cuando

Ροουζ ροουζ μου εχω χαρει τοσο με την αποφαση σου!!!!!ευχομαι τα καλυτερα αν και δεν εχω τιποτα που θα μπορουσε να σου ειναι χρησιμο..ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις να τα συγκεντρωσεις και ευχομαι καθε επιτυχια!!!!!!!!ειμαστε μαζι σου ευχομαι συντομα να μας ανακοινωσεις τα ευχαριστα!

δεν φαγαμε το ψαρακι γιατι δεν πεινουσαμε...πιο πολυ προτιμα τα φρουτα η μικρη ειναι η αληθεια...εγω εχω παρει αδεια ανευ αποδοχων για να μαι με τη μικρη. Οσο για την περιοδο δεν ξερω ποτε θα ερθει αλλα δεν εχουμε και σκοπο να προσεχουμε καθως για τη μικρη μας περιμεναμε πολυ οποτε αν κανει καμια εκπληξη κανενα αδερφακι δεν θα πουμε οχι αν και δεν ειναι ωρα του ακομα..χαρας ρο κουραγιο σου Χαρα με το καλο να ερθει το μωρακι σας!!!

γεια σας κι απο μενα!!!σας διαβασα λιγακι ολες λιγο πολυ ειμαστε στα ιδια..χαχα...κι εμενα η μικρη τωρα ετοιμαζεται να βγαλει δοντακια κατω,μπουσουλοσερνεται προς το παρον και παραμιλαει τα δικα της.Γενικα δεν υπαρχει λογος να ζοριζετε κανενα παιδακι να σταθει η να κατσει το καλυτερο ειναι να το αφησετε ελευθερο να κινηθει, σε ειδικο πατωματακι,με μαξιλαρια αλλα να ειναι ελευθερο και θα τα κανει ολα μονο του!διατροφη εμενα δεν τρωει,τωρα αρχισε λιγο...ειναι που προσπαθω με κανονικα φρουτα και λαχανικα..οχι με φαριν λακτε που πιστευω οτι θα τις ετρωγε ευκολα..χαχα...τωρα ομως ανοιγει το στοματακι και τρωει..ΓΕνικα το αγελαδινο γαλα και προιοντα δεν συνιστανται πολυ στα μικρα γιατι δημιουργουν δυσανεξιες κλπ..αυτα ξερω..γενικα ειναι καλυτερα της κατσικας η του προβατου που και σαν ζωακια σε μεγεθος ειναι πιο κοντα σε εμας..εγω το απογευμα συνηθως της δινω μηλο κομποστα(που το χω κανει στον ατμο) ..κατι τετοιο..σημερα θα της δωσω κι εγω λιγο ψαροσουπα πρωτη φορα χωρις το ψαρι..κι εγω εχω ακουσει οτι ειναι καλο να το φαει πριν το χρονο..λευκο ψαρακι οπως μπακαλιαρακι κλπ..Περιοδο ουτε εγω εχω δει ακομα,,τοσο που θηλαζουμε λογικο μου ακουγεται..χαρα εσυ ειχες περιοδο και εμεινες εγκυος;το χω ενα αγχος..μη μεινω και δεν το καταλαβω..δεν εχουμε συχνες επαφες αλλα δεν προσεχουμε κιολας..καλη συνεχεια με τα μικρακια σας..θα μπαινω οποτε μπορω

πωπω τι περασες κελλακι μου ολα καλα ομως!!!παλι καλα..πιαστηκε η ψυχη μου οταν το διαβασα..να σας ζησουν και να τις απολαυσετε!!!μπραβο πολλα πολλα φιλια και καλη ανατροφη!

λεβου κι εσυ;αααχ χαιρομαι τοσοοοοοο!!!!!!

με το καλο Τζανολινο μου!!!!!!!!!!!!

καλες γιορτες Μαρικακι να απολαυσεις αγαπη και ζεστασια απο δικους σου ανθρωπους!!υγεια σου ευχομαι πανω απ ολα!!

σαν να ξαναμαζευομαστε η μου φαινεται;;;;καλα ειμαι κι εγω ζορικα εδω στην ξενιτια χωρις παπουδες ..αλλα τα βγαζουμε περα..ειναι δυσκολο με παιδι να τα προλαβεις ολα αλλα ειναι η χαρα μου!!ευχομαι σε ολες να μεινουν συντομα εγγυουλες..σε μας που μειναμε και εχουμε τα αγγελουδια μας με το καλο και στο δευτερο..μπουαχαχαχαχα ...υπομονη και πιστη..δεν σας ξεχνω καμια....ολα οσα περασαμε μεχρι να δουμε το πολυποθητο θετικο...!!!τζανολινο χαρηκα τοσο που εισαι καλυτερα!!και να εισαι θετικη η αγια ειρηνη βοηθαει πολυ πολυ!!ζουπι σε αλλο ποστ ξαναπανυγιρισα που εισαι εγκυος!!χαχαχα...το μυαλο μου ειναι λιγο χαμενο..ποσο χαρηκα που ολες ειπατε ενα γεια..μη χανομαστε κοριτσακια!!!ναι με ενα παιδι δεν υπαρχει πολυς χρονος και σιγουρα χανονται ισορροπιες και θελει πολλη δουλεια και υπομονη αλλα αξιζει τοσο!!!

melipicto μου εισαι εγγυουλα;;;;συγκινηθηκα!!!μπραβο!!!με το καλο!!!!!!!!!!!ζουμπι κι εσυ;μπηκα λιγο να δω τι κανετε μετα απο παρα πολυ καιρο!!!με το καλο ολες σας!!!

athanasia mou me to kalooooooooooooooooo!!!!!!!!

λιλ μου που ειναι η δικη σου;ειπες οτι την εγραψες αλλα δεν τη βρισκω!!!

αχ τζανολινοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο αααααααααααααχ.....πως σε καταλαβαινω!!!!προσπαθειστε σε παρακαλω!!υπομονη οσο γινεται!σε νιωθω κι εγω λεω ευτυχως που εμεινα τοτε εγκυος γιατι με τις επομενες εγκυμοσυνες που ειδα γυρω μου αν δεν ειχα μεινει νιωθω οτι θα ειχα πηδηξει απο καποιο μπαλκονι και σιγουρα θα χα χωρισει..μου χε γινει εμμονη πλεον..πονουσα σε καθε νεα ανακοινωση και νεα κοιλια που εβλεπα..ειναι πολυ ζορικο αλλα προσπαθησε να μη χασεις τη σχεση σου ειναι κριμα!χουανιτακι να σου ζησει κι εσενα!!!μουτσ μουτσ ..κι εγω ευχαριστω ολες για την συμπαρασταση και την παρεα..χαρις σε σας αντεξα και προχωρησα..

μαρικακι μπηκα να σου πω ενα μπραβο για την καλη ψυχολογια σου ..παντα ετσι ησουν νμε το χαμογελο!!!στη φωτογραφια λαμπεις!!ευχομαι να τελειωσει αυτη η περιπετεια και να βγεις ακομη πιο δυνατη απο αυτη!!σου στελνω δυναμη και αγαπη!!μια σφιχτη αγκαλια!

Κορίτσιααααααααααααα ποσο καιρο εχω να μπωωωωωωωωω!!!!!!!!ειπα να πω ενα γεια..σας σκεφτομαι πολυ συχνα αλλα η μικρη δε μου αφηνει καθολου χρονο,συν οτι ειχαμε επισκεψεις,διακοπες κλπ..ηθελα να δω τι κανετε,διαβασα λιγακι μια δυο σελιδες..θα διαβασω λιγο ακομα να δω!ζουμπι εισαι εγκυος!!!μπραβο πολυ συγκινηθηκα με οσα εγραψες!!ροουζ ευχομαι γρηγορα ενα θαυματακι, ελεος!!!ααααααααααααα Να δεις που θα ρθει εκει που δεν το περιμενεις!!!ολες αργα η γρηγορα μενουν αυτο καταλαβα..υπομονη και επιμονη!!ευχομαι ινα φουσκωσουν ολες οι κοιλιτσες συντομα,ολες εδω εχουμε περασει την αναμονη και ειναι οπως περιπου τα περιεγραψε η ζουμπι,ποναει..αλλα ευτυχως μολις ερθει το παιδακι ολο αυτο μοιαζει πολυ μακρινο..δεν ξεχνιεται ομως και ετσι μπορεις να εισαι στο πλαι και να καταλαβεις και να βοηθησεις πολλες κοπελες που το ζουν ..γιατι ειναι πολλες που το ζουν..και μετα καθε μερα εισαι ευγνομων για αυτο το θαυματακι που σου χαμογελαει και σε αγκαλιαζει..Λιλ γεννησες;ααααααααααααχ..μερεντακι τι κανεις;παω να δω ποιες αλλες ειστε εδω ετσι να πω ενα γεια..Αναστασια σαν να διαβασα για τα πανω κατω σου..οι ισορροπιες λιγο χαλανε αμα ερθει ενα μωρακι αλλα θα ξαναβρεθεις..πολλα φφφφφφφφφφφφφφφφφφουουουουουουου αν και δεν ειμαι εγκυος για πολλες φουσκωμενες κοιλιτσες...μου λειψατε..να εχετε πιστη!

αχ συγκινηθηκα τουιγκι μου!!!!!!να ναι παντα καλα τυχερη και ομορφη!!να σου ζησει!!!!!!τι γλυκα ολα!!η στιγμη που την αγκαλιαζεις ειναι μοναδικη!

Μαρικακι να σε φροντισεις πολυ να τρως καλα και υγιεινα για να μπορεσεις να βοηθησεις τον οργανισμο σου..περναει ζορικα με τις θεραπειες..σου ευχομαι τα καλυτερα..μην το βαλεις κατω..ειμαστε εδω μαζι σου..

μου φαινεται πως μοιαζει πιο πολυ στον αντρα μου! ειναι μια κουκλα παντως..οχι πως ειναι παιδι μου ευχαριστω για τα γλυκα σας λογια..ευχομαι σε ολες μοναδικες εμπειριες με τα μικρακια μας..

ευχομαι να ζησετε ολες μαγευτικες στιγμες οπως και να ερθει το μωρακι σας σε αυτον τον κοσμο..το σημαντικο ειναι να ειναι καλα και να το κρατησετε στην αγκαλια..εγω ακομα δεν μπορω να το πιστεψω..δεν ξερω πως εγινε..δεν ξερω τι κανει αυτο το πλασματακι στην αγκαλια μου..ενω την νιωθω πως ηταν στην κοιλιτσα ενω την ειδα να βγαινει και παλι δεν μπορω να το πιστεψω..ειναι απιστευτο συναισθημα απιστευτο θαυμα η γεννηση ενος παιδιου!!!ευχομαι σε οσες δεν το ζησαν ακομα να το ζησουν με το καλο!!!και οσες το περασαν φιλακια στα μικρα θαυματακια σας1

την εγραψα χουανιτακι στις ιστοριες τοκετου!!!πηγαινε εκει! με το καλο κι εσυ...ε ε εεεερχεται!!!!!!!!!!με το καλο!!!καλη ανασταση σε ολες..αναστασια μου χρονια πολλα για τη γιορτη σου!!χ+μ και λιλ μου με το καλο να τα κρατησετε στην αγκαλια σας και Μαρικακι μου περαστικα!!σε ολα τα κοριτσια μας καλη ανασταση και το αγιο φως να φωτισει τις κοιλιτσες και να στειλει πολλα μωρακια στις μανουλες εδω που τοσο πολυ τα περιμενουν και τα αγαπουν!

ευχαριστω κοριτσια..να μαστε καλα με τα μωρακια μας και με το καλο να γνωρισετε τα δικα σας οσες περιμενετε!!ειναι μοναδικο!!!και παντα βοηθεια μας η αγια ειρηνη ..

ζω στο εξωτερικο...ειναι σε ενα νοσοκομειο δημοσιο που ειναι υπερ του φυσιολογικου τοκετου.

Στο εξωτερικο ειναι το νοσοκομειο!!δημοσιο που προωθει το φυσιολογικο τοκετο..

Να λοιπόν και η δική μου ιστορία τοκετού. Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη 3 Απριλίου το πρωί με ΠΗΤ 5-6 Απριλίου . Το προηγούμενο βράδυ είχα και πάλι μια από τις συνηθισμένες αυπνίες που είχα το τελευταίο καιρό. Ξύπνησα το πρωι αρκετά νυσταγμένη και είδα ότι είχα λίγο ανοιχτό ροζ, μπεζ στο εσώρουχο..Χαμογέλασα και αγχώθηκα λίγο, εδώ είμαστε λέω, μάλλον κοντεύει η στιγμή να γνωρίσω τη μικρή μου. Κατά το μεσημεράκι είχα ξεκινήσει να έχω τις πρώτες συσπάσεις και οι λεκέδες στο εσώρουχο ήταν πιο έντονοι. Ήξερα πως όλα είχαν ξεκινήσει. Οι πρώτες αυτές συσπάσεις δεν ήταν οδυνηρές ιδιαίτερα με δυο ανάσες και λίγο τη βοήθεια της μπαλίτσας μου χαλάρωνα.Τις χρονομετρούσα, ήταν κάθε 10- 15-20 η ακόμα και 7 λεπτά αλλά δεν είχαν ακόμα κάποιο ρυθμό.Βγήκα να περπατήσω όσο μπορούσα σταματώντας κάπου κάθε τρεις και λίγο ακουμπώντας σε ένα τοίχο ή κουκουβιστή στο δρόμο μέχρι να περάσει ο πόνος.Το βράδυ της τριτης όλα είχαν γινει πιο έντονα αλλά δεν είχαμε ακόμα ρυθμο. Στις 4 τα ξημερώματα δεν άντεχα άλλο και είπαμε να πάμε στο νοσοκομείο να μας πουν αν έχω κάνει καθόλου διαστολή.Φύγαμε με το αυτοκίνητο με μια απίστευτη καταιγιδα, με κεραυνούς αστραπες και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Φτάνουμε, με βλέπουν όλα καλά η μπεμπούλα μια χαρα αλλα έχω 1 εκ διαστολή και δεν έχω ρυθμικές συσπάσεις τοκετού. Μου ζήτησαν να γυρισω σπίτι γιατί ο τοκετός θα μπορούσε να ξεκινήσει σε μία ωρα η σε 24 +.Απογοητευμένοι γυρίζουμε σπίτι. Κοιμήθηκα ελάχιστα καθώς κάθε 10 -15 λεπτά σηκωνόμουν για να αλλάξω στάση μέχρι να περάσει ο πόνος. Την επόμενη μέρα το ίδιο,οι πόνοι πιο έντονοι αλλά περνουσαν,όλη μέρα ήμουν πάνω στη μπαλίτσα μου για να ανακουφίζομαι.Προσπαθούσα να ασχολούμαι με άλλα πράγματα. Το βράδυ όλα πάλι ήταν πιο έντονα οι πόνοι πιο συστηματικοί, κάθε 7 -10 λεπτα.Στις 11 το βράδυ την Τετάρτη 4 Απρίλη, αποφασίζουμε να πάμε και πάλι στο νοσοκομείο, θεωρούσα ότι μετά από 24 ώρες ακόμα με συσπάσεις θα είχα μεγαλύτερη διαστολή. Πήγαμε εκεί, η διαδρομή με το αυτοκίνητο ήταν πολύ πιο οδυνηρή. Μου είπαν ότι και πάλι είχα ένα δάχτυλο διαστολή αλλά ότι ο τράχηλος της μήτρας είχε μαζεψει,ότι ήμασταν πολύ κοντά στο να ξεκινησει ο τοκετός αλλά ακόμα δεν ήταν η στιγμή.Θα έπρεπε να γυρίσω σπιτι και πάλι. Δεύτερη απογοήτευση.Γυρίζω σπίτι και κατά τις 2:30 μετά από μια έντονη σύσπαση νιώθω υγρά να τρέχουν. Δεν έσπασαν εντελώς τα νερά αλλά ο σάκος είχε τρυπήσει. Οι συσπασεις ήταν πιο έντονες και αποφασίσαμε να ξαναπάμε νοσοκομείο για τριτη και ελπίζαμε για τελευταία φορα. Μου είπαν ότι όλα ηταν καλα και ότι ειχα 3 εκ διαστολη.Μπορώ να μείνω.Με πήγαν στο δωμάτιο μου να συνεχίσω και όταν θα τους το ζητούσα θα πηγαίναμε στη σάλα τοκετών να συνεχίσουμε εκεί. Στο δωμάτιο άντεξα λιγες ώρες, ήταν μαζι μου η μητέρα και ο αντρας μου ο οποίος βουρκωνε όταν ειχα συσπάσεις.Μόλις πέρναγε η σύσπαση γελούσαμε και συνεχιζαμε σαν να μην τρέχει τιποτα αλλα όταν ερχόταν το κυμα ανασες και μασαζακια που μου έκανε ο καλος μου για να βοηθήσει να περασει ανώδυνα άλλος ενας πόνος.Λεγαμε ενας πόνος λιγότερος για να γνωρίσουμε τη μικρη μας και συνεχιζαμε. Κάποια στιγμή ζήτησα να με κατεβάσουν κάτω να έχω και τις μαιες και όλα τα βοηθήματα που ειχαν προβλέψει για τη σάλα τοκετου. Μπαλίτσες, σκοινια,μπανιερα..Ηταν μια πολύ ομορφη αίθουσα μονο για μας με χρωματα με μουσικη που διαλέξαμε και χαμηλωμένα φωτα.Οι μαιες γλυκητατες υπομονετικές μου ελεγαν ότι τα κάνω όλα μια χαρα, φερνανε ζεστα επιθεματα να μου τα τοποθετει ο αντρας μου στη λεκανη να με ανακουφιζει λιγο, και στεκόντουσαν πλάι μου για οτιδηποτε..Οι ώρες περνουσαν χωρίς να το καταλαβαίνουμε.Κάποια στιγμή στις 10 το πρωι μου προτειναν να κάνω ένα μπάνιο.Μου ετοίμασαν τη μπανιέρα με ζεστο νερό βάλανε και μπρος το τζακουζι και ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση..Οι συσπασεις ερχοντουσαν αλλα δεν ήταν τόσο οδυνηρες..μπορουσα να ξαπλωσω να κινηθώ μες στο νερο και να χαλαρώσω.Σχεδον κοιμήθηκα καποιες στιγμες. Όταν τελειωσα το μπανιο, υπέθετα ότι πλεον η διαστολή μετά από τοσες ώρες θα ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ήμουν ακόμη στο 6 προς 7. Οι πόνοι τώρα έρχονταν ο ένας πίσω από τον άλλο. Ένιωθα πόνους πολύ δυνατούς στη λεκάνη και τίποτα πια δεν μπορουσε να με ανακουφιζει παρά μονο να είμαι στα 4 στο πάτωμα και να σπρωχνω με δυναμη το κουτελο μου σε μια καρέκλα (το κούτελο ήταν το μόνο που με πονούσε την επόμενη μέρα χεχεε).Ο αντρας μου δεν άντεχε άλλο να με βλέπει έτσι.Οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπανε, τα πόδια μου έτρεμαν και ανάμεσα στις συσπάσεις ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω από την κουραση και την αυπνια.Με παρακαλεσε ο καλος μου να κάνω την επισκληριδιο,το ειχα παλεψει αρκετά αλλα πλεον ήταν πολλές ωρες και επρεπε να κάνω κάτι.Φοβόταν για μενα.Οι μαιες μου ειπαν ότι τα πάω καλά και αν θέλω συνεχίζουμε μεχρι το τέλος αλλιώς μου κανουν επισκληριδιο και να μη νιώθω τυψεις γιατι προσπαθησα πολύ να παω φυσιολογικά μεχρι το τελος.Η αληθεια ηταν πως δεν ήξερα αν θα έφτανα ποτε στο τέλος…ειχα εξαντληθεί και ήθελα να δω τη μικρή μου.Ζήτησα την επισκληρίδιο. Ηρθαν μου την έκαναν και ανακουφιστηκα τοσο πολύ.Ξαφνικά δεν πονούσα ,εβλεπα τις συσπάσεις στο μόνιτορ αλλά δεν τις ένιωθα πια. Μας χαμηλωσαν τα φωτα και μας αφησαν να κοιμηθουμε. Κάποια στιγμη ξαναήρθαν ένιωθα πλεον μια πίεση στη λεκάνη αρκετά έντονη.Η διαστολή ήταν ήδη πολύ περισσοτερη.Μου είπαν να σπρώχνω να βοηθήσω το μωράκι μου να κατέβει όποτε νιώθω αυτήν την πίεση.Κάποια στιγμή μας είπαν ότι έχω τέλεια διαστολή και μας έβαλαν ένα καθρέφτη όπου είδαμε το κεφαλακι που είχε κατέβει.Εχει μαλλιά είπαμε γελώντας.Ήρθε επιτέλους η στιγμή που όλοι περιμέναμε.Έπρεπε να σπρωξουμε να βγει η μικρούλα.Μου είπε η μαία πως η μπεμπα έπρεπε να στριψει λίγο το κεφαλακι για να βγει σωστα και θα δοκιμάζαμε να συγχρονιστουμε και να σπρωξω τη στιγμη που αυτη θα προσπαθει να γυρισει λιγακι το κεφαλακι.Μου ζήτησε να σπρώξω όσο μπορω και ότι όλα εξαρτώνταν από μενα πλέον.Παρακάλεσα τη μπεμπούλα να γυρίσει το κεφαλάκι,παρακάλεσα την αγια ειρήνη να είναι κοντά μας και εβαλα όση δυναμη είχα..Ο καλος μου μου φώναξε..βγαινει βγαινει ελα λιγο ακόμα!!όλο αυτό το βλεπαμε και οι δυο..μετα από μια σπρωξια ακόμα πετάχτηκε εξω το κεφαλακι και το ένα χερακι..το λεω και βουρκωνω..οπως εκλαψα την ωρα που απλωνα τα χερια να την τραβηξω επανω μου,με το κορμακι βρεγμενο και απαλο και μια μυρωδια που δεν θα ξεχασω ποτε ..εκλαψε και μετα ηρέμησε.Της προσφερα το στηθος το οποιο επιασε με μεγαλη χαρα και αγκαλιτσα ετσι μας πήγαν στο δωματιο!!!!!!!!Δεν υπηρχε κουραση δεν υπηρχε πονος ουτε αναμνηση του..Υπηρχε μια κουκλιτσα που μου ειχε κλεψει την καρδια..η κορουλα μου..το πρωτο βλεμμα δεν ξεχνιεται ποτε.Το κοριτσάκι μας γεννηθηκε τελικα την Πεμπτη στις 5-4-12 στις 16:05 και ζυγιζε 3260 κιλακια.

Να λοιπόν και η δική μου ιστορία τοκετού. Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη 3 Απριλίου το πρωί με ΠΗΤ 5-6 Απριλίου . Το προηγούμενο βράδυ είχα και πάλι μια από τις συνηθισμένες αυπνίες που είχα το τελευταίο καιρό. Ξύπνησα το πρωι αρκετά νυσταγμένη και είδα ότι είχα λίγο ανοιχτό ροζ, μπεζ στο εσώρουχο..Χαμογέλασα και αγχώθηκα λίγο, εδώ είμαστε λέω, μάλλον κοντεύει η στιγμή να γνωρίσω τη μικρή μου. Κατά το μεσημεράκι είχα ξεκινήσει να έχω τις πρώτες συσπάσεις και οι λεκέδες στο εσώρουχο ήταν πιο έντονοι. Ήξερα πως όλα είχαν ξεκινήσει. Οι πρώτες αυτές συσπάσεις δεν ήταν οδυνηρές ιδιαίτερα με δυο ανάσες και λίγο τη βοήθεια της μπαλίτσας μου χαλάρωνα.Τις χρονομετρούσα, ήταν κάθε 10- 15-20 η ακόμα και 7 λεπτά αλλά δεν είχαν ακόμα κάποιο ρυθμό.Βγήκα να περπατήσω όσο μπορούσα σταματώντας κάπου κάθε τρεις και λίγο ακουμπώντας σε ένα τοίχο ή κουκουβιστή στο δρόμο μέχρι να περάσει ο πόνος.Το βράδυ της τριτης όλα είχαν γινει πιο έντονα αλλά δεν είχαμε ακόμα ρυθμο. Στις 4 τα ξημερώματα δεν άντεχα άλλο και είπαμε να πάμε στο νοσοκομείο να μας πουν αν έχω κάνει καθόλου διαστολή.Φύγαμε με το αυτοκίνητο με μια απίστευτη καταιγιδα, με κεραυνούς αστραπες και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Φτάνουμε, με βλέπουν όλα καλά η μπεμπούλα μια χαρα αλλα έχω 1 εκ διαστολή και δεν έχω ρυθμικές συσπάσεις τοκετού. Μου ζήτησαν να γυρισω σπίτι γιατί ο τοκετός θα μπορούσε να ξεκινήσει σε μία ωρα η σε 24 +.Απογοητευμένοι γυρίζουμε σπίτι. Κοιμήθηκα ελάχιστα καθώς κάθε 10 -15 λεπτά σηκωνόμουν για να αλλάξω στάση μέχρι να περάσει ο πόνος. Την επόμενη μέρα το ίδιο,οι πόνοι πιο έντονοι αλλά περνουσαν,όλη μέρα ήμουν πάνω στη μπαλίτσα μου για να ανακουφίζομαι.Προσπαθούσα να ασχολούμαι με άλλα πράγματα. Το βράδυ όλα πάλι ήταν πιο έντονα οι πόνοι πιο συστηματικοί, κάθε 7 -10 λεπτα.Στις 11 το βράδυ την Τετάρτη 4 Απρίλη, αποφασίζουμε να πάμε και πάλι στο νοσοκομείο, θεωρούσα ότι μετά από 24 ώρες ακόμα με συσπάσεις θα είχα μεγαλύτερη διαστολή. Πήγαμε εκεί, η διαδρομή με το αυτοκίνητο ήταν πολύ πιο οδυνηρή. Μου είπαν ότι και πάλι είχα ένα δάχτυλο διαστολή αλλά ότι ο τράχηλος της μήτρας είχε μαζεψει,ότι ήμασταν πολύ κοντά στο να ξεκινησει ο τοκετός αλλά ακόμα δεν ήταν η στιγμή.Θα έπρεπε να γυρίσω σπιτι και πάλι. Δεύτερη απογοήτευση.Γυρίζω σπίτι και κατά τις 2:30 μετά από μια έντονη σύσπαση νιώθω υγρά να τρέχουν. Δεν έσπασαν εντελώς τα νερά αλλά ο σάκος είχε τρυπήσει. Οι συσπασεις ήταν πιο έντονες και αποφασίσαμε να ξαναπάμε νοσοκομείο για τριτη και ελπίζαμε για τελευταία φορα. Μου είπαν ότι όλα ηταν καλα και ότι ειχα 3 εκ διαστολη.Μπορώ να μείνω.Με πήγαν στο δωμάτιο μου να συνεχίσω και όταν θα τους το ζητούσα θα πηγαίναμε στη σάλα τοκετών να συνεχίσουμε εκεί. Στο δωμάτιο άντεξα λιγες ώρες, ήταν μαζι μου η μητέρα και ο αντρας μου ο οποίος βουρκωνε όταν ειχα συσπάσεις.Μόλις πέρναγε η σύσπαση γελούσαμε και συνεχιζαμε σαν να μην τρέχει τιποτα αλλα όταν ερχόταν το κυμα ανασες και μασαζακια που μου έκανε ο καλος μου για να βοηθήσει να περασει ανώδυνα άλλος ενας πόνος.Λεγαμε ενας πόνος λιγότερος για να γνωρίσουμε τη μικρη μας και συνεχιζαμε. Κάποια στιγμή ζήτησα να με κατεβάσουν κάτω να έχω και τις μαιες και όλα τα βοηθήματα που ειχαν προβλέψει για τη σάλα τοκετου. Μπαλίτσες, σκοινια,μπανιερα..Ηταν μια πολύ ομορφη αίθουσα μονο για μας με χρωματα με μουσικη που διαλέξαμε και χαμηλωμένα φωτα.Οι μαιες γλυκητατες υπομονετικές μου ελεγαν ότι τα κάνω όλα μια χαρα, φερνανε ζεστα επιθεματα να μου τα τοποθετει ο αντρας μου στη λεκανη να με ανακουφιζει λιγο, και στεκόντουσαν πλάι μου για οτιδηποτε..Οι ώρες περνουσαν χωρίς να το καταλαβαίνουμε.Κάποια στιγμή στις 10 το πρωι μου προτειναν να κάνω ένα μπάνιο.Μου ετοίμασαν τη μπανιέρα με ζεστο νερό βάλανε και μπρος το τζακουζι και ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση..Οι συσπασεις ερχοντουσαν αλλα δεν ήταν τόσο οδυνηρες..μπορουσα να ξαπλωσω να κινηθώ μες στο νερο και να χαλαρώσω.Σχεδον κοιμήθηκα καποιες στιγμες. Όταν τελειωσα το μπανιο, υπέθετα ότι πλεον η διαστολή μετά από τοσες ώρες θα ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ήμουν ακόμη στο 6 προς 7. Οι πόνοι τώρα έρχονταν ο ένας πίσω από τον άλλο. Ένιωθα πόνους πολύ δυνατούς στη λεκάνη και τίποτα πια δεν μπορουσε να με ανακουφιζει παρά μονο να είμαι στα 4 στο πάτωμα και να σπρωχνω με δυναμη το κουτελο μου σε μια καρέκλα (το κούτελο ήταν το μόνο που με πονούσε την επόμενη μέρα χεχεε).Ο αντρας μου δεν άντεχε άλλο να με βλέπει έτσι.Οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπανε, τα πόδια μου έτρεμαν και ανάμεσα στις συσπάσεις ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω από την κουραση και την αυπνια.Με παρακαλεσε ο καλος μου να κάνω την επισκληριδιο,το ειχα παλεψει αρκετά αλλα πλεον ήταν πολλές ωρες και επρεπε να κάνω κάτι.Φοβόταν για μενα.Οι μαιες μου ειπαν ότι τα πάω καλά και αν θέλω συνεχίζουμε μεχρι το τέλος αλλιώς μου κανουν επισκληριδιο και να μη νιώθω τυψεις γιατι προσπαθησα πολύ να παω φυσιολογικά μεχρι το τελος.Η αληθεια ηταν πως δεν ήξερα αν θα έφτανα ποτε στο τέλος…ειχα εξαντληθεί και ήθελα να δω τη μικρή μου.Ζήτησα την επισκληρίδιο. Ηρθαν μου την έκαναν και ανακουφιστηκα τοσο πολύ.Ξαφνικά δεν πονούσα ,εβλεπα τις συσπάσεις στο μόνιτορ αλλά δεν τις ένιωθα πια. Μας χαμηλωσαν τα φωτα και μας αφησαν να κοιμηθουμε. Κάποια στιγμη ξαναήρθαν ένιωθα πλεον μια πίεση στη λεκάνη αρκετά έντονη.Η διαστολή ήταν ήδη πολύ περισσοτερη.Μου είπαν να σπρώχνω να βοηθήσω το μωράκι μου να κατέβει όποτε νιώθω αυτήν την πίεση.Κάποια στιγμή μας είπαν ότι έχω τέλεια διαστολή και μας έβαλαν ένα καθρέφτη όπου είδαμε το κεφαλακι που είχε κατέβει.Εχει μαλλιά είπαμε γελώντας.Ήρθε επιτέλους η στιγμή που όλοι περιμέναμε.Έπρεπε να σπρωξουμε να βγει η μικρούλα.Μου είπε η μαία πως η μπεμπα έπρεπε να στριψει λίγο το κεφαλακι για να βγει σωστα και θα δοκιμάζαμε να συγχρονιστουμε και να σπρωξω τη στιγμη που αυτη θα προσπαθει να γυρισει λιγακι το κεφαλακι.Μου ζήτησε να σπρώξω όσο μπορω και ότι όλα εξαρτώνταν από μενα πλέον.Παρακάλεσα τη μπεμπούλα να γυρίσει το κεφαλάκι,παρακάλεσα την αγια ειρήνη να είναι κοντά μας και εβαλα όση δυναμη είχα..Ο καλος μου μου φώναξε..βγαινει βγαινει ελα λιγο ακόμα!!όλο αυτό το βλεπαμε και οι δυο..μετα από μια σπρωξια ακόμα πετάχτηκε εξω το κεφαλακι και το ένα χερακι..το λεω και βουρκωνω..οπως εκλαψα την ωρα που απλωνα τα χερια να την τραβηξω επανω μου,με το κορμακι βρεγμενο και απαλο και μια μυρωδια που δεν θα ξεχασω ποτε ..εκλαψε και μετα ηρέμησε.Της προσφερα το στηθος το οποιο επιασε με μεγαλη χαρα και αγκαλιτσα ετσι μας πήγαν στο δωματιο!!!!!!!!Δεν υπηρχε κουραση δεν υπηρχε πονος ουτε αναμνηση του..Υπηρχε μια κουκλιτσα που μου ειχε κλεψει την καρδια..η κορουλα μου..το πρωτο βλεμμα δεν ξεχνιεται ποτε..Το κοριτσάκι μας γεννηθηκε τελικα την Πεμπτη στις 5-4-12 στις 16:05 και ζυγιζε 3260 κιλακια.

περασα να σας πω οτι γεννησα μια πολυ γλυκια μικρουλα,φυσιολογικα ομορφα και ολα ειναι καλα!!!ευχομαι να ερθουν πολλα πολλα μωρακια σε ολες και μολις μπορεσω θα μπω να δω τι μου κανετε!!!σας στελνω ολη τη θετικη ενεργεια που εχω!Σημερα καναμε και τον πρωτο μας περιπατο!...