Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Γενικά θέματα εγκυμοσύνης, όπως ψυχολογία, απορίες, συμπτώματα και οτιδήποτε δεν ανήκει σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες
4174 συζητήσεις σε αυτό το φόρουμ
-
ΠΟΝΟΥΣ ΜΕΣΗΣ 1 2 3 4
- 80 απαντήσεις
- 7.3k εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 2.6k εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 811 εμφανίσεις
-
- Guest
-
- 0 απαντήσεις
- 522 εμφανίσεις
-
- Guest
-
Απαντήσεις
-
.thumb.jpeg.8cc9387e00125431a62dda240cdc62a0.jpeg)
Από Amp92 · Δημοσίευση
Κ εγώ έτσι επειδή βίωσα ως μαμά νωρίς τη βάφτιση κ ως νονά 2 φορές με πιο μεγάλα παιδιά θεωρώ πολύ πιο δύσκολο να είναι μεγάλο το παιδί και για τους γονείς κ για τους νονούς κ για το ίδιο το παιδί.. είναι σίγουρα πιο ζόρι η προετοιμασία σε τόσο λίγο χρόνο αλλά με καλή διάθεση όλα γίνονται.. -
Από afr · Δημοσίευση
Ακριβώς έτσι κι εγώ, έβλεπα το φαγητό σαν διάλειμμα. Είχα αποφασίσει ότι θα κάνω γυμναστική γιατί δεν ήμουν σε φάση να κόψω το φαγητό κ δεν είδα καμία διαφορά, ίσα ίσα ένα διάστημα με πολλά τσιμπολογηματα, πήρα κιόλας 1-2 κιλά παρά τη γυμναστική. Για αυτό κατέληξα στη διατροφή κ στο να μετράω τις θερμίδες μου μέσα στη μέρα. Έχω ξεκινήσει πρόσφατα, ελπίζω να καταφέρω να το κρατήσω, αλλά μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά. -
Από Elli13 · Δημοσίευση
Θα σου μιλήσω καθαρά με γεγονότα για να μην νομίζεις ότι σου χρυσώνω το χάπι. Εδώ στο φόρουμ είμαι 3,5 χρόνια. Έχω διαβάσει απίστευτες ιστορίες. Κάποιες πολύ θλιβερές, τόσο που λες πως αντέχει αυτή η γυναίκα... Έχω χάσει 4 μωρά. Το ένα πίσω από το άλλο. Όταν απέκτησα το κοριτσάκι μου μέχρι τη στιγμή που άκουσα το κλάμα της δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όντως θα γίνω μαμά. Με είχαν ρίξει πολύ οι αναποδιες. Ήμουν στο μαιευτήριο ετοιμογεννη και μέσα μου ακόμα φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω. Την φέραμε σπίτι, την κοιτούσα και έκλαιγα για εβδομάδες. Έκλαιγα γιατί ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και ξανά αποβολή και ξανά βιοχημική... Και το μυαλό μου γύρισε και τα έβαλα με τον Θεό... Και ξέρω πόσο δυνατή είναι η πίστη σου, για αυτό στο αναφέρω! Τον Θεό που ευγνωμονουσα για το κοριτσάκι μου... Τώρα όλα πάνε καλά όρος ώρας, και η πρώτη μου σκέψη χτες μετά τη β επιπέδου ήταν ευχαριστώ Παναγία μου... Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να τα περάσω όλα αυτά. Δεν ξέρω γιατί τα περνάμε όλες μας. Σίγουρα όμως όχι επειδή δεν είμαστε αξιες. Το καλοκαίρι ήμασταν διακοπές, είχα το μωράκι μου αγκαλιά, και έκλαιγα συνεχώς για όσα έγιναν. Πέρασα μια μορφή κατάθλιψης για αρκετούς μήνες. Δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα. Με είχαν στοιχειώσει τα όσα πέρασα και τα άπειρα γιατί. Είναι λογικό να πέφτουμε. Είναι απόλυτα λογικό να χάνουμε την αισιοδοξία μας. Ειναι απίστευτα δύσκολο όλο αυτό. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι να μην τα παρατάμε. Κοιτάμε τον στόχο μας και συνεχίζουμε 🩷🌈🙏 -
Από Evaki- · Δημοσίευση
Τι ωραίο θεματακι ανοίξατε ρε κορίτσια!! Γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία!! Καλό μήνα να έχουμε και όντως μακαρι αυτός ο μήνας να φέρει Ανάσταση και στις ψυχές μας!!! 💐💐 -
Από evaioan · Δημοσίευση
Κορίτσι μου έχεις ένα δάνειο μαζί του, ένα παιδί μαζί του και κάποια οικονομικά θέματα λόγω αγοράς επίπλων που μάλλον σε βοηθάει. Συνεπώς τα θετικά της συμβίωσης μαζί του είναι μια οικονομική στήριξη, το δάνειο που από πληρώνετε μαζί και το παιδί σας που σας έχει και τους δύο. Δεν έχετε παντρευτεί και δεν ξέρουμε αν έχει αναγνωρίσει το παιδί σας. Έχει άσχημη αντίδραση σε ότι συμβαίνει με το παιδί διότι πιέζεται και είσαι η τρίτη γυναίκα στη ζωή του και δεν θέλει να πιέζεται. Όσο μεγαλώνει το παιδί θα μεγαλώνουν τα προβλήματα, θα αυξάνεται η πίεση. Σαφώς το ιδανικό θα ήταν πρωτίστως να αυτονομηθεις οικονομικά, να δεις τι αντέχεις μόνη σου, να βάλεις σε σειρά τη σκέψη σου και να δεις τι αντέχεις και αν αγαπάς κάτι πλέον στο σύντροφο σου. Σαφώς να απευθυνθείς σε κέντρο για γυναίκες που δέχονται κακοποίηση κυρίως μήπως μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο εκεί να δεις πως αισθάνεσαι και τι ζητάς εσύ στη ζωή σου.
-
-
Συζητήσεις
-
