_Annie_

Ευχασριτώ για τις συμβουλές! Θα ακουστεί κακό αν πω πως νιώθω πολύ καλύτερα που υπάρχουν κάποιες συμπάσχουσες;Παίρνω δύναμη. Έχετε δικιο,πρέπει μόνη να βοηθήσω τον ευατό μου για να είμαι καλύτερα όταν θα έρθει και το δεύτερο μωρό. Θα ακολουθήσω τις συμβουλές σας.Θα το προσπαθήσω όσο καλύτερα μπορώ. Νιώθω πολύ καλύτερα,απ'ότι ήμουν πριν 2 ημέρες

Εμείς για να κοιμηθεί την παίρνουμε αγκαλιά και κάνουμε βόλτες σε όλο το σπίτι.Αλλιώς τσιρίζει. Καλό κουράγιο,ούτε εγώ ξέρω πώς να το σταματήσω και τώρα που θα έρθει και το δεύτερο παιδάκι μας θα είναι πιο δύσκολο.

Καλυψώ περίπτωση ο φιλος σου χεχε.Άντρες...πουθενά δεν κολλάνε!

Εγώ είμαι έγκυος και απλά προσπαθώ να μην βάλω άλλα κιλά.Απο την προηγούμενη εγκυμοσύνη έχω 10.Ελπίζω τώρα να μην πάρω άλλα τόσα γιατί θα είναι δύσκολο να τα χάσω μετά. Θα σταματήσω να τρώω βλακείες και γλυκά.Το υπόσχομαι!

kalypso έγραψε: Πωπω...Δεν φτάνει που έχεις τον πόνο σου για το ρεζιλίκι έχεις και τις φήμες

Με μια φίλη μου.Θα μασταν 15-16 και είχαμε βγει βόλτα. Γυρίζοντας απο την περιοχή που είχαμε πάει για καφέ,είπαμε να περάσουμε απο ένα μαγαζί που έκανε πάρτυ εκείνη την ημέρα,και ξέραμε πως θα ήταν πολλοί γνωστοί μας. Πριν πάμε,εντελώς τυχαία,ξεκινήσαμε μια κουβέντα και της περιέγραφα ένα πρώην αγόρι μου,όχι με τα καλύτερα λόγια. Πήγαμε,και στην είσοδο του μαγαζιού συναντήσαμε κάποια παιδιά απο το σχολείο.Άρχισα εγώ να μιλάω με μια κοπέλα και κάπου εκεί κοντά ήταν και το εν λόγω παιδί(έκανα πως δεν τον είδα και δεν του μίλησα!). Μετά απο λίγο,και ενώ εγώ μίλαγα με την κοπέλα,μου λέει η φίλη μου σε ικανοποιητικά δυνατό τόνο φωνής''Ρε Άννα,το μπάζο,ο Μιχάλης που μου 'λεγες δεν είναι εδώ;;'' Κατακόκκινη εγώ!Ανυποψίαστη η φίλη μου.Έρχεται το παιδί και της λέει ''Ναι,εδώ είμαι!''.Τότε κατάλαβε τι έκανε και φύγαμε άρων άρων

Ανθή έγραψε: Αυτό το έχει κάνει και ο άντρας μου.Ρεζίλι εγώ,ρεζίλι αυτός,ρεζίλι και ο καλεσμένος...

Πολύ ωραία ρούχα για μέλλουσες μαμάδες έχει και στα MotherCare.Με είχαν βολέψει

Είναι πολύ ανήσυχη και φοβάμαι να την αφήσω στις γιαγιάδες.Την μια και μοναδική φορα που την κράτησε η πεθερά μου,μας πήρε τηλέφωνο μετά απο μισή ώρα και μας είπε οτι κλαίει και δεν ξέρει τί να κάνει. Χμμμ...Δεν έχεις άδικο σε αυτό που λές.Μου αρέσει που θα έχουν μικρή διαφορά και ξέρω πως θα ζοριστούμε πολύ για αρκετά χρόνια. Πάντως κορίτσια ευχαριστώ.Ήθελα πολύ να τα βγάλω απο μέσα μου και η βοήθεια σας ήταν πολύτιμη!

Bembini είσαι πολύ αισιόδοξη και ομολογώ πως σε ζηλεύω. Εγώ δυστυχώς είμαι απο τα άτομα που βλέπουν το ποτήρι μισό άδειο και όχι μισο γεμάτο.Όσο ήμουν μικρή μου τόνιζαν μόνο τα αρνητικά μου στοιχεία,προφανώς για να τα διορθώσω ,όμως αυτό είχε αντίθετο αντίκτυπο σε εμένα.Αυτά που έβλεπα τότε,συνεχίζω να τα βλέπω ακόμη μόνο που στην λίστα έχουν προσθεθεί και άλλα τόσα. Ναι,όταν μου χαμογελάει το παιδάκι μου τα ξεχνάω όλα και λέω χαλάλι! Μερικές φορές με πιάνει αυτή η απαισιοδοξία που έχω τώρα ... Περνάει αλλά ξαναέρχεται!Δεν με ξεχνά! Ήμουν αλλιώς ρε γαμώτο ... Ντυνόμουν στην τρίχα,μακιγιαριζόμουν,κάθε δύο μέρες πήγαινα κομμωτήριο και ήμουν ευχαριστημένη με την εμφάνιση μου.Τώρα είμαι όλη την ημέρα με τις πιτζάμες,μέσα στο σπίτι φυσικά!,δεν έχω χρόνο να πάω στο κομμωτήριο,όσο για μακιγιάζ,οι μαύροι κύκλοι δεν καλύπτονται ούτε με ...στόκο,η κοιλιά μου έχει χαλαρώσει,απέκτησα κυτταρίτιδα και ραγάδες.Φυσικά ούτε λόγος για τα παλιά μου ρούχα,τα χαμηλοκάβαλα τζίν παντελόνιθα ή τα ψηλοτάκουνα παππούτσια!Θέλω να πάω γυμναστήριο ή σε έναν διατροφολόγο αλλά πού χρόνος ...

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Να ξεκαθαρίσω πως νιώθω ευλογημένη που έγινα μάνα,ξέρω πόσες γυναίκες το προσπαθούν και δεν το καταφέρνουν ή το καταφέρνουν μετά απο πολλές δοκιμασίες,ψυχολογικές,σωματικές και οικονομικές. Μερικές φορές νιώθω να πνίγομαι.Λέω πως ίσως να μην είμαι φτιαγμένη για οικογένεια.Αισθάνομαι τύψεις για όλα αυτά που σας εκμυστηρεύομαι και κυρίως γιατί τα σκέφτομαι,υπάρχουν στο μυαλό μου. Γενικότερα είμαι απαισιόδοξη και μπαίνω στο τρυπάκι της σύγκρισης.Με συγκρίνω με την μητέρα μου ή την αδερφή μου,στο θέμα της μητρότητας. Στην αρχή πίστευα πως αυτά τα συναισθήματα δεν είναι φυσιολογικά.Άκουγα πως τα μωρά φέρνουν μόνο ευτυχία και κανείς δεν μου είχε μιλήσει για τις αγωνίες ή τις σκέψεις αν θα είναι καλά το παιδί σου,αν κάνεις το σωστό,αν του προσφέρεις τα κατάλληλα ... Αγχώνομαι πολύ και για το παιδί Έχω φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι κάποιον ειδικό.Ίσως ένας ψυχολόγος να με βοηθούσε...

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του φόρουμ.Σας παρακαλουθώ αρκετό καιρό και μου έχετε λύσει πολλές απορίες.Αποφάσισα να σας γράψω σήμερα,με την σκέψη οτι είστε γυναίκες,μαμάδες και πολλές απο εσάς ίσως να βιώνουν ότι και εγώ. Είμαι 27 ετών,παντρεμένη ένα χρόνο περίπου.Έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών και είμαι πάλι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου. Η κόρη μου είναι ένα δύσκολο μωρό.Έχω να κοιμηθώ 6 μήνες και ολόκληρη την ημέρα πρέπει να ασχολούμαι μόνο μαζί της.Δεν θα σταθώ όμως τόσο στο μωρό.Την αγαπάω πολύ και δεν έχω μετανιώσει λεπτό που ήρθε στη ζωή μου. Έμεινα έγκυος απρόσμενα και χάρηκα πολύ.Απορροφημένη με τις ετοιμασίες του καινουριου μας σπιτικού,του γάμου αλλά και της δουλειάς μου η εγκυμοσύνη πέρασε πολύ όμορφα.Είχα έναν δύσκολο και πολύωρο τοκετό αλλά τελικά είμασταν και οι δύο καλά. Σταμάτησα την δουλειά μου για να είμαι στο σπίτι με το μωρό(κάποια στιγμή θα ξαναπάω).Ήμουν πολύ δραστήριος άνθρωπος.Αγαπούσα αυτό που έκανα και είχα ελευθερία.Η δημιουργία οικογένειας μου έφερε πολλές ευθύνες ξαφνικά και απο εκεί που έμενα στο πατρικό μου και δεν έστρωνα ούτε το κρεβάτι μου,βρέθηκα αντιμέτωπη με τις δουλειές του σπιτιού και με το μεγάλωμα του μωρού. Ευτυχώς ο σύζυγος μου με βοηθάει πολύ σε όλα.Έχω εκρήξεις θυμού,φωνάζω,κλείνομαι στο δωμάτιο μου και θέλω να μένω μόνη μου. Έρχονται στιγμές σαν αυτή,ευτυχώς όχι σε καθημερινή βάση,που θέλω να φύγω απο όλους και απο όλα.Να βρω χρόνο για τον εαυτό μου,να πάψω να νιώθω αντισεξουαλική,να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης,να χαρώ το παιδάκι μου όπως του αξίζει,να γίνω λιγότερο εγωίστρια,να μην ξανακούσω την κριτική της πεθεράς μου...!!! Κάνεις δεν ενδιαφέρεται πια για εμένα;Πώς νιώθω μέσα μου,τι σκέφτομαι;Εκτός απο μαμά δεν είμαι γυναίκα;Η μήπως ο ένας ρόλος αναιρεί τον άλλο; Θελω να ξαναβρώ τον παλιό μου ευατό,την παλιά μου διάθεση.Γκρινιάζω συνέχεια και είναι κουράστικο για όλους μας. Επιπλέον νιώθω πως είμαι κακή μαμά,επειδή σκέφτομαι όλα αυτά.Είμαι ανώριμη,αντίθετα απο τον άντρα μου που αποδέχτηκε αμέσως τον ρόλο του και είναι άψογος σε ό,τι κάνει.Κάθεται να συζητήσει μαζί μου όλα όσα με απασχολούν και συνήθως η συζήτηση λήγει άδοξα είτε γιατί θα νευριάσω χωρίς λόγο είτε γιατί θα πω πράγματα που δεν θέλω και δεν τα εννοώ. Οι φίλες μου είναι οι περισσότερες ελεύθερες και τα ωράρια μας δεν δυμβαδίζουν.Έχω χαθεί με όλες.Δεν έχω έναν άνθρωπο να πώ όλα όσα σκέφτομαι...