xazomanoula

Σας ευχαριστώ μανούλες!!!! Να σας ζήσουν κι εσάς τα ζουζουνάκια σας. Όλα τα παιδάκια του κόσμου να είναι γερά κι ευτυχισμένα! Το μωρό μου ξεσάλωσε την Κυριακή που είχαμε το πάρτυ κι απο εχθες ρωτά συνέχεια πότε θα ξαναέρθουν οι φίλοι του....

..... Ήρθες στη ζωή μας ζουζουνάκι μου!!!!! Σε λίγες ώρες κλείνει τα 3 χρόνια το "σιαμιαμιδάκι" μου. Τέτοια ώρα πριν 3 χρόνια, έπαιρνα τη βαλιτσούλα μου και πηγαίναμε για εισαγωγή στο μαιευτήριο.... Τι αγχος, τι αγωνία, τι στεναχώρια όταν έμαθα πως τελικά θα γεννήσω με καισαρική... Τι τρελά συναισθήματα όταν τον πρωτοαντίκρισα!!!! Ζωούλα μου πολύχρονος γεμάτος υγεία και καλοτυχία στη ζωή σου Σ Ε Λ Α Τ Ρ Ε Υ Ω !!!!!!

Ευχαριστούμε κι ανταποδίδουμε. Κι εγώ ένα για τον άντρα μου http://http://www.youtube.com/watch?v=bYVAksacNlA όσο για τον μικρό μου νομίζω πως διάλεξες το καλύτερο!!!

Ωραία. Υπομονή λοιπόν ως τον παιδικό. Το φανταζόμουν πως κάπως έτσι είναι, αλλά μου έκανε εντύπωση που είναι μόνο στο δεύτερο κ μια λέξης. Ευχαριστώ πολύ μανούλες...

http://http://www.youtube.com/watch?v=1qY6aWCH34g ΑΠΛΑ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΕΙΝΑΙ Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο Σ!!!!!!!!!

http://http://www.youtube.com/watch?v=T2bQeklIzcM

Καλησπέρα μανούλες. Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι εσάς αν έχετε σχετική εμπειρία πριν αρχίσω να το ψάχνω αλλιώς. Ο μικρούλης μου σε λίγες μέρες κλείνει τα 3. Γενικά μιλάει αρκετά καλά με ωραίες προτάσεις και γενικά καθαρές λέξεις. Έχω όμως παρατηρήσει δυσκολία στο δεύτερο "καπα" που πιθανών να έχει μια λέξη. Παράδειγμα το όνομα του (ΚΥΡΙΑΚΟΣ), το λέει ΚΥΡΙΑΠΟΣ ή το "κακός" το λέει "καπός". Βασικά το μπερδεύει είτε με το Π είτε με το Τ. Το κουκούτσι για π.χ. το λέει Κουτούτσι κτλ. Αντίθετα το ρ ή το σ όπως θα περίμενε κανείς, το λέει αρκετά σωστά. Θεωρείται πως είναι θέμα που πρέπει να το κοιτάξω άμεσα ή να περιμένω να πάει και στον παιδικό? (Ξεκινάει το Σεπτέμβρη)

ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ έγραψε:

fiore25 έγραψε: Καλή μου fiore25, σε περιμένουμε σε 5,5 μήνες να διαβάσουμε και τα δικά σου πρώτα συναισθήματα. Να πάνε όλα καλά και η στιγμή είναι τόσο κοντά....! Καλή εγκυμοσύνη και κοίτα να την απολαύσεις. ΒΑΣΙΚΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥ!!! :laugh:

ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ έγραψε: Να σου ζήσει ο μικρούλης. Να είναι πάντα χαρούμενος, υγιής και τυχερός!!!

Τις καλύτερες ευχές για υγεία, ευτυχία και τύχη. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

lena έγραψε: Ευχαριστώ πολύ αν και νομίζω πως μερικές φορές αυτή η πλούσια σε λέξεις ελληνική γλώσσα, είναι τόσο μα τόσο φτωχή για να περιγράψει κανείς συναισθήματα, πόσο μάλλον αυτά των πρώτων - πρώτων ωρών που πραγματικά είναι Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Α !!! Εύχομαι και σε σένα τα καλύτερα!

Είμαι σίγουρη πως για όλες μας εκείνες οι πρώτες μέρες στο μαιευτήριο κι αργότερα στο σπίτι, οχι απλά είναι αξέχαστες μα κάθε φορά που αναφερόμαστε σ αυτές τις ξαναζούμε λες κι ήταν εχθές.... Θυμάμαι την πρώτη στιγμή που τον κράτησα αγκαλιά. Νόμιζα πως η καρδιά μου θα πετάξει. Τόσο έντονα και δυνατά συναισθήματα... Θυμάμαι τον τρόμο, τον πανικό, το φόβο στο αν θα καταφέρω να φέρω εις πέρας την καινούρια μου αποστολή! Θυμάμαι πως το πρώτο βράδυ στο μαιευτήριο "εψαχνα" την κοιλιά μου και συγκεκριμένα το γονατάκι του, που τους τελευταίους μήνες είχε σφηνωθεί κάπου εκεί δεξιά!! Θυμάμαι πως επιστράτευσα μαμα και πεθερά να "γλείψουν" το σπίτι γιατί πλεον θα επιστρέφαμε 3 κι έπρεπε όλα να είναι στην εντέλεια. Θυμάμαι την ευκολία που έβαζα τα κλάμματα για το οτιδήποτε συνέβαινε γύρω μου και μου φαινόταν κάπως! Θυμάμαι το πρώτο του μπάνιο σπίτι. Το σόι όλο μαζεμένο. Το φόβο τον δικό μου για το πως θα τον κρατήσω, πως θα τον πλύνω, πως θα τον ντύσω και όλους τους άλλους γύρω μου να δίνουν "συμβουλές" ενώ παράλληλα αποθανάτιζαν τις στιγμές ο ένας με κάμερα, ο άλλος με φωτ. μηχανή, ο άλλος με κινητό. Θυμάμαι το μεγαλείο, την περηφάνεια, την ευτυχία, την πληρότητα που ένοιωθα κάθε φορά που τον θήλαζα. Θυμάμαι πως μόλις τότε πραγματικά κατάλαβα τις κουβέντες της μανούλας μου "όταν γίνεις μάνα θα δεις"!!!!!!! ΔΕΝ θυμάμαι τίποτα να με έκανε να νοιώσω πιο γεμάτη απο εκείνες τις πρώτες ώρες - μέρες!!!!!!!!!!!!!

Λέω λοιπόν να κλείσω σιγά σιγά τα βλεφαράκια μου, όσο προλαβαίνω δηλαδή.

Περίεργο έτσι? Τον έχω ρωτήσει αν κάτι τον φοβίζει ή τέλος πάντων γιατί πρέπει να είμαστε εκεί κι η απάντηση που παίρνουμε είναι δεν ξέρω. Στο δωμάτιο έχει φωτάκι, η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή, δεν έχω ιδέα τι τον κάνει να μας θέλει κοντά. Κι ακόμα περισσότερο ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ!!! Η αλήθεια είναι πως ορισμένες φορές είναι πολύ πεισματάρης και θέλει να περνάει το δικό του. Όμως γιατί ξυπνάει? Όχι πάντα βέβαια αλλά αρκετά συχνά. Παιδικό θα πάει απο Σεπτέμβρη.