dididi

Κατ' αρχήν, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας και τις απαντήσεις σας. Oι περισσότεροι γιατροί αγχώνουν, δεν το κάνουν νομίζω από κακό, αλλά δουλειά τους είναι πάντα να λύνουν προβλήματα και γι' αυτό επικεντρώνονται σε αυτά και ξεχνούν πόσο σημαντική είναι η ψυχολογία της γυναίκας. Ο δικός μου σήμερα που μιλήσαμε μου είπε τα εξής: ότι μεγάλο ποσοστό των μεσογειακών γυναικών έχουν πολυκυστικές και αυξημένα ανδρογόνα, αλλά ότι αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνουν ωορρηξίες, αλλά ότι αυτές είναι άστατες. Ακόμα και γω που δεν είχα ιδιαίτερα άστατο κύκλο, αρκετές φορές η περίοδός μου ερχόταν στις 28 - 30 μέρες, σπάνια αργούσε έως και 5 μέρες παραπάνω, το γιο μου τον έπιασα την 24η μέρα!!! Και τώρα αυτό νομίζω στην 30η αν δεν κάνω λάθος. Αυτό σημαίνει ότι είχα ωορρηξίες στο τέλος του κύκλου μου και όχι στη μέση! Αυτά όμως ο πρώτος μου γιατρός (είχα άλλον γιατρό μέχρι και τον 7ο μήνα της προηγούμενης μου εγκυμοσύνης) δεν μου τα είχε πει ποτέ! Ακόμα και ο καινούριος μου γιατρός όλον αυτόν τον καιρό τσέκαρε τις πολυκυστικές μου με υπερήχους και ορμονικές εξετάσεις, λόγω και του θηλασμού, και επικεντρωνόταν στο πρόβλημα, χωρίς να βρει την ευκαιρία να μου πει τη θετική πλευρά που μου "αποκάλυψε" σήμερα! Όσο για το αν προσπαθούσα καιρό δεν είμαι σε θέση να σας απαντήσω με σιγουριά γιατί ήταν λίγο περίεργο. Για κανά 4μηνο με τον άντρα μου κάναμε που και που ελεύθερα, συνήθως όμως προσέχαμε γιατί δεν το είχαμε αποφασίσει εντελώς. Καμία από τις ελεύθερες φορές δεν έπιασε, ήταν και όλες λίγο μετά τα καθαρίσματα από την περίοδο. Μετά για ένα 4μηνο περίπου προσπαθήσαμε κανονικά. Εγώ μετρούσα μέρες, θερμοκρασίες, έκανα και τα τεστ ωορρηξίας που κυκλοφορούν τα οποία ΚΑΜΙΑ φορά δεν μου έδειξαν ωορρηξία, είχα απελπιστεί. Επίσης, έβαζα τον άντρα μου σε πρόγραμμα κάθε δύο μέρες αυστηρά, γιατί ο πρώτος γιατρός μου είχε πει πως έτσι ενδυναμώνεται το σπέρμα. Το αποτέλεσμα; Δεν το ευχαριστιόμασταν, είχαμε άγχος και μας είχαν σπάσει τα νεύρα. Ώσπου ο άντρας μου πάτησε πόδι και αποφασίσαμε να κάνουμε έρωτα μόνο όταν θέλαμε. Εκείνο το μήνα ήρθε ο γιος μου. Τώρα πάλι έτσι κάναμε, χωρίς άγχος και τσουπ σχεδόν αμέσως ήρθε το σποράκι (και μακάρι να μείνει)! Και πάλι όμως μια φίλη μαία με άγχωσε (αθελά της) γιατί όταν της είπα τις τιμές της χοριακής τις συνέκρινε με τις αντίστοιχες τιμές του γιου μου και τις βρήκε μικρότερες, αν και διπλασιάζονται όπως πρέπει ανά διήμερο. Μου είπε για το θηλασμό ότι δεν έχει αποδειχθεί εάν επηρεάζει ή όχι και ότι προκαλεί συσπάσεις. Βέβαια, σε ένα άλλο φόρουμ διάβασα ότι η μήτρα δεν κάνει συσπάσεις μέχρι την 16η εβδομάδα. Τι να πω; Άκρη δεν βγάζω και αυτό δεν βοηθάει το άγχος μου... Θα ρωτήσω και τον γιατρό μου την επόμενη φορά που θα τον δω. Γενικά, πάντως, καταλήγω στο μυαλό μου ότι κάθε γυναίκα είναι διαφορετική και ότι δεν μπορούν να μας βάζουν σε κουτάκια του τύπου "έχετε πολυκυστικές, θα φτύσετε αίμα μέχρι να κάνετε παιδί". Γιατί πάνω από όλα μετράει η δύναμη της θέλησης και η θετική σκέψη που φέρνει την τύχη και την ευλογία να έρθει το πολυπόθητο σποράκι!!! Σκεφτείτε θετικά, λοιπόν, χαρείτε το και όχι άγχος... τα σποράκια σας είναι στο δρόμο! Καλή τύχη σε όλες! (Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα)

Κουράγιο, δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Το πλασματάκι αυτό έζησε χαρούμενο στην κοιλίτσα σου, έφυγε γαλήνια και το αποχαιρετήσατε με αγάπη. Είναι ένα αγγελάκι πια που θα σου δώσει τη δύναμη να αντιμετωπίσεις αυτήν την απώλεια και να προχωρήσεις. Η μητέρα μου πριν από μένα γέννησε δίδυμα, δεν επέζησαν όμως γιατί ήταν μικρά και η μόνη θερμοκοιτίδα του νοσοκομείου στην επαρχία που ζούσε δεν λειτουργούσε. Μετά από 2 χρόνια έκανε εμένα και αργότερα την αδερφή μου. Λέει ότι ο πόνος έφυγε, όταν με κράτησε στην αγκαλιά της και έφυγε και η ανάμνηση όταν πια γέννησε την αδερφή μου. Κουράγιο και δύναμη ψυχής σου εύχομαι και πάλι.

Καλησπέρα. Έχω πολυκυστικές ωοθήκες, θηλάζω, ΔΕΝ έχω σταθερό κύκλο, βασικά μία φορά είχα περίοδο... Μου είχαν, μάλιστα, πει, επειδή έχω ΚΑΙ αυξημένα ανδρογόνα, ότι ήταν λόττο που έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί. Και επίσης μου είχαν πει για το δεύτερο να μην κάνω προγραμματισμούς και, αν το θέλω σίγουρα, να μην παίρνω προφυλάξεις, γιατί με τις ωοθήκες μου στην κατάσταση που ήταν το έβλεπαν πολύ δύσκολο να έρθει...κοινώς μου είχαν κάνει την καρδιά περιβόλι. ΚΑΙ ΟΜΩΣ. Ένιωθα έγκυος (από διαίσθηση) συμπτώματα ιδιαίτερα δεν είχα και το τεστ του φαρμακείου εννοείται βγήκε αρνητικό. Το ένιωθα όμως έντονα και πήγα για χοριακή. Βγήκε 12, λέω ωχ, τι γίνεται τώρα;;; Ξανάκανα σήμερα, 4 μέρες μετά και είναι 84! Φαίνεται να πηγαίνει καλά, δεν πανηγυρίζω ακόμα γιατί είναι νωρίς, εύχομαι απλώς να πάνε όλα καλά και να μείνει το σποράκι μου. Με το θηλασμό λέω να συνεχίσω, θα ρωτήσω και το γιατρό μου βέβαια.... ΑΠΛΑ ήθελα να ανακοινώσω την εγκυμοσύνη μου (στη δουλειά εννοείται πως δεν τολμώ να το πω) για να πάρω τις πάντα θετικές σκέψεις σας και ΚΥΡΙΩΣ να δουν άλλες κοπέλες με πολυκυστικές ότι ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ και ότι οι πολυκυστικές δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι τα μωράκια που ονειρεύονται θα αργήσουν να έρθουν!

Αν περιμένεις περίοδο στις 25 νομίζω ότι είναι νωρίς για να δείξει ακόμα και η χοριακή. Ιδίως αν η σύλληψη έχει γίνει αργά. Περίμενε να δεις εάν θα έχεις καθυστέρηση και μετά ξαναδοκίμασε. Εύχομαι να έχεις μια ευχάριστη έκπληξη!!!!

Ο ένας από τους δύο δεν βλεπει παιδάκια πια, αλλά η αλλη, η γιατρός μας, εκτός από θετική το θηλασμό, είναι και πολύ καλή επιστημόνισσα νομίζω. Εξηγεί πάντα αυτό που λέει και το αιτιολογεί και ποτέ δεν κουράζεται να απαντά σε ερωτήσεις. Επίσης, δίνει σε πολλά πράγματα (λχ εμβόλια) στους γονείς όλες τις εκδοχές, με τα κατά τη γνώμη της θετικά και αρνητικά τους. Αν κάποια διαβάσει αυτό το θέμα και θέλει να τη δει, ας μου στείλει πμ. Δεν θέλω να κατηγορηθώ ότι κάνω διαφήμιση. Απλά επειδή και εγώ νιώθω τυχερή που τη βρηκα και όσο περισσότερο συνεργαζόμαστε τόσο περισσότερο την εμπιστεύομαι, όποια θέλει μπορεί να της τη συστήσω. Ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές σας.

Natasoula, snowgirl και Αnastacia, έχετε δίκιο. Δεν θα τον ρωτήσω γιατί δεν θα τον ξαναπάρω τηλέφωνο. Όπως έγραψα, τον πήρα επειδή δεν βρήκα τη γιατρό μου χθες. Επειδή όμως φρίκαρα με αυτό που μου είπε, αργότερα ρώτησα και αλλού. Και στην παιδίατρό που έχουμε τώρα για το παιδάκι μας, αλλά και σε έναν οικογενειακό φίλο μας που λόγω ηλικίας δεν βλέπει πια παιδάκια, αλλά ασχολείται μόνο με την έρευνα. Μου είπαν και οι δύο πάνω κάτω τα εξής: Μέχρι δύο ετών το μητρικό γάλα είναι ότι καλύτερο και από κει και πέρα αφορά μόνο το παιδί και τους γονείς του το πως και πότε θα αποθηλάσουν. Και ότι ο καλύτερος τρόπος είναι φυσικά, ακολουθώντας τις ανάγκες του παιδιού και προσφέροντας του σταδιακά άλλο γάλα. Και ότι είναι επίσης φυσικό (αυτό το είπε μόνο ο ένας γιατρός) κάποια παιδιά μετά το μητρικό γάλα να απογαλακτιστούν εντελώς, να μην θέλουν δηλαδή γάλα αγελάδας ή κατσίκας κλπ. Βέβαια, μου είπαν ότι εάν θέλω να μείνω έγκυος (που θέλω!) καλό είναι να μετριάσω τους ενδιάμεσους θηλασμούς της νύχτας, όχι όμως τώρα που το μωρό ταλαιπωρείται με τα δόντια. Και ότι μπορεί να μείνω έγκυος και χωρίς να τους μετριάσω. Βέβαια εγώ έχω και πολυκυστικές, άλλο θέμα αυτό... Αυτά τα γράφω για όσους τύχει να διαβάσουν αυτό το θέμα, μην μείνουν με την εντύπωση ότι αυτό που μου είπε ο πρώτος γιατρός είναι η σωστή άποψη. Πάντως είναι τρελό πόσες διαμετρικά αντίθετες απόψεις κυκλοφορούν μεταξύ των γιατρών. Και είναι και τραγικό, αν σκεφτεί κανείς ότι πολλοί από εμάς εμπιστευόμαστε έναν και μόνο γιατρό και ακούμε αυτό που μας λεει, το οποίο τελικά μπορεί να είναι και λάθος. Ευχαριστώ πάντως για τις κατατοπιστικές απαντήσεις σας και για την συμπαράσταση. Ελπίζω να περάσει γρήγορα αυτή η φάση βυζιού-πιπίλας.

EleniF, Δυνατοί δεν είναι οι άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά αυτοί που αγωνίζονται να τα ξεπεράσουν. Νομίζω ότι όλες οι νέες μανούλες τρώμε τη φρίκη μας κάποια στιγμή. Το πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η φρίκη έχει να κάνει φαντάζομαι με τη στιγμή που θα μας βρεί και την ψυχολογία μας εκείνη τη στιγμή, με τις ορμόνες μας που έχουν τρελαθεί αλλά και με τις γενικότερες συνθήκες (βοήθεια από συγγενείς, δυνατότητα για διεξόδους, δεύτερο παιδί στο σπίτι κλπ). Εσύ το βίωσες πολύ έντονα, αλλά επειδή είσαι δυνατή, τόλμησες να μιλήσεις για αυτό, να ζητήσεις βοήθεια και να το παλέψεις με ειλικρίνεια και με κουράγιο, πάνω από όλα όμως με αγάπη για τα παιδιά σου και τον άντρα σου. Και αυτό σε κάνει ΔΥΝΑΤΗ και ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ. Και ΙΚΑΝΗ να ξεπεράσεις και τις λίγες δυσκολίες που μένουν ακόμα μέχρι να έρθεις εντελώς στα ίσια σου. Και αυτό το παράδειγμα που δίνεις με τη στάση σου, βοηθάει πολύ κόσμο. Από χθες βοηθάει και μια κοπέλα, που της τύπωσα το θέμα που άνοιξες και το έδωσα στον άντρα της να της το δώσει να το διαβάσει. Επιτέλους, πρώτη φορά χθες, αφού το διάβασε, ζήτησε από τον άντρα της να πάνε να δούνε κάποιον ειδικό. Αυτή η κοπέλα, δεν σε ξέρει, αλλά τη βοήθησες πολύ. Και επειδή την αγαπώ πολύ θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ευχηθώ το καλό που έκανες να σου γυρίσει πολλαπλάσιο. Να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένειά σου.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Χάρηκα που μου είπατε ότι είναι αναμενόμενο όταν βγάζουν δόντια. Ηρέμησα λίγο, γιατί είχα φρικάρει. Γάλα βγάζω λίγο να τρέξει πάνω στη θηλή σήμερα, όταν με πονάει. Πράγματι το γάλα ανακουφίζει. Κατά τα άλλα θα ακολουθήσω τη συμβουλή σας και θα κάνω υπομονή και θα περιμένω να περάσει. Να ρωτήσω και κάτι άλλο; Ρώτησα πριν λίγο και ένα γιατρό (παιδίατρο συναδέλφου, όχι τη δική μου, γιατί δεν την βρήκα)και μου είπε ότι ναι μεν το κάνει λόγω δοντιών, αλλά είναι πολύ κακό για την ψυχολογία του να το αφήνω να βρίσκει παρηγοριά στο πιπίλισμα του στήθους μετά τους 6 μήνες. Ότι, λέει, υπάρχουν έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες τα μωρά που αναζητούν και βρίσκουν ανακούφιση στον θηλασμό, μαθαίνουν ότι η παρηγοριά στα δύσκολα έρχεται μέσω του στόματος και έχουν αργότερα τάσεις για αλκοολισμό, χάπια κλπ... Του είπα ότι παλιά τα παιδιά θήλαζαν πάνω από χρόνο και πως το λέει αυτό και μου είπε ότι αυτές είναι οι έρευνες και ότι παλιά δεν υπήρχε ευαισθητοποίηση για αλκοολισμό και εξαρτήσεις ώστε να υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία.

EleniF, σήμερα διάβασα το θέμα σου. Είχα μπει στο φόρουμ ψάχνοντας λύση για έναπρόβλημα που έχω με το 10μηνών παιδάκι μου και περιμένοντας απάντηση, είδα το θέμα σου. Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ. Είσαι μια πολύ δυνατή γυναίκα με πολλή αγάπη για τους άλλους, υπεύθυνη και με μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Τόσες που κάποια στιγμή σε λύγισαν, αλλά εσύ βρήκες τη δύναμη να το παλέψεις και ΚΥΡΙΩΣ να μιλήσεις γι' αυτό. Τα παιδιά σου είναι πολύ μικρά για να το καταλάβουν, αλλά είναι τυχερά που θα τα μεγαλώσει μια τέτοια μάνα, που ξέρει να μην κρύβεται από τα προβλήματά και να αγωνίζεται στα δύσκολα και που θα τα μάθει και αυτά να κάνουν το ίδιο. Έχεις σκεφτεί άραγε πόσες γυναίκες που δεν τολμούν να μιλήσουν, έχουν βρει στήριγμα στο θέμα που άνοιξες; Και πόσες θα βοηθήσεις στο μέλλον με την επιλογή σου να γράψεις γι' αυτο. Σου εύχομαι τα καλύτερα, γιατί το αξίζεις! Και σε ευχαριστώ, γιατί το θέμα που άνοιξες δίνει ένα μάθημα σε όλους μας για όλα όσα στον καθένα από εμάς φαίνονται βουνό.

Καλησπέρα σας. Για μία ακόμα φορά χρειάζομαι την πολύτιμη βοήθειά σας. Θηλάζω το 10μηνών παιδάκι μου πριν κοιμηθεί, όσες φορές ξυπνήσει τη νύχτα και λίγο το πρωί. Μέσα στη μέρα λείπω στη δουλειά (πολλές ώρες) και τρώει κανονικό φαγητό αλεσμένο. Το Σαββατοκύριακο που είμαστε μαζί μπορεί να θηλάσει και μέσα στη μέρα αν το θέλει. Το βράδυ θηλάζει και μετά κοιμάται, συνήθως δηλαδή αφού χορτάσει θέλει λίγο αγκαλίτσα για να κοιμηθεί κάποιες φορές και πιπίλα, σπάνια πιπιλάει το στήθος για νανούρισμα. Επίσης όταν περνάει φάσεις που ξυπνάει πολλές φορές το βράδυ, τον παίρνω στο κρεββάτι μας από ένα σημείο και μετά και χαζοτρώει όποτε θέλει. Εδώ, όμως και 1 βδομάδα σταμάτησε να θέλει την πιπίλα και εκνευρίζεται όταν του την προσφέρω. Στην αρχή χάρηκα, λέω "ωρίμασε" το παιδάκι μου. Μετά συνειδητοποιησα ότι δεν θέλει τίποτα να του ακουμπάει το στόμα (βγάζει ταυτόχρονα 4 δόντια - τα πρώτα του). Τα βράδια όμως δεν ξέρω τι να κάνω: Ξαφνικά έχει αντικαταστήσει την πιπίλα με το στήθος μου. Θέλει ΣΥΝΕΧΕΙΑ να το πιπιλάει, όποτε το απομακρύνω, κλαίει απαρηγόρητα. Το θέλει ολόκληρη τη νύχτα, εκτός από τις πρώτες δύο ώρες που πέφτει για ύπνο. Από ένα σημείο και μετά αρχίζω να πονάω πολύ από το τράβηγμα (δεν με δαγκώνει, απλά ρουφάει) και δεν μπορώ να κοιμηθώ (κανονικά τον θηλάζω ξάπλα και κοιμάμαι ταυτόχρονα). Και τα δύο τελευταία βράδυα ρούφα - ρούφα μάτωσαν οι θηλές μου αρκετά, δηλαδή γέμισε και το σεντόνι και το στοματάκι του. Και σήμερα στη δουλειά έτρεξε αίμα στο άσχετο. Τι να κάνω;;;;; Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Καλησπέρα σας και να χαίρεστε τα παιδάκια σας! Συμπάσχω και γω! Το μωρό μου είναι 8 μηνών και από τις 2 και μετά ξυπνάει συνέχεια τυν νύχτα. Γάλα πίνει μόνο δικό μου, δοκίμασα κάποια στιγμή να του δώσω και ξένο μπας και κοιμηθεί, αλλά δεν το ήθελε. Από τα ξενύχτια δεν άντεξα (δουλεύω κανονικά εδώ και μήνες) και τον φέρνω πια στο κρεββάτι μας για να κοιμάται. Ξυπνάει και πάλι, αλλά όπως κοιμόμαστε μαζί, τον βάζω στο στήθος και ξανακοιμάται σχετικά σύντομα. Με αυτό το σύστημα, ξεκουράζομαι κάπως... Όμως φοβάμαι ότι δεν κάνω σωστά που τον παίρνω στο κρεββάτι μου. Καμιά ιδέα - συμβουλή; Ευχαριστώ

Έψαχνα κάτι για μια φίλη μου και διάβασα το συγκεκριμένο θέμα. Μια συνάδελφός μου έμεινε έγκυος μετά από 4 εξωσωματικές, πολλές σπερματεγχύσεις, πάρα πολλά φάρμακα και πάρα πολύ κλάμα. Είχε ξεκινήσει διαδικασία υιοθεσίας, ήταν 37 χρονών και έμεινε έγκυος φυσικά, όταν πια δεν το περίμενε. Έκανε ένα γιο και όταν αυτός ήταν βρέφος 4 μηνών, έμεινε πάλι έγκυος. Η δεύτερη εγκυμοσύνη δεν είχε καλή εξέλιξη (απέβαλλε στις 7 βδομάδες), σε λίγο καιρό όμως (νομίζω 3 μήνες) συνέλλάβε κοριτσάκι. Περιμένει να γεννήσει από μέρα σε μέρα και ... όταν αποθηλάσει με το καλό την κορούλα που περιμένει, θα βάψει τα μαλλιά της κόκκινα,γιατί θα έχει χάσει το στοίχημα που έχει εδώ και χρόνια βάλει με τον άντρα της ότι πριν τα 40 της θα έχει δύο παιδιά. Αυτή η ιστορία που την ζω απο κοντά μου δίνει κουράγιο σε κάθετι που επιδιώκω και που χρειάζεται να προσπαθήσω πολύ μέχρι να έρθει. Την έγραψα με την ελπίδα να σας δώσει δύναμη. Σας θαυμάζω για το κουράγιο σας και σας στέλνω κάθε θετική σκέψη και ευχή από την καρδιά μου.

Καλέ, μην αγχώνεσαι από τώρα... το σποράκι σου θέλει ήρεμη μαμά! Και να σου πω, τώρα που είναι νωρίς ακόμα, είναι ευκαιρία να βεβαιωθείς αν ο γιατρός σου σου ταιριάζει ή όχι. Στην εγκυμοσύνη εκτός από έναν καλό επιστήμονα χρειάζεσαι και έναν γιατρό που μπορεί να καταλαβαίνει τις ανάγκες σου, τους φόβους, τα άγχη σου και να σε ηρεμεί. Αν νιώθεις άγχος να τον ξαναπάρεις και να του το πεις. Οφείλει να σε ακούσει και να σου εξηγήσει όποια απορία ή φόβο έχεις... Η πρώτη εγκυμοσύνη πάντα φέρνει άγχος, αν είσαι και αγχώδης από τη φύση σου, ίσως χρειάζεσαι έναν ιδιαίτερα υποστηρικτικό γιατρό. Πάντως, μην κάνεις κακές σκέψεις... απόλαυσε το και γιόρτασέ το. Ζεις όμορφες μέρες, από τις πιο όμορφες της ζωής σου, μην τις σκοτινιάζεις με τέτοιες σκέψεις.

Μου φαίνεται ότι από τη χαρά σου δεν μπορείς να το πιστεψεις, mrs boom. Μην βάζεις κακές σκέψεις στο μυαλό σου και βασανίζεσαι άδικα! Άλλωστε με 5 μέρες καθυστέρηση,μπορείς, νομίζω (αν δεν κάνω λάθος), να ζητήσεις από το γιατρό σου να δείτε και το σάκο.... Μπας και το πιστέψεις δηλαδή, γιατί όλα καλά θα πάνε!

Πολλές μονάδες σημαίνει πιθανόητες για δίδυμα, mrs boom. Συγχαρητήρια και σε σένα! Όλα τα καλά εύχομαι! Είδατε, τυχερό το φετινό καλοκαίρι!!!!

Έχεις πολλά ωραία να περιμένεις τώρα... τον υπέρηχο που θα ακούσεις καρδούλα... την στιγμή που θα τον κρατήσεις πρώτη φορά αγκαλίτσα... την εικονα του αντρούλη σου να κρατά το νεογέννητο μωράκι σας συγκινημένος... το πρώτο του χαμογελάκι... και τόσα άλλα ακόμα... Αν και δεν γράφω συχνά σας διαβάζω και με έχετε βοηθήσει πολλές φορές σε πολλές δυσκολίες μου χωρίς να το ξέρετε με τις συμβουλές, τις ιστορίες σας, τη δύναμη και τις θετικές σκέψεις σας. Και ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ εύχομαι σε όλες σας, και κυρίως στις κοπέλες που η ζωή τις δοκιμάζει περισσότερο μέχρι να τους στείλει τελικά τα μωράκια τους, ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ! Α, και στην ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ, που επίσης χωρίς να το ξέρει, μου έχει δώσει δύναμη με το χιούμορ της, αν και δεν την ξέρω, θέλω να της πως πως για κάποιο λόγο έχω μια διαίσθηση πως σύντομα θα γίνει μανούλα! Μην με πάρετε για χαζή, αλλά το σκέφτομουν και σήμερα και χθες που σας διάβαζα... Καλό καλοκαίρι!

Άντε κορίτσια και στις υπόλοιπες..! Σειρά σας τώρα... pff, απόλαυσε το υπόλοιπο καλοκαίρι χαλαρά και αγκαλιά με τον αντρούλη σου, γιατί του χρόνου τέτοιον καιρό θα έχετε έναν μπεμπούλη ή μία μπεμπούλα και θα κουβαλάτε πάνες, τσάντες αλλαγής, ρηλάξ, κουδουνίστρες και όλο τον σχετικό εξοπλισμό στην παραλία!!!!

Κι άλλη εγκυούλα!!!! Συγχαρητήρια! Χοριακή 90 και μάλιστα χωρίς καθυστέρηση ακούγεται πολύ καλή! Εγώ με καθυστέρηση είχα κάπου γύρω στο 15 και τώρα έχω ένα πολύ γλυκό παιδάκι! Οσο για το τι πρέπει να κάνεις... πρέπει σίγουρα να χαρείς, να το πεις στον αντρούλη σου και σε όσους θα χαρούν μαζί σου! Πάρε και το γιατρό σου, αλλά το πιο πιθανό είναι να σου πει να περιμένεις να περάσουν λίγες μέρες για να δείχνει καλύτερα στον υπέρηχο! Μπράβο και πάλι!!!! Εύχομαι όλα να πανε καλά και να κρατάς σε 8,5 μήννες αγκαλιά το μωράκι σου!

Συγχαρητήρια και απο μένα! Εύχομαι μια εύκολη τελειόμηνη εγκυμοσύνη με ένα (ή δύο, γιατί η χωριακή σου είναι πελώρια!!!!) γερά και τυχερά μωρά!

Μπράβο σου που κατάφερες να χάσεις τόσα κιλά! Προφανώς είσαι δυνατός άνθρωπος, μην αφήνεις λοιπόν την κακή αυτή εμπειρία του παρελθόντος να σε καταβάλει. Το κακό ήρθε, πέρασε και τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός για τα καλύτερα. Αρκεί να το πιστέψεις! Γρήγορα με μια μεγάλη κοιλίτσα και ένα γερό μωρό!

Καλησπέρα και πάλι. Εδώ και τρεις μέρες το πρωί που ξυπνάω έχω λίγα καφέ. Γέννησα το Δεκέμβη, θηλάζω σταθερά από τότε, δεν έχω δει περίοδο ακόμα και επίσης (όπως έγραψα σε άλλο θέμα) σε υπέρηχο που έκανα είχα κύστες στις ωοθήκες μου. Έτσι είναι η πρώτη περίοδος με το θηλασμό; Σε δόσεις; Να χαρώ ότι λειτουργεί το σύστημα και θα αδιαθετήσω κανονικά μέσα στις επόμενες μέρες ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Δεν σε ξέρω, αλλά διαβάζοντας το μήνυμα από το gioulaki μπήκα στην ενότητα και είδα και τη δική σου ανακοίνωση. Με ένα (ή περισσότερα) γερά και τυχερά μωράκια στην αγκαλιά εύχομαι!!! Καλή αρχή σε μια όμορφη εγκυμοσύνη!

Με συγκίνησαν τόσο πολύ τα λόγια σου... Με μια όμορφη τελειόμηνη εγκυμοσύνη, με έναν εύκολο τοκετό και ένα γερό και τυχερό μωρό. Συγχαρητήρια!

Χρυσάνθη, να μιλήσεις με γενετιστή και σε καμία περίπτωση να μην απελπίζεσαι. Δεν είμαι ειδικός και δεν μπορώ να ελέγξω την ακρίβεια όσων μου είπαν από το φιλικό μου περιβάλλον, αλλά θα σου τα γράψω μήπως βοηθήσουν. Μία παρόμοια περίπτωση είχε η κουνιάδα μιας φίλης μου. Ένα παιδί φυσιολογικό και μετά τρεις (!) αποβολές σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Ο λόγος ήταν ότι ο συνδυασμός κάποιων γονιδίων δικών της και του άντρα της δεν δημιουργούσε βιώσιμα έμβρυα. Σε κάθε σύλληψη είχε 50% πιθανότητες να έχει ή να μην έχει αυτόν τον συνδυασμό. Την πρώτη φορά δεν τον είχε και το μωρό της γεννήθηκε και μεγαλώνει μια χαρά. Τις επόμενες τρεις δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν καλά. Πήγε σε γενετιστή, έκανε dna τεστ στο σπέρμα του άντρα της, βρήκε και απομόνωσε το προβληματικό γονίδιο. Μετά έκανε ivf και από τα γονιμοποιημένα της ωάρια κράτησε αυτά που δεν είχαν αυτό το γονίδιο (δηλαδή που έπεσαν στο "καλό" 50%)και με αυτά έμεινε έγκυος. Περιμένει να γεννήσει αρχές Αυγούστου και όλα μέχρι στιγμής είναι πάρα πολύ καλά και φυσιολογικά. Το όλο θέμα της κόστισε 12.000 ευρώ περίπου (εξετάσεις κανονικές, εξετάσεις DNA και Ivf). Θα ρωτήσω και θα σου στείλω το όνομα του κέντρου, το οποίο την καθοδήγησε στις εξετάσεις και με το οποίο έκανε και την Ivf. Καλή δύναμη

Καλώς σας βρήκα και γω.... Μια απορία: Εάν θέλω να στείλω ένα προσωπικό μήνυμα σε κάποιο μέλος τι πρέπει να κάνω;;