Ένα παιδί, σύμφωνα με τα δεδομένα της ελληνικής εκπαίδευσης, παράλληλα με το σχολείο, χρειάζεται να πηγαίνει φροντιστήρια στα μαθήματα που το ενδιαφέρουν για να μπορέσει να έχει ελπίδες να μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και να κάνει μαθήματα ξένων γλωσσών ώστε να είναι έτοιμο να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αγοράς όταν χρειαστεί.
Η άθληση και τα μαθήματα μουσικής, με βάση την οικονομική κρίση που υπάρχει, δυστυχώς έχουν «κοπεί» για τα περισσότερα από τα παιδιά, αφού οι οικογένειες τους δεν αντέχουν, ρίχνοντας το βάρος στα φροντιστήρια που έχουν να κάνουν με την εξέλιξη τους και την επίτευξη του στόχου του Πανεπιστημίου.
Ακόμα όμως και εκεί οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες προχωρούν σε αρκετές περικοπές. Οι ξένες γλώσσες από δύο ή και τρεις που ήταν για την πλειοψηφία των μαθητών περιορίζονται σε μία, με την μεγαλύτερη προτίμηση να την συγκεντρώνουν τα αγγλικά, ως βασική ξένη γλώσσα. Ούτε Γαλλικά, ούτε Γερμανικά, ούτε Ιταλικά που έκαναν τα παιδιά των περασμένων γενιών.
Και στα φροντιστήρια υπάρχουν όμως αρκετές περικοπές. Φροντιστήρια για μαθητές γυμνασίου πλέον σπανίζουν, ενώ υπάρχει μεγάλος περιορισμός και στα ιδιαίτερα μαθήματα, ακόμα και αν οι τιμές αυτών έχουν πέσει αρκετά σε σύγκριση με παλιότερα.
Τα φροντιστήρια για τους περισσότερους μαθητές περιορίζονται στις τάξεις της Β’ και της Γ’ Λυκείου και έχουν να κάνουν κυρίως με την κατεύθυνση των μαθημάτων που επιλέγουν τα παιδιά. Ακόμα όμως και με τις περικοπές αυτές το θέμα της εξωσχολικής εκπαίδευσης έχει εξελιχθεί σε έναν μόνιμο «πονοκέφαλο» για τους σύγχρονους γονείς.
Όχι γιατί δεν θέλουν να δώσουν και να επενδύσουν στην μόρφωση των παιδιών τους, αλλά γιατί πολύ απλά πλέον ούτε τους περισσεύουν, ούτε έχουν…
Recommended Comments
Δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο