Κάποιες φορές κοιτάζω το μικρούλι μου που είναι 4 και δεν τον αναγνωρίζω. Αναρωτιέμαι αυτος είναι ο γιος μου που ήταν το καλύτερο παιδί, που δε με δυσκόλεψε από τότε που γεννήθηκε. Ήταν ένα ήσυχο μωράκι, κοιμόταν μόνο του χωρίς αγκαλιές και νανουρίσματα, απλώς το βάζαμε στην κουνια του, άκουγε το μουσικό του παιχνιδάκι του και νανουριζόταν μόνο του. Δεν έκανε κολικούς, ούτε έκλαιγε και ιδιαίτερα, ήταν υπομονετικό και καλόβολο.Αφου έλεγα σε όλους μα καλά τι παιδί είναι τούτο. Δε το πιστεύω.Μέχρι 3 χρονών μπορούσε να κάθεται μόνο του και να ζωγραφίζει να κοιτάει τα βιβλιαράκια του και να λέει μαμα μου να σε βοηθήσω όπως μπορώ για να μη στενοχωριέσαι.Μίλησε πολύ γρήγορα απο 18 μηνων και στα 2 χρόνια του η ομιλια του ήταν πεντακάθαρη Απίστευτα. Σε αντίθεση με το μεγάλο μου γιο που απο τοτε που γεννήθηκε υπήρξε ένα νευρικό και αεικίνητο μωρό και παιδί.Με είχε δυσκολέψει τοσο πολύ που έλεγα ότι δεν θα έκανα άλλο παιδί γιατί δεν μπορούσα να τραβήξω παλι τα ίδια. Μη νομίζετε ότι συγκρίνω τα παιδιά μου, απλά αναφέρω τις συμπεριφορές τους. Το μεγάλο μου τον Γιώργο τον κακομάθαμε και ίσως επηρεαστηκε. Αυτή όμως είναι άλλη ιστορία. Να επανέλθω στο παραπάνω θέμα μου.Ο μικρός μου ο Γιαννάκης πήγε λοιπόν στα 3, παιδικό και απο τότε αλλαξε. Μπορεί πάλι να μη φταίει και ο παιδικός, να είναι σύμπτωση αλλά η συμπεριφορά του τον τελευταίο χρόνο αρχίζει και μοιάζει ολοένα και περισσότερο με του αδερφού του. Δεν ακουει, κάνει του κεφαλιού του, χτυπάει,τσιρίζει που δεν τσίριζε ποτέ, όλο σκανταλιές και αταξίες. Αν τα αναφέρω όλα θα με πάρει το βράδυ. Γκρινιάζει καθημερινά απο το πρωί ως το βράδυ, έχει υιοθετήσει φρασεις του Γιώργου και τις επαναλαμβάνει και λεει και την λέξη μ@@@@@@ς ασταμάτητα. Φωνές και κλαματα μεταξύ τους. Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας και εαν περνάτε παρόμοια φάση. sorry για το μεγάλο ποστ.

eleria έγραψε: Καλημέρα. Ένα απο τα θετικά που βρίσκω σε όλη αυτή την κατάσταση την οποία περνας είναι ότι η μαμά σου είναι κοντά σου. Πραγματικά αυτό είναι πολύ σημαντικό για σένα γιατί τουλάχιστον δεν θα κάνεις κατι που δεν θες φοβούμενη την αντίδραση των γονιών σου. Θεωρώ ότι ο φίλος σου που σε πιέζει να μην το κρατήσεις είναι λάθος. Γιατί;επειδή η σχεση σας δεν είναι χθεσινή ούτε της μιας βραδιάς. Είσαστε 2 χρόνια μαζί πράγμα που σημαίνει ότι έχετε περάσει και καλές στιγμές και κακές. Έχετε δεθεί σίγουρα έχετε κάνει όνειρα για κοινή ζωή. Μιλησέ του και εξηγησέ του ότι όπως για αυτόν ηταν ένα σοκ έτσι νιώθεις και συ.Δεν ηταν αμέτοχος στην όλη διαδικασία ούτε το έκανες μόνη σου. Συνήθως και οι άντρες που θέλουν ένα παιδί μόλις τους πεις ότι ναι θα γίνεις πατέρας η πρώτη σκέψη ίσως και η δεύτερη:"αμαν και τώρα τι θα γίνει" Κάποιοι άνθρωποι θέλουν περισσότερο χρόνο να προσαρμοστούν, συγκεκριμένα εγω στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου πήρε πολύ πολύ χρόνο για να το δεχτώ. Όμως πρέπει να είσαι σταθερή σε αυτό που έχεις αποφασίσει το οποίο απο οτι καταλαβαίνω ειναι να το μεγαλώσεις το μωράκι,έτσι ώστε να το συνηδητοποήσει και αυτός και να αρχίσει το μυαλό του να φεύγει από τη λύση "α!η κοπέλα μου υπάρχει περίπτωση να μη το κρατήσει" Να ξέρεις ότι στη ζωή δεν υπάρχουν εγγυήσεις και αυριο να χωρίσω από τον άνδρα μου. Ομως τα παιδιά μου δεν τα αλλάζω με τίποτα Πίστεψε στον εαυτό σου και μην αμφιβάλεις για αυτά που αποφασισες γιατί μόνο έτσι θα βρεις και τους κατάλληλους τρόπους να το χειριστείς

Μάλλον και εσύ πρέπει να είσαι μικρούλα αφού ο φίλος σου είναι 25 και φεύγει φαντάρος. Είναι σίγουρα μια δύσκολη κατάσταση και μια πολύ δύσκολη απόφαση από μέρους σου, γιατί να είσαι σίγουρη ότι συνήθως οι άντρες δεν μπορούν να καταλαβουν τα αισθήματα μιας γυναίκας σε ότι αφορά την εγκυμοσύνη, ακόμα και αυτοί που μας αγαπάνε πολύ και αληθινά. Εγώ θα σε συμβούλευα να μιλήσεις με το σύντροφό σου πρώτα και με τους γονείς σου επίσης. Εγώ σαν μαμά θα στήριζα τα παιδιά μου σε οτιδήποτε αποφάσιζαν και τα παιδιά μου είναι αγοράκια.Μακάρι και οι γονείς σου να μπορέσουν να σταθούν δίπλα σου γιατί εσύ θέλεις να το κρατήσεις από οτι λές.

Αχ πως σας νιώθω. Το σπίτι μας είναι απλώς βομβαρδισμένο από παιχνίδια, παιδικά βιβλία, ρούχα, παπούτσια και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Το συμμαζεύω και είναι χάλια. Είναι στιγμές που λέω ότι δεν θα καθήσω να σκάσω και αλλες που τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο . Και έχω δύο παιδάκια και το σπίτι μοιάζει σαν παιδότοπος. Εμείς ήμασταν τέσσερις αδερφές, είχαμε παιχνίδια αλλά όχι τόσα πολλά. Μάλλον τελικά φταίμε εμείς. Κάποιες φορές όταν τα πιάνει το φιλότιμο και τους λέω να τα μαζέψουν, ειδικά το μικρό μου το κανει και μου λέει μαμά σε βοηθάω, κοίτα τι ωραία που τα έχω βάλει. Αλλά ο μεγάλος μου το αποφεύγει τις περισσότερες φορές. Υπομονή λέω στον εαυτό μου, κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν και θα έχουν άλλες ασχολίες και τα παιχνίδια θα εξαφανιστούν.

523 georgia έγραψε: Καλώς σας βρήκα.Έχουμε και το ίδιο όνομα, εμένα με φωνάζουν οι περισσότεροι και στην δουλειά μου Γωγώ. Να χαίρεσαι το κοριτσακι σου και το μόνο που θα σου ευχηθώ είναι με ενα γερό μωρό. Έχω και εγώ δύο ανηψούλες και έναν ανηψιό που τα αγαπώ το ίδιο με τα παιδιά μου.

elisa έγραψε: Τέλεια! Να χαίρεσαι και εσύ το αγοράκι σου και με το καλό να υποδεχτείς και το νέο μωρό στην οικογένειά σας. Νοέμβριο ειναι γεννημένα τα καλύτερα παιδιά γιατί και εγώ Νοεμβριο έχω γεννηθεί :silly: :silly:

Efrosyni έγραψε: Ευχαριστώ και σένα για το καλωσόρισμά σου και να χαίρεσαι το μικράκι σου. Να τα χαιρόμαστε όλες.

geo-r-gia έγραψε:

lena έγραψε: Να είσαι καλά Λένα και με το καλό το μωράκι σου. Θα κάνω ότι μπορώ αλλά πραγματικά όση εμπειρία και να έχει κάποιος, κάθε μέρα που περνάει μαθαίνεις και κάτι καινούργιο ή σε ξαφνιάζει με κάτι το παιδί σου ή τα παιδιά σου.

Lollipop έγραψε: Ευχαριστώ και σένα για την θερμή υποδοχή. Ναι είμαι μια μαμά και εγώ που προσπαθώ να ανταπεξέλθω σε αυτό το ρόλο καμιά φορά με δυσκολία

Στο πρώτο μου είχα μέχρι 3 μηνών εμετούς και αναγούλες και με αηδίαζαν τα πάντα.Δε μπορούσα να φάω τίποτα και ειδικά με έπιαναν το πρωί και το απόγευμα. Το πρωι έτρωγα φρυγανιές. Στο δεύτερο δεν είχα εμετούς αλλά πολύ πόνο στο στομάχι μου σε σημείο που να μην μπορώ καθόλου και ο γιατρός μου είχε πει να πίνω χαπάκι malox γιατί δεν επιτρεπόταν τίποτα άλλο.Γενικά σε όλη την διάρκεια και των δύο δεν έπαιρνα καθόλου φάρμακα.Ο Γιωργάκης μου είναι γεννημένος 15 μαρτίου 2002 και ο μικρός μου ο Γιαννάκης είναι 15 ιουλίου 2006. Πιστεύω ότι μόλις κλείσεις το τρίμηνο θα περάσουν και οι εμετοί. Συνήθως τόσο κρατάνε γιατί μου είχε πει ο γιατρός μου ότι αυτό το τρίμηνο υπάρχει αύξηση ορμονών τις οποίες ο οργανισμός δεν τις γνωρίζει και για αυτό δημιουργούνται αυτές οι συνέπειες (εμετοι-αναγούλες).Μετά κάποιες ορμόνες πέφτουν γιατι δεν χρειάζονται άλλο και ο οργανισμός προσαρμόζεται. Αυτά στο περίπου μου είχε πει ο δικός μου.

Να μην ανησυχείς καθόλου γιατί όλα καλά θα πάνε. Μιλάει η εμπειρία. Οταν είχα μείνει έγκυος στο δεύτερο το πρώτο μου ήταν 3,5 χρονών, το σήκωνα αγκαλιά, καθόμουν κάτω στο πάτωμα και έπαιζα μαζί του μέχρι που γέννησα. Να φανταστείς η μαμά μου φώναζε για να μην τα κάνω αυτά.Για αυτό λέω ότι δεν χρειάζεται άγχος. Αισιοδοξία και θετική σκέψη.Πότε με το καλό περιμένεις το bebe;

Ράνια μου σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. Ήδη αισθάνομαι καλύτερα και σου εύχομαι με το καλό το μωράκι σου. Μέ ένα πόνο, εγώ και τα δύο τα γέννησα εύκολα σε 3 ώρες.

Ας με καλωσορίσει κάποιος να μην αισθάνομαι μοναξιά !Τόσες μητέρες και ούτε ένα γειά;Γιατί;

Κάθε μέρα ξυπνάμε 6:30 το αργότερο 7:00, ακόμα και σήμερα που έχω άδεια. Ο μικρός που είναι τεσσάρων έχει μέσα του ένα ρολόι που του λέει "ξύπνα" και δεν κοιμάται παραπάνω από τις 7:00. Το βράδυ κοιμάται γύρω στις 23:30 ή στις 24:00. Ο μεγάλος μου, 8 χρονών εάν δεν ξυπνήσει μαζί του, αμέσως μετά από 5 λεπτά θα σηκωθεί. Εγώ και ο άντρας μου φεύγουμε μετά για τις δουλειές μας, έρχεται η μαμά μου για να κρατήσει τα παιδιά. Όταν γυρίζουμε και είμαστε πτώματα πρέπει να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας και το σπίτι.Ευτυχώς η μαμά μου συνήθως μου σιδερώνει τα ρούχα οπότε αυτό το έχω γλυτώσει. Το χειμώνα που πάμε σχολείο το ένα και το μικρό παιδικό, ετοιμάζω στο μεγάλο μου την τσαντούλα του με το φαγητό και επιστρέφοντας απο τη δουλειά μου πηγαίνω και τον παίρνω απο το ολοήμερο.Φέτος που θα πάμε τρίτη δημοτικού θα ξεκινήσουμε και τα αγγλικά.Πέρσι πηγαινε κολυμβητήριο και ξιφασκία. Κάθε μέρα αγώνας για να τα προλάβουμε όλα.

Καλό μεσημέρι και από μένα. Είμαι η Γεωργία από Αθήνα, έχω δυο αγοράκια κουκλάκια αληθινά :woohoo: το ένα 8 χρονών και το άλλο 4 χρονών που με παιδεύουν - αλλά τα λατρεύω! και είμαι σχεδόν σίγουρη πως με τον καιρό θα γίνω μια καλή παρέα με όλους εδώ μέσα.