sasoulini1977

Καλησπερα. Ειμαι απο Θεσ/κη και με παρακολουθει ο γιατρος €υ8υμι0ς Σιδ€ρ0πουλ0ς, στην Τσιμισκη ειναι το ιατρειο του. Οποιος/α θελει πληροφοριες ας μου στειλει μνμ. Ειμαι παρα πολυ ευχαριστημενη γιατι πανω απο ολα ειναι ανθρωπος!!!

Καλημερα σε ολες κ σε ολους (αν υπαρχουν κ αντρες στην παρεα μας) Θελω να ρωτησω το εξης: Στην 34η εβδ, ο μικρος μας ειχε βαρος συμφωνα με τον υπερηχο 1700γρ. Ο γιατρος μας ειπε οτι ειναι φυσιολογικη η τιμη κ οτι αυτο που μας ενδιαφερει δεν ειναι τοσο το βαρος οσο η ωριμοτητα του εμβρυου (πνευμονια, κτλ) Επισης μας ειπε οτι αλλες γυναικες γεννουν μεγαλα μωρα (3,5-4 κιλα) κ αλλες μικρουλικα (2,5-3κιλα) Εγω ανηκω στην δευτερη κατηγορια.. κ ο μικρος μας υπολογιζει να βγει γυρω στα 2800γρ. Αυτο που με απασχολει ειναι αν πραγματι για την συγκεκριμενη βδομ που εγινε ο υπερηχος κ η μετρηση, τα κιλακια του ειναι οντως καλα. Και αν οντως ειναι ετσι.. πότε θα προλαβει να παρει τοσα κιλα για να φτασει τα 2800 που μας λεει?

Καλημερα κοπελα μου! Θελω να ελπιζω οτι ηδη θα νοιωθεις καλυτερα, περασε κ αρκετος καιρος απο τοτε που εγραψες κ ισως εχεις αρχισει να βλεπεις διαφορά. Στο ευχομαι ολοψυχα γιατι ξερω ποσο δυσκολο ειναι! Χωρις να θελω να σε απογοητευσω (γιατι καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη) βρισκομαι στην 35η εβδ και ακομα ταλαιπωρουμαι με εμετους (οχι στην ιδια συχνοτητα οπως στις αρχες αλλα ακομα επιμενουν), αναγουλες, συν καουρες και πονους στο στομαχι.. απο την αρχη της εγκυμοσυνης.. απο την 7η εβδ μεχρι κ τωρα.. χωρις διακοπη! Μεχρι τον 5ο μηνα, ειχα καθε μερα εξαγωγες.. 4-5 την ημερα.. οι οποιες με επιαναν απο το μεσημερι κ οσο περνουσε η ωρα χειροτερευαν. Το αποκορυφωμα ηταν το βραδυ που δεν μπορουσα να κοιμηθω γιατι πεινουσα σαν τρελλη. Ολα αυτα τα περασα κατακαλοκαιρο.. να διψαω σαν τρελλη κ να μην μπορω να πιω ουτε νερο, χυμους κ οτιδηποτε δροσιστικο. Ουτε καν φρουτα. Αποτελεσμα? Νοσηλευτηκα στην κλινικη 3 μερες για να αποφυγουμε την αφυδατωση. Εχασα κ 5 κιλα κ ακομα να τα παρω. Εχω παρει μεχρι στιγμης μονο τα 4. Δλδ ακομα στα μειον ειμαι. Με ειχε πιασει καταθλιψη.. εκλαιγα ολη μερα.. κ το μονο που ακουγα ηταν η λεξη ΥΠΟΜΟΝΗ!!! Και οσο την ακουγα τοσο περισσοτερο τρελαινομουνα. Ενοιωθα οτι δεν με καταλαβαινε κανεις.. Ολοι μου ελεγαν θα περασει.. αλλα δεν ηθελα να ακουω κ να βλεπω κανεναν. Ενοιωθα αρρωστη κ οτι για ολη μου τη ζωη θα ειμαι ετσι. Με επιασαν διαφορες φοβιες κ μονο να χαρω δεν μπορουσα. Και να φανταστεις η εγκυμοσυνη αυτη ηρθε μετα απο 5 χρονια προσπαθειων με εξωσωματικες (συνολο 6 στον αριθμο). Και να μην μπορω να την χαρω.. τι αδικο.. τι κριμα.. Εβλεπα στην τηλεοραση διαφημισεις απο χυμους, γαλα, κ αλλα διαφορα φαγωσιμα κ ποσιμα εδεσματα κ εκανα σαν τα σκυλακια που τους βγαινει η γλωσσα εξω απο την επιθυμια να τα καταβροχθισουν! Πειναω κ διψαω παρα πολυ.. ολη μερα.. προσπαθω να τρωω λιγο κ συχνα αλλα κ παλι το αισθημα της πεινας κ της διψας ειναι παλι εκει! Η αληθεια ειναι οτι απο τον 7ο μηνα κ μετα ελαττωθηκαν τα συμπτωματα αλλα οχι εντελως. Δλδ δεν ειχα καθε μερα εξαγωγες αλλα καθε 3-4 μερες. Ψυχολογια ομως η ιδια.. χαλια! Τωρα πια (8ο μηνα) μαλλον τα εχω συνηθισει ισως κ να μην με νοιαζουν κ τοσο επειδη περναει ο καιρος.. λιγο εμεινε.. θα περασει.. αλλα οταν καμμια φορα καθομαι κ σκεφτομαι εκεινους τους πρωτους μηνες, ακομα κ τωρα με πιανει σφιξιμο.. ηταν οτι χειροτερο εχω ζησει ως τωρα.. τουλαχιστον αυτο μου βγαινει. Δεν θα σου πω υπομονη.. θα σου πω μονο καλη συνεχεια, καλη δυναμη κ καλο κουραγιο.. κ οταν περασει ο καιρος θα σου φανταζουν ολα σαν ενα κακο ονειρο που περασε κ παει.. (αυτο σκεφτομαι κ εγω για μενα) Σε φιλω κ ολα να πανε καλα μεχρι τελους!!! ΥΓ. Σε 1 βδομ μπαινω στον μηνα μου κ το αγχος μου κ ο φοβος μου ειναι αν ολα αυτα σταματησουν μετα την γεννα, ή αν θα μου μεινουν κουσουρι κ απεκτησα τελικως προβλημα με το στομαχι μου.