tesh

κορίτσια σας εχω μια τέλεια κρέμα ζαχαροπλαστικής που γίνεται βελούδινη: Σε μια κατσαρόλα βάζουμε 3 κουπες γάλα, 2 βαρβάτες κ.σ.βιτάμ,2 κούπες ζάχαρη,βανίλια,3κ.σ αλεύρι και ένα κουτί κάστερ πάουντερ. Όλα αυτά είναι κρύα (γι'αυτο και δεν σβωλιάζει) και τα βάζουμε μετά σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς.Όταν πήξει,ανακατεύουμε συνεχώς να ψιλοκρυώσει για να μην πήξει και γίνει ένα σώμα αλλα να διατηρεί την βελούδινη υφή της, χτυπαμε 2 αυγά και τα ρίχνουμε ανακατεύοντας συνεχώς.Όποια θέλει να την κάνει με σοκολάτα ρίχνει κανα 2-3 κ.σ.κακάο στην αρχή με όλα τα υλικά.Δοκιμάστε την κάνει για όλες τις τούρτές και είναι τέλεια στο μιλφέιγ. Επίσης είναι πολύ καλή για ταρτάκια και σουδάκια.

λοιπόν φιλενάδα ο γιατρός σου έχει ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο. Και μόνο που περιέγραψες αυτά που τραβάς κάθε μήνα δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να καταλάβεις ότι είναι όλα θέμα άγχους. Μου συνέβη κι εμένα πριν λίγα χρόνια, λόγω μιας οικογενειακής κατάστασης αγχώθηκα πολύ αλλά δεν το ήξερα. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Άρχισε λοιπόν να μου πονάει το στήθος πολύ και να μην μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια. Η γιατρός μου μου είπε έπειτα απο εξετάσεις ότι είναι λόγω προλακτίνης και ότι αυτή ανεβαίνει λόγω άγχους. Μου είπε να ηρεμήσω γιατί θα έχω πρόβλημα στην σύλληψη. Σιγά σιγά το ξεπέρασα επειτα απο δύο μήνες περίπου και όταν αποφασίσαμε με τον άντρα μου να κάνουμε προσπάθεια έμεινα εγκυος μέσα σενα μήνα. Γιαυτο λοιπόν χαλάρωσεεεεεεεεε.... και ολα θα σου πανε καλα.Φιλάκια

Προσωπικά απο τότε που άρχισα να λέω , να δείχνω κυρίως τι με ενοχλεί και να κρατάω αποστάσεις έχω βρεί την ησυχία μου. Ξέρει όμως πια ότι αν πει ή κανει βλακεία την έχω φάει ζωντανή. Κι αυτο το καταλαβε απο την συμπεριφορά μου. Έχουμε τα ζόρια μας θα έχουμε κι αυτές να μας καταπιέζουν.Αμ δε σφάξανε.

milina έγραψε: Συμφωνώ απόλυτα με την milina. Ξέρουν ότι δεν θα τις βάλει κανείς στην θέση τους,βγάζουν τον ανταγωνισμό που αισθάνονται λέγοντας κακίες και όσο δεν τις αποστομωνει κανείς ειναι cool. οταν θα τις αντιμιλήσει η ΄"νυφη" τότε λουφάζουν στην γωνίτσα τους γιατί πραγματικά δεν τις παιρνει.

WENDY έγραψε: ΄ Βασούλα ευχομαι σε ολές όσες πικραθήκαμε φέτος του χρόνου να μην θυμόμαστε τίποτα απο ΄΄ολη αυτήν την στενοχώρια,να είμαστε φουσκωμένες ή να έχουμε το ζουζούνι μας αγκαλιά και να στολίσουμε ένα πελώριο δέντρο με τι άλλο φυσικά? Με χαμογελαστά αγγελάκια...

Χριστούγεννα...Τι υπέροχη γιορτή!!!Όχι δεν περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να δείξουμε την αγάπη μας απλά η καθημερινότητα,το άγχος της επιβίωσης,η κούραση μας κανουν και ξεχνάμε πόσο αγαπάμε κάποιους ανθρώπους. Είναι χαρούμενη γιορτή για όλους μεγάλους και μικρούς. Και τα σπίτια μας ποτέ δεν είναι τόσο όμορφα όσο τα Χριστούγεννα. Προσωπικά πάντα χαιρόμουν τα Χριστούγεννα,τα περίμενα με λαχτάρα. Για φέτος είχα σχέδια κορίτσια: Ειχα ΠΗΤ 25/12/2009.Τι ευλογία ελεγα Θέε μου.Ξέροντας ότι θα γεννήσω νωρίτερα σκεφτόμουν να στολίσω το δεντρακι μας και να βγώ φωτο με τα κοριτσακια μου αγκαλίτσα μιας και θα ήταν τα πρώτα μας Χριστούγεννα μαζί. Απο δω και στο εξής τα Χριστούγεννα θα έχουν άλλη γευση για μένα...Φέτος δεν πρόκειται να στολίσω τιποτα.Δεν γιορτάζω τίποτα.Όσο για το άλλο που διάβασα δεν υπάρχει καλός και κακός άνθρωπος. Όλοι εχουμε μέσα μας και το καλό και το κακό και απλά κάνουμε κάθε φορά τις επιλογές μας.

μακάρι του χρόνου να χαμογελάμε όλες...Να περιμένουμε ή να έχουμε κιόλας τα μικρά μας να μας ζεσταίνουν την αγκαλιά,να μας γλυκάνουν τον πόνο,να μας δώσουν δύναμη να προχωρήσουμε με ψηλά το κεφάλι...Να κάνουν τις κακές αναμνήσεις ενα ξεχασμένο κακό όνειρο...Μόνο χαρούμενες στιγμές,ευτυχία και χαμόγελα στο σπιτικό μας...Το αξίζουμε όλες.

απλά νιώθω ότι κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει πραγματικά.Απολύτως κανείς.

mama_xina έγραψε: σ'ευχαριστώ...

filis-alex έγραψε: Αλλες φορές είμαι αισιόδοξη και λέω θα περάσει μπόρα είναι...Κι άλλες φορές απλά απελπίζομαι.Τεράστιο κενό,τραγική απώλεια.Πιάνω την κοιλιά μου ,κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να γυρίσω με την σκέψη μου πίσω τότε που τις ένιωθα να με χτυπούν στην κοιλιά και γελούσα ευτυχισμένη.Χτες τις είδα στον υπνο μου.κούρνιασαν στην αγκαλιά μου όπως όταν ήταν στην κοιλιά μου.Η μικρούλα(λόγω γραμμαρίων μικρούλα) απο αριστερά και η μεγάλη απο δεξιά.Κουράστηκα να κλαίω άλλα και δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο αυτην την στιγμή.

MARINA14 έγραψε: έχεις απόλυτο δίκιο σ'αυτό.Ενα πράγμα που δεν είχα και δεν ένιωσα ποτέ σε όλη την εγκυμοσύνη μου είναι η ασφάλεια του γιατρού.Πάντα ένιωθα ότι ήμουν ερμαιο στα χέρια τους.Οκαθένας το μακρυ του και το κοντό του. Ακόμα ψάχνω για καλό γιατρό που να τον εμπιστεύομαι απόλυτα και να ξέρω πως αυτό που θα μου πει αυτό και θα ισχύει.

ΝΤΑΛΙΑ έγραψε: Nταλια μου συγνώμη κιόλας δεν είμαι γιατρός άλλα επέιδή τα επαιρνα κι εγώ για 5 μήνες (αιμμοραγία,αποκόλληση κλπ) και το έχω ψαξει πολύ δεν νομίζω να φταίνε τα utrogestan. Αν και θα μου πεις τώρα τι νόημα έχει?Το αποτέλεσμα είναι που μετράει απλά νομίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις τα συγκεκριμμένα χάπια βοηθούν πολύ για να μην αποβάλει μια γυναίκα ειδικά τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης.Φιλάκια και μακάρι να λυτρωθούμε απο τις σκέψεις που μας βασανίζουν...

filis-alex έγραψε: Φίλη μου δύσκολα αυτά που πέρασες άλλα για μένα είναι πολύ νωρίς ακόμα.Δεν νιώθω ότι θρήνησα αρκετά και δεν μπορώ να ξεχάσω.Δεν θέλω να έρθει το μωρό όταν εγώ είμαι τόσο δυστηχισμένη.πρέπει να είμαι καλά για να είναι κι αυτό. Σευχαριστώ πάντως.

κορίτσια σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ.Με βοηθάτε πραγματικα. Ξέρω ότι δεν κανώ καλό στον εαυτό μου έτσι άλλα αυτή η δυστηχία που με εχει τυλίξει δεν περιγράφεται. Πονάω πολύ,κλαίω και νιώθω ενα μαχαίρι καρφωμενο στην καρδιά. Δεν μπορώ να προχωρήσω ,νιώθω ότι δεν έχω την δύναμη. Δεν μπορώ να πάω μπροστά και να σκεφτώ για άλλο μωρό γιατι δεν με νοιάζει για άλλο μωρό αυτην την στιγμή. Με νοιάζουν τα κοριτσάκια μου.Αυτά θέλω.Ξέρω ισως ακούγομαι παράλογη αλλα η σκέψη μου είναι μόνο μαζί τους.Σας αγαπώ όλες πολύ κι ας μην σας ξέρω. Μόλις διαβάζω για κάποια κοπέλα που χάνει το νινι της πονάω μαζί της.

δεν το πιστεύω ρε γαμώτο.Γιατί ναμας συμβαίνουν όλα αυτά?

ΝΤΑΛΙΑ έγραψε: Μετάνιωσα Ντάλια μου που δεν πήγα Αγγλία να κάνω την εγχείριση στον πλακούντα. Βέβαια και γιαυτο μου είχαν πεί ότι 1 στις 3 παίρνεις και τα δυο μωρά σου σώα και αβλαβή,1 στις 3 σώζεται το ένα και 1 στις 3 χάνεις και τα δύο. Όμως όλα έγιναν τόσο γρήγορα τόσο βιαστικά.Δυο λέξεις απο τους γιατρούς και ένα "εσεις αποφασίζετε". Ημουν σε αθλία κατάσταση πονούσα πολύ και ήμουν σαν 10 μηνων εγκυος στην 24η εβδομάδα. Θεώρησα εκείνη την στιγμή ότι μου ήταν αδύνατο να ταξιδέψω και πίστεψα ότι με τις παρακεντήσεις θα πήγαιναν όλα καλα... Μάταια όλα...Μακάρι να είχα πάει Αγγλία.Δεν ξέρεις ίσως τωρα να τις είχα στην αγκαλιά μου...Θα τρελαθώ απο τυψεις και στενοχώρια...

Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ..Μόνο αναστέναζα και κρυφοεκλαιγα..Ο άντρας μου με κατάλαβε και με κρατούσε ολο το βράδυ αγκαλιά μα εγώ δεν βρίσκω πουθενά ησυχία...ΚΑι στην δουλειά κοιτάζω το κενό και κλαίω..Η ψυχή μου δέρνεται στην τρικυμμία ώρες ωρές.Νιώθω ένοχη.Ντρέπομαι για τον εαυτό μου.Νομίζω ότι πήρα λάθος αποφάσεις γι'αυτο τις έχασα τις μικρές μου. Νομίζω θα με κατηγορούν ότι δεν προσπάθησα αρκετά... Δεν υπέφερα αρκετά...Κάποιος να γυρίσει τον χρόνο πίσω βρε κορίτσια,κάποιος... Σήμερα ο πόνος με πνίγει,είναι αβάσταχτος...Ολα λάθος τα έκανα.Όλα. Συγνώμη....

WENDY έγραψε: Συγνώμη ρε κορίτσι δεν το ήξερα.Τότε νομίζω ότι κα΄λύτερο θα ήταν να κολουθήσεις την ασφαλέστερη οδό, αν και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι και ψυχοφθόρο. Η μόνη σκέψη όμως που πρέπει να σε κρατά δυνατή είναι το νινι σου στην αγκαλιά σου μετά απο τον αγώνα που θα δώσεις. Και μακάρι να φτάσουμε σε σημείο να χτίσουμε μεγαλύτερο σπίτι για να χωράνε τα μπέμπια μας.Φιλάκιααααα

WENDY έγραψε: Αν δεν υπάρχει πρόβλημα στο ζευγάρι γιατί να σκεφτούν την εξωσωματική???Οσο για την δεύτερη προσπάθεια εμείς λέμε μετά το Πασχα να ξεκινήσουμε αλλα εχω τρομερές φοβίες.Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη ψυχολογικά.Και σίγουρα θα ήθελα κορίτσι για να μου απαλύνει τον πόνο για τις μπεμπούλες που έχασα.Απτην άλλη λέω και αγοράκι να ειναι πάλι ευτυχισμένη θα είμαι αρκεί να κρατήσω ένα υγιές μωράκι στην αγκαλίτσα μου.

κι εγώ βλέπω συνέχεια άσχημα όνειρα ntalia μου.Νοσοκομεία,χειρουργεία,ότι με κόβουν, με ράβουν,αίματα κλπ. Αυτά που βιώσαμε έντονα ή τους κρυφούς μας φόβους τα ξαναζούμε στα όνειρά μας πολλές φορές

ξέρεις ποιο είναι το θέμα?Και είναι ενοχλητικοί εώς και προσβλητικοί θα έλεγα κάποιες φορές και άν αμυνθείς και απαντήσεις γίνεσαι και κακός.

nana30 έγραψε: μίλησες με τον γιατρό σου? Τί σου είπε?

zaxarenia έγραψε: καλό zaxarenia ε?όχι θα κατσω να σκάσω για τους ανεγκέφαλους...

lollipop έγραψε: πάντως αυτό με την ημερομηνία λίγο πολύ όλες το έχουν.Λες και πρέπει να κάνουμε αίτηση στο υπουργείο πεθερών πρώτα και ύστερα να αποφασίσουμε.

muller έγραψε: μην δίνεις σημασία σε κανέναν τους.Άλλοι ρωτούν απο άγνοια και άλλοι για να δουν την αντιδρασή τους.Εσυ να τους λες όχι ακόμα. Κι επειδή το πέρασα κι εγώ αυτό στο τέλος ελεγα ετοιμάζω πρώτα την μεζονέτα(την κοιλιά μου δηλ) για να είναι άνετα το μπεμπάκι μου όταν θαρθει.Κοινώς χεστους όλους βρε κορίτσι μου. Άσε τον χρόνο να απαλύνει τον πόνο σου και τράβα μπρός για άλλο μπεμπακι που δεν θα σε κάνει να ξεχάσεις αυτό που πέρασες άλλα θα σου θυμίσει πως υπάρχει και η ευτυχία στην ζωή που μας γυρνάει την πλάτη καμμια φορά... Έμεις ειμαστε εδώ όμως με το πείσμα και την δύναμή μας να της χτυπήσουμε την πλάτη και να της πούμε ότι "εεεεε ειμαστε κι εμεις εδω κυρά μου"!!! φιλάκια