elskoun

"Θέλω να γίνω μαμα", συγνώμη για το θάρρος, γιατί δεν γνωριζόμαστε, αλλά λόγω του διαδικτύου έχω πρόσβαση σε κάτι τόσο προσωπικό σου. Μου έκαναν τρομερή και δυσάρεστη (εννοείται) εντυπωση τα όσα έγραψες στην τελευταία ανάρτησή σου. Θα ήθελα να σου πω ότι διαβάζω τα όσα γράφεις στο θέμα αυτό, γιατί μου αρέσει ο τρόπος γραφής σου, με έχεις εντυπωσιάσει σαν άτομο, (αν και δεν συμφωνούμε σε όλα βέβαια). Σε νιώθω λοιπόν, όσο γελοίο και αν φαίνεται, σαν κάπως "δικό μου" άτομο, παρόλο που εσύ δεν γνωρίζεις τίποτα για μένα! Αυτά είναι τα περίεργα του διαδικτύου! Φαινόμενα σύγχρονα που δεν τα έχουμε ακόμη "χωνέψει", ούτε συνειδητοποιήσει, ούτε και αξιολογήσει ακόμη.. Λοιπόν στο θέμα μας: Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να σου γράψω (ανάγκη δική μου βέβαια, για σένα μπορει να αποδειχτεί κάτι τελείως άχρηστο, ή και ενοχλητικό κάτι που απεύχομαι βέβαια)γιατί με στεναχώρησαν ιδιαίτερα αυτά που γράφεις, τα ένοιωσα και με πόνεσαν πολύ. Έχω περάσει παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν με τον σύζυγό μου, αν και όχι τόσο τραβηγμένες ομολογουμένως, αλλά με είχαν πληγώσει πολύ και ακόμη με πονούν (κακώς, η υπερευαισθησία δεν αμοίβεται καλά). Πρώτα απ΄ολα θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω σαν τρίτος ότι δεν το αξίζεις όλο αυτό. Αυτό πρέπει να το πιστέψεις και να το περάσεις σε όλους. Να αντιδράσεις έντονα! Μην ανέχεσαι τέτοια έκτροπα!!! Το πρόβλημά σου είναι σοβαρό γιατί ο άντρας σου δείχνει έρμαιο τέτοιων άχρηστων και επικίνδυνων γύναιων! Κοίταξε τον εαυτό σου και τα παιδιά σου και βάλτους όλους στη θέση τους. Ας σε φοβούνται αυτοί και όχι εσύ αυτούς. Είναι πραγματικά τόσο άδικο και ψυχοφθόρο αυτό. Κάνε σκηνή και πες την αλήθεια!! Και πως θα συνεχιστεί η καθημερινότητά σας όταν αυτές φύγουν και ο άντρας σου ακολουθήσεις τις "σοφές" παραινέσεις τους; Ίσως να είμαι υπερβολική, δεν ξέρω, αλλά πραγματικά συγχύστηκα και σκέφτηκα να σου γράψω δυο λόγια, ως τι;, δεν ξέρω, ελπίζω να βοηθήσω, αν δεν σου έγραφα κάτι θα έσκαγα, δεν ξέρω γιατί... Να είσαι καλά και πάλι συγνώμη για το θάρρος.