ΝεφέληΠ

Εύχομαι το καλύτερο.Τι ακριβώς έχει το παιδί; Πες μας αν χρειάζεσαι να ψάξουμε ειδικούς γιατρούς και εξειδικευμένα κέντρα.

Νομίζω ότι το θέμα είναι πως και που έχει μεγαλώσει κανείς. Εμείς στον τόπο μου όταν καλούμε κάποιον από μακριά και δεν μπορεί να κάνει το ταξίδι αυθημερόν και δεν έχει που να μείνει(συγγενή ή φίλο) εκτός από το τραπέζι πρέπει να του πληρώσεις και το δωμάτιο. Στο γάμο μου είχα κάνει συμφωνία με ξενοδοχείο για 10 δωμάτια περίπου και στη βάπτιση έκανα τραπέζι για 250 άτομα επειδή κι εγώ είχα τάξει τον μικρό σε μια εκκλησία μακριά (μια ώρα περίπου) οπότε τους τάισα όλους ακόμα και τους πιο ξένους,τους οποίους σε άλλη περίπτωση θα τους καλούσα μόνο στην εκκλησία.Δωμάτιο στη βάπτιση δεν χρειάστηκε γιατί οι συγγενείς-φίλοι που ήρθαν απείχαν το πολύ 2,5 ώρες και έφυγαν αυθημερόν. Εγώ προσωπικά όταν αρραβωνιάστηκα η αδερφή μου ήταν έγκυος 7 μηνών και όταν παντρεύτηκα είχε το μωρό.Οι ημερομηνίες και οι λοιπές λεπτομέρειες ρυθμίστηκαν έτσι ώστε να βολεύουν ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ, όχι μόνο εμένα γιατί έμενε μακριά.Θα έκανα τα πάντα για να μπορέσει να ρθει και αν ήξερα ότι ζορίζεται οικονομικά θα τη βοηθούσα διακριτικά για να έρθει στη χαρά μου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που συζητάμε τώρα όλες σχεδόν δίνετε δίκιο στην αδερφή που και οικονομική άνεση έχει και αυτή είναι η αιτία που θα ταλαιπωρηθεί ο κόσμος που έχει καλέσει.Βέβαια έκανε ένα τάμα και πρέπει να πάει να το κάνει.Αλλά τα 20 άτομα που έχει καλέσει είναι οι πιο δικοί της άνθρωποι,δεν είναι ξένοι.Αυτή δηλαδή δεν σκέφτεται τίποτα και η μανούλα μόνο πρέπει να σκεφτεί; Έτσι όπως βλέπω ότι έθεσε το θέμα η μανούλα πιστεύω ότι πιο πολύ την πείραξε η ηθική πλευρά του θέματος,η αίσθηση ότι η αδερφή της την υπολογίζει προσφέροντας της κάποιο από τα έξοδα. Η συμβουλή μου είναι να πας μανούλα στη βάπτιση και να αφήσεις τα πάντα πίσω.Εγώ θεωρώ ότι έχεις δίκιο αλλά από την άλλη αδερφή είναι και τη δέχεσαι με τα ελαττώματά της.Είστε άλλοι άνθρωποι. Η ζωή είναι πολύτιμη και δεν πρέπει να χαραμίζουμε τις στιγμές μας με δυσάρεστες σκέψεις.Ιδίως όταν έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας (για το οποίο εύχομαι το καλύτερο) πρέπει η ψυχολογία σου να είναι καλή ώστε να αντιμετωπίζεις το πρόβλημά σου καλύτερα.

Σας βάζω και κάποιες ειδήσεις από το ζουγκλα.gr με κάθε επιφύλαξη όμως και ας γίνουν αφορμή για συζήτηση.Προσέξτε το 3ο που αναφέρεται σε παράνομη κράτηση χρημάτων από ιδιωτικά μαιευτήρια για τη λήψη βλαστοκυττάρων. Η μία είναι εδώ η δεύτερη είναι εδώ και η τρίτη είναι εδώ

Δεν θυμάμαι ποια είναι η εταιρεία που κρατάει κύτταρα πλακούντα. Είχα διαβάσει ένα αφιέρωμα σε ένα περιοδικό που παρουσίαζε όλες τις εταιρείες αλλά δεν θυμάμαι. Κι εγώ πρέπει να το ψάξω γιατί πάνω σε ενδεχόμενη νέα εγκυμοσύνη μπορεί να μην μπορώ να ασχοληθώ. Στον μικρό μου δεν κράτησα γιατί πελάγωσα και δεν ένιωθα καμία εμπιστοσύνη στα ιδιωτικά.Για τις δημόσιες τράπεζες δεν ήξερα τότε. Τώρα σκέφτομαι να ρωτήσω για τα νεογιλά δόντια που λένε. Πάντως μπορεί τώρα να μην έχουν πολλές εφαρμογές αλλά δεν ξερουμε μετά από 15 χρόνια τι θα γίνει.

Κι εγώ είμαι μπερδεμένη αλλά γενικά σε θέματα ιατρικά εμπιστεύομαι το δημόσιο τομέα. Στη δημόσια τράπεζα δεν έχουν κάποιο συμφέρον να πουν ψέμματα ενώ η ιδιωτική τράπεζα έχει. Το θέμα είναι ότι με την ταχεία πρόοδο της επιστήμης μπορεί να έχει δίκιο και η ιδιωτική τράπεζα μετά από κάποια χρόνια. Εγώ είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο να δώσω το κομμάτι του ομφάλιου λώρου στη δημόσια τράπεζα και τα αρχέγονα κύτταρα σε ιδιωτική.Επίσης τώρα κάποια εταιρεία ισχυρίζεται ότι μπορεί να πάρει βλαστοκύτταρα από τα νεογιλά δόντια του παιδιού άρα έχεις μια δεύτερη ευκαιρία αργότερα. Πάντως τα κύτταρα του πλακούντα τα παίρνει μία εταιρεία μόνο από ότι γνωρίζω και δίνοντας αρκετά παραπάνω χρήματα. Και οι γυναικολόγοι πάντως που ρώτησα μπερδεμένοι είναι και όσοι είναι φανατικά υπέρ των ιδιωτικών και δεν σε ενημερώνουν ότι υπάρχουν και οι δημόσιες πιστεύω ότι κάτι άλλο κρύβουν

Μην πάρεις παλμογράφο στο σπίτι με τίποτα. Όταν ήμουν έγκυος περίπου 6 μηνών και ο μικρός μου κλοτσούσε ασταμάτητα μέρα νύχτα είχα επισκεφτεί μια φίλη μου μαία σε κέντρο υγείας και έκανε εξάσκηση πάνω μου με κανονικό παλμογράφο αλλά δεν ακούγαμε τους παλμούς του. Είχε χαλάσει το μηχάνημα! Εγώ δεν αγχώθηκα γιατί τον αισθανόμουν εκείνη την ώρα αλλά φαντάσου να τύχαινε να είναι ήρεμος εκείνη την στιγμή τι θα τραβούσα μέχρι να πάω σε κάποιο νοσοκομείο ή το γιατρό μου για υπέρηχο. Ο μηνιαίος έλεγχος από το γιατρό μια χαρά είναι. Πάντως δεν μπορώ να φανταστώ πως αισθάνονταν η γυναίκες παλαιότερα πριν τη ανακάλυψη των υπερήχων. Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Δεν τολμάω να σε "συμβουλέψω" να μην αγχώνεσαι γιατί όταν ήμουν έγκυος η φωτογραφία μου ήταν δίπλα στον ορισμό του άγχους στο λεξικό.

Μέχρι πριν 2 χρόνια δεν είχα και δεν είχα χρησιμοποιήσει καν οπότε νόμιζα ότι δεν θα με βολεύει. Τελικά όμως έχω σωθεί. Τώρα τελευταία ανακάλυψα και τη λαδόκολα οπότε σε πολλές περιπτώσεις δεν έχω να κάνω με καμμένα λίπη στα ταψιά.Όταν όμως υπάρχουν χρησιμοποιώ ένα Fairy power spray που πραγματικά τα διαλύει.Βέβαια είναι δυνατό και μετά πρέπει να ξεπλύνεις καλά και να το πλύνεις και με κάποιο κοινό απορρυπαντικό αλλά δεν θα ξαναχρειαστεί να τρίψεις ταψί. Εγώ βάζω τα πάντα και τις κατσαρόλες-χύτρα.Βέβαια δεν μπορείς να βάλεις ξύλινες κουτάλες,κρυστάλλινα ποτήρια και σερβίτσια με χρυσό(μερικά από αυτά έχουν επίστρωση πάνω από το χρυσό και έχουν σήμα ότι μπαίνουν στο πλυντήριο πιάτων).Το πλυντήριο θα σε σώσει αν χρησιμοποιείς πολλά τάπερ,γίνονται σούπερ. Αν σου χωράει και πάρεις το μεγάλο(60 πόντοι) θα είναι πολύ άνετο.Εγώ έχω το πιο μικρό 45 εκ αλλά πάλι τα βολεύω.Φυσικά δεν αξίζει να πάρεις κάτι μικρά που είναι για πάνω από τον πάγκο,σαν το φούρνο μικροκυμάτων. Καλό θα είναι να ψάξεις ως προς τα επίπεδα θορύβου γιατί διαφέρουν ανάλογα με το μοντέλο και αν κάνει αρκετό θόρυβο δεν θα σε βολεύει να το βάλεις το βράδυ ή μεσημέρι.Καλό είναι να είναι και Α ενεργειακής κλάσης γιατί αν το συνηθίσεις και σου αρέσει θα το χρησιμοποιείς καθημερινά για 1-2 ώρες τη φορά(ανάλογα με το πρόγραμμα που θα βάλεις) Μπουκάλια νομίζω δεν μπαίνουν αλλά θα γράφει πάνω το μπουκάλι ή θα δεις τι λέει μια ετικέτα από ένα καινούριο.Τα δικά μου πάντως έλεγαν όχι.

Εγώ και ο άντρας μου επειδή υπήρχε μια υποψία πριν παντρευτούμε ότι μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε εύκολα παιδιά συζητήσαμε το θέμα αυτό. Καταλήξαμε σε 2 σημεία.Ότι αν δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσπαθειών θα υιοθετήσουμε και δεύτερον ότι αν δεν γινόταν κι αυτό (είναι δύσκολο όπως λέτε) θα μέναμε πιστοί στην οικογένεια μας,μόνο που θα ήταν διμελής και όχι πολυμελής. Ευτυχώς κάναμε το παιδάκι μας εύκολα και νιώθω πολύ τυχερή γιαυτό αλλά μιλώντας βέβαια εκ του ασφαλούς λέω ότι δεν θα έκανα πολλά χρόνια προσπαθειών με εξωσωματικές χωρίς να έχω κινήσει ΚΑΙ διαδικασίες υιοθεσίας. Θα τα έκανα παράλληλα μετά από κάποιο καιρό γιατί δεν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να έχω γεννήσει το παιδί που θα μεγαλώσω. Αυτό που λένε κάποιοι ότι θέλω το παιδί μου να μου μοιάζει και να είναι η συνέχεια της οικογένειας μου το θεωρώ εγωιστικό γιατί δεν είμαστε και τα πιο τέλεια όντα ούτε έχουμε προσυπογράψει ότι στη σύλληψη θα δοθούν μόνο τα καλά του χαρακτήρα μας και όχι τα ελαττώματά μας. Άλλο που επίσης ακούω από ανθρώπους που φοβούνται την υιοθεσία είναι ότι φοβούνται την κληρονομικότητα λες και τα δικά μας βλαστάρια δεν μπορούν να πάρουν το κακό δρόμο ή θα έχουν σίγουρα τον τέλειο χαρακτήρα. Η εγκυμοσύνη και το θαύμα της γέννησης είναι κάτι σημαντικό δεν λέω αλλά πάλι έρχονται πολύ πίσω στις προτεραιότητες που θα είχα εγώ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ προκειμένου να κρατήσω ένα παιδί στην αγκαλιά μου. Φυσικά κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να κάνει ότι νιώθει αλλά έχω δει σε φίλη μου πρόσφατα που έκανε εξωσωματικές και κατάφερε να κάνει τελικά ένα παιδάκι ότι σε κάποιες φάσεις το άγχος την είχε διαλύσει και κόντεψε να χαλάσει τη σχέση με τον άντρα της. Όσον αφορά αυτές που δίνουν τα παιδιά τους στη σημερινή εποχή (παλιά επικρατούσαν άλλες συνθήκες και νοοτροπίες) νομίζω ότι είναι μια πράξη αδιανόητη εκτός ορισμένων ειδικών περιπτώσεων πχ παιδιά από βιασμό,από ανήλικες κοπέλες,από γυναίκες με διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα κ.α.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα λόγια δεν σημαίνουν κάτι και σημασία έχουν οι πράξεις.Αν είναι να τη λες μαμά και να φέρεσαι ή να σου φέρεται άσχημα καλύτερα να μη το πεις ποτέ. Συμφωνώ αλλά είμαι πολύ παραδοσιακή στο θέμα αυτό. Στην αρχή κι εγώ ζορίστηκα πολύ και είναι άσχημο μια ξένη για σένα γυναίκα(εκείνη την ώρα) να την πεις μαμά.Μια φορά θέλει να το πεις και μετά έρχεται πιο εύκολα. Τώρα που βλέπω πόσο με βοηθάει η πεθερά μου σκέφτομαι ότι θα ήταν πολύ άδικο για κείνη αν δεν την φώναζα μαμά. Δεν ξέρω ίσως να με επηρεάζει και το γεγονός ότι η πεθερά μου ζει σε χωριό και θα ήταν πολύ οδυνηρό για κείνη να έχει νύφη που θα την φωνάζει κυρία ή σκέτο το όνομα της. Αντίθετα έχω μια γειτόνισσα που φωνάζει την πεθερά με το όνομα της αλλά η πεθερά ανήκει στην "ανώτερη κοινωνία" και είναι πολύ μοντέρνα στη συμπεριφορά και το ντύσιμο.Αυτό δεν με ξενίζει τόσο.

Εγώ τους λέω μπαμπά και μαμά και το είπα λίγες μέρες μετά τον λόγο από το τηλέφωνο.Είναι ένα κόλπο που βοηθά πολύ καθώς δεν έχεις απέναντι τον άλλο και δεν βλέπει και ο άλλος την έκφρασή σου. Κακά τα ψέμματα πάντως το όλο πρόβλημα δημιουργείται με την πεθερά και όχι με τον πεθερό.Αν αποκαλέσεις μια φορά αυτήν μαμά μετά το μπαμπάς σου βγαίνει πιο εύκολα. Αν όμως δεν το πεις στην αρχή μετά από 10+ χρόνια δεν νομίζω ότι μπορείς να το καταφέρεις. Εγώ πάντως δεν το καταλαβαίνω τον διαχωρισμό δικά μου και δικά του(γονείς,ονόματα,σε ποια πλευρά μοιάζει το παιδί) μετά τον γάμο. Η εκκλησία ευλογεί έναν γάμο και ενώνει 2 ανθρώπους και τις οικογένειες τους για πάντα. Η μάνα και ο πατέρας του άντρα σου μεγάλωσαν και θυσιάστηκαν για τον άνθρωπο που λατρεύεις και μετά το παιδί σου θα είναι ΑΙΜΑ τους. Μάνα δεν είναι μόνο αυτή που σε γεννά,είναι και αυτή που γέννησε τον άντρα σου και θα είναι γιαγιά του παιδιού σου και θα σε βοηθά και θα σου συμπαραστέκεται κάποιες φορές πιο πολύ και από τη δική σου όπως είπαν κάποιες. Όταν δεν την προσφωνείς μαμά ή μητέρα ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ δεν δείχνεις σεβασμό προς την έννοια του γάμου(με τη χριστιανική όχι την κοσμική σημασία του) και προς την οικογένεια που δημιουργείς. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως εξαιρούνται οι περιπτώσεις που δεν σου φέρονται καλά και πρώτοι αυτοί σε απορρίπτουν όπως είπαν κάποια κορίτσια. Στις υπόλοιπες κλασσικές περιπτώσεις είναι εγωισμός και προκατάληψη να τους λες με το όνομά τους ή κυρία. Και δεν το παίζω υπεράνω,ούτε καλή νύφη αλλά πάντα η ιδεολογία μου ήταν να μην δω εξαρχής την πεθερά προκατειλημένα και να της φέρομαι όπως στη μαμά μου,ανοιχτά και ελεύθερα δηλαδή. Με ευνόησε και το γεγονός ότι είναι πολύ καλός και νορμάλ άνθρωπος αλλά πάλι άνθρωπος είναι με ελαττώματα που με νευριάζουν και πολύ μάλιστα. Αλλά πάντα σκέφτομαι και πόσες πολλές φορές με νευριάζει η μάνα μου και προσπαθώ να είμαι αντικειμενική. Δυστυχώς βλέπω ότι οι φίλες μου για τα ίδια ακριβώς πράγματα ή λόγια δεν θυμώνουν με τη μάνα τους αλλά παρεξηγιούνται σοβαρά με τη πεθερά και χωρίς να συνειδητοποιούν τι κάνουν.Και όταν τους το λέω απαντούν ναι αλλά αυτή δεν είναι μάνα μου και δεν μπορεί να μου λέει ότι θέλει. Και η πεθερά όμως ΜΑΝΑ είναι και θέλει το καλό όλης της οικογένειας και έχει δικαίωμα να κάνει και μια παρατήρηση και να δώσει μια συμβουλή όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτό. ΞΕΝΗ όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση. Κι αν έχεις την ατυχία να έχεις μια πεθερά που ανακατεύεται και δημιουργεί προβλήματα συμφωνώ να την κρατάς σε απόσταση με έξυπνο και ωραίο τρόπο αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μπορεί να αισθάνεται ο άντρας μας γιαυτήν και για την σύγκρουση συναισθημάτων που σίγουρα νιώθει για τις 2 γυναίκες της ζωής του. Οι ανθρώπινες σχέσεις θέλουν ηρεμία ,ειλικρίνεια ,ανοιχτό μυαλό και υποχωρήσεις κι από τις 2 πλευρές.Θέλουν δυστυχώς κόπο και τρόπο.

Απευθυνθείτε και σε κάποιον κοινωνικό λειτουργό δημόσιου νοσοκομείου αν και δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν και για τις 4 περιπτώσεις. Γιατί για 4 διαφορετικές περιπτώσεις πρόκειται. Πρώτη είναι η κουνιάδα σου,δεύτερη η έγκυος κόρη,τρίτη η 7χρονη και τέταρτη ο άντρας της κουνιάδας σου(πρώην φαντάζομαι). Ακόμα κι αν λόγω έλλειψης δομών και υπηρεσιών ή φόρτου εργασίας δεν θα μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα θα σας δώσουν σωστές και έγκυρες πληροφορίες και συμβουλές. Επίσης κι ένας δικηγόρος θα μπορούσε να σας συμβουλεύσει γιατί για παράδειγμα είναι παράνομο να μην πάει η μικρή σχολείο. Κάντε πάντως ότι μπορείτε για τα 2 παιδιά (και το 3ο που θα γεννηθεί) γιατί μετά μπορεί να έχετε τύψεις.

Έχω κάνει τεστ τροφικής δυσανεξίας,πλήρωσα 270 ευρώ και ακόμα κλαίω τα λεφτά μου και νευριάζω με την ηλιθιότητα μου. Δεν υπάρχει ακόμα επιστημονική απόδειξη που να τεκμηριώνει τα τεστ που κυκλοφορούν,αντίθετα παραδεχόμαστε την ύπαρξη της τροφικής δυσανεξίας(που διαφέρει από την τροφική αλλεργία). Τα τεστ αυτά γίνονται είτε στο αίμα,είτε με ένα ηλεκτρόδιο στο χέρι(εγώ αυτό έκανα και ένιωθα πολύ ηλίθια εκείνη την ώρα). Μου έβγαλε ένα σωρό τροφές που πρέπει να αποφύγω.Το αποτέλεσμα ήταν να περάσει ένας φρικτός μήνας χωρίς να έχω να φάω τίποτα,γιατί μου απέκλεισε τη μαγιά και το άσπρο αλεύρι οπότε έπρεπε να ζυμώσω ολόμαυρο ψωμί με προζύμι,τη ντομάτα,πιπεριές,κρεμμύδι,χοιρινό και μοσχαρίσιο κρέας,ζάχαρη,φέτα,γάλα,μπανάνες,ροδάκινα,πορτοκάλια και πολλά άλλα. Ξέρω ανθρώπους που και κιλά έχασαν και καλύτερα αισθάνθηκαν. Αλλά ποιος δεν θα αισθανόταν καλύτερα ή δεν θα έχανε κιλά αφαιρώντας τη ζάχαρη και τις ανθυγιεινές τροφές και κάνοντας μια καλή διατροφή. Οι επιστήμονες λένε ότι καλό είναι να κρατάμε ένα ημερολόγιο τροφής.Αυτό μας βοηθάει να δούμε ποιες τροφές μας προκαλούν πρόβλημα και επίσης συνειδητοποιούμε και πόσο τρώμε(πολλές φορές οι παχύσαρκοι δεν συνειδητοποιούν τις ποσότητες τροφών που καταναλώνουν).Ένα παράδειγμα είναι ότι τα τελευταία χρόνια για το έλκος στομάχου σου λένε ότι εσύ ανακαλύπτεις τι σε πειράζει και δεν υπάρχουν τα απόλυτα του παρελθόντος ως προς τις τροφές. Ένας καλός και ευαισθητοποιημένος γιατρός(κατά προτίμηση γενικός γιατρός που μπορεί να σε δει σαν σύνολο) και διατροφολόγος μπορεί να βοηθήσει σε προβλήματα υγείας και βάρους. Βάζω και αυτό το link αλλά μπορείς να ενημερωθείς και από άλλες σελίδες αναγνωρισμένων ιατρικών οργανισμών.

Κορίτσια δεν ξέρω αν είναι αυτή η σωστή ενότητα για το θέμα αυτό γιατί είναι γενικότερο και αφορά εκτός από την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας και την ασφάλεια μας. Υπάρχει το σύστημα rapex που είναι το σύστημα ταχείας ανταλλαγής πληροφοριών για μη ασφαλή προϊόντα(εκτός τροφίμων)των χωρών της Ευρώπης. Στη σελίδα της γενικής γραμματείας καταναλωτή υπάρχει η μετάφραση εδώ Εγώ βρήκα προϊόντα που έχω χρησιμοποιήσει και τρόμαξα από το πλήθος των χημικών ενώσεων που υπάρχουν σε επώνυμα παιχνίδια. Θα δείτε αυτοκίνητα με ελάττωμα,φορτιστές κινητών και ψυγεία με κίνδυνο ηλεκτροπληξίας κ.α. τέτοια που απλά έβαλαν ανακοίνωση στον τύπο και εμείς έπρεπε οπωσδήποτε να διαβάσουμε εκείνη την ημέρα εφημερίδα ή να δούμε τηλεόραση.

ΝεφέληΠ έγραψε: Νομίζω ότι έτσι όπως το έθεσα το θέμα φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχει η ενότητα αυτή.Ίσα ίσα λέω ότι είναι πολύ σημαντική. Απλά έχω αυτό τον προβληματισμό.Στο τέλος βάζω την ερώτηση,λέω ότι δεν ξέρω και να μου πείτε την άποψη σας. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το forum ήταν τότε που έγινε η μεγάλη αναστάτωση με την Ελβίρα και μετά με τη Νέλλη. Διάβασα όλες τις σελίδες και είδα πως σχολιάσατε την ψεύτικη πιθανόν αποβολή της Νέλλης και ότι πιθανόν να αναστάτωσε τις έγκυες κοπέλες. Τώρα ας πούμε με το θέμα που έθεσε το μαράκι 2 για τον θηλασμό(ΘΗΛΑΣΜΟΣ.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΓΩ.)έχουν γραφτεί 22+ σελίδες και μερικές ισχυρίζονται ότι μπορεί να το έβαλε επίτηδες για να δημιουργήσει αναστάτωση(θέμα που κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να επηρεάσει το ίδιο με την περιγραφή ενός τραγικού γεγονότος κι όμως συζητιέται εκτενώς το αν το μαράκι 2 το έβαλε επίτηδες ή όχι). Δεν είναι λογικό να αναρωτηθώ πως θα επηρεαστεί κάποια έγκυος από τα θέματα αυτής της ενότητας; Αυτά τα γράφω τώρα γιατί κάποια κοπέλα έβαλε ως παράδειγμα (προσοχή δεν λέω ότι με κατηγόρησε)για το αν εγώ θέλω να προκαλέσω αναστάτωση. Νομίζω όμως ότι φαίνεται στο θέμα μου ότι ούτε δογματική είμαι ούτε απόλυτη.Απλά αναρωτιέμαι. Εγώ δεν βίωσα μια απώλεια απλά είχα μια εγκυμοσύνη υψηλού κινδύνου με πολύ στενή παρακολούθηση (είχαν συμβεί κι άλλα εκτός της προεκλαμψίας συν ότι γέννησε μια φίλη μου ένα μωράκι με πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας) και βίωνα καθημερινά το άγχος για την υγεία του παιδιού και τη δική μου και τη καλή έκβαση της εγκυμοσύνης. Τότε εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να διαβάζω αυτά τα θέματα. Βλέπω όμως ότι οι περισσότερες που απαντήσατε είχατε μια απώλεια και θέλετε να στηρίξετε όσες έχουν ίδιο πρόβλημα ακόμα και όταν μετά ήσασταν έγκυες. Όσο για το ότι επιλέγω τι θα διαβάσω είναι αλήθεια αλλά όπως σας είπα και πριν ήθελα να μου πείτε τις απόψεις σας και εξήγησα τους λόγους που έθεσα το θέμα. Άλλωστε γι αυτό υπάρχει αυτό το forum,να ανταλλάξουμε απόψεις και να γνωρίσουμε διαφορετικούς τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς.

Θα ήθελα να πω έναν προβληματισμό μου σε σχέση με την κατηγορία αυτή στο forum. Είναι τα θέματα αυτά πολύ πρόσφορα στο να γραφτούν τα χειρότερα από ψεύτικους χρήστες ή κακοήθεις ανθρώπους επηρεάζοντας άσχημα κυρίως τις εγκυμονούσες. Εμένα αυτό μου συνέβη στη δουλειά μου όταν ήμουν έγκυος.Μετά από τον 4ο μήνα είχα λίγο αυξημένη πίεση,λεύκωμα στα ούρα και οιδήματα σε όλο το σώμα.Έβγαλα την εγκυμοσύνη με πολύ άγχος γιατί ανά πάσα στιγμή κινδύνευα κι εγώ και το μωρό.Ανήκω και στον ιατρικό χώρο οπότε βλέπω πράγματα και θάματα. Συζητούσα το θέμα με τις γυναίκες συναδέλφους(ήμουν καινούργια σε εκείνο το χώρο και δεν ήξερα το ποιόν του καθενός,έβλεπα απλά ότι όλοι ήταν καλοί και δείχναν μεγάλο ενδιαφέρον για μένα και την εγκυμοσύνη).Έρχεται μια μέρα ένας από αυτούς τους "καλούς" συναδέλφους ,γιατρός ειδικευόμενος αυτός, και μπροστά μου παίρνει ένα τηλέφωνο. Αρχίζει μετά να φωνάζει διάφορα του στυλ:τι έπαθε,που την έχουν,είναι καλά,σε πια εντατική κλπ.Κλείνει το τηλ. και όλοι ρωτάμε τι έγινε.Μια φίλη μου μας λέει στον 6ο μήνα έπαθε εκλαμψία,έχασε το μωρό και κινδυνεύει η ίδια στην εντατική.Μόνο που δεν έκλαψε μπροστά μας. Φυσικά εγώ επηρεάστηκα γιατί ήταν και οι ορμόνες που σε τρελαίνουν,είχα και το δικό μου ίδιο πρόβλημα.Με πήρε παράμερα μια κοπέλα με την οποία έχω ακόμα σχέσεις(έχω φύγει από εκείνο τον χώρο και δεν τον ξαναείδα αυτόν)και μου είπε ότι αυτός μας είπε σίγουρα ψέμματα.Ήταν μυθομανής και αυτή που ήταν καιρό μαζί του είχε δει πολλά τέτοια.Έψαχνε τι απασχολούσε τον καθένα και μετά πετούσε μια ιστορία για να σε πονέσει ή να σε αγχώσει. Γυρίζω πίσω κι εγώ και αφού είχα ηρεμήσει του έδειξα ότι καθόλου δεν με επηρέασε το γεγονός,του είπα ατάραχη τι να κάνουμε,συμβαίνουν αυτά και δεν το ξανασυζητήσαμε.Να βλέπατε τα μούτρα που κρέμασε. Από τότε δεν ξανασυζήτησα με ξένους τα της εγκυμοσύνης. Φανταστείτε τώρα τι μπορεί να συμβεί σε ένα ανώνυμο forum. Είναι μια κατηγορία σημαντική που βοηθάει όσους βιώνουν μια απώλεια να εκφραστούν ελύθερα ίσως μόνο εδώ αλλά νομίζω ότι οι εγκυμονούσες δεν θα έπρεπε να τα διαβάζουν. Δεν ξέρω,πέστε μου την άποψή σας.

Επειδή επανήλθε το θέμα θα σας πω την εμπειρία μου. Ο δικός μου από ενός έτους κοιμόταν στο δωμάτιο του με πολλά ξυπνήματα βέβαια αλλά με λίγο χάιδεμα ή αγκαλιά ξανακοιμόταν αμέσως. Όταν ήταν περίπου 18 μηνών ξυπνούσε εντελώς κατά τις 3-4 και ήθελε αγκαλιά από εμένα.Μόλις τον έπαιρνα κοιμόταν πάνω μου αλλά αν τον άφηνα κάτω ξυπνούσε κι έκλαιγε. Στην αρχή καθόμουν ξύπνια κι εγώ στον καναπέ καθιστή και μετά από 1-2 ώρες τον πήγαινα στο κρεβάτι του.Με τις μέρες απόκαμα κι εγώ και σκέφτηκα να εφαρμόσω τη μέθοδο να τον αφήσω να κλαίει στην κούνια του.Έκλαιγε 3 ώρες παιδιά και δεν σταμάτησε μέχρι να υποχωρήσω και να τον πάρω αγκαλιά.Ήταν πολύ σκληρό κατά την γνώμη μου και δεν το ξαναέκανα. Κι επειδή δεν ήθελα να τον πάρω στο κρεβάτι μου κοιμόμουν μετά τις 3 που ξυπνούσε μαζί του στον καναπέ(θεώρησα ότι ήταν καλό το ουδέτερο έδαφος,ούτε δικό μου ούτε δικό του και γι αυτό πιο εύκολο να κοπεί) που τον έστρωνα πριν κοιμηθώ.Δεν τον μάλωνα ούτε του έλεγα τίποτα.Κατά τις 5-6 τον πήγαινα στο κρεβάτι του και επέστρεφα στο δικό μου. Αυτό κράτησε 1 μήνα περίπου και μετά το σταμάτησε ως δια μαγείας. Έτσι νομίζω βρήκα μια μέση λύση και ήμασταν όλοι καλυμμένοι. Κι εγώ δεν τον πήρα στο κρεβάτι μου και αυτός κάλυψε την ανασφάλεια του. Τώρα όσον αφορά στη ντίνα που τον έμαθε στο καρότσι δεν έχω εμπειρία και δεν ξέρω τι να σου απαντήσω.

Στο λίγο καιρό που είμαι εδώ βλέπω ότι το mammyland δεν διαφέρει από μια μεγάλη παρέα γυναικών που κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί έξω σε ένα σπίτι και να μαλώνουν περί του θηλασμού και άλλων τέτοιων θεμάτων. Η ανωνυμία του internet είναι ένας λόγος παραπάνω που κάθε μια από μας είτε αληθινή είτε ψεύτικη λέει ότι θέλει χωρίς συνέπειες. Εδώ μπορείς να βγάλεις τις πιο κρυμμένες σου σκέψεις,να πάρεις και να δώσεις βοήθεια ή αν είσαι κακόβουλος χρήστης θα μπεις να προκαλέσεις αναστάτωση. Κακόβουλοι άνθρωποι υπάρχουν παντού στη ζωή μας ακόμα και στο στενό μας περιβάλλον.Μπορεί να είναι η πεθερά,μια θεία ή η καλή μας "φίλη". Πως θα μπορούσε να λείπει από το mammyland ο κακόβουλος χρήστης;Ακόμα και κάποια που είναι αληθινή μπορεί να βγάλει μια κακία σε κάποιο θέμα για τους δικούς της λόγους. Κι επειδή το forum αυτό το διαβάζουν και επισκέπτες και με αυτά που γράφονται μπορεί να βοηθηθεί μια κοπέλα πιστεύω ότι σκοπός μας όταν γράφουμε δεν είναι να ξεσκεπάσουμε αυτήν που γράφει κάτι αλλά να απαντήσουμε ήρεμα και να πούμε την άποψη μας. Για παράδειγμα έχω συναντήσει τον "χαρακτήρα" που βγάζει το μαρακι 2 σε μια φίλη μου. Δεν έχει σημασία γιατί το μαρακι έβαλε αυτό το θέμα και σε τι αποσκοπούσε. Όσες είναι υπέρμαχες του θηλασμού απαντώντας με επιχειρήματα και χωρίς ηθικολογίες και "κορώνες" που τσατίζουν τον άλλο μπορούν να επηρεάσουν θετικά όλες που διαβάζουν αυτό το θέμα(εγγεγραμμένοι χρήστες ή επισκέπτες).

Τώρα μπήκα στη σελίδα το χαμόγελο του παιδιού. Οι μπομπονιέρες καλές είναι αλλά πολύ ακριβές για μένα προσωπικά.Όταν βάφτισα τον δικό μου πήρα μικρές κορνιζούλες ξύλινες σε διάφορα χρώματα,δεν ήταν παιδικές αλλά πολύ χαρούμενες και άρεσαν και σε παιδιά και σε μεγάλους(δεν ήθελα να πάρω χώρια για μικρούς και μεγάλους). Ακόμα και τόσα χρόνια μετά βλέπω ότι συγγενείς και φίλοι τις έχουν στα σπίτια τους και δεν πετάχτηκαν.Μου στοίχησαν περίπου 1.20 ευρώ η μία.Το κόστος με ενδιέφερε γιατί είχα περίπου 300 μπουμπουνιέρες.Δεν θα έδινα 2 ευρώ για ένα πουγκί που θα πεταχτεί. Επίσης εδώ στην πόλη μου υπάρχει μια μόδα(εγώ προσωπικά δεν θα το έκανα) τώρα να δίνουν μια μπουμπουνιέρα ανά οικογένεια μαζί με την πρόσκληση.Πχ μου έχουν στείλει ένα ωραίο φανάρι,χειροποίητο σταυρό,καλό μπρελόκ,μπουκάλι ζωγραφισμένο κλπ.Αυτό σε συμφέρει όταν έχεις πολλά άτομα από μια οικογένεια και αντί να δόσεις 4 μπουμπουνιέρες στην εκκλησία στέλνεις μαζί με την πρόσκληση μια και πιο καλή που σίγουρα δεν θα πεταχτεί.Στην εκκλησία απλά μοίραζαν γλυκό και σακουλάκια με ζαχαρωτά και μπαλόνια για τα παιδιά. Προσωπικά όταν με το καλό κάνω 2ο παιδί θα κάνω μάλλον το εξής.Προσκλητήρια από κάποιο σωματείο φιλανθρωπικό.Παιδικές μπουμπουνιέρες και για τους μεγάλους μου άρεσαν τα παπυράκια από το χαμόγελο του παιδιού που λένε:Ότι σας ευχαριστούμε που ήρθατε και αντί για μπουμπουνιέρες οι γονείς θα δωρίσουν ένα ποσό σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Όσον αφορά αυτό που λέτε να γραφτεί πάνω στη πρόσκληση να κάνουν οι καλεσμένοι μία δωρεά κάπου δεν μου αρέσει.Καλύτερο είναι να υπάρχει κάποιο κουτί στην εκκλησία και ο καθένας να δίνει ότι θέλει.Ή το καλύτερο να δωρίσεις εσύ τα ρούχα που θα σου φέρουν χωρίς να μάθει κανείς τίποτα.

Όσο έγραφα(ήταν και μεγάλο το θέμα μου και συγνώμη) υπήρξαν κι άλλες απαντήσεις. Δίκιο έχουν τα κορίτσια καμιά δεν σε έκρινε αν και το θέμα σου έτσι που το έθεσες δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα εφόσον ξέρεις τι θέλεις να κάνεις. Κι εσύ προκαλείς τώρα αναφέροντας το πως φέρονται κάποιες που θηλάζουν.Πως συμπεριφέρονται δηλαδή; Κάνε το παιδί σου με το καλό και ως προς το θηλασμό κάνε ότι νομίζεις.

Γενικά πάντως το θέμα αυτό αποτελεί μια αφορμή "διαμάχης" ανάμεσα σε αυτές που θηλάζουν και σε όσες δεν θηλάζουν. Η μάνα που θηλάζει έχει ένα ύφος υπερηφάνειας για τον εαυτό της και υποτίμησης για τις άλλες.Αυτό τις περισσότερες φορές γίνεται υποσυνείδητα και δεν είναι εύκολα αντιληπτό.Δεν το κάνει επίτηδες,σου βγαίνει αυθόρμητα η περηφάνεια ότι κατάφερες να κάνεις το μεγαλύτερο δώρο στο παιδί σου υπερνικώντας τις δυσκολίες. Αντίθετα αυτή που δεν θηλάζει προσπαθεί να πείσει τους άλλους για τους λόγους που δεν ξεκίνησε ή έκοψε γρήγορα τον θηλασμό.Έχει στο νου της ότι θα την πουν κακή μάνα και υπεραμύνεται. Αυτά έχω παρατηρήσει εγώ μετά από την δική μου εμπειρία(θήλασα 7 μήνες) και από όλο το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον(ευτυχώς ή δυστυχώς το στενό μου σόι αριθμεί περί τα 100 άτομα και οι περισσότερες από τις ξαδέρφες μου είναι μωρομάνες). Δεν έχω διαβάσει ανάλογα παλαιότερα θέματα εδώ αλλά ξέρω ότι το forum παίρνει φωτιά σε τέτοια θέματα. Η αλήθεια είναι ότι ο θηλασμός είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα και δεν εξαρτάται μόνο από σένα.Έχει σχέση και με το μωρό,τις συνθήκες της ζωής κλπ. Επίσης σε πολύ μικρό βαθμό συμβαίνει το ίδιο και με τις καισαρικές και την επισκληρίδιο. Γενικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει ενημέρωση για τον θηλασμό πχ ότι αδυνατίζεις(έτσι θα αδυνατίσει εύκολα η ξαδέρφη σου μπεμπούλα) ή ότι προστατεύεσαι από τον καρκίνο μαστού. Χρέος μας είναι λοιπόν να ενημερώνουμε και να πείθουμε ήρεμα όσες περισσότερες μπορούμε.

Μπήκα στο προφίλ της κ. Κυριακοπούλου και είδα ότι δεν έχει κάνει σύνδεση εδώ και 17 μέρες. Συμβαίνει κάτι; Δεν χρειάζεται να στενοχωριέται η lena,κάθε κριτική ή υπόδειξη γίνεται νομίζω για καλό. Απλά για παράδειγμα έχω γραφτεί εδώ και καιρό στο mammyland αλλά επειδή έβλεπα πόσο αργό είναι για 2 μήνες περίπου δεν ασχολήθηκα και τώρα το μετανιώνω γιατί μου αρέσει πολύ η παρέα σας. Και συγχαρητήρια στη lena δεν είχα διαβάσει ότι είναι έγκυος,τώρα το είδα.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι με δυσκολεύει πολλές φορές ότι το φόρουμ είναι πολύ αργό. Επίσης συχνά χάνεται η σύνδεση με τη σελίδα. Έχω γρήγορη σύνδεση και το πρόβλημα υπάρχει μόνο με το mammyland. Επίσης θέλω να ρωτήσω.Έθεσα ένα θέμα προ 3 εβδομάδων που ήθελα απάντηση από την ψυχολόγο αλλά δεν είδα τίποτα.Πως γίνεται να σου δώσει απάντηση;Πρέπει να στείλεις κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα;

Δέστε και το ανάλογο θέμα στην κατηγορία ιατρικά- θέματα υγείας.

Και για να μη παρεξηγηθώ δεν μιλάω για το απλό άγχος που έχουμε οι περισσότεροι στη ζωή μας πχ αν θα προλάβουμε να κάνουμε κάτι ή αν θα μας φτάσουν τα λεφτά ή όταν αρρωσταίνει το παιδί. Το άγχος μας το έδωσε ο Θεός για να έχουμε την εγρήγορση να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις.Δεχόμαστε με το μυαλό μας ένα ερέθισμα και αντιδράει και το σώμα.Γίνεται πιο γρήγορος ο σφυγμός και η αναπνοή και εκκρίνονται οι ορμόνες του άγχους από το σώμα μας. Μιλάω για τις περιπτώσεις που το άγχος είναι συνεχές και δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις.Σε κάνει να ξεσπάς με το παραμικρό.Σου δημιουργεί ένα σωρό ψυχοσωματικά πχ πονοκεφάλους,πόνους,σφιξίματα κλπ.Πανικοβάλλεσαι με το παραμικρό.

Κορίτσια συγνώμη αλλά εγώ δεν είμαι τόσο αισιόδοξη.Το λέω γιατί έχω προσωπική πείρα. Άλλο να είσαι αγχώδης γενικά και άλλο να έχεις παθολογικό άγχος που σου δυσκολεύει τη ζωή. Ο ερχομός ενός παιδιού είναι η μεγαλύτερη ευθύνη που θα σου τύχει στη ζωή σου. Αν δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με απλά πράγματα τι θα κάνεις αν σου τύχει κάτι σοβαρό; Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν αλλάζει ως δια μαγείας μετά την γέννηση ενός μωρού,ιδιαίτερα για τον πατέρα που τις περισσότερες φορές δεν βιώνει το γεγονός όπως μια μητέρα. Η γνώμη μου είναι ότι άτομα με έντονο άγχος που αγγίζει τα όρια του παθολογικού πρέπει να ζητάνε τη γνώμη ειδικού. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η προκατάληψη απέναντι σε ψυχολόγους/ψυχιάτρους. Όταν αρρωσταίνει το σώμα τρέχουμε στο γιατρό. Όταν αρρωσταίνει το μυαλό δεν κάνουμε τίποτα και πρέπει όλα να τα γιατρεύσουμε μόνοι μας. Το άγχος και η κατάθλιψη είναι αρρώστιες του μυαλού και χρήζουν βοήθειας.Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν ζητούσε τη βοήθεια των ειδικών.