Καλησπερα σε ολους, γραφω να μοιραστω μαζι σας την εμπειρια μου. Οταν πηγα για το Α-τεστ στις 16+3 το υπερηχογραφημα εδειξε οτι δεν υπηρχε καρδιακη λειτουργια - το μωρό μαλλον ειχε πεθανει στις 13 εβδομαδες. ο γιατρος στο ελενας με εστειλε κατευθειαν στο αλεξανδρα οπου εγινε επεμβαση καθαρισμου. Ολα αυτα εγιναν τη Δευτερα 1/3. Ειναι η δευτερη αποβολη μου - η πρωτη, το 2007, ηταν ανεμβρυικη κυηση, οπου υπαρχει σακκος αλλα οχι μωράκι. Μετα ξαναεμεινα εγκυος και δοξα το Θεο πηγαν ολα καλα. Πρεπει να πω οτι εχω ηδη δυο αγορακια, 5 και 2 χρονων, και θεωρω τον εαυτο μου πολυ τυχερη. Αυτη τη φορα, η εγκυμοσυνη ηταν σαν δωρο, το θελαμε πολυ με τον ανδρα μου - το πρωτο υπερηχογραφημα στην 7η εβδομαδα εδειξε παλμο, ολα καλα. Στη 12η εβδομαδα καναμε ληψη τροφοβλαστης η οποια εδειξε οτι ειχαμε ενα φυσιολογικο κοριτσακι. Στο υπερηχογραφημα κουνιοταν, ήταν ολα οπως επρεπε. Δεν μπορω να περιγραψω την ευτυχια που νιωσαμε - και μετα απο μια εβδομαδα το μωρακι πεθανε...η παλινδρομηση δεν οφειλεται στη ληψη τροφοβλαστης γιατι ο γιατρος ειπε οτι οι αποβολες μετά απο τη λήψη εχουν συμπτωματα, δηλ αιμορραγιες, πονους κλπ. Ειπε οτι μαλλον οφειλεται σε αλλου ειδους ανωμαλια, οχι ομως χρωμοσωματικη καθως το μωρακι ηταν φυσιολογικο. Ολα αυτα με εχουν αφησει τοσο στεναχωρημενη, μπερδεμενη - δεν μπορω να συγκεντρωθω, δεν ξερω τι να κανω, να ξαναπροσπαθησω ή να το παρω αποφαση, ειμαι και 42 χρονων...
Διαβασα τα περισσοτερα απο τα σχολια για αποβολες και με βοηθησε πολυ να δω τι περνανε αλλες μητερες...
Ειχε καποια απο εσας παρομοια εμπειρια, δηλ να πεθανει το μωρακι ενω ολα τα τεστ εδειχναν οτι ηταν φυσιολογικο και οτι ολα ηταν καλα; τι θα κανατε εσεις στη θεση μου - θελω πολυ να ξαναπροσπαθησω τουλαχιστον μια τελευταια φορα,νιωθω οτι η οικογενεια μου δεν ειναι ακομα ολοκληρη, νιωθω οτι μας λειπει καποιος, αλλα μηπως τρεφω φρουδες ελπιδες οτι κατι τετοιο ειναι δυνατον; συγγνωμη για το τεραστιο post αλλά πραγματικα ηθελα να μοιραστω την εμπειρια μου και να ακουσω τη γνωμη σας...