Ποιές είμαστε στους ίδιους μήνες εγκυμοσύνης!
Συζητήστε με εγκυούλες που είναι στους ίδιους μήνες μ' εσάς!
338 συζητήσεις σε αυτό το φόρουμ
-
- 30 απαντήσεις
- 6.2k εμφανίσεις
-
- 4.9k απαντήσεις
- 269.1k εμφανίσεις
-
- 6 απαντήσεις
- 1.9k εμφανίσεις
-
- 17 απαντήσεις
- 2.6k εμφανίσεις
-
- 27 απαντήσεις
- 3.7k εμφανίσεις
-
- 6 απαντήσεις
- 2k εμφανίσεις
-
- 1.1k απαντήσεις
- 54.9k εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 920 εμφανίσεις
-
- Guest
-
- 4 απαντήσεις
- 1.4k εμφανίσεις
-
- 3 απαντήσεις
- 1.5k εμφανίσεις
-
- 180 απαντήσεις
- 18.4k εμφανίσεις
-
- 125 απαντήσεις
- 13.8k εμφανίσεις
-
- 1.2k απαντήσεις
- 110.1k εμφανίσεις
-
- 6 απαντήσεις
- 1.7k εμφανίσεις
-
- 877 απαντήσεις
- 52.4k εμφανίσεις
-
- 3 απαντήσεις
- 1.2k εμφανίσεις
-
- 15 απαντήσεις
- 2.5k εμφανίσεις
-
- 457 απαντήσεις
- 39.1k εμφανίσεις
-
- 345 απαντήσεις
- 28.6k εμφανίσεις
-
- 31 απαντήσεις
- 5.9k εμφανίσεις
-
- 551 απαντήσεις
- 38.8k εμφανίσεις
-
- 28 απαντήσεις
- 8.3k εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 1.2k εμφανίσεις
-
- 985 απαντήσεις
- 49.8k εμφανίσεις
-
- 52 απαντήσεις
- 8.3k εμφανίσεις
-
- 11 απαντήσεις
- 5.5k εμφανίσεις
-
- 190 απαντήσεις
- 20.9k εμφανίσεις
-
- 1.2k απαντήσεις
- 61.2k εμφανίσεις
-
- 1.1k απαντήσεις
- 50.6k εμφανίσεις
-
- 1.2k απαντήσεις
- 54.1k εμφανίσεις
-
Απαντήσεις
-
Από Elli13 · Δημοσίευση
Κορίτσι μου, ως άνθρωπος που κάνω πολλά πολλά χρόνια διατροφή και γυμναστήριο (όχι όσο είμαι έγκυος, εκεί απολαμβάνω τις γουρουνιες μου), θα σου πω με το χέρι στην καρδιά ότι αν δεν κάνεις διατροφή, δυστυχώς δεν θα δεις καμιά αισθητή διαφορά. Στην κόρη μου πήρα 14. Έχασα χωρίς κόπο τα 10 και μου έμειναν αλλα 4. Γυμναστήριο δεν ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω γιατί είχα ένα μωρό κολλημένο πάνω μου που θηλαζε συνεχώς. Ξεκίνησα διατροφή και μην στα πουλογω έχασα περισσότερα από όσα ξεκίνησα την εγκυμοσύνη. Μετα από 1-2 μήνες σιγά σιγά πήγα και γυμναστήριο και με την μικρή 5-6 μηνών, εγώ είχα ήδη τους κοιλιακούς μου πίσω. Ξέρω ότι το συναισθηματικό φαγητό δύσκολα κόβεται. Κ μενα τώρα που κουράζομαι πολύ ούσα έγκυος και με ένα ζιζάνιο 17 μηνών χωρίς καμία βοήθεια, είναι η διέξοδος μου. Μόλις την βάζω για ύπνο το βράδυ, κάνω πάρτυ. Αλλά έχω ως δικαιολογία την εγκυμοσύνη. Όταν με το καλό γεννήσω θα επανέλθω στη διατροφή μου, στα ζυγισμένα γεύματα και όλα αυτά τα βαρετά για να επανέλθω Είναι καθαρά να το πάρεις απόφαση!! -
.thumb.jpeg.8cc9387e00125431a62dda240cdc62a0.jpeg)
Από Amp92 · Δημοσίευση
Κ εγώ έτσι επειδή βίωσα ως μαμά νωρίς τη βάφτιση κ ως νονά 2 φορές με πιο μεγάλα παιδιά θεωρώ πολύ πιο δύσκολο να είναι μεγάλο το παιδί και για τους γονείς κ για τους νονούς κ για το ίδιο το παιδί.. είναι σίγουρα πιο ζόρι η προετοιμασία σε τόσο λίγο χρόνο αλλά με καλή διάθεση όλα γίνονται.. -
Από afr · Δημοσίευση
Ακριβώς έτσι κι εγώ, έβλεπα το φαγητό σαν διάλειμμα. Είχα αποφασίσει ότι θα κάνω γυμναστική γιατί δεν ήμουν σε φάση να κόψω το φαγητό κ δεν είδα καμία διαφορά, ίσα ίσα ένα διάστημα με πολλά τσιμπολογηματα, πήρα κιόλας 1-2 κιλά παρά τη γυμναστική. Για αυτό κατέληξα στη διατροφή κ στο να μετράω τις θερμίδες μου μέσα στη μέρα. Έχω ξεκινήσει πρόσφατα, ελπίζω να καταφέρω να το κρατήσω, αλλά μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά. -
Από Elli13 · Δημοσίευση
Θα σου μιλήσω καθαρά με γεγονότα για να μην νομίζεις ότι σου χρυσώνω το χάπι. Εδώ στο φόρουμ είμαι 3,5 χρόνια. Έχω διαβάσει απίστευτες ιστορίες. Κάποιες πολύ θλιβερές, τόσο που λες πως αντέχει αυτή η γυναίκα... Έχω χάσει 4 μωρά. Το ένα πίσω από το άλλο. Όταν απέκτησα το κοριτσάκι μου μέχρι τη στιγμή που άκουσα το κλάμα της δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όντως θα γίνω μαμά. Με είχαν ρίξει πολύ οι αναποδιες. Ήμουν στο μαιευτήριο ετοιμογεννη και μέσα μου ακόμα φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω. Την φέραμε σπίτι, την κοιτούσα και έκλαιγα για εβδομάδες. Έκλαιγα γιατί ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και ξανά αποβολή και ξανά βιοχημική... Και το μυαλό μου γύρισε και τα έβαλα με τον Θεό... Και ξέρω πόσο δυνατή είναι η πίστη σου, για αυτό στο αναφέρω! Τον Θεό που ευγνωμονουσα για το κοριτσάκι μου... Τώρα όλα πάνε καλά όρος ώρας, και η πρώτη μου σκέψη χτες μετά τη β επιπέδου ήταν ευχαριστώ Παναγία μου... Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να τα περάσω όλα αυτά. Δεν ξέρω γιατί τα περνάμε όλες μας. Σίγουρα όμως όχι επειδή δεν είμαστε αξιες. Το καλοκαίρι ήμασταν διακοπές, είχα το μωράκι μου αγκαλιά, και έκλαιγα συνεχώς για όσα έγιναν. Πέρασα μια μορφή κατάθλιψης για αρκετούς μήνες. Δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα. Με είχαν στοιχειώσει τα όσα πέρασα και τα άπειρα γιατί. Είναι λογικό να πέφτουμε. Είναι απόλυτα λογικό να χάνουμε την αισιοδοξία μας. Ειναι απίστευτα δύσκολο όλο αυτό. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι να μην τα παρατάμε. Κοιτάμε τον στόχο μας και συνεχίζουμε 🩷🌈🙏 -
Από Evaki- · Δημοσίευση
Τι ωραίο θεματακι ανοίξατε ρε κορίτσια!! Γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία!! Καλό μήνα να έχουμε και όντως μακαρι αυτός ο μήνας να φέρει Ανάσταση και στις ψυχές μας!!! 💐💐
-
-
Συζητήσεις
-
