Δημητρηςμου

κι ομως ειμαι ακομα εδω...μετα απο 2 χρονια..η ιδια λυπη..η ιδια απουσια...με 2 προσπαθειες που δεν εφτασαν στο πολυποθητο αποτελεσμα..και τωρα να...ξανα μια απο τα ιδια...ποναω..κλαιω...θελω μια αγκαλια γεματη απο την μερια που εφυγες εσυ...η μιση καρδια μου ειναι ασπρη απο την κορη μου η αλλη δεν καταφερε να αλλαξει χρωμα..2 χρονια παλευω...αλλα ποναω...δεν εχω αλλες αντοχες..ποτε θα ζεσταθει η ψυχη μου...τοση παγωνια..

ευχαριστω κοπελα μου...και εσυ μια καλη τελειομηνη εγκυμοσυνη και ενα καταγερο μωρακι στην αγκαλια σου!

σαν σημερα πριν 2 χρονια...ακομα δεν καταφερα να γιατρεψω την πληγη ουτε και να κρατησω αλλο μωρακι στην αγκαλια μου...Δημητρη μου ειμαι εδω και σ'αγαπω! ευχομαι του χρονου τετοια μερα να μπορεσω να εχω ενα αδερφακι σου αγκαλια μου!

ακριβως σαν σημερα πριν απο 6 μηνες! ηρθες στην ζωη μας.. μονο για 9 μερες σ'αγαπω πολυ! πετα ψηλα αγγελε μου..

ευχαριστω παρα πολυ! τοσα καλα λογια συμπαραστασης δεν πηρα ουτε απο συγγενεις.. τελικα αν δεν περασεις κατι τετοιο δεν μπορεις να καταλαβεις. οι πιο πολλοι ειπανε δεν πειραζει νεοι ειστε θα κανετε αλλα λες και καποιο παιδι ειναι λαστιχο αυτοκινητου σκαζει και βαζουμε την ρεζερβα.. δεν εχω λογια! ευχομαι σε ολες μας να αποκτησουμε γρηγορα παιδακι οχι για να ξεχασουμε αλλα για να ζησουμε αυτο που τοσο αδικα στερηθηκαμε! μια θερμη αγκαλια σε ολες!

σας ευχαριστω μεσα απ υην καρδια μου για τα καλα σας λογια και τις ευχες σας! ευχομαι σε καθε μια απο σας ξεχωριστα ολα να σας πανε καλα και να χαιρεστε την οικογενεια σας.το μωρακι μου οπως σε ολες τις μαμαδες που χασαμε παιδακι θα το θυμαμαι παντα, μεχρι την τελευταια μου ανασα! ειναι το δικο μου αγγελουδι, ο Δημητρακης μου που ηταν πανω στη γη μονο 9 μερες αλλα ειναι αξεχαστος στην οικογενεια του ακομη και στην αδερφουλα του που δεν τον ειδε ποτε αλλα τον περιμενε με πολυ αγαπη! να ειστε παντα καλα που μου ανοιξατε την αγκαλια σας! ο θεος να ακουσει τις προσευχες μας!

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ ΕΦΥΓΕ… ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ ΑΠ ΟΤΙ ΥΠΟΛΟΓΙΖΑΜΕ. ΕΤΣΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΙΣ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΠΟΝΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΘΑ ΓΕΝΝΙΟΤΑΝ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ.. ΠΗΓΑΜΕ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΑΛΛΟΤΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΣΘΗΤΗ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΝΙΩΣΕΙ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 23.45 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΛΙΓΟ ΠΡΟΩΡΟΣ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ. ΕΙΧΕ 2740 ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ 48 ΠΟΝΤΟΥΣ ΥΨΟΣ ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΑΓΟΡΑΚΙ.. ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ.. Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟ ΕΝΤΕΡΟ ΤΟΥ.. ΣΕ 3 ΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΠΗΓΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ 2,5 ΩΡΕΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ, ΠΑΛΕΨΕ ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ.. ΕΤΡΕΞΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ 3 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ.. ΖΗΣΑΜΕ ΜΑΖΙ 5 ΜΕΡΕΣ. 5 ΜΕΡΕΣ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΣ. ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΛΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΕΦΕΥΓΕ. ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ. ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΩΤΟΥ ΦΥΓΕΙ ΧΑΙΔΕΨΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΙΩΘΑ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΤΟΥ. ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ, ΤΑ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΤΟΥ, ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΛΛΑΚΙΑ ΤΟΥ. ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑ ΤΟΝ ΝΑΝΟΥΡΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑ. ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΑ ΖΩΝΤΑΝΟ. ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ ΣΤΙΣ 8,15 ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.. ΓΛΙΤΩΣΕ ΑΠΟ ΟΛΗ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΥΠΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΕΛΟΝΕΣ.. ΑΝΕΒΗΚΕ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ.. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ, ΘΑ Σ΄ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΟΣΟ ΖΩ.. Η ΜΑΝΟΥΛΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΚΑΣ.

το καλυτερο που εχεις να κανεις γλυκια μου βερονικα ειναι να σταματησεις να ρωτας γιατι; απαντησεις δεν θα βρεις ποτε.οπως δεν βρηκα και εγω που εχασα τον Δημητρη μου πριν 6 μηνες επειδη < ετυχε>. σε νιωθω οσο δεν μπορεις να φανταστεις! σιγα σιγα θα ηρεμησεις και θα καταλαγιασει ο αγριος πονος. μην σε παρει απο κατω... να εισαι γερη και δυνατη για να αποκτησεις οχι ενα αλλα πολλα παιδακια! ευχομαι το 2011 να ειμαστε ολες με φουσκωμενες κοιλιτσες και με πολλα χαμογελα ευτυχιας