Kadath

Aκριβώς.

Αν όμως περνούσες από εκεί που θήλαζαν μαζεμένες κάποιες γυναίκες και σου έδιναν και το φυλλάδιο που είχαν ετοιμάσει με κάποιες αλήθειες και μύθους για το θηλασμό, για τα οφέλη του θηλασμού και κάποια λινκς που παρέχουν πληροφόρηση και υποστήριξη για το θηλασμό, και αν έμπαινες στον κόπο να το διαβάσεις, ίσως και να ήσουν πιο ενημερωμένη και ίσως να είχες τα "όπλα" να διεκδικήσεις στο μαιευτήριο αυτό που σου στέρησαν οι γιατροί και οι μαίες εκεί.

Η εικόνα του θηλασμού είναι ασυνήθιστη στη χώρα μας. Η εικόνα του δημόσιου θηλασμού ακόμα περισσότερο! Εγώ προσωπικά μια φορά είδα γυναίκα να θηλάζει, στα 24 μου, και μάλιστα μέσα σε αμάξι. Πριν γεννήσω είχα και εγώ τις ίδιες πραγματικότητες-μύθους μέσα στο κεφάλι μου. Οτι το μωρό θηλάζει κάθε 3 ώρες, ότι με την εισαγωγή στερεών κόβουμε το θηλασμό κλπ κλπ. Κι αν δεν υπήρχαν τα φόρουμ, πάλι μαύρα μεσάνυχτα θα είχα. Η κίνηση του ομαδικού δημόσιου θηλασμού έχει ως σκοπό την ενημέρωση, όχι μόνο ως λέξεις σε ένα φυλλάδιο ή σε μια ομιλία, αλλά ως εικόνα. Θα μπορούσα να μακρηγορήσω με επιχειρήματα αλλά δεν θα το κάνω. Θα πω μόνο το εξής. Το θεωρώ μια υπέροχη κίνηση που ίσως να δώσει κάποιο μήνυμα σε καινούριες μαμάδες ή νεαρές κοπέλες και κορίτσια. Θηλασμός, και όχι μόνο για 6 μήνες, και δημόσια, γιατί η ζωή δεν σταματά! Όποια δεν επιθυμεί να θηλάσει, δικαίωμά της. Όποια δεν επιθυμεί να θηλάσει δημόσια δικαίωμά της. Ας υπάρξει όμως επιτέλους και μια ζωντανή απάντηση στην επί τόσα χρόνια πλύση εγκεφάλου για τα μπιμπερό και τις σκόνες και όλα αυτά που προβάλλονται καθημερινά. Θα μπορούσα να μακρηγορήσω με επιχειρήματα αλλά δεν θα το κάνω. Θα πω μόνο το εξής. Ζούμε σε μια αφιλόξενη χώρα, η έγκυος δεν γίνεται σεβαστή, η νεαρή μητέρα δεν έχει τη σωστή ενημέρωση και υποστήριξη για να θηλάσει το παιδί της, τυφλοί, άτομα με κινητικές δυσκολίες, παραπληγικοί κ.ο.κ. είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Ας σταματήσει εδώ ο εγκλεισμός κι ας βγούμε όλοι στο δρόμο, ακόμα και μαζικά στην αρχή, να διεκδικήσουμε το χώρο, τον αέρα και τη ζωή μας και να δώσουμε το ζωντανό παράδειγμα ότι μπορεί να γίνει και έτσι! Λυπηρό βέβαια το ότι αγωνιζόμαστε για το ΦΥΣΙΚΟ και το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΥΓ Και για να προλάβω τις παρεξηγήσεις, δεν συγκρίνω τις θηλάζουσες μητέρες με τα άτομα με αναπηρίες, έχουμε όμως ένα κοινό που μας συνδέει, δεν υπάρχουμε στον έξω κόσμο.

18/5 εγώ

Γεια σας κορίτσια μου και πάλι. Η σταφιδούλα εδώ και 2 εβδομάδες έχω την αίσθηση ότι θέλει να τρώει περισσότερο και κλαίει πολλές φορές όταν δεν με βλέπει, όταν την παίρνει πχ ο μπαμπάς της να την αλλάξει. Έχει σκάσει μύτη βέβαια κι ένα δοντάκι και ετοιμάζεται και δεύτερο και παιδεύεται το μωρό μου, αλλά είναι και σε άλμα ανάπτυξης; Ό,τι πληροφορία έχετε σχετική θα με βοηθούσε.

μου θυμίζει τα υβόννη stores. Από αυτά προτιμώ το Κλαίλια. Άλλα γυναικεία που μου αρέσουν: Αλκμήνη Αριάδνη Θεοφίλη Νιόβη Συμεώνη Υακίνθη Χλόη

Αυτό που του κάνεις δηλαδή είναι ότι ακούς τις ανάγκες του και το ανακουφίζεις όποτε έχει ανάγκη και όπως έχει ανάγκη! Ω ναι μέγα σφάλμα!! Άσε το παλιόπαιδο να κλάψει και να μάθει...αι μετά σου λέει "φταίει ο φονιάς" Μα τώρα είναι φυσιολογικό να είναι και πρέπει να είναι κολλημένο πάνω σου! Τώρα κατασκευάζονται τα φτερά του. Και μετά πρέπει να το αφήσεις να πετάξει. Μην κοιτάς που η πλειοψηφία το κάνει ανάποδα! Οσο για τη γνωστή σου...απλά άφωνη. Εγώ πάντως λέω. Σαφώς είναι δικαίωμα της κάθε γυναίκας να κάνει παιδί, αν το επιθυμεί. Είναι όμως μεγαλύτερο δικαίωμα του κάθε παιδιού να γεννηθείκάπου που θα το φροντίζουν. Αν δεν τα θέλουν, αν δεν είναι συνειδητοποιημένες γι αυτό που κάνουν, αν δεν έχουν την υ[πμονή και τα νιώθουν σαν βάρος, ε ας μην τα κάνουν!

Είναι απίστευτό το πόσα σχόλια έχω ακούσει από στενούς, μακρυνούς και αγνώστους, για το τι τρώει, αν είναι αγκαλιά, τι φοράει, αν κρυώνει, αν είναι καλά στο μάρσιπο, να την έχω σε άλλη θέση στο μάρσιπο, να μην τη βγάζω συνέχεια βόλτες...για κάποιο λόγο νομίζουν ότι τους αφορά και ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του.

Σε νιώθω απόλυτα!!! Τόσα ξέρουν τόσα λένε...σημασία έχει ότι το ξέρεις εσύ βαθιά μέσα σου και ότι το ήξερες από την αρχή και έκανες όλα όσα έπρεπε τότε για το ζουζούνι σου...και τώρα καμαρώνεις!!!

Πολύ σωστό το point σου! Πολλές είναι σαν να τα κάνουν αντίστροφα τα πράγματα. Όταν το παιδί έχει ανάγκη από πλήρη ικανοποίηση των αναγκών του, από τη μανούλα του, από αγκαλιά, από ασφάλεια, εκείνες φοβούνται μην το κακομάθουν και δεν το κρατάνε αγαλιά, δεν το ταΐζουν τη νύχτα γιατί δεν κάνει κ.ο.κ. Κι όταν το παιδί μεγαλώσει και αρχίσει να θέλει κι άλλα πράγματα, ξαφνικά διεκδικούν τα πρωτεία στη ζωή του παιδιού και ανακατεύονται σε κάθε πτυχή της ύπαρξης του, μέχρι το παιδί να πατήσει τα-άντα και τα-ήντα μη σου πω. Φίλοι και συγγενείς με κοιτούσαν σαν να ήμουν εξωγήινη όταν τη θήλαζα συνέχεια. Όλοι εξέφραζαν δυσαρέσκεια που την είχα συνέχεια στην αγκαλιά μου."Θα κακομάθει καλέ!!!" <-- (μου ανάβουν τα λαμπάκια με αυτή την ατάκα).Κοιτούσαν με απορία όταν άρχισα να τη βγάζω έξω από πολύ μωρό για βόλτες, και μάλιστα με λιτό ως ανύπαρκτο ρουχισμό λόγω ζέστης. Κι όμως όλοι τώρα λένε: "Αχ τι ήρεμο μωρό, καθόλου δεν γκρινιάζει. Και όλα τα παρατηρεί!Και πόσο κοινωνική είναι. Και όλο χαμόγελα!" Ένα από τα καλύτερα πράγματα που έκανα (και κάνω) για το μωρό μου είναι οι μεσημεριανοί μας ύπνοι. Εδώ και μήνες, οι δυο μας,κι ακόμα (τις μέρες που δεν δουλεύω), κάτω από τη "φτερούγα" μου, να νιώθει τη ζεστασιά μου και να ακούει την καρδούλα μου. Και το βράδυ κοιμάται μόνη της στην κούνια και χτυπάει και 10ωρα παρακαλώ. Ακριβώς επειδή ξέρει ότι έχει το γαλατάκι της όποτε το θέλει, θηλάζει και σταματάει, παίζει, μου κάνει γκριματσούλες, και ξαναορμάει. Τώρα που πρέπει να είμαι εδώ για το παιδί μου, άμεσα διαθέσιμη, θα είμαι. Και θα χω μετά χρόνο και για συναυλίες και γυμναστικές και ταξίδια και από όλα. Και μετά που θα πρέπει να παραμερίσω, θα πρέπει να σφίξω τα δόντια και να το κάνω με χαμόγελο και αγάπη. Συγνώμη που μακρυγόρησα και περιαυτολόγησα, πάντως όπου "εγώ" περικλείονται όλες οι μανούλες που έχουν την ίδια φιλοσοφία, και είναι αρκετές εδώ μέσα! Απλά συγχίζομαι με την εγκρατή συναισθηματική φροντίδα των μωρών, με το παρκάρισμα τους, και με το μετέπειτα "πνίξιμό" τους όταν μεγαλώσουν.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Έτσι είναι, όπως τα λες, και αυτό ακριβώς θέλω να αποφύγω. Το έχω βιώσει και η ίδια, και το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να "πνίξω" το παιδί μου.Αρχίζω απλά και διαπιστώνω πόσο δύσκολο είναι. Γι αυτό θέλει δουλειά από τώρα, πολλή δουλειά, για να μην επωμιστεί το παιδί μου τις δικές μου ανασφάλειες και τα δικά μου κενά.

Εγώ οδηγούσα καθημερινά για να πάω στη δουλειά, απλά προσπαθούσα να μην τρέχω και να αποφεύγω τις λακούβες. Είχα εγκυμοσύνη αυξημένου κινδύνου λόγω δίκερου μήτρας κι έπρεπε να προσέχω πολύ. Αφού ο γιατρός μου είχε απαγορέψει τα πάντα, μέχρι και το περπάτημα! Το μόνο που με άφηνε ήταν αυτό, να οδηγώ μέχρι τη δουλειά, δεδομένου ότι δεν θα με κούραζε. Και δεν με ζόρισε καθόλου η οδήγηση. και τη ζώνη ούτε που την καταλάβαινα, την έβαζα κάτω από την κοιλιά ήμουν άνετα. Ακόμα και όταν ήμουν με άλλους στο αμάξι, πάλι εγώ οδηγούσα, μπορούσα να ελέγχω καλύτερα τα σαμαράκια και τις λακούβες, ενώ στη θέση του συνοδηγού ένιωθα ενόχληση. Μέχρι που τράκαρα η χαζή στον 7ο μήνα, ευτυχώσ και οι 2 ήμασταν με μικρή ταχύτητα και δεν χτυπήσαμε. Απλά τραντάχτηκα πολύ.Αν δεν φορούσα ζώνη όμως δεν ξέρω αν θα είχα χτυπήσει...Ο γιατρός μου είπε ότι αν πρόκειται απλά για τσούγκρισμα, πιο επικίνδυνο είναι τους πρώτους μήνες παρά αργότερα. Σταμάτησα να οδηγώ όταν μπήκα στον 9ο.

1. Εγώ θα πρότεινα να μην μπλέκουμε θεούς και δαίμονες. Σεξ χωρίς επαρκή προφύλαξη αυξάνει τις πιθανότητες σύλληψης, εξ ου και η πιθανή εγκυμοσύνη. Τελεία. 2. Πιστεύω στο δικαίωμα της αυτοδιαχείρησης. Είναι σώμα της, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Αν νιώθει έτοιμη για ένα παιδί, ας το κρατήσει, αν δεν νιώθει έτοιμη, να μην το κρατήσει. Αν πάλι αντέχει να το γεννήσει και να το δώσει, ας είναι δική τηςεπιθυμία και επιλογή, και όχι προϊόν ενοχής. 3. Θεωρώ πως, όποιος μιλάει για φονο ή "απειλεί" την κοπέλα μην τυχόν και το ρίξει γιατί θα αμαρτήσει κλπ κλπ, απλά ασκεί ψυχολογική βία και είναι αυτός που "αμαρτάνει". 4. Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως είναι να προσπαθεί κάποια για παιδί και να μην μένει έγκυος. Φαντάζομαι ότι η αγωνία και η στενοχώρια θα είναι μεγάλη. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τις επιλογές οποιασδήποτε άλλης γυναίκας. Και στην Αφρική πεθαίνουν από την πείνα, όλες όμως έστω και μία φορά έχετε πετάξει φαγητό στα σκουπίδια.Όλα υπάρχουν στη ζωή κι ο καθένας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες και τα δικά του εμπόδια. 5. Το μόνο που έχω να επισημάνω στην κοπέλα είναι ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ!!! -Για 1.000.000.000 που λέγονται σπερματοζωάρια και ναι μπορούν να εισβάλουν και πριν την εκσπερμάτιση. -Για να μπορεί από εδώ και πέρα μια εγκυμοσύνη να είναι συνειδητή επιλογή και πηγή χαράς και όχι πηγή άγχους και πόνου. -Γιατί τα ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ κυκλοφορούν ανάμεσά μας και ναι, μπορεί να συμβεί και σε εσένα. -Για 4 γράμματα που μπορεί να σου αλλάξουν τη ζωή. AIDS!!!

Θα ακουστεί και μία άλλη γνώμη τώρα. Πιστεύω ότι το μωράκι σου είναι πάρα πολύ μικρό ακόμα. Αν πεινάει, καλό θα έιναι να το ταϊσεις, κι όχι να το αφήσεις νηστικό μόνο και μόνο για να μην συνδυάσει το φαγητό με τη νύχτα. Επίσης μπορεί να γκρινιάζει γιατί πονάει, γιατί φοβάται, γιατί σε έχει ανάγκη κοντά του. Σε ένα τόσο μικρό βρεφάκι, θα πρέπει απλά να ακούς τις ανάγκες του και να τις ικανοποιείς άμεσα! Και φυσικά προγράματα και εκπαιδεύσεις θεωρώ ότι είναι πολύ πρόωρα. Ένα ήρεμο μωρό, ένα ικανοποιημένο μωρό, ένα "χορτασμένο" μωρό (από φαγητό, αγάπη, προσοχή, φροντίδα, αγκαλιά, μανούλα) πσιτεύω είναι κι αυτό που μεσοπρόθεσμα θα φτιάξει καλύτερες συμπεριφορές ύπνου, μιας και δεν θα νιώθει ανασφάλεια ή στέρηση. Όσο για τους γιατρούς, πολλές χαζομάρες λένε, και το να μην τα ταΐζουμε βράδυ, είναι μία από αυτές. Αν πεινάσει θα φάει, δεν είναι η κυρά Λίτσα η γειτόνισσα που πρέπει να κόψει το βραδυνό γιατί έχει γίνει σαν γουρούνα, βρεφάκι είναι. Το μωρό σου εσύ το ξέρεις καλύτερα από όλους. Μόνο εσύ μπορείς να βρεις τι του φταίει.Άκουσε τι σου λέει και όλα θα πάνε καλύτερα

Το πραγματικό στοίχημα είναι, κατά τη γνώμη μου, κατά πόσο θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε ελεύθερους ανθρώπους, πώς θα μάθουμε στα παιδιά μας να περπατάνε για να φύγουν από κοντά μας. Πόσο δύσκολο όμως είναι, και θα τα καταφέρουεμ άραγε; Για μένα αυτό είναι στόχος ζώής...ΑΛΛΑ...αυτό το μεγάλο ΑΛΛΑ...γύρισα σήμερα από τη δουλειά και το μωράκι μου αντί να μου ορμήξει όπως κάνει κάθε φορά, θήλασε για 30 δευτέρα, μετά κοιτούσε την πεθερά μου, και τέντωσε τα χεράκια της για να παέι στην αγκαλιά της γιαγιάς της. Την άφησα να πάει, όμως ένιωσα τόσο χάλια!!! Σαν μια αναπάντεχη μαχαιριά! Κι αν πονάει τόσο τώρα που είναι μια σταλιά και κατά τα άλλα περνάμε τόσες ώρες μαζί, πώς θα είναι άραγε αργότερα που θα θέλει μόνο τις φίλες της, ή μόνο το αγόρι της, και μετά δεν θα θέλει να με βλέπει για μέρες ή και περισσότερο. Τα παιδιά μας είναι ένας δανεικός θησαυρός και θέλει τόσο κουράγιο να τα αφήσουμε να πετάξουν...

Καταλαβαίνω το άγχος σου, αλλα θα πρότεινα να μην ανησυχείς. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά θα συνηθίσετε, και η μικρή σου και εσύ. Οι πρώτες μέρες θα είναι κάπως, μετά που η απουσία σου για τη δουλειά θα ενταχθεί στο πρόγραμμα και την καθημερινότητα, θα έιναι όλα πολύ καλύτερα. Εγώ πιστεύω πως η ζουζούνα θα προσαρμοστεί με κάποιο τρόπο. Είτε θα τρώει περισσότερες στερεές, είτε θα πίνει αντλημένο γάλα, είτε θα κοιμάται περισσότερο και θα σε περιμένει να γυρίσεις. Το σίγουρο είναι πως αν τρελαθεί από την πείνα, θα φάει. Κατά τα άλλα η μεγαλύτερη γρκρίνια θα είναι στην αρχή επειδή της λείπεις ή επειδή δεν καταλαβαίνει αυτή την αλλαγή στη ρουτίνα της. Για να μην ανησυχείς πάντως σου λέω εν ολίγοις τη δική μου περίπτωση. Εγώ ξεκίνησα να δουλεύω λίγες ώρες το Σεπτέμβρη.Τις πρώτες 10 μέρες είχαμε κλάματα και κακό (την κρατούσαν οι γιαγιάδες). Δεν έπινε και το γάλα που αντλούσα, κάθε μέρα δοκίμαζα διαφορετικό μπιμπερό! Μετά όλα πήραν το δρόμο τους. Την τελευταία εβδομάδα δεν τρώει σχεδόν καθόλου, μέσα σε 5 ώρες που λείπω ζήτημα αν πίνει 50 ml, και να σκεφτείς ακόμα δεν έχουμε μπει σε στερεές, μόνο γαλατάκι. Κι όμως δεν κλαίει καθόλου. Και κοιμάται και παίζει, απλά με περιμένει να γυρίσω για να χλαπακιάσει τα μεμέ!

Το ταξίδι της ζωής να σας βρίσκει κάθε μέρα όλο και πιο ευτυχιμένους, γερούς και ενωμένους. Να καμαρώνετε το παιδάκι σας και να σας χαρίζει πάντα χαμόγελα και χαρές!

Γεια σας κι από μένα. Η σταφιδούλα μου γεννήθηκε 2860 κιλά και 49 εκ. Είναι πλέον 5 μηνών πίνει μόνο γαλατάκι της μαμάς κι έχει φτάσει τα 8090 κιλά και τα 66,5 εκ.!

Θα σου απαντήσουν οι πιο έμπειρες, αλλά να σου πω τι έχω καταλάβει εγώ, κι αν κάνω λάθος κορίτσια διορθώστε με. Μέχρι να κλείσει τον 1ο χρόνο οι στερεές είναι συμπληρωματικές και δεν αντικαθιστούν γεύματα θηλασμού. Δηλαδή όταν θα της δώσεις για κολατσιό το φρουτάκι της, πρώτα θα τη θηλάσεις και μετά θα της δώσεις το φρούτο.Ή έστω θα τη θηλάσεις αμέσως μετά αν όχι πριν. Αυτό θα γίνεται σε κάθε γεύμα στερεών τροφών. Εκτός αν λείπεις και την κρατάει κάποιος άλλος, οπότε αντί για γάλα από θήλαστρο μπορεί να φάει το γεύμα των στερεών και να θηλάσει όταν γυρίσεις. Κοινώς συνεχίζεις να θηλάζεις κανονικά, whenever wherever. Εγώ τελικά μίλησα με το γιατρό, θα περιμένω να κλείσει και τον 6ο μήνα και μετά θα ξεκινήσουμε. Το ρυζάλευρο αποκλείστηκε, θα αρχίσουμε με φρούτα, θα μπουν δημητριακά αργότερα, κατά τον 7ο μήνα, προσωπικά λέω για βρώμη. Για να δούμε, θα χει δοντάκια μέχρι τότε; Ήδη αρχίζουν να σκάνε δύο!!

Στην Ελ. Βενιζέλου, μεταξύ Περικλέους και Φανερωμένης. Γενικά ας έχουμε το νου μας. Μπορεί να μένει εδώ αυτός ο τύπος, μπορεί και όχι. Μπορεί να ήταν περαστικός και να μένει σε άλλη περιοχή. Εγώ πάντως πλέον ψάχνω γι αυτόν και το τζιπ του, όταν είμαι μέσα στο αμάξι και όταν περπατάω μέρα έξω, και θα συνεχίσω να έχω το νου μου. Αν τον ξαναπετύχω θα σας ενημερώσω.

Πολύ θα θελα να τον στολίσω με όλα τα παραπάνω και με πολλά περισσότερα, από βρισιές δεν μασάω, η μάνα μου νταλικιέρισσα με αποκαλούσε, απλά σε αυτές τις περιπτώσεις ίσως είναι καλύτερα να μην κάνουμε κατά μέτωπο επίθεση στον άλλον, γιατί δεν ξέρουμε πόσο ψυχάκιας είναι και πώς μπορεί να αντιδράσει... Η αστυνομία ενημερώθηκε, αν και είπαν και αυτοί πως αν είχαν τις πινακίδες... Θα έχουν το νου τους πάντως στις περιπολίες. Κοριτσάκια μου μακριά από αυτοκίνητα που σταματάνε δίπλα μας...εγώ μου φαίνεται θα κουβαλάω και κανα σπρέι μαζί μου, κι αν πλησιάσει κανείς και πει καμιά μαλ@@@@@@ κατευθείαν στα μάτια.

Κι εγώ αυτό σκέφτηκα και δεν πήγα. Γμτ, αν είχα δει την παλιοπινακίδα! Που είναι η ψυχραιμία όταν τη χρειαζόμαστε...

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΧΟΛΑΡΓΟ!!! Κατά τις 8:30 το βράδυ φόρεσα τη μικρή μου στο μάρσιπο και βγήκαμε μια βόλτα. Εκεί που προχωρούσαμε σταματάει ένα τζιπ δίπλα μου, ανοιχτού χρώματος, ή μπεζ ή γκρι. Οδηγούσε ένας νεαρός, γύρω στα 30, στρογγυλό πρόσωπο, πολύ κοντό καστανό μαλλί, φυσιολογικά χαρακτηριστικά. Φαινομενικά ευγενέστατος. Αυτός: -Συγν'ωμη να σας ρωτήσω κάτι; Εγώ: - Παρακαλώ. (νομίζοντας πως θέλει να ρωτήσει κάποιον δρόμο) Αυτός: - Συγνώμη και πάλι ε...να ρωτήσω μόνο...μήπως μπορώ να γλείψω το μωρο; Του φώναξα κι έφυγε αμέσως. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο σοκαρίστηκα! Από τον αιφνιδιασμό και την τρομάρα δεν μου 'κοψε να δω αριθμό πινακίδας... (Σόρρυ αν είμαι σε λάθος τόπικ, δεν ήξερα που να το αναρτήσω)

Κορίτσια τα φώτα σας. Εγώ τι να κάνω; Η μικρούλα μου δεν έχει κλείσει ακόμα τον 5ο και μόλις βλέπει φαγητό λυσσάει. Σταματάει να ασχολείταιμε οτιδήποτε άλλο και σπαρταράει ολόκληρη προσπαθώντας να το πιάσει. Χθες ειδικά κρατούσα μια σακούλα με κριτσίνια, μόνο που δεν μπηκε ολόκληρη μέσα στο σακουλάκι.Εγώ ήθελα να της δώσω στερεές όταν κλείσει τον 6ο/ Μήπως όμως μου δείχνει ότι είναι έτοιμη και να πειραματιστώ μόλις κλείσει τον 6ο;

thanks κούκλα μου, να σαι καλά. Όταν ξεικινήσουμε θα επανέλθω με απορίες.