stedim

Φτάσαμε ήδη στις 17... Κ αργεί πολύ το καλοκαίρι βρε κορίτσια... Εδώ στη Θεσσαλονίκη έχει να βγάλει ήλιο από... πέρυσι (υπερβάλλω το ξέρω). Δεν κάνει καλό αυτή η καταχνιά στην ψυχολογία μου...

Βασικά tetoulina ανήκω στο (ομολογουμένως πολύ πετυχημένο)club "από το καλοκαίρι κ μετά" (είναι αυτό το τριμηνάκι που πρέπει να περιμένω μετά την παλίνδρομη, βλέπεις...) Ελπίζω οι υπόλοιπες να έχετε καλά νέα γρηγορότερα- ένας Θεός ξέρει πόση ανάγκη έχουμε επιτέλους τα καλά νέα... Φιλιά!

Κι άλλη γειτόνισσα εγκυμονεί... Φάνηκε η κοιλίτσα της τώρα... Θα το εκλάβω ως καλό οιωνό... Άντε κ στα δικά μας!!! Διαφορετικά δεν θα μπορέσω ούτε στο μπαλκονάκι μου να βγαίνω για καφέ (μένει απέναντι ακριβώς)...

Καλησπέρα σας. Εμένα Χρύσα82 ο γιατρός μου είπε να πάω να με δει μετά την πρώτη περίοδο. Ξέρω βέβαια ότι δεν έχει μεγάλη αξία που στο λέω, γιατί οι περιπτώσεις μας ήταν διαφορετικές... Θα ήθελα να σου ζητήσω μία χάρη, με όλο το θάρρος, βέβαια. Ανέφερες ότι έχεις εμπειρία από το Παπαγεωργίου. Είναι ο γιατρός σου εκεί; Αν ναι, θα μπορούσες να μου δώσεις τα στοιχεία του; Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τον γιατρό μου, είναι κ γιατρός κ άνθρωπος πάνω απ΄όλα, αλλά συνεργάζεται με 2 ιδιωτικές κλινικές της Θεσ/νίκης (ονόματα δεν λέω αλλά θεωρούνται οι καλύτερες), στις οποίες εγώ (χωρίς να έχω κάποια δυσάρεστη εμπειρία ως τώρα) δεν έχω πολλή εμπιστοσύνη. Νιώθω ασφάλεια σε δημόσιο νοσοκομείο, όσο κ αν ακούγεται παράξενο αυτό. Αχ, nan μου, δεν μπορώ να σε παρηγορείσω, γιατί δεν μπορώ να παρηγορείσω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Κουράγιο, κράτα σφιχτά το παιδάκι σου κ πάρε δύναμη απο αυτό. Φιλιά σε όλες, σας ευχαριστώ για όλα. Σας εύχομαι ό,τι επιθυμείτε να το ζήσετε!

Ναι, Άβα μου όπως το είπες είναι: "τραγικά χαζή"... Ούτε εγώ που τη ζω δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα... Πέρασα όμως πολλά (κ περνάω ακόμα) στη ζωή μου κ έμαθα να μη δίνω σημασία σε τρίτους. Άλλωστε αυτό είναι οι πεθερές: τρίτοι. Στο σπιτάκι τους αυτές, στο δικό μας εμείς. Αχ nikulina μου, διάβασα την ιστορία σου, έκλαψα πολύ με όσα πέρασες. Τι να πω, δύναμη κοπέλα μου κ κουράγιο... Φιλιά σε όλες, καλή δύναμη μας εύχομαι...

Αχ, Μαρινιώ μου, δεν είναι κακός άνθρωπος η πεθερά μου, ΧΑΖΗ είναι μέχρι εκεί που δεν παίρνει!!! Ευτυχώς ο αντρούλης μου τη βάζει στη θέση της (όταν βέβαια καταλαβαίνει τι γίνεται!). Όσο για το θέμα "οικογένεια"... Δύο άνθρωποι ΕΙΝΑΙ οικογένεια όταν είναι μαζί, αγαπιούνται κ χαράζουν κοινή πορεία. Με τον άντρα μου είμαστε οικογένεια, έρθει δεν έρθει το πολυπόθητο παιδί.

Καλησπέρα! Δυστυχώς θα συμφωνήσω με την Άβα, κάποιοι μάλλον χαίρονται με τις ατυχίες των άλλων, ίσως γιατί έτσι καλύπτουν δικά τους προβλήματα κ άγχη. Σταμάτησα να ασχολούμαι με τους άλλους, μετά το θεϊκό που μου είπε η πεθερά μου: "΄Ελα μωρέ, δεν πειράζει, θα κάνετε άλλο, εγώ έχω ήδη εγγόνια, δεν στεναχωρήθηκα πολύ"!!! Δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω όταν το άκουσα, με έπιασαν όμως υστερικά γέλια... Είναι κ οι ορμόνες βλέπετε... Χθες, μία εβδομάδα κ μία μέρα μετά την απόξεση, ξεσήκωσα όλο το σπίτι... Καθάρισα, συμμάζεψα, εξαφάνισα υπερήχους κ εξετάσεις... Σήμερα έβαλα 200 πλυντήρια... Μου τελειώνουν όμως οι δουλειές κ αναρωτιέμαι κ εγώ πώς θα απασχολώ το μυαλό μου. Λέω να ξαναψάξω για δουλειά, part-time βέβαια γιατί έχω κ τον πατέρα μου που χρειάζεται φροντίδα. Μήπως απογοητευτώ χειρότερα έτσι; Φιλιά σε όλες!

Καλησπέρα. Τι περίεργα παιχνίδια παίζει το μυαλό μας... Εγώ τον Δεκέμβριο ήμουν ΣΙΓΟΥΡΗ ότι ήμουν έγγυος. 15 ημέρες καθυστέρηση, ένιωθα ζαλάδες κ φουσκώματα (τρομάρα μου) κ αδιαφορούσα για τα αρνητικά τεστ. Ο γιατρός κ η χοριακή με προσγείωσαν απότομα. Η... "εγκυμοσύνη" ήταν τελικά διαταρραχή του κύκλου κ πήρα primolut. Τον Ιανουάριο έμεινα έγγυος πραγματικά. Ε, δεν ένιωθα τίποτα... Ούτε ζαλάδες ούτε εμετούς, το απόλυτο τίποτα. Με έπεισε ο γιατρός κ η χοριακή. Σιγουρεύτηκα μόνο όταν ακούσαμε καρδούλα. Τελικά το μωρό μου χάθηκε στην 11 εβδομάδα, την Μ. Τετάρτη έγινε η απόξεση (παλίνδομη κύηση-ακόμα λέω τη φράση αυτή κ δεν την "καταλαβαίνω", δεν την πιστεύω). Αν κάνω ποτέ μου παιδί, θα αφήσω τον εαυτό μου να χαρεί όταν πάει στο δημοτικό, μη πω στο στρατό... Αχ aggeloskoni, ελπίζω όλα να πάνε καλά. Έχω ανάγκη από καλά νέα, να ακούσω κάποια που τα κατάφερε. Το άγχος είναι απίστευτο κ το μυαλό γυρίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Καλή επιτυχία!

Αχ tetoulina σε καταλαβαίνω απόλυτα. Την προηγούμενη εβδομάδα βρήκαμε στην κλινική που πήγαμε για την απόξεση τους γείτονές μας που γεννούσαν. Ε λοιπόν κρυβόμουν για να μην έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τους συγγενείς τους που είχαν μαζευτεί... Ο άντρας μου με επαναφέρει στην πραγματικότητα λέγοντάς μου "τον στόχο μας εμείς!". Εγώ ακόμα πονάω κ δεν μπορώ να δείξω αλτρουισμό κ μεγαλοψυχία, αλλά προσπαθώ να μη γίνω άδικη με τον κόσμο. Τον στόχο μας εμείς λοιπόν κορίτσια κ ας γεννήσουν όλες οι γυναίκες του πλανήτη...

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Το πρωί έγινε η απόξεση. Τελείωσε. Μαζί με αυτό τέλειωσαν κ τα ψυχικά αποθέματά μου. Έχω τον πατέρα μου βαριά άρρωστο στο νοσοκομείο από καρδιά κ δεν έχω βρει το κουράγιο να του το πω. Αναρωτιέται γιατί δεν πήγα 2 μέρες κ του λέω ψέμματα. Καλό κουράγιο σε όλες μας, δεν υπάρχει τίποτε άλλο να πω. Μακάρι αυτή η λίστα να μείνει εδώ κ όλες να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα σύντομα. Φιλιά.

Γεια σας. Είμαι καινούργια στο site. Όταν γράφτηκα εδώ ήμουν μια ευτυχισμένη μέλλουσα μανούλα. Είχαμε δει το μωρό, είχαμε ακούσει την καρδούλα του... Μέχρι σήμερα. Η καρδιά του σταμάτησε. Είμαι στην 11η εβδομάδα κ το όνειρο σταματά εδώ. Το πρωι θα κάνω απόξεση. Δεν το πιστεύω ακόμα... Το λέω για να το χωνέψω... Από το καλοκαίρι κ μετά ξανά προσπάθειες... Δυστυχώς λοιπόν, μάλλον ανήκω κ εγώ εδώ...