Μάρω.

Αν έχεις κάποιον που ξέρεις οτι θα μπορεί σίγουρα να κρατήσει τα δύο παιδιά στο μέλλον,μπορείς να πας Βαρκελώνη και αργότερα Αν όμως είναι η μοναδική σου ευκαιρία και θα είναι δύσκολο να το κάνεις στο μέλλον,τότε πήγαινε!!! Έχεις σκεφτεί μήπως τα συνδιάσετε και τα δύο;Ταξίδι στην Βαρκελώνη-ίσως λιγότερες μέρες ή νωρίτερα- και μετά ένα τριήμερο στην Αθήνα; :silly: Κάτι παρόμοιο θα έκανα εγώ για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι

Τι μου θύμησες τώρα! Προσπαθούμε 4 μήνες για μωρό,μετά απο ένα άσχημο περιστατικό,δυστυχώς Ένιωθα πως ήμουν έγκυος και έκανα το τέστ μια μέρα πριν την αναμενόμενη περίοδο.Ήταν θετικό! Χάρηκα,φώναξα,έκλαψα,τρελλάθηκα :laugh: Μετά θυμήθηκα οτι έχω και έναν άντρα που πρέπει να το μάθει Καλή στις ανακοινώσεις δεν είμαι,οπότε σκέφτηκα να αφήσω το τεστ στο καλαθάκι του μπάνιου(πάνω πάνω καλέ :silly: ) Εντάξει,μόλις το είδε ο άντρας μου,καταλαβαίνετε!Συγκινηθήκαμε,ζητωκραυγάσαμε,κλάψαμε (εγώ σε replay αφού τα είχα κάνει και μόνη μου :silly: ) Εκείνο το βράδυ το περάσαμε αγκαλίτσα,με μια τούρτα Ήταν η πρώτη ατασταλία της εγκυμοσύνης μου ... Απο τότε πήρα τον κατήφορο

Αχου ένα ΚΟΥΚΛΙΙΙΙΙΙΙ :woohoo: :silly: :laugh: Καλά είσαι σοβαρή;Εσείς ψάχνετε για νύφη;;;!!!Δεν σας κυνηγάνε;;; :woohoo:

Ρούλα καλησπέρα. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν την πραγματικότητα σε οτιδήποτε τα αφορά.Στην αρχή ,πρέπει να γίνεται απο τους γονείς ή από τον κηδεμόνα μια ήπια εισαγωγή στο θέμα.Κάτι σαν παραμυθάκι.Ξεκίνα να μιλάς στην κόρη σου για την περίοδο.Πες της οτι τα κοριτσάκια έχουν πολλά αυγουλάκια μέσα τους που θα τα βοηθήσουν να γίνουν μανούλες,όταν μεγαλώσουν. Απο κάποια ηλικία και μετά μερικά αυγουλάκια ''φεύγουν''με την μορφή αίματος,γιατί είναι πολύ στριμωχτά όλα μαζί.ή κάτι παρόμοιο.Την μορφή της ιστορίας θα την φτιάξεις εσύ. Εγώ επιμένω στο οτι πρέπει να λέμε την αλήθεια.Δεν είναι ντροπή οι γονείς να μιλούν με τα παιδιά τους για το σεξ,την περίοδο,την αντισύλληψη Είναι καλύτερο να τα συζητάνε όλα αυτά μαζί μας απο νωρίς ώστε να παίρνουν σωστή πληροφόριση,να έχουν το θάρρος να απευθυνθούν πρώτα σε εμάς στην όποια τους δυσκολία και τέλος,να ξέρουμε και εμείς οι γονείς τί τους συμβαίνει. Εν κατακλείδι κάνουμε ανοιχτούς διαλόγους,αρχικά με παραμυθάκια και μεγαλώνοντας απαντάμε όλο και πιο ρεαλιστικά στις ερωτήσεις τους.Τα παιδιά μισούν το ψέμα!!!Συνήθως κουβαλάνε τα ''ψέματα''ή την αναστολή τέτοιου είδους διαλόγων,μέχρι την ενήλικη ζωή τους(παραδείγματα οι δυο φίλες που απάντησαν πριν απο εμένα )

vivianka έγραψε:

liberty81 έγραψε: Χαχαχαχαχα.Έλεος ρε κορίτσια :woohoo: :laugh: :silly: Τι λέτε;Μας λείπει και το άθλημα... Θα κλάψω εγώ πρώτη,απ'τα νεύρα μου (λόγω έλλειψης) :silly:

Ζαχαρένια έχω πεθάνει στα γέλια :laugh: :laugh: :laugh: Πολύ πετυχημένο!Κάτι ανάλογο έχω ακούσει και εγώ.Ευελπιστώ,όμως,σύντομα να το ακούσω και απο τον μπέμπη! :laugh:

Βρε κούκλα μου,γιατί τόσο άγχος; Γιατί να μην πάνε όλα καλά;Δεν σου κάνει καλό να σκέπτεσαι έτσι.Μην διαβάζεις θέματα με οποιουδήποτε τύπου λυπητερό περιεχόμενο.Η ψυχολογία σου παίζει μεγάλο ρόλο και πρέπει να ξέρεις πως τα διδυμάκια σου τα νιώθουν όλα!Θέλουν μια χαρούμενη μανούλα που δεν θα ανησυχεί τόσο για εκείνα,αλλά θα φροντίζει τον εαυτό της και θα ξεκουράζεται :laugh: Βρίσκονται στο καλύτερο σημείο του κόσμου!!!Στην ζεστή και φιλόξενη σου μήτρα!Έχουν παρέα το ένα το άλλο και περνάνε υπέροχα Σκέψου όλα αυτά και μην σκέφτεσαι το κακό Μέσα σου,αυτή τη στιγμή,υπάρχει το απόλυτο θαύμα Είναι κρίμα να μην το χαίρεσαι όπως του αξίζει Με το καλό και εύχομαι μια όμορφη κύηση!

Μέσα στην πολυλογία μου ξέχασα να συστηθώ Είμαι η Μάρω,32 ετών απο Αθήνα.Έχω έναν μικρό μπεμπάκο,22 ημερών,που είναι όλη μου η ζωή!

Καλησπέρα Ρούλα!Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.Είναι φυσικό να υπάρχουν και οι συγκρούσεις στα μεγάλα Μην ξεχνάς πως μέσα απο την οικογένεια τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια τους και προετοιμάζονται για την μετέπειτα ζωή τους :laugh: Εσύ και ο μπαμπάς πρέπει να κρατάτε την ισσορροπία ανάμεσα στα αδερφάκια.Να τα μάθετε να υποστηρίζουν το ένα το άλλο(καλά,αυτό σίγουρα το ξέρουν ,να τιμωρείτε πάντα τον υπαίτιο και όχι,για παράδειγμα,τον μεγαλύτερο.Ακόμα και η πιο μικρούλα πρέπει να μάθει την έννοια της τιμωρίας. Είμαι παιδί πολύτεκνης οικογένειας και όλες αυτές οι σκηνές που περιγράφεις κάποτε αποτελούσαν καθημερινότητα και τώρα αντιπροσωπεύουν τα ομορφότερα μου χρόνια!!! Να τα χαίρεσαι και καλό κουράγιο στο έργο σου!

Όταν ήμουν νεότερη(εκείνο τον παλιόοοο καιρό... :silly: )έλεγα πως θέλω να κάνω τέσσερα παιδάκια.Γεννήθηκα και εγώ σε πολύτεκνη οικογένεια(4 παιδιά)και παρά τους τσακωμούς,την γκρίνια,την μόνιμη ακαταστασία,την φασαρία,τα ενοχλητικά μικρά αδερφάκια,την απομόνωση που δεν μπορείς να βρεις ούτε στο μπάνιο :silly: περνάγαμε υπέροχα στο σπίτι!Πάντα είχαμε παρέα,πάντα μπορούσαμε να μοιραστούμε το οποιοδήποτε πρόβλημα μας με κάποιον,να έχουμε έναν προστάτη ή έναν προστατεύομενο.Οι αναμνήσεις φοβερές!!!Η σχέση με τα αδέρφια μου ήταν και είναι καταπληκτική Θα'θελα να χαρίσω στον γιό μου ένα τέτοιο περιβάλλον.Ξέρω απο πρώτο χέρι τις δυσκολίες και την ψυχική αντοχή που χρειάζεται μια πολύτεκνη μητέρα.Όμως θέλω να το κάνω! :silly: Όχι άμμεσα όμως. Είχα και εγώ καλή εγκυμοσύνη και τοκετό αλλά τώρα έχω ζοριστεί λίγο με τον μικρούλη.Θέλω τον χρόνο μου για ένα δεύτερο μωρό Να μεγαλώσει λιγάκι,να έχουν 2-3 χρόνια διαφορά. (Γιατί αλλιώς με βλέπω σε μια ωραιότατη σουίτα στο Δαφνί να τραγουδάω το ''Καλημέρα αγάπη,καλωσήρθες στο πάρτυ!'' :laugh: την ώρα που τα μικρά διαβολάκια μου θα βάζουν φωτιά στο σπίτι! :woohoo: )

Πολύχρονος ο μικρούλης σου! :laugh: Καλέ ,τί τούρτα είναι αυτή;; :silly: Εγώ που δεν σκαμπάζω τίποτα ούτε από μαγειρική αλλά ούτε και απο χαζαροπλαστική θα καταφέρω να την φτιάξω; :silly: Μπαααα!

Φροσάκι με καθησυχάζεις κάπως.Κοίτα,η διάθεση μου δεν μπορώ να πω πως είναι στον πάτο.Αλλά έχω ''κρίσεις''.Δηλαδή μπορεί να κλαίω και να γελάω μαζί.Ξέρω,οι ορμόνες... Ευελπιστώ πως θα περάσει αυτή η περίοδος ''γνωριμίας και προσαρμογής''γιατί ,πραγματικά,θέλω να κάνω πολλά με το μωράκι μου Έχω βέβαια αρκετό χρόνο μπροστά μου γιατί αργώ να γυρίσω στην δουλειά Ευτυχώς δεν έχω να ασχοληθώ με δουλειές του σπιτιού.Ο αντρούλης μου με βοηθάει(βάσικα όχι ακριβώς με βοηθάει .Κάνει τα πάντα μόνος του ... )και όσο εκείνος είναι στην δουλειά έχω την μαμά μου

Αννιώ έγραψε:

Να ρωτήσω κάτι ακόμα;Τις εικονίτσες με τις ηλικίες των μπεμπεκιών σας,πώς της βάζετε;Θέλω και εγώ!

Ούφ,όλο το πρωί προσπαθούσα να μπω αλλά μόλις άνοιγα τον υπολογιστή ξυπνούσε ο μπέμπης :silly: Τρείς φορές έγινε :silly: Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές!Μπανάκι με χλιαρό νεράκι κάνουμε κάθε βράδυ,μασαζάκι με λαδάκι όχι Θα το δοκιμάσω σήμερα κιόλας Τελικά δοκίμασα και το χαμομήλι.Δεν έδωσα στον μπέμπη αλλά ήπια εγώ.Με χαλάρωσε αρκετά,και νομίζω και το μωρό.Το απόγευμα,όπως σας είπα,θα κάνουμε την πρώτη μας κοινωνική εμφάνιση :silly: Είμαι πολύ χαρούμενη και ελπίζω να μας κάνει καλό η αλλαγή περιβάλλοντος Κυριακή ανέφερες κάπου το ραδιοφωνάκι με την απαλή μουσική.Έχω παρατηρήσει οτι του αρέσει πολύ να του μιλάω.Σήμερα μας συνέβη το εξής απίστευτο!Ο μπέμπης έκλαιγε (δυναταααααα)και εγώ άρχισα να του τραγουδάω το ''Μωρό μου sorry'' της Ε.Κοκκίνου .Κορίτσια,σταμάτησε να κλαίει και με κοίταζε με ένα απερίγραπτο βλέμμα :silly: Έλιωσα,τρελλάθηκα!!! Πολυλογάς μας βγήκε,σαν την μαμά :silly: Και σκέφτηκα εγώ...Μήπως το μωρό κλαίει για να προσελκύσει την προσοχή μας;Μήπως θέλει να του μιλάμε;Νιώθει μοναξιά;; Συγνώμη αν λέω βλακείες Επίσης συγνώμη που σας ζαλίζω αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που βρήκα την παρέα σας και θέλω να τα μοιραστώ όλα μαζί σας!!!

Καλημέρα!Καλά,είναι απίστευτη η ανταπόκριση σας στο μήνυμα μου,και ευχαριστώ πολύ Δεν θέλω να σταματήσω τον θηλασμό πριν το πρώτο έτος.Είμαι αποφασισμένη να το παλέψω,όσο μπορώ!Η αλήθεια είναι ότι είμαι πάρα πολύ αγχωμένη,γιατί τα περίμενα διαφορετικά τα πράγματα(όπως μου τα έλεγαν οι γνωστές!!!)Δεν είναι πολύ μικρούλης ακόμα για να τον βγάλω έξω;Φοβάμαι μήπως κρυώσει... Σήμερα,πάντως,θα επιχειρήσω να πάω μια βόλτα μέχρι την αδερφή μου. Όσο για το χαμομηλάκι...Τελικά,να του δώσω ή όχι;Μάλλον θα πιώ έγώ λιγάκι,για να χαλαρώσουμε και οι δυο Στεναχωριέμαι πολύ που του μεταφέρω το άγχος μου

Κρίστι έχω τόση ανάγκη για επικοινωνία που παντού θα κόλλαγα.Γιατί,εντάξει,καλή και η μανούλα μου,όμως όλη την ημέρα συζητάμε τα ίδια Juliax δεν φαντάζομαι πως θα τον βλάψει λίγο χαμομηλάκι.Αντιθέτως,θα τον χαλαρώσει(ελπίζω!).Θα τηλεφωνίσω αύριο στην παιδίατρο. Lucky,αν σου πω οτι χαίρομαι που υπάρχουν και άλλες κοπέλες στην ίδια φάση,θα με πιστέψεις;Είμαι πολύ βάρβαρη τελικά Αν καταφέρω να βρω το θέμα(το φόρουμ προς το παρόν μου φάνηκε πολύ εύχρηστο και απλό)θα έρθω να σας γνωρίσω! Φίλες μου,σας ευχαριστώ για τα λόγια σας!Με ανακουφίσατε!Σας στέλνω την καληνύχτα μου γιατί σε λίγο θα ξυπνήσει ο μπέμπης!!!Όταν ξαναβρώ χρόνο θα μπω οπωσδήποτε!

Κρίστι θεωρητικά το πιστεύω και εγώ,αλλά στα πρακτικά κάπου κολλάω Μακάρι να το ''ξεπεράσουμε''γρήγορα και να γίνουν καλύτερη η σχέση μου με τον μπέμπη όταν μεγαλώσει λίγο (Αχ,τι λέω η εσώκλειστη :silly: )

Juliax άστα να πάνε!Κοιτάω έξω απο το παράθυρο και βλέπω το πεζοδρόμιο πνιγμένο στα σκουπίδια Anyway,ξέφυγα απο το θέμα μου Σχετικά με τους κολικούς του μπέμπη!Η παιδίατρος λέει οτι ο θηλασμός είναι ό,τι καλύτερο,η μαμά μου επιμένει πως αν το παιδί δεν πιεί χαμομήλι/τήλιο δεν θα ανακουφιστεί.Φυσικά ακούω την παιδίατρο μου,αλλά δεν βλέπω και αποτέλεσματα Κορίτσια,άσχετο αλλά χαίρομαι πολύ που βρήκα κάποια άτομα να μιλάμε,έστω και μέσω υπολογιστή!

Παναγιώτα,ναι,το '77! Δεν με κουράζει τόσο ο θηλασμός όσο το ότι το μωρό δεν βρίσκει ηρεμία ούτε στην αγκαλιά μου και δεν έχω ούτε λίγο προσωπικό χρόνο.Όταν κοιμάται ο μπέμπης(το πολύ για δύο ώρες δηλαδή)προσπαθώ να ξεκουραστώ και εγώ. Παρότι έχω αρκετή βοήθεια νευριάζω με το παραμικρό και δεν έχω υπομονή.Δεν θέλω να φανώ αχάριστή,το λατρεύω το αντράκι μου.Αλλά μήπως κάτι δεν πάει καλά με εμένα;Νιώθω πολύ περίεργα και με ανησυχεί

Καλησπέρα στην παρέα σας!Είμαι νέο μέλος και χαρούμενη που σας βρήκα σε αυτή την φάση της ζωής μου. Ονομάζομαι Μάρω,είμαι 32 ετών και κατοικώ στην Αθήνα.Πριν απο 20 ημέρες,εκτός από όλες τις άλλες μου ιδιότητες,απέκτησα και αυτή της μαμάς!Έφερα στον κόσμο έναν μπεμπούλη,για τον οποίο προσπαθούσαμε τέσσερις μήνες Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματα,τις στιγμές αλλά κυριως όλα όσα με προβληματίζουν.Όσες απο τις φίλες μου έχουν παιδάκια,μου παρουσίαζαν την μητρότητα σαν κάτι εύκολο.Φυσικά,ούσα άσχετη με όλα αυτά καθώς δεν είχα ακόμη μωρό τα ''έχαφτα'' :laugh: Είχα μια πάρα πολύ καλή εγκυμοσύνη απο την αρχή μέχρι και το τέλος.Γέννησα φυσιολογικά,μέσα σε δυο ώρες,άρα θα χαρακτήριζα και τον τοκετό μου εύκολο.Ετοίμασα τα πάντα για το μωράκι μας με πολύ αγάπη.Το δωματιάκι του,τα ρουχαλάκια του και νόμιζα πως είχα ρυθμίσει τις όποιες εκκρεμότητες υπήρχαν. Η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν πήρα στην αγκαλιά μου τον μικρό μου άγγελο.Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται!!!Όπως διαπιστώνω όμως,μάλλον θα έπρεπε να θεωρώ τις τρεις ημέρες διαμονής μου στο μαιευτήριο τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου Έχω 17 ημέρες να κοιμηθώ...Το μωράκι μου γκρινιάζει συνέχεια γιατί θα πεινάει,θα έχει κολικούς(όπως μας είπε και η παιδίατρος)ή απλά θα θέλει να μην αφησει την μαμά του να κοιμηθεί :silly: Το μόνο που κάνω όλη την ημέρα είναι να θηλάζω και να ''κοιμάμαι'',άντε και στο τσακίρ κάνουμε και καμιά βόλτα -με τον μπέμπη- στο σπίτι για να μας πάρει ο ύπνος ... Κορίτσια το μωρό συνέχεια κλαίει!!!Δεν κοιμάται πάνω απο 2 ώρες και αν αργήσω έστω και ένα λεπτό να του δώσω το στήθος όταν πεινάει,ξυπνάει όλη την γειτονιά απο τις τσιρίδες του. Επιπλέον,είμαι κλεισμένη στο σπίτι.Βλέπω μόνο τον άντρα μου και την μαμά μου!Έχω πάρει αρκετά κιλά και μου φαίνεται και το σώμα μου χάλια Η ψυχολογία μου είναι στο μηδέν Όλα τα μωράκια όταν είναι με την μαμά τους ηρεμούν.Μόνο το δικό μου κλαίει;! Μήπως θα έπρεπε να επισκεφτώ ψυχολογό;Είχα διαβάσει πριν γεννήσω για την επιλόχειο κατάθλιψη.Θα ήθελα τις συμβουλές σας.Υπάρχει κάποια άλλη κοπέλα στην κατάσταση μου;