Marita77

Εννοείται πως μιλάω με ειδικό, εμένα μου κράτησε 2,5 χρόνια(μερικά συμπτώματα: όπως να αποδεχθώ το ότι είναι φυσιολογικό να σε κουράζει το παιδί και να αισθάνεσαι ότι θα προτιμούσες να κοιμάται ώρες ώρες-για μένα ήταν κατάπτυστο να αγανακτώ με το παιδί μου) και χρειάστηκε να πάρω και φαρμακευτική αγωγή. Από τα 2 και μετά απόλαυσα τη μαγεία της μητρότητας και το αγοράκι μου το λατρεύω και παρότι τα ζόρια εκείνης της περιόδου ήμουν κοντά του 24/7 μέχρι να πάει 2 χρονών. Δυστυχώς οι ασθένειες σε επιλέγουν δεν τις επιλέγεις. Το να μην μένεις έγκυος δεν το επιλέγεις, και το να είμαι αυτή την περίοδο χάλια επίσης δεν το επιλέγω. Φυσικά και θα το κρατήσω αλλά θα προτιμούσα να είμαι σαν τις εγκυμονούσες που πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και όχι να νιώθω άσχημα. Να χαίρεστε τα παιδάκια σας.

κοριτσια καλημέρα. Πριν δυο μέρες έμαθα ότι είμαι πάλι έγκυος. Εχω ενα γιο 3χρονων και 2 μηνων και η αλήθεια είναι ότι όταν γέννησα έπαθα μια καταθλιψάρα που μου κράτησε 2 μιση χρόνια. και φυσικά ουτε που ήθελα να ακούσω για παιδι, φοβόμουνα μην πάθω τα ίδια. Επίσης μη με κράξετε αλλα η ιδέα πως μέσα μου μεγαλώνει ένας άνθρωπος εμενα με φρικάρει εντελως κουφό; αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα μου, άραγε το έχει νιώσει καμιά σας αυτό; νιώθω φυλακισμένη απο το ίδιο μου το σώμα. Νιώθω σαν άλιεν και δεν μπορω να το αποδεχτώ. στο γιο μου αυτο το πράγμα δεν το είχα τώρα συνέχεια κλάιω σκέφτομαι ότι πάνω που έιχα βρει τις ισορροπίες με το γιο μου (τον λατρευω) θα πεσω πάλι στο ίδιο λούκι και είμαι απελπισμένη. Σκέφτομαι ότι δεν θα το αγαπάω καθόλου και ότι θα ανατραπόυν οι ισορροπιές που τώρα είχαμε σαν οικογένεια. Αυτον το καιρό ήμουνα πολύ χαρούμενη και ήθελα και δευτερο παιδί τώρα όμως που εμεινα έγκυος δε χαίρομαι καθόλου. Δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι νιώθω τύψεις. Σας ευχαριστώ και μόνο που με ακούσατε.

Και μεις 28 Μαρτιου 2009 στο Ιασω. και ειμαστε κουκλοι! Να τα χαιρομαστε!

Αν κανεις επισκληρίδιο δε θα πονάς καθόλου. Εγω έκανα καισαρικη καταλάβαινα τα πάντα και σε 5 λεπτα μου έδειξαν ενα στρουμπουλό, και άσπρο μωράκι που δεν ταλαιπωρήθηκε καθόλου για να βγεί. Το πήρα αμέσως αγκαλιά. Γεννησα 8:00 το βράδυ και είχα την επισκληρίδιο μεχρι την άλλη μέρα στις 1 και μιση το μεσημέρι, οταν πονούσα πάταγα το κουμπακι και έπεφτε φαρμακο. Εγω πόνεσα γυρω στις 2 ώρες αφού τελειωσε η επισκληρίδιος γιατι η χαζη δεν πρόβλεψα να κάνω καμια παυσίπονη. Δυο χρειάστηκε να κάνω όλες και όλες. Τελικά τον πόνο μην τον σκέφτεσαι καθόλου. Θα πανε όλα μια χαρα. Αλλα δυστυχως αν δεν γεννησεις να το περασεις δεν το καταλαβαίνεις και φαίνεται πολύ βουνό. Με το καλό!

Εγω γέννησα στο Ιασω και μου δώσαν εκει βεβαίωση που λέει ότι γεννησες φυσιολογικά ή με καισαρική. αν γεννησεις με καισαρική θέλουν και το λόγο που έγινε. Ξέρουν αυτοι μην αγχώνεσαι. όσο για το ποσό ειναι στάνταρ 2500€. Πάντως πίκρα με το ΤΣΜΕΔΕ για τις εξέτασεις δεν πήρα τίποτα, για την επισκεψη στο γιατρό τσακωνόμουν για να πάρω τα 20€, μου έγραφε ο γιατρός οτι είχα κολπίτιδα. τι να πεις! Με το καλό σου εύχομαι.

Α, αν και είναι το πρώτο μου παιδι έχοντας εμπειριά αρκετή απο τα παιδια της αδερφης μου δε χάλασε και ο κόσμος αν φάει το παιδι και λίγο μπισκότο. Η αδερφη μου στο πρώτο ακολουθούσε πιστα τις οδηγίες του παιδιάτρου και ο μικρος της αλλαξε τα φώτα με το φαγητο, στη μικρή ήταν πιο χαλαρή και ήταν καλύτερα. Αν ειναι να γίνει γλυκατζης το παιδί θα γίνει. Ξερω περιπτωση κοπέλας που δεν εδινε τιποτα γλυκο στο παιδι της, ακολουθούσε πιστα την υγιεινη διατροφή και στα δύο της χρονια το μωρό της ανέπτυξε διαβήτη.

Απο 6 μηνών που ξεκινήσαμε φρουτόκρεμα, μου είπε η παιδίατρος αν δεν την τρώει να του βάζω τα μιράντα στη φρουτοκρεμα. Αλλα μου φάνηκαν πολύ γλυκά. Τελικα κάνω το εξής του βάζω μια κουταλια μπισκοτοκρεμα και γίνεται υπεροχη! Συν οτι γινεται πιο πηχτή και την τρώμε όλη χωρις να πασαλειβουμε τη μισή πάνω μας! κάθε παιδίατρος πάντως λεει τα δικά του.

Αχ μη βιάζεσαι! Εγω εχω γεννήσει εδω και 8 μήνες και τώρα μπάινουμε σε μια σειρα, μια ειχα παθει επιλοχεια κατάθλιψη, που τωρα άρχισε να μου περναει με πολύ βοήθεια. Έμεινα αρκετο καιρο στη μάνα μου και γενικώς ημασταν κάπως. Σεξ κάναμε γύρω στις 20 μέρες αφού γέννησα αλλα οπως είπε και ο γιατρός στις αρχες θα αισθανομαι πολύ στεγνή και δεν μπορω να πω οτι το ευχαριστήθηκα! Και φυσικά με τα ξενύχτια σιγά μην εχω και όρεξη και ο δικός μου μπορεί να ήθελε αλλα δεν το ζήταγε γιατι φοβόταν μην του φέρω τίποτα στο κεφάλι!! χαχα! εδω εγω τα είχα παίξει ήθελε και σεξ! και οι άντρες θέλουν χρονο για να καταλαβουν τι συνέβει. Εμενα ο δικός μου επειδη εμεινα και καιρο στη μάνα μου δε συνέιδητοποίησε ότι είχε παιδι! παθαίνουν ενα σοκ και αυτοι. Και γω άκουγα τα γνωστα ότι μολις έρθει ένα παιδι έιναι η απόλυτη ευτυχία! δεν νομίζω ότι ισχυει αυτό. Εγω τουλάχιστον στην αρχη αν εξαιρέσεις τις πρώτες μέρες μάλλον έγινε η ζωή μας ανω κάτω και σαν ζευγάρι ειχαμε καυγάδες ενω πριν δεν είχαμε τσακωθεί ποτέ! Χρειάζεται χρόνος σε άλλους λιγότερος σε άλλους περισσότερος. Τωρα η σεξουαλική μας ζωή ειναι σούπερ! Υπομονη όλα θα φτιάξουν!

Εμένα ο δικός μου είναι 8 μιση μηνών και εδω και 15 μέρες με το ζορι να πιει 100 γρ κάναμε 50 λεπτα και παλι δεν τα έπινε. Με το που το επιανε το μπουκαλι επινε 20 μλ και το εσπρωχνε με το χέρι του. του έδινα το almiron 2. Εγω δοκίμασα το εξης στα 150 μλ αντι για 5 μεζούρες του έβαλα 6. Η στα 180 μλ του εβαζα 7 αντι για 6, ε λοιπον ετσι το πίνει πολυ ευχαριστα.

Λοιπον σε νοιωθω απόλυτα! Οταν γέννησα τον μπεμπη μου για τις επομενες 2 μέρες στην κλινικη ημουν τρισευτυχισμενη κοιταζα τον αντρα μου και το παιδι μου και ενοιωθα απιστευτη ευτυχια! Ο μπεμπης μου ήταν το πιο όμορφο μωρο στο μαιευτηριο! Την τριτη μερα ειχα απιστευτη υπερενταση και νόμιζα ότι θα επεφτα απο το παράθυρο, τετοια ήταν η κατασταση μου! Αγχος τρομερο! Πηγαινοντας σπιτι ειχα πολυ άσχημες σκεψεις για το παιδι και για μενα, αλλα είχα διαβασει σχετικά για την επιλόχειο καταθλιψη και περιμενα να περασει λιγο ο καιρος, τελικα στον εναμιση μήνα δεν είδα καμια βελτιωση αλλά αντιθετα με ισοπέδωναν οι ενοχες! Τι μανα ειμαι εγω, γιατι δεν αγαπαω το παιδι μου, γιατι δεν με ευχαριστει να ασχοληθω μαζι του και οτι πιο τρισαθλια και απαισια σκεψη μου παιρνούσε απο το μυαλό! Ειχα τετοιες ενοχες που κατερρευσα και δεν μπορούσα να παρω τα ποδια μου. Τελικα πηγα σε ψυχολογο και πηρα και αντικαταθλιπτικα! Στην αρχη ντρεπομουνα αλλα τελικα η κατάθλιψη ειναι αρρωστια και έτσι πρεπει να αντιμετωπίζεται, δεν εφταιγα εγω οι ορμονες μου τρελάθηκαν! Και αν ειχα παει απο την αρχη σε ψυχολογο πιστευω ότι θα είχα ερθει πιο νωρις στα ίσα μου. Ο πόνος της καισαρικης για μένα ήταν γρατσουνια μπροστα στον ψυχικο πόνο που ενοιωθα ως απαισια και ανάξια μάνα, Τωρα μετα απο 8 μήνες αρχιζω να νοιωθω ότι είμαι μάνα και να αγαπαω το παιδι μου. τελικα η αγαπη σε μένα ήρθε σιγα σιγα και με βοηθεια και θελω δρομο ακομη γιατι δε μου φτανει ακόμα το πόσο αγαπάω το παιδι μου. Αυτα για να ξερεις ότι δεν εισαι μόνη!