ΓΕΩΡΓΙΑ Χ.

Καλημέρα,εγώ στα δυο παιδιά μου νοσηλεύτηκα στην πτέρυγα Πετσάλη σε δίκλινο μια χαρά.Η Πετσάλη έγινε επί ολυμπιακών και είναι επίσης πολύ προσεγμένη.Το δίκλινο δεν το βρήκα μικρό. Με το καλό!

Τζουτζούκα,σου προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφθήτε τον κ.Σπύρο Μηλίγκο ο οποίος είναι top υπογονημότητας και στειρότητας, πολλά χρόνια καθηγητής και υπεύθυνος του τμήματος στειρότητας του Αλεξάνδρα.Συνταξιοδοτήθηκε τον Αυγουστο και είναι πλέον στο Μητέρα.Με έχει ξεγεννήσει από τη μάνα μου και μέχρι τώρα έχω διαπιστώσει ότι όλοι οι γυναικολόγοι τον σέβονται και τον έμπιστεύονται. Επίσης καλός άνθρωπος.Εγγυώμαι.Τηλ.2106424725

πως κατά εκεί το πάω πάλι,αλλά δεν είναι πια το ίδιο.Τώρα ξέρω και το χειρίζομαι συνειδητά.Γι' αυτό σε συμβουλεύω, κανε υπομονή,κοριτσάκι.Συζήτησε με τον αντρούλη σου αυτό που νιώθεις και ζήτα την υποστήριξή του και πάψε τις απειλές για χωρισμούς που είναι λόγια που πικραίνουν και δεν σβήνουν από την καρδιά. Κάνε υπομονή,να γεννήσεις, να θηλάσεις αν μπορείς,όσο αντέχεις,και ζήτα και μια ιατρική φροντίδα,αν το κρίνεις απαραίτητο,μετά το θηλασμό (γιατί φάρμακα δεν μπορείς να πάρεις κατά το θηλασμό).Φυσικά να σημειώσω,πως δεν είμαι υπέρ των ψυχαναλύσεων που προτείνουν όλοι αυτοί οι ψυχογιατροί,γιατί αντί να μας κανουν να ταπεινωθούμε και να δούμε τα λάθη μας,συνήθως μας υψώνουν περισσότερο τον εγωισμό.Αλλά όταν πρόκειται για παθολογικής φύσεως καταστάσεις, όπως αυτή των ορμονικών μας διαταραχών,λίγο φαρμακάκι βοηθαει.Από κει και πέρα όλα λύνονται αν τα αντιμετωπίζουμε με τρόπο αγαπητικό.Χρειάστηκαν δύο μηνύματα για να ολοκληρώσω,αλλά νομίζω,πως άξιζε τον κόπο.Καλή σου δύναμη.

Τυρογαριδάκι μου,Επειδή διαπιστώνω πως αυτό δεν είναι το μόνο σου πρόβλημα,αλλά υπάρχει και το θέμα της ανύπαρκτης υπομονής σου με το παιδί,έχω να πω το εξής: γέννησα το 2ο παιδί όταν το πρώτο ήταν 2 ετών.Τα νεύρα μου κρόσια σαν τα δικά σου,τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά.Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου.Δεν τολμούσε να μου μιλήσει άνθρωπος,γινόμουν μπαρούτι.ένιωθα πάντα καταπιεσμένη,αδικημένη,όλοι είχαν άδικο εκτός από μένα.Το να δω τη σκοπιά του άλλου δεν μου περνούσε καν από το μυαλό. Φυσικά η μπάλα των αρνητικών συναισθημάτων μου είχε πάρει και τον άντρα μου.Μου ήταν αδύνατο να εστιάσω στα όσα προσέφερε,έβλεπα μόνο τα λάθη του. Ήταν το μωρό 2,5 μηνών όταν πλάκωσα σε ξύλο με μανία το μεγάλο,(που λέει ο λόγος μεγάλο) γιατί δεν έφαγε μια μπανάνα που είχε ζητήσει!Μόλις τέλειωσε το συμβάν,και συνήλθα από την τύφλωση του θυμού, για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως το πρόβλημα ήμουν εγώ και χρειαζόμουν βοήθεια.Να έχω καταντήσει επικίνδυνη ακόμα και για το παιδί μου; Πήγα σε ψυχίατρο,διέγνωσε επιλόχειο κατάθλιψη,πήρα τα χαπάκια μου,τα οποία σταδιακά έκοψα με την καθοδήγηση του γιατρού στους 6 μήνες,και συνήλθα ο άνθρωπος.Πλέον διαπιστώνω πως η κατάθλιψη μας προκαλεί πολύ εγωιστικές σκέψεις και αντιδράσεις.Τώρα,που περιμένω το 3ο παιδί,νιώθω

Έχεις ακούσει για γελάδες; Στο 1ο,από το ένα στήθος τάιζα και από το άλλο έτρεχε το γάλα άφθονο μόνο του και με έκανε μούσκεμα.Παρόλα αυτά,αφού τελείωνε κάθε γεύμα,εγώ ήμουν τόσο πρησμένη που ενδιάμεσα τραβούσα και με θήλαστρο για να ανακουφιστώ. Εάν δε έμπαινα για ζεστό ντους, χωρίς καν να αγγίξω το στήθος μου, πετιόταν το γάλα με φόρα στα πλακάκια του τοίχου.Στο δεύτερο παιδί, δεν ένιωσα ποτέ το παραμικρό πρήξιμο, εκτός,ίσως, από σημεία, δηλ.μικρά κομπαλάκια γάλακτος που με το χέρι μου τα προωθούσα κατά τη διάρκεια του θηλασμού για να διαλυθούν και να τα πιεί το μωρό. Ενδιαφέρουσα η πληροφορία για τη μαγιά της μπύρας που διάβασα σε άλλη σου απάντηση.Κάπου άκουσα και για το φύτρο σταριού.

Κι όμως,φαίνεται πως αυτό δεν είναι πάντα αρκετό.Βλέπεις, στο 1ο παιδί δεν έκανα κάτι διαφορετικό σε σχέση με το δεύτερο κι όμως οι ποσότητες δεν είχαν καμιά σχέση μεταξύ τους.Στο δεύτερο,η μειωμένη ποσότητα έφερε τα συμπληρώματα και όχι τα συμπληρώματα τη μειωμένη ποσότητα!

Και στις τρεις εγκυμοσύνες (τώρα διανύω την τρίτη),μαγνήσιο από την 20η εβδομάδα,2 δισκία Trofocard 60,77mg.Δρα και σαν ήπιο αντικαταθλιπτικό για όσες παθαίνουν παράκρουση από τα ορμονικά τους.Όμως, σε φυσιολογικές κυήσεις, πρέπει να διακόπτεται γύρω στην 30η-32η εβδομάδα (δεν θυμάμαι ακριβώς, γιατί τώρα είμαι ακόμη στην 23η) για να μην ανασταλλούν οι συσπάσεις του τοκετού και για να μπορέσει να μαζέψει μετά και η μήτρα, δηλαδή να μην πάθει αδράνεια. Βέβαια,σε περίπτωση εκτεταμένων πρόωρων συσπάσεων,(όπως είχε μια κουμπάρα μου που είναι και γιατρός η ίδια),η αγωγή παρατείνεται

Κορίτσια καλημέρα.Περιμένω τον τρίτο μου γιο το Μάιο! Στον πρώτο το γάλα μου έφτανε για δίδυμα.Στον δεύτερο, δυστυχώς,ξεκίνησα πολύ νωρίς τα συμπληρώματα.'Εχει ακούσει καμιά σας για τροφές που μπορούν να αυξήσουν την παραγωγή του μητρικού γάλακτος;

Καλημέρα! Εγώ περιμένω το τρίτο και μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως η ζωή σας θα αλλάξει.Προς ποια κατεύθυνση όμως είναι καθαρά θέμα της ψυχραιμίας σας και της αγάπης με την οποία θα αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες.Αγάπη στο ζευγάρι και πολύ αγάπη στο πρώτο παιδί!Ακόμα και την ώρα που θα ταίζεις το μωρό κράτα το μεγάλο δίπλα σου διαβάζοντας ένα βιβλίο.Ανάθεσέ του και μικρές ευθύνες όπως να φέρει την πάνα, να βάλει κρέμα με το δαχτυλάκι του στον ποπό του μωρού κ.α. Σε κάθε δυσκολία να θυμάστε, ως γονείς και ως ζευγάρι,πως οι υστερίες μόνο χειροτερεύουν τα πράγματα.

Καλή μου,νιώθω την απελπισία σου.Την πέρασα στο πρώτο παιδί με επιλόχιο κατάθλιψη! Τώρα περιμένω το τρίτο με μεγάλη,πλέον,ψυχραιμία.Καταρχάς κάνεις τεράστιο λάθος που ξυπνάς το παιδί.Αυτό ξέρει και πότε πεινάει και πότε διψάει και πότε νυστάζει!Ο παιδίατρός μου λέει:"Θα σου άρεσε εσένα να σε ξυπνάνε για να φας ή για να σε αλλάξουν;"Ας διαχωρίσουμε, επιτέλους,τις ανασφάλειές μας από τις ανάγκες των παιδιών μας και να τα αφήσουμε ήσυχα.Εδώ λέμε αμάν και πότε θα κόψει το μωρό το νυχτερινό γεύμα κι εσύ προκαλείς την τύχη σου; Συμφωνώ και με τις προλαλήσασες. Ας μένουν λίγο πίσω οι δουλειές και μην ανοίγεις κι άλλες πλενοντας και αποστειρώνοντας μπιμπερό! Το στήθος σου είναι η εύκολη λύση. Καλή δύναμη!