Κουκλίτσα

Τί ειναι η βρογχοκηλη;

Σ ευχαριστω για την απαντηση σου! Να ρωτησω κατι ακομα; Σε εβαλε να κανεις υπερηχο ή καμια αλλη περιεργη εξεταση; Γιατι μου εχουν πει κατι τρελα κατι συγγενεις και με εχουν τρομοκρατησει.

Καλημερα και καλη χρονια! Εκανα κατι εξετασεις για θυρεοειδη και η ορμονη TSH ειναι πολυ λιγο πιο ψηλα απο τα επιπεδα που πρεπει, ενω οι αλλες 2 ορμονες ειναι σε φυσιολογικα επιπεδα. Θα κανονισω να παω σε ενδοκρινολογο, να δω τι γινεται. Το εχει παθει καμια σας ; Ειναι επικινδυνο; Θα μπορεσω να μεινω εγκυος με αυτο; Ειμαι πολυ φοβιτσιαρα και επειδη τους τελευταιους μηνες μου πανε ολα στραβα, νομιζω οτι θα παθω κατι πολυ κακο.

Λενε οτι μπορεις να μεινεις, απο τα υγρα που βγαινουν στην αρχη. Προσωπικα, κανουμε 7 χρονια σεξ με τον αντρα μου (ηταν ο πρωτος μου ... και ο τελευταιος ελπιζω !!!! :woohoo: ) και δεν εχω μεινει εγκυος ετσι, παρολο που κανουμε σεξ παρα πολυ συχνα. Θεωρω οτι πρεπει να εισαι πολυ ατυχη για να σου συμβει κατι τετοιο. Σκεψου οτι οταν αποφασισαμε να κανουμε παιδακι, προσπαθουσαμε ελευθερα 7 μηνες μεχρι να μεινω εγκυος!! Ισως καποιες αλλες κοπελες να το εχουν παθει, αλλα εμενα μου φαινεται λιγο δυσκολο.

Εμεις θα κανουμε τον γυρο της Γερμανιας. Χριστουγεννα θα ειμαστε στο Μοναχο και στην αλλαγη της χρονιας θα ειμαστε στο πλοιο (Ανκονα-Πατρα). Πλακα πιστευω οτι θα εχει! Μου αρκει που θα ειμαι μονο με τον αντρουλη μου, μακρυα απο πεθερες...συνυφαδες.. κτλ κτλ :woohoo: :woohoo: :woohoo: Αχ... φευγουμε αυριο και εχω αγωνια!!!!! :woohoo: Αντε, ελπιζω το νεο ετος να ειναι καλυτερο, γιατι φετος μας πηρε και μας σηκωσε, το ενα στραβο μετα το αλλο!!! :S

Παντως εμενα μου φανηκε απαραδεκτο οταν γεννησε μια φιλη μου διδυμα και επειδη το ενα δε θηλαζε, ο γυναικολογος της ειπε να μην προσπαθησει να θηλασει ουτε το αλλο, αλλα οτι πρεπει να ξεκουραστει. Λυπαμαι που θα το πω, μπορει να ηταν τελειος γυναικολογος, αλλα δε καταλαβαινω τι σχεση εχει η ειδικοτητα του με την αποψη του για τον θηλασμο. Εγω νομιζω οτι απο τη στιγμη που το μωρο γεννιεται, αρμοδιος πλεον ειναι ο παιδιατρος. Ισως να κανω και λαθος. Αλλα οταν μου το ειπε η φιλη μου, μου κακοφανηκε απιστευτα.Βεβαια δεν της ειπα κατι, γιατι δεν ειχε νοημα, εφοσον ειχε παρει την αποφαση της. Αλλα δε καταλαβαινω γιατι πλεον οι περισσοτερες γυναικες βλεπουν τον θηλασμο σαν αγγαρεια. Δηλαδη ειναι πιο ευκολο να αποστειρωνεις μπιμπερο, να βραζεις νερο, να χρυσοπληρωνεις την ''σκονη-υποκαταστατο'', απο το να βγαλεις το στηθος σου στο μωρο; Και με ενοχλει που βλεπω πολλες φορες οτι καποιες κοπελες σταματουν να θηλαζουν παρα παρα πολυ νωρις, επειδη θελουν να καπνιζουν. tonia28 λες οτι εισαι παιδαγωγος. Τί ακριβως εχεις σπουδασει και σε ποιο Πανεπιστημιο; Απο περιεργεια ρωταω. Αν δε θες, δεν απαντας!

Δεν ξερω τα οικονομικα σας, αλλα μια καλη λυση ειναι να της νοικιασετε μια γκαρσονιερα και να μενει, ετσι να κραταει και το παιδι. Μια αλλη λυση ειναι να βρεις μια κοπελα να στο κραταει στο σπιτι. Για βρεφικο νομιζω οτι ειναι πολυ μικρο. Παντως αυτο που θελω να σχολιασω ειναι οτι οσο και αν ανακατευεται σε διαφορα η μαμα σου, της αξιζει ενα μεγαλο μπραβο που θα αφησει τη ζωη της στο χωριο για να σας βοηθησει. Μηπως θα επρεπε και ο αντρας σου να σκεφτει την θυσια που κανει για εσας και να δει λιγο πιο χαλαρα την κατασταση; Φυσικα καταλαβαινεις οτι εφοσον κανει αυτη τη θυσια και εχετε την αναγκη της, δε μπορειτε να της βαλετε κανεναν ορο... Παντως σκεψου το καλα πριν αποφασισεις. Εμεις μενουμε στην ιδια πολυκατοικια με την πεθερα μου και μας δημιουργει προβληματα, γιατι θελει να εχει αποψη για ολα και να κανουμε ο,τι θελει αυτη.Εαν και η μαμα σου ειναι ετσι, μην το ρισκαρεις. Στο λεω γιατι με τον αντρα μου στις αρχες τσακωνομασταν συνεχεια για την μανα του. Αν μεναμε και στο ιδιο σπιτι...θα ειχα αυτοκτονησει!!!!!

Αχ...Γεωργια μου, σε καταλαβαινω απολυτα!! Εμενα η συνυφαδα μου βαζει λογια στην πεθερα μου απο τοτε που ανακοινωσαμε οτι θα αρραβωνιαστουμε. Βλεπεις, φοβηθηκε μην της κλεψω την θεση!!! Το καλο ειναι οτι ολο αυτο της γυρισε αναποδα, γιατι τωρα για ο,τι θελει η πεθερα μου, παιρνει αυτους τηλεφωνο να την εξυπηρετησουν, αφου με εμας εχει ξινισει. Και βεβαια εχει χαλαστει η συνυφαδα, που ειχε συνηθισει να ζηταει μονο και να μην προσφερει αφου για ο,τι ηθελε η πεθερα μου παλια, τρεχαμε μονο εμεις. Αλλα καλα να παθει, αφου μας εκανε ανω κατω, ας πληρωσει!! Εμας δε μας καλεσαν στα γενεθλια του ανηψιου μας , επειδη με κατι εχουν θυμωσει κουνιαδος και συνυφαδα και φυσικα δε ξερουμε με τι, αφου ειχαμε να τους δουμε 2 μηνες,οποτε αποκλειεται να καναμε κατι!!! Φυσικα ειχαν καλεσει τους παντες, μεχρι και κατι συναδελφους και κατι γειτονες!!! Ντροπη.Εμεις βεβαια επειδη δεν ειμαστε παραξενοι σαν αυτους, πηραμε δωρο και του το δωσαμε στο σπιτι της πεθερας μου (η οποια μας ειπε οτι επρεπε να παμε στα γενεθλια, και ας μη μας καλεσαν, για να δειξουμε ανωτεροτητα!!!!). Και φυσικα οταν η ανηψια μας ηταν 5 ετων , καποια στιγμη της ξεφυγε οτι της λενε πως δεν την αγαπαμε!!!Κατινιες. Ο,τι και αν εχουμε εμεις οι μεγαλοι, δε καταλαβαινω γιατι μπλεκουν τα παιδια αναμεσα. Τί φταινε αυτες οι αθωες ψυχουλες;;;;;; Το ακομη καλυτερο ειναι οτι ο κουνιαδος μου συμπεριφερεται λες και δεν εχει γινει τιποτα, λες και ηταν φυσιολογικο που καλεσαν τους παντες εκτος απο εμας. Φυσικα ο αντρας μου εχει θυμωσει απιστευτα. Βλεπετε, οσα χρονια τον ετρεχαν για διαφορα θεληματα, ηταν ο καλος , τον καλουσαν σε ολα. Μολις εκανε οικογενεια και επαψε να ειναι ευκαιρος οποτε τους ερχοταν κατι, το ξεγραψαν. Ακομα και οταν απεβαλα, δεν ειπαν να ερθουν να μας δουν , εστω για 5 λεπτα, παρολο που ερχονται καθε μερα στην πεθερα μου για να παρουν τα παιδια τους. Ντροπη.Υποτιθεται οτι η οικογενεια ειναι για να σε στηριζει στα δυσκολα και εμας μας θυμουνται ολοι μονο οταν θελουν κατι! Απο εκει που εβριζα τις κοπελες που εκοβαν τον αντρα τους απο την οικογενεια του, τωρα πλεον τις καταλαβαινω απολυτα.Οσα καλα και αν κανεις, αν δεν ζεις και δεν συμπεριφερεσαι ακριβως οπως θελουν αυτοι, εχεις χασει το παιχνιδι, θα πεσουν να σε φανε.....

Νομιζω οτι το μονο που θα επρεπε να σε απασχολει αυτη τη στιγμη ειναι να ειναι καλα το μωρο σου και οχι αν θα ταλαιπωρηθεις! Οσο για το γιατρο,απαραδεκτο! Εμενα και στο χειρουργειο να ειναι,παντα εχει καποιο ατομο να το σηκωνει και αν ειναι αναγκη τον φωναζει. Δεν ειναι παιχνιδι αυτα τα πραγματα. Αν δεις οτι συμβαινει συχνα, καλο ειναι να τον αλλαξεις. Εγω οταν εμεινα 2 μερες στο κρεβατι με αιμα, μου ελεγε να τον παιρνω πρωι-μεσημερι- βραδυ να τον ενημερωνω και το σηκωνε ΠΑΝΤΑ. Μια φορα μονο ηταν στο χειρουργειο και το σηκωσε μια κοπελα που με ρωτησε αν ειναι αναγκη για να τον φωναξει. Για φαντασου να γεννας με το καλο και να μην το σηκωνει!!!!! :woohoo:

Εγω εχω ακουσει οτι το ανθρακικο κανει ζημια στα αυτακια του μωρου, ειδικα τους πρωτους μηνες που σχηματιζονται.

Αχ, πως σε καταλαβαινω. Εγω απεβαλα πριν 9 εβδομαδες ενω ημουν στην 7η εβδομαδα και δεν υπαρχει μερα που να μην το σκεφτομαι. Ειδικα τις πρωτες εβδομαδες, ειχα κλειστει στο σπιτι με τις πιτζαμες και κοιταζα τους τοιχους, δεν ηθελα κανεναν. Τωρα αρχιζω λιγο να το ξεπερναω. Ευχομαι να εχεις ανθρωπους κοντα σου που να σε καταλαβαινουν. Εγω ειχα μονο τον αντρα μου και τη μαμα μου.Ολοι οι υπολοιποι (πεθερα,συγγενεις κτλ) μου εκαναν και καβγαδες, οτι δε πηγαινα επισκεψη.Ειχα τον απιστευτο πονο μου και ειχα και την μαλακια του καθενος . Κανεις δε καταλαβαινει τον πονο που νοιωθουμε, δυστυχως! Κανε κουραγιο. Εφοσον ηταν απλα μια ατυχια και δεν ειχες εσυ καποιο προβλημα υγειας ή το μωρακι, στην επομενη εγκυμοσυνη θα πανε ολα πολυ καλυτερα. Καταλαβαινω πως νοιωθεις. Και εγω φοβαμαι να μεινω ξανα εγκυος. Ξερω οτι στην καινουρια εγκυμοσυνη , αντι να χαιρομαι, θα ειμαι συνεχως φοβισμενη. Αλλα πρεπει να βρουμε δυναμη να προχωρησουμε παρακατω. Εγω σκεφτομαι τη μαμα μου, εχασε ενα κοριτσακι αφου το γεννησε. Παρ' ολα αυτα βρηκε την δυναμη και εκανε τον αδερφουλη μου και την ευγνωμονω γι αυτο. Και ηταν μονο 19 ετων οταν εχασε το παιδακι της. Αφου βρηκε εκεινη δυναμη, θα τη βρουμε και εμεις.Εμενα με βοηθαει πολυ να κλεινω τα ματια και να φαντασιωνομαι την εικονα του μωρου που θα κανω. Με ηρεμει και με κανει να νοιωθω μερα με τη μερα καλυτερα. Ισως σε βοηθησει και εσενα.

Αχ, πως σε καταλαβαινω. Εγω απεβαλα πριν 9 εβδομαδες ενω ημουν στην 7η εβδομαδα και δεν υπαρχει μερα που να μην το σκεφτομαι. Ειδικα τις πρωτες εβδομαδες, ειχα κλειστει στο σπιτι με τις πιτζαμες και κοιταζα τους τοιχους, δεν ηθελα κανεναν. Τωρα αρχιζω λιγο να το ξεπερναω. Ευχομαι να εχεις ανθρωπους κοντα σου που να σε καταλαβαινουν. Εγω ειχα μονο τον αντρα μου και τη μαμα μου.Ολοι οι υπολοιποι (πεθερα,συγγενεις κτλ) μου εκαναν και καβγαδες, οτι δε πηγαινα επισκεψη.Ειχα τον απιστευτο πονο μου και ειχα και την μαλακια του καθενος . Κανεις δε καταλαβαινει τον πονο που νοιωθουμε, δυστυχως! Κανε κουραγιο. Εφοσον ηταν απλα μια ατυχια και δεν ειχες εσυ καποιο προβλημα υγειας ή το μωρακι, στην επομενη εγκυμοσυνη θα πανε ολα πολυ καλυτερα. Καταλαβαινω πως νοιωθεις. Και εγω φοβαμαι να μεινω ξανα εγκυος. Ξερω οτι στην καινουρια εγκυμοσυνη , αντι να χαιρομαι, θα ειμαι συνεχως φοβισμενη. Αλλα πρεπει να βρουμε δυναμη να προχωρησουμε παρακατω. Εγω σκεφτομαι τη μαμα μου, εχασε ενα κοριτσακι αφου το γεννησε. Παρ' ολα αυτα βρηκε την δυναμη και εκανε τον αδερφουλη μου και την ευγνωμονω γι αυτο. Και ηταν μονο 19 ετων οταν εχασε το παιδακι της. Αφου βρηκε εκεινη δυναμη, θα τη βρουμε και εμεις.Εμενα με βοηθαει πολυ να κλεινω τα ματια και να φαντασιωνομαι την εικονα του μωρου που θα κανω. Με ηρεμει και με κανει να νοιωθω μερα με τη μερα καλυτερα. Ισως σε βοηθησει και εσενα.

Εγω διαπιστωσα ποσο μονη ειμαι οταν απεβαλα. Μονο η μαμα μου και ο αντρας μου ηταν διπλα μου. Κανενας αλλος δε νοιαστηκε. Ουτε η πεθερα μου, ουτε οι συγγενεις μου, ουτε ο κουνιαδος μου, κανεις! Το μονο που ηξεραν ολοι ηταν να κουτσομπολευουν πισω απο την πλατη μου για την αποβολη και οτι κλειστηκα στον εαυτο μου. Ανθρωποι που με βλεπουν 2 φορες το χρονο ειχαν το θρασος να λενε οτι κλειστηκα στον εαυτο μου. Χωρις να με εχουν παρει ενα τηλεφωνο, χωρις να εχουν ερθει να με δουν,εβγαλαν συμπερασμα. Και με εχει παρει πολυ απο κατω τον τελευταιο καιρο. Κυριως γιατι συνειδητοποιησα οτι οταν θελουν χάρες, ολοι ειναι κοντα σου και θεωρουν οτι εισαι και υποχρεωμενος να τρεχεις να τους βοηθησεις. Οταν εσυ ομως εχεις την αναγκη τους, ειναι ολοι εξαφανισμενοι. ΟΛΟΙ! Ασε... τελικα μονο η μανα μας και ο αντρας μας νοιαζονται για εμας.... Να τα χιλιασεις και να μη στεναχωριεσαι.Τα γενεθλια σου ειναι ιερη στιγμη και πρεπει να εισαι χαρουμενη. Σκεψου οτι σε λιγο καιρο θα τα θυμαται το παιδακι σου! Αυτο δε σου αρκει;

Εγω διαπιστωσα ποσο μονη ειμαι οταν απεβαλα. Μονο η μαμα μου και ο αντρας μου ηταν διπλα μου. Κανενας αλλος δε νοιαστηκε. Ουτε η πεθερα μου, ουτε οι συγγενεις μου, ουτε ο κουνιαδος μου, κανεις! Το μονο που ηξεραν ολοι ηταν να κουτσομπολευουν πισω απο την πλατη μου για την αποβολη και οτι κλειστηκα στον εαυτο μου. Ανθρωποι που με βλεπουν 2 φορες το χρονο ειχαν το θρασος να λενε οτι κλειστηκα στον εαυτο μου. Χωρις να με εχουν παρει ενα τηλεφωνο, χωρις να εχουν ερθει να με δουν,εβγαλαν συμπερασμα. Και με εχει παρει πολυ απο κατω τον τελευταιο καιρο. Κυριως γιατι συνειδητοποιησα οτι οταν θελουν χάρες, ολοι ειναι κοντα σου και θεωρουν οτι εισαι και υποχρεωμενος να τρεχεις να τους βοηθησεις. Οταν εσυ ομως εχεις την αναγκη τους, ειναι ολοι εξαφανισμενοι. ΟΛΟΙ! Ασε... τελικα μονο η μανα μας και ο αντρας μας νοιαζονται για εμας.... Να τα χιλιασεις και να μη στεναχωριεσαι.Τα γενεθλια σου ειναι ιερη στιγμη και πρεπει να εισαι χαρουμενη. Σκεψου οτι σε λιγο καιρο θα τα θυμαται το παιδακι σου! Αυτο δε σου αρκει;

Το οτι καποιες κοπελες γεννουν σε ιδιωτικο, παρολο που δεν εχουν τρελα λεφτα, δε σημαινει οτι ειναι ψωνισμενες, οπως ειπε καποια κοπελα πριν. Εμεις πχ δεν ειμαστε πλουσιοι, αλλα ο γιατρος μου (που του εχω απολυτη εμπιστοσυνη) ειναι στο Μητερα. Εκτος αυτου , δεν νοιωθω ασφαλης να παω σε δημοσιο νοσοκομειο. Δεν ξερω αν εχω δικιο, αλλα αυτο νοιωθω. Τί να κανω λοιπον; Να ψαχνω γιατρο στο δημοσιο, ενω ''λατρευω'' τον δικο μου; Και πιστεψτε με, δεν ειμαστε καθολου μα καθολου ψωνια και θα στριμωχτουμε πολυ για να βγουν τα λεφτα της γεννας, αλλα νοιωθουμε οτι ετσι θα κανουμε το καλυτερο για το μωρο μας.

Το οτι καποιες κοπελες γεννουν σε ιδιωτικο, παρολο που δεν εχουν τρελα λεφτα, δε σημαινει οτι ειναι ψωνισμενες, οπως ειπε καποια κοπελα πριν. Εμεις πχ δεν ειμαστε πλουσιοι, αλλα ο γιατρος μου (που του εχω απολυτη εμπιστοσυνη) ειναι στο Μητερα. Εκτος αυτου , δεν νοιωθω ασφαλης να παω σε δημοσιο νοσοκομειο. Δεν ξερω αν εχω δικιο, αλλα αυτο νοιωθω. Τί να κανω λοιπον; Να ψαχνω γιατρο στο δημοσιο, ενω ''λατρευω'' τον δικο μου; Και πιστεψτε με, δεν ειμαστε καθολου μα καθολου ψωνια και θα στριμωχτουμε πολυ για να βγουν τα λεφτα της γεννας, αλλα νοιωθουμε οτι ετσι θα κανουμε το καλυτερο για το μωρο μας.

Εγω παντως βρε κοριτσια εχω καταληξει οτι και ο γιος να της κοψει τον αερα, η πεθερα δε το βουλωνει ΠΟΤΕ. Εμενα τι τσακωθηκε μαζι της, τι της εχει πει τοσα κατα καιρους, το μονο που εχουμε καταφερει ειναι να λεει γυρω γυρω οτι δεν την θελουμε και οποτε παμε σπιτι της να την δουμε να αρχιζει την μουρμουρα και να λεει τα δικα της. Δε σεβονται τιποτα. Εγω απεβαλα και δε το σεβαστηκε. Όποτε χρειαζομαστε βοηθεια, αυτη ηταν και ειναι εξαφανισμενη, η μανα μου τρεχει σε ολα. Και μετα εχει το θρασος να λεει οτι εμεις δε νοιαζομαστε. Πως να νοιαστεις εναν ανθρωπο που οταν εσυ εχεις αναγκη ειναι εξαφανισμενος; Πως να νοιαστεις καποιον που δε σεβεται τον πονο σου ή ακομα και την εγκυμοσυνη σου; Πως να νοιαστεις καποιον που όταν σε βλεπει , το μονο που ξερει να κανει ειναι να σε πρηζει, θεωρωντας οτι εσυ δεν εχεις προβληματα και οτι πρεπει να ασχολεισαι μονο με αυτον; Ο μπαμπας μου εχει παθει εγκεφαλικο, ειναι στο νοσοκομειο εδω και ποσες μερες, ουτε που εχει παει να τον δει. Οταν ο πατερας της συνυφαδας μου επαθε κατι, ετρεχε να δει αν ειναι καλα, της εφτιαχνε φαγητο γιατι δε προλαβαινε να μαγειρεψει το κοριτσι, της εκανε δουλειες. Εγω τρεχω στο νοσοκομειο, γυριζω σπιτι να μαγειρεψω, να σιδερωσω, σαν τον Βεγγο τρεχω ολη μερα και ολο το βραδυ, και ουτε μια φορα δε με πηρε να με ρωτησει αν θελω βοηθεια, να μας φτιαξει ενα φαγητο, κατι. Το μονο που ξερει ειναι να εχει μια μουρη μεχρι τα ποδια όποτε μας βλεπει και να μουρμουραει.... Δεν το βουλωνει ποτε. Δεν σεβεται τιποτα. Εχω τοσο πονο και τοσο θυμο μεσα μου....

Εγω παντως βρε κοριτσια εχω καταληξει οτι και ο γιος να της κοψει τον αερα, η πεθερα δε το βουλωνει ΠΟΤΕ. Εμενα τι τσακωθηκε μαζι της, τι της εχει πει τοσα κατα καιρους, το μονο που εχουμε καταφερει ειναι να λεει γυρω γυρω οτι δεν την θελουμε και οποτε παμε σπιτι της να την δουμε να αρχιζει την μουρμουρα και να λεει τα δικα της. Δε σεβονται τιποτα. Εγω απεβαλα και δε το σεβαστηκε. Όποτε χρειαζομαστε βοηθεια, αυτη ηταν και ειναι εξαφανισμενη, η μανα μου τρεχει σε ολα. Και μετα εχει το θρασος να λεει οτι εμεις δε νοιαζομαστε. Πως να νοιαστεις εναν ανθρωπο που οταν εσυ εχεις αναγκη ειναι εξαφανισμενος; Πως να νοιαστεις καποιον που δε σεβεται τον πονο σου ή ακομα και την εγκυμοσυνη σου; Πως να νοιαστεις καποιον που όταν σε βλεπει , το μονο που ξερει να κανει ειναι να σε πρηζει, θεωρωντας οτι εσυ δεν εχεις προβληματα και οτι πρεπει να ασχολεισαι μονο με αυτον; Ο μπαμπας μου εχει παθει εγκεφαλικο, ειναι στο νοσοκομειο εδω και ποσες μερες, ουτε που εχει παει να τον δει. Οταν ο πατερας της συνυφαδας μου επαθε κατι, ετρεχε να δει αν ειναι καλα, της εφτιαχνε φαγητο γιατι δε προλαβαινε να μαγειρεψει το κοριτσι, της εκανε δουλειες. Εγω τρεχω στο νοσοκομειο, γυριζω σπιτι να μαγειρεψω, να σιδερωσω, σαν τον Βεγγο τρεχω ολη μερα και ολο το βραδυ, και ουτε μια φορα δε με πηρε να με ρωτησει αν θελω βοηθεια, να μας φτιαξει ενα φαγητο, κατι. Το μονο που ξερει ειναι να εχει μια μουρη μεχρι τα ποδια όποτε μας βλεπει και να μουρμουραει.... Δεν το βουλωνει ποτε. Δεν σεβεται τιποτα. Εχω τοσο πονο και τοσο θυμο μεσα μου....

Ageliki έγραψε:

Ageliki έγραψε:

Εγω παλι γιατι το βρηκα πολυ θλιβερο και εκνευριστηκα τοσο πολυ που ηθελα να βαρεσω τον δημοσιογραφο;

Εγω παλι γιατι το βρηκα πολυ θλιβερο και εκνευριστηκα τοσο πολυ που ηθελα να βαρεσω τον δημοσιογραφο;

Αχ..ναι βρε παιδια!! Τι αθωα πραγματα. Να εισαι χαρουμενη μονο και μονο επειδη επαιζες με τα Πονυ. Και ξερετε τι αλλο; Που πηγαιναμε σε παρτυ στην 6η δημοτικου,παιζαμε μπουκαλα και ντρεπομασταν να δωσουμε ακομα και ενα αθωο φιλακι στο μαγουλο. Και τωρα βγαζουν τα ματια τους χωρις καμια ντροπη!!! Και το πιο σημαντικο βρε παιδια. Μεγαλωσαμε με τις μανουλες μας, οχι σε καποιο σταθμο ή με καποια νταντα. Τι ωραια που ηταν. Μακαρι να μπορουσαμε να προσφερουμε τα ιδια στα παιδια μας!!

Αχ..ναι βρε παιδια!! Τι αθωα πραγματα. Να εισαι χαρουμενη μονο και μονο επειδη επαιζες με τα Πονυ. Και ξερετε τι αλλο; Που πηγαιναμε σε παρτυ στην 6η δημοτικου,παιζαμε μπουκαλα και ντρεπομασταν να δωσουμε ακομα και ενα αθωο φιλακι στο μαγουλο. Και τωρα βγαζουν τα ματια τους χωρις καμια ντροπη!!! Και το πιο σημαντικο βρε παιδια. Μεγαλωσαμε με τις μανουλες μας, οχι σε καποιο σταθμο ή με καποια νταντα. Τι ωραια που ηταν. Μακαρι να μπορουσαμε να προσφερουμε τα ιδια στα παιδια μας!!

Λυπαμαι πραγματικα. Εγω το επαθα πριν 6 εβδομαδες και ακομα νοιωθω πολυ ασχημα. Το επαθα μαλιστα την ημερα που ακουσα και την καρδουλα του. Ασε, δραμα.... Κανε κουραγιο και μολις το ξεπερασετε ολα θα ειναι καλυτερα. Το ιδιο λεω και στον εαυτο μου.