Dimzan

Είναι γνωστό αυτό που λένε ότι ο άντρας δεν νιώθει όπως η γυναίκα για το αγέννητο παιδί του , αλλά αφού έρθει πρώτα στη ζωή και αφού περάσει χρόνο μαζί του, μόνο τότε αποκτά δυνατά συναισθήματα. Για τη γυναίκα είναι πιο απλό, νιώθει το δέσιμο από την πρώτη στιγμή της σύλληψης. Από αυτή την άποψη μπορεί κανείς να πει ότι για τον άντρα η ανακοίνωση της εγκυμοσύνης μπορεί να σημαίνει αρχικά , υποχρεώσεις , οικονομικές απαιτήσεις που μεγαλώνουν με την έλευση του νέου μέλους, έλειψη ύπνου μετά τη γέννηση, αφού είναι γνωστό ότι τα μωρά κλαίνε τα βράδια, στέρηση εξόδου, κλείσιμο τα Σαββατοκύριακα γιατί μπορεί να είναι άρρωστό ή γιατί οι γιαγιάδες δεν θα το κρατήσουν για να βγεί το ζευγάρι, μείωση του σεχ και πολλά άλλα... Ίσως λοιπόν να αγχωθεί, ίσως και να πανικοβληθεί και πάνω στον πανικό μας πάντα κάνουμε λάθη!! Μεγάλη δυστυχία να σου συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί πραγματικά και εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω την απιστία και δεν θα το έκανα ακόμη κιαν ήξερα ότι όλοι αυτοί οι λόγοι ισχύουν. Ο μόνος λόγος που δεν θα το έκανα είναι γιατί θα ήθελα ο άντρας που επέλεξα για σύντροφο της ζωής μου και για πατέρα του παιδιού μου, να είναι πιο δυνατός από τις φοβίες του. Να μπορεί ακόμα και πάνω στον πανικό του να βάλει τη λογική. Έτσι ώστε να μπορώ να τον εμπιστευτώ στα τόσα σοβαρά που μας περιμένουν έχοντας ένα παιδί. Όχι στην απιστία λοιπόν. Ναι στον άντρα που θα μας αγαπάει και θα μας στηρίξει στην κοινή μας ζωή. Ένα παιδί θέλει προσπάθεια ίσως περισσότερη από τον πατέρα αλλά τι να κάνουμε έτσι το αποφάσισε η φύση!!

Γειά σου και από εμένα !! Με όλο το θάρρος το πιο σημαντικό κατα την άποψή μου, είναι αυτό που σου είπε ότι "δεν αλλάζει" πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει σκοπό να κάνει κάποια προσπάθεια να καλυτερέψει την κατάσταση μεταξύ σας και ότι μένει μαζί σου για το παιδί και αυτό είναι εξίσου τραγικό!! Κανένα παιδί δεν θέλει αυτό το βάρος της ευθύνης, έτσι πιστεύω εγώ. Τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους μαζί, αρκεί να είναι αγαπημένοι και όμορφα πρότυπα για την μετέπειτα δική τους ζωή. Ο απογαλακτισμός σε έναν άντρα θεωρείτε πολύ δύσκολος για τους περισσότερους και αυτό γιατί κάποιες μανάδες αγοριών μάλλον δεν θέλουν να τους αφήσουν. Κάτι κάνουν και τους κρατάνε δέσμιους της δικής τους αγάπης με αποτέλεσμα να μην τους αφήνουν να δημιουργήσουν τη δική τους ζωή. Με το να παρεμβαίνουν στη ζωή του παιδιού τους αποδεικνύουν περίτρανα πως δεν έχουν προσωπική ζωή, πως ζουν μέσα από τη ζωή του παιδιού τους, κάτι που είναι απλά απελπιστικό. Το ίδιο ισχύει και για τις αδερφές. Ή δεν έχουν δική τους οικογένεια ή μέσα στην οικογένειά τους δεν τους δίνει κανείς καμία σημασία. Δεν ξέρω βέβαια τι από όλα αυτά ισχύει, απλά εικάζω. Πάντως σου εύχομαι κουράγιο να αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες που θα έρθουν, όποια απόφαση και αν πάρεις. Να είσαι πάντα καλά και εσύ και το αγοράκι σου!!

Γέννησα σε μεγάλη ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης, της οποίας έχει ποσοστά ο γιατρός μου!! Με τον άντρα μου δεν σκεφτόμασταν το δημόσιο νοσοκομείο γιατί η επιλογή του γιατρού μας το απέκλειε!! Κοινός δεν θα μπορούσα να έχω αυτό το γιατρό σε κάποιο άλλο νοσοκομείο. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του γιατρού ήταν καθοριστική για εμάς. Σκεφτόμασταν όμως την πιθανότητα να γεννήσω στο σπίτι. Για λόγους κυρίως συναισθηματικούς, αλλά και γιατί όχι και οικονομικούς. Αν και ο γιατρός μας ήταν σύμφωνος σε αυτό το ενδεχόμενο ο φόβος πως αν κάτι δεν πάει καλά το ασθενοφόρο δεν θα έφτανε εγκαίρως μας απέτρεψε. Στην Ελλάδα ξέρετε πολύ καλά ότι τα πράγματα υπολειτουργούν. Επέλεξα μονόκλινο για να έχω τη δική μου προσωπική τουαλέτα - μπάνιο, για να μπορώ να έχω το μωρό μου συνέχεια μέσα στο δωμάτιο, για να μπορεί ο άντρας μου να κοιμάται μαζί μας και να είναι παρόν στο θηλασμό! Η τιμή του δωματίου ήταν 2400 . Η τιμή του γιατρού μου, ήταν 1000 ευρώ. Στην τιμή αυτή προστέθηκαν 100 ευρώ που αν δεν μου τα ζητούσε θα του τα έδινα με το ζόρι γιατί τελικά στην διάρκεια της γέννας μια επιπλοκή θα μου στερούσε τη ζωή!! Ο ίδιος βγαίνοντας είπε πως "ο θεός οδήγησε τα χέρια μου "... Η αλήθεια είναι πως είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη χωρίς κάτι να δείχνει ότι θα μπορούσα να πάθω αιμορραγία στη μήτρα!! Όλα έγιναν ξαφνικά χωρίς κάποιο λόγο αλλά και χωρίς κάποια αιτία. Γέννησα το μικρό μου αγοράκι και αφού αφαίρεσαν τον πλακούντα συνέβει αυτό. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και μπορούμε να κάνουμε όσα παιδάκια θέλουμε, χωρίς το φόβο ότι θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Κορίτσια ειλικρινά του είχα εμπιστοσύνη γιατί μου την ενέπνεε , τελικά την κέρδισε εμπράκτως σώζοντας μου την ζωή. Πως θα μπορούσα να τον αλλάξω? Πάντως οι τιμές που αναφέρονται μου φαίνονται απαράδεκτες τόσο για δωμάτια όσο και για γιατρούς!!! Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα αν ίσχυει και εδώ το ίδιο. Συνολικά η γέννα μου στοίχησε 6000 ευρώ μιας και κράτησα βλαστοκύτταρα. Ένα ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για τη δική μας οικονομική κατάσταση. Αλλά όχι να δώσω αυτό το ποσό μόνο για ένα δωμάτιο. Αίσχος ...Δεν ξέρω τι να πω!!!

Το μόνο που έχει σημασία είναι η στάση του άντρα σου και από ότι κατάλαβα τάσσεται απόλυτα με τη δική σου πλευρά!!! Αν και στην πραγματικότητα είναι η "δική σας" πλευρά, μιας και το θέμα του μωρού αφορά και τους δυο σας!!! Σε ποια εποχή ζούμε που όταν ένα ζευγάρη δεν κάνει παιδιά αμέσως φταίει οπωσδήποτε η γυναίκα????? Και τέλος πάντων τέτοια λόγια είναι δηλητήριο και δεν πρέπει να λέγονται ειδικά από μιια γυναίκα που θέλει να λέγετε μάνα!! Πάντως αφού όπως λες ο άντρας σου της μίλησε όπως έπρεπε, δεν υπάρχει θέμα , έχεις το σύντροφο σου, σύμαχο στη ζωή και αυτό είναι το πιο σημαντικό!!!Αφού αντιμετωπίζει έτσι τη μητέρα του, δεν θα έχει πρόβλημα να αντιμετωπίσει όλο τον κόσμο, σε κάθε περίπτωση, είσαι πολύ τυχερή!!!! Όσο για την πεθερά σου δεν χρειάζεται να σου πω, ξέρεις πολύ καλά, ότι ανθρώπους που μας κάνουν κακό στην ψυχολογία μας, τους κρατάμε μακριά.

dactarin μου είχε συστήσει η γιατρός μου και του έβαζα , έκανε δουλειά όσο την έβαζα αλλά μόλις σταματούσα εμφανίζονταν πάλι, έτσι του έβαλα κρέμα και πούδρα και εξαφανίστηκε για τουλάχιστον 5 μήνες!!! Κάποια στιγμή πριν από μια βδομάδα εμφάνισε πάλι και είμαστε στην προσπάθεια.. Είναι πολύ ζόρικο!!! Τα βράδια κοιμόμαστε καλά , ξυπνάμε σχεδόν μια χαρά χωρίς ερεθισμό, αλλά στη διάρκεια της μέρας φουντώνουμε πάλι, γιαυτό λέω μήπως κάτι δεν γίνετε καλά όσο εγώ λείπω στη δουλειά!! Δεν μπορώ να το εξηγήσω ούτε να το διασταυρώσω!! Ευχαριστώ κορίτσια για την άμεση ανταπόκρισή σας!!! Αν επιμείνει εννοείτε θα ενημερώσω τη γιατρό μας !!!Ελπίζω όμως να το καταπολεμήσουμε!!Ισως χρειαστεί να αγοράσω πάλι Dactarin!!

Αχ βρε κορίτσια τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση? Απο την αρχή ο μικρούλης μου παραήταν ευαίσθητος στο δερματάκι του, όχι παντού, αλλά στον ποπουδάκο του!!! Η γιατρός μου είχε συστήσει μια κρέμα που είχε κορτιζόνη, την βάλαμε για ένα διάστημα και όντως πέρασε, αλλά σύντομα ξαναεμφανίστηκε!!! Σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα να συνεχίσω με αυτή την κρέμα μιας και δεν είναι ότι καλύτερο και επιπλέον έδειχνε ότι ήταν μια κατάσταση που θα διαιονίζονταν!! Κάποια φίλη μου πρότεινε να του βάζω πολύ κρέμα και πολύ πούδρα παράλληλα, όντως ακολούθησα τη συμβουλή της και για ένα μεγαλο χρονικό διάστημα δεν είχαμε κανένα πρόβλημα!!! Πίστεψα ότι είχα βρει επιτέλους τη λύση στο πρόβλημα!!! Κι όμως πριν λίγες μέρες εμφάνισε πάλι σύγκαμα!!! Άρχισα να του βάζω μία άλλη κρέμα που μου σύστησαν στο φαρμακείο , χωρίς κορτιζόνη, και μπορώ να πω ότι έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλά όχι και θεαματικό..Αχ κορίτσια πονάει πολύ το μωράκι μου.. τρέμουν τα ποδαράκια του όταν πάω να τον αλλάξω και κλαίει!!! Ουφ!! να μη σας τύχει ποτέ !!! Τι άλλο να κάνω για να το βοηθήσω ?

Εμείς κάνουμε εμετό στο πονστάν , ενώ παναντόλ και ντεπόν όχι. Να ξέρεις ότι πονστάν και παναντόλ δίνουμε σε ml τα μισά του κιλά , π.χ. ο δικός μας είναι 11 κιλά , του δίνουμε 5 και μισό ml. Ενώ στο ντεπόν δίνουμε τα μισά κιλά συν δύο, δηλαδή 7 και μισό ml. Βέβαια το καλύτερο είναι να του δώσεις υποθετάκι που δεν ενοχλεί καθόλου το μωράκι, ειλικρινά μη το φοβηθείς , εισχορεί με μεγάλη ευκολία.. Θα το βρέξεις ελάχιστα σε κρύο νεράκι και θα το το βάλεις αποσχολόντας το με γκριματσούλες και γελάκια , δεν θα καταλάβει τίποτα!!! Σας εύχομαι περαστικά !!

Τι να λέμε τώρα!!!! Κρίμα που η κοπέλα βίωσε την κακία και κρίμα που το παλικάρι (κιαυτό κάπου έχει μια μάνα) που δεν έχει καταλάβει το νόημα μιας όμορφης σχέσης. Όταν ένας άνθρωπος είναι ένας καλός ερωτικός σύντροφος για μας τότε είναι πολύ καλό να τον γνωρίσουμε περισσότερο γιατί σίγουρα θα βρούμε κιάλλα κοινά στοιχεία. Μιας και στην εποχή που ζούμε προηγείται το σεξ, το αν ταιριάζουμε πραγματικά έπεται!! Το σεξ όμως είναι το πρώτο και κύριο συστατικό. Οπότε για μένα λάθος του που δεν δίνει την ευκαιρία στη σχέση να εξελιχθεί. Επειδή όμως δεν μπορούμε να διδάξουμε αισθήματα σε ένα ενήλικο, καλά κάνει και απομακρύνεται από αυτό το παλικάρι, που μόνο κακό στην ψυχολογία της θα κάνει. Εκείνη θα βρει αυτό που θέλει στη ζωή αρκεί να έχει πάντα τα μάτια της ανοιχτά να διακρίνει τα σωστά σημάδια και αυτά πάντα φαίνονται! Απλά υπάρχουν φορές που εθελοτυφλούμε συνειδητά, γιατί ίσως δεν θέλουμε να παραδεχτούμε την πραγματικότητα. Χαίρομαι που η κοπέλα δεν ανοίκει σε αυτές τις περιπτώσεις. Κατάλαβε αμέσως ότι πρόκειται για κενό άτομο και δήλωσε την άρνησή της σε αυτή την εκμετάλευση που της πρότεινε.

Και στη δική μου περίπτωση κορίτσια οι ερωτήσεις γίνονταν από την πλευρά της μητέρας μου!!! Όχι κακοπροαίρετα αλλά όπως και να το κάνεις ήταν κάπως!! Εμείς δεν είχαμε αποφασίσει ακόμα να κάνουμε κάποια προσπάθεια για μωράκι αλλά εκείνη όλο και με ρωτούσε ¨τί γίνεται? Μην αφήνετε το χρόνο να περνάει ,,, έτσι άφησαν και άλλοι και τώρα δεν μπορούν... και διάφορα τέτοια!!! Ώσπου μια μέρα της έδειξα το ντουλάπι που κρατούσαμε τα προφυλακτικά ( μόλις είχαμε αγοράσει από το μάκρο 20 κουτιά) "Τα βλέπεις?" της είπα, "μόλις τελειώσουν θα κάνουμε παιδί"!!! Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενε τέτοια απάντηση, μάλλον πίστευε ότι προσπαθούσαμε και δεν της το έλεγα. Μόλις είδε τα κουτιά κατάλαβε ότι έλεγα αλήθεια και ότι όντως δεν θέλαμε ακόμη ένα μωράκι!! Όμως κορίτσια με επηρέασε, δεν μπορώ να πω ψέματα, και λίγους μήνες μετά από αυτό το σκηνικό, βάλαμε μπρος και δόξα το θεό ήρθε στη δεύτερη προσπάθεια!!

Κορίτσια ο δικός μου δεν είχε μέχρι στιγμής πρόβλημα με τα φρούτα. Μία ωραία συνταγή που κάνω τώρα τελευταία, έτσι για αλλαγή και όχι γιατί δεν τα έτρωγε, είναι η εξής...Μπανάνα, μήλο, αχλάδι, πορτοκάλι, δύο κουταλιές βανίλια και περίπου είκοσι ml γάλα που έχω βρασει!!! Το γάλα πέρνει την όποια ξινίλα υπάρχει από το πορτοκάλι και η βανίλια με την μπανάνα προσθέτει σε γλύκα. Είμαι και εγώ αντίθετη με τη ζάχαρη, και παρόλο που η παιδίατρος μου έχει πει ότι μπορώ να του δώσω ακόμη και λίγο κέηκ, εγώ δεν το έχω κάνει ακόμα. Η βανίλια λοιπόν στην ποσότητα αυτή δεν θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο πρόβλημα.. Εμείς ξεκινήσαμε το μέλι και ενώ θεωρούσα ότι θα ξετρελαίνονταν δεν δείχνει κανένα ενθουσιασμό. Με το ζόρι μισή κουταλίτσια...

Ένα άλλο θεματάκι είναι τι κάνουν οι άντρες μας για αυτό. Στις περισσότερες περιπτώσεις κρατούν μια απόσταση με τη δικαιολογία ότι το θέμα π.χ. διατροφής του μωρού δεν τους αφορά μιας και το έχουν αναλάβει οι πιο σημαντικές γυναίκες της ζωής τους. Η μάνα και η γυναίκα τους. Και φυσικά δεν θέλουν να βρεθούν στη μέση του πολέμου. Άποψή μου είναι ότι τους αφορά άμεσα και ότι θα πρέπει να πέρνουν θέση. Όπως για παράδειγμα με το καθισματάκι αυτοκινήτου, τόσο η μητέρα μου όσο και η πεθερά μου είχαν την πεποίθηση ότι πρέπει να έχουν το μωρό αγκαλιά μέσα στο αυτοκίνητο και ότι έτσι είναι πιο καλά. Άστραψε και βρόντηξε ο καλός μου!!! Τώρα πια ούτε κουβέντα για να τον πάρουν αγκαλιά στο αυτοκίνητο..... Σούζα και οι δύο!! Ήταν πολύ καλό για μένα που δεν συμμετείχα σε όλο αυτό, κατα κάποιο τρόπο με ξεκούρασε, μιας και καθημερινά έχω να αντιμετωπίσω διάφορα. Βέβαια δεν είναι μόνο αυτό, γενικά πέρνει θέση και αυτό ακριβώς θέλω να πω. Χρειαζόμαστε την υποστήριξή τους.

Η αλήθεια είναι ότι έχω νιώσει πολλές φορές τυχερή για την πεθερά που έχω και διαβάζοντας εσάς κορίτσια καταλαίνω ότι όντως έτσι είναι. Όταν γέννησα το γιό μου, πριν 15 μήνες, η πεθερά μου κρατούσε αποστάσεις γιατί πίστευε ότι εφόσον ήταν η μητέρα μου τόσο πολύ κοντά μου, αυτή περίσευε και όντως έτσι ένιωθα και εγώ τότε. Είχα την αποκλειστική βοήθεια από τη μαμά μου τις πρώτες 40 μέρες και η πεθερά μου μας είχε επισκευτεί περίπου 3 φορές και αυτές με αρκετή διακριτικότητα. Αργότερα έπρεπε να επιστρέψω στην εργασία μου και χρειάστηκα και την βοήθεια της πεθεράς μου. Μοίρασαν τις μέρες με τη μητέρα μου και ξεκοινήσαμε το εγχείρημα. Ένα τελικά πετυχημένο εγχείρημα μιας και η πεθερά μου αποδείχθηκε απόλυτα συνεργάσιμη. Εχει κάποιες δικές της απόψεις που δεν συμπίπτουν με τις δικές μου, σχετικά με όλα τα κλασικά όπως διατροφή, ντύσιμο, ύπνος, αλλά πάντα γίνετε το δικό μου. Αχ και κάποιες,, όχι πάντα,, αλλά κάποιες φορές αποδεικνύεται σωστή και τρελαίνομαι, εκείνη όμως δεν μου το πετάει, τύπου στα 'λεγα εγώ. Πράγμα που εκτιμώ ιδιαίτερα. Επίσης η πεθερά μου σε αντίθεση με τη μητέρα μου είναι πολύ περισσότερο διατεθημένη να κρατήσει τον μικρό τα Σαββατοκύριακα για να βγούμε ή να ταξιδέψουμε κάπου. Και γενικά αν και η μάνα μου είναι μάνα μου, όποτε έχει τον μικρό δείχνει πάντα την κούραση της στο τέλος και τη δυσαρέσκειά της αν κάποιες φορές αργήσουμε να πάμε να τον πάρουμε, σε αντίθεση με την πεθερά μου που πάντα μου λέει γιατί ήρθατε ας μην ερχόσασταν, αφήστε τον να κοιμηθεί εδώ σήμερα. Εδώ να σημειώσω ότι δεν τον έχω αφήσει ποτέ να κοιμηθεί εκτός σπιτιού. Πάντα όσο αργά και αν πρέπει να γυρίσουμε τον πέρνω στο σπίτι μας και αυτό γιατί το θέλω εγώ. Είμαι σίγουρη ότι το μωρό μου δεν θα είχε πρόβλημα να κοιμηθεί στις γιαγιάδες του και σίγουρα εγώ είμαι αυτή που δεν είμαι έτοιμη να τον αποχωριστεί τα βράδια. Πάντως όπως και να το κάνουμε με τη μάνα μου έχω μεγαλύτερη άνεση και νιώθω ότι μπορώ να ασκήσω περισσότερη πίεση για κάτι που έχει σχέση με το μωρό, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω και την προσφορά της πεθεράς μου. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, αλλά δεν μπορούμε και να ανεχόμαστε τυχόν επεμβάσεις στην ανατροφή που εμείς θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας. Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Δύσκολο αλλά όχι και ακατόρθωτο. Αξίζει να το προσπαθήσουμε μιας και για τις περισσότερες από εμάς ίσως δεν υπάρχει άλλη λύση, αφού πρέπει να εργαστούμε και δεν έχουμε τη δυνατότητα ή δεν θέλουμε να αφήσουμε τα μωρά μας σε κάποια "ξένη" γυναίκα ή ακόμη χειρότερα, τουλάχιστον σε τόσο μικρή ηλικία, σε ένα παιδικό σταθμό.

Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι πρέπει να ρωτήσεις τον παιδίατρο σου τι θα πρέπει να πάρεις μαζί σου, στο ταξίδι και αναφέρομαι σε αντιπυρετικά. συροπάκια, κρεμούλες αντικουνουπικές κτλ. Γενικά όταν φεύγουμε από το σπίτι πρέπει εμείς οι μανούλες να έχουμε ένα φορητό φαρμακείο. Μέχρι γάζες, κρέμες για εγκαύματα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως μία στο εκατομμύριο κάτι να συμβεί είναι προτιμότερο να είσαι προετοιμασμένη για να μην τρέχεις βραδιάτικα. Στο κάτω κάτω μια φορά θα το ετοιμάσεις και από εκεί και πέρα θα το κουβαλάς πάντα μαζί σου. Ο παιδίατρος σου μπορεί να σου ετοιμάσει μια λίστα με τα πρώτης ανάγκης. Έτσι έκανα και εγώ στον δικό μου μικρούλη (15 μηνών)και μπορώ να σου πω ότι αισθάνομαι μεγαλύτερη ασφάλεια! Κατα τα άλλα ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεσαι αν πρέπει να ταξιδέψεις με το μωρό σου είμαι σίγουρη ότι θα είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία για όλους σας.

Χαίρεται και από εμένα!!Είμαι η Δήμητρα και έχω ένα αγοράκι 15 μηνών!! Αν και παντρεμένη 4 χρόνια ο ερχομός του μικρού ήταν αναπάντεχος! Γιαυτό και στην αρχή είχα σοκαριστεί στην ιδέα ότι θα γίνω μαμά! Αμέσως μετά τη γέννησή του όμως, κατάλαβα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία. Ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι μπορούσα να αγαπήσω τόσο δυνατά, χωρίς όρια, χωρίς απαίτηση, χωρίς θέλω και γιατί! Με τον καλό μου είχαμε μια υπέροχη σχέση, δεν πίστευα ότι υπήρχε κάτι που θα την κάνει πιο δυνατή, κιόμως έγινε ακόμα πιο δυνατή μετά τη γέννηση του παιδιού μας!! Θα χαρώ πολύ να τα λέμε και να γίνω και εγώ μέλος της όμορφης παρέας σας!!