Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ολο το πρωτο τριμηνο για μενα ηταν δυσκολο γιατι ειχα συνεχεια αιμορραγιες και φοβομουν πολυ γιατι ειχα ηδη δυο αποβολες..

Μετα απλα αγχωνομουν καθε φορα που επρεπε να παω στον γιατρο..ανυπομονουσα να παω και να μου πει οτι ολα ειναι οκ..αυτο μεχρι να ξεκινησω να νιωθω το μωρακι..οταν ξεκινησα να το νιωθω αγχωνομουν αν δεν το ενιωθα πολυ κι ηταν ηρεμο..

Γενικα περασα μια δυσκολη εγκυμοσυνη επειδη ειμαι λιγο αγχωδης απ οτι καταλαβατε αλλα δεν αχγθηκα καθολου για την γεννα..εννια μηνες δεν μου περασε καθολου απο το μυαλο ουτε φοβηθηκα την γεννα και τους πονους..

Παντως οτι δυσκολιες και να περασαμε ολες μας κατα την εγκυμοσυνη τωρα ειμαι σιγουρη ολα αυτα ειναι στην μνημη μας σαν μια γλυκια νοσταλγια..

Δημοσίευση

στο τελος του πρωτου τριμηνου που ειχα μερικη αποκολληση πλακουντα και εμεινα οριζοντιωμενη για 4 εβδομαδες...αυτο ειναι οτι πιο δυσκολο περασα περα απο την ψυχολογικη επιβαρυνση.

Δημοσίευση

οταν τρακαραμε ενω γυριζαμε απο το εξοχικο μας (Ν Μακρη) και εγω ημουνα 32 εβδομαδων εγκυος. Ευτυχως δεν ειχα καποιο προβλημα μετα αλλα ο φοβος μου ηταν πολυ μεγαλος μεχρι που γεννησα και να βεβαιωθω οτι ολα ειναι καλα.

Δημοσίευση

oTAN περιμενα να γεννησω 12 ωρες και η μπεμπα δε κατεβαινε με τιποτα και ξαφνικα ακουω τον γιατρο που λεει ετοιμαστε την για χειρουργιο (καισαρικη). Η διαδρομη μονο και μονο απο το δωματιο στο χειρουργιο με ειχε λουσει κρυος ιδρωτας.

Δημοσίευση

δυσκολη στιγμη στον δευτερο μηνα,οταν ξαφνικα το στηθος μου δε το ενιωθα πρησμενο και μεχρι να παω στον γιατρο εκτακτως και να μου πει οτι μια χαρα ακουγε την καρδουλα του,τα εβλεπα ολα μαυρα(ειχε προηγηθει μια παλλινδρομη αρκετους μηνες πριν)..

γενικα στο πρωτο τριμηνο ειχα αγχος καθε φορα που πηγαινα τουαλεττα,μη τυχον κι εβλεπα αιμα στο χαρτι..

τελος,οι καουρες 8ο μηνα!!α πα πα!!!!

Δημοσίευση

δύσκολη στιγμή για εμένα ήταν στην 10η εβδομάδα που έπαθα μερική αποκόλληση και νόμιζα ότι τον είχα χάσει - ξύπνησα το βράδυ στο εξοχικό της νονάς του και είδα πλημμύρα αίμα. Όλα καλά με 2 εβδομάδες ακινησίας μέχρι που ανακάλυψα ότι έχω θρομβοφιλία και έπρεπε να κάτσω άλλο ένα μήνα σπίτι με ιδιαίτερη προσοχή. Κατα τα άλλα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη...

  • 5 months later...
Δημοσίευση

ston 5o mina tis proiigoumenis egkumosinhs mou epatha koliko nefrou... o ponos isxuroteros apo tis gennas... kai afou sunerxomai apo auto kusti sto donti kai gnathoxeirourgiki epemvasi... ta xa paiksei...kai i genna me pureto... kserw tha me peite gkantemw alla exw auti ti stigmi mia koukla pou aksizan ola ton kopo... ki alla tosa na tane to idio tha lega...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Να σας ζήσουν κοριτσάκι μου γλυκό!!! Να είναι γερά δυνατά και καλότυχα μια ζωή!! Μια χαρά τα μπουμπουκακια σου😍😍 Σύντομα θα τα έχετε στην αγκαλιά σας!!! Εσύ πως είσαι ;
    • Η μαμά ζητάει κάθε μέρα συγγνώμη από εδώ και από εκεί, είναι πολύ απολογητική αλλά τι να το κάνω. Έχει δυο μεγαλύτερα αδέρφια σπίτι το παιδάκι αυτό και προφανώς εκεί βλέπει ξέφρενο κλωτσομπουνιδι και έρχεται στο σχολείο και βγάζει το άχτι της. Οι δασκάλες μιλάνε ξεχωριστά κάθε μέρα στο παιδί και στη μαμά για το πώς πρέπει να το αντιμετωπίσουν και χθες έμαθα ότι παρέπεμψαν τη μαμά σε παιδοψυχολόγο να μιλήσει για το παιδί γιατί θεωρούν ότι έχει μέσα του θυμό. Εν τω μεταξύ είναι δύο χρονών... Τι να πω... Από τη μια στεναχωριέμαι αλλά από την άλλη δε θέλω να πονάει και να φοβάται το δικό μου παιδί. Μέχρι που τους είπα ότι αν δε διευθετηθεί θα πάρω το παιδάκι μου και θα φύγω, δε γίνεται να έχει πάει τόσο καλά στην προσαρμογή, να φεύγει από το σπίτι με χαρά για να πάει στο σχολείο και να φοβόμαστε ότι καμιά μέρα θα χτυπήσει άσχημα. Και μου είπαν ότι μου εγγυώνται ότι θα προσέχουν τριπλά.  Στη δουλειά θα πηγαίνω πρακτικά όσο αντέχω αλλά από τέλος του μήνα θα αραιωσω τα ραντεβού να είμαι πιο χαλαρά γιατί έχω αρχίσει να κουραζομαι. Εγώ δεν έχω καθόλου ζάλη, καούρες, πρηξιματα αλλά έχω κούραση όσο περνάνε οι μέρες πιο πολύ. Εσείς είστε καλύτερα;  Στεναχωριέμαι πολύ για την Κατερίνα. Είναι σοκαριστικό αυτό που έχει συμβεί. Εύχομαι ολόψυχα να είναι καλά 🙏🏻
    • Να σας ζήσουν τα μωράκια σας, να έχουν υγεία και ευτυχία ❤️ να χαρείτε την κάθε στιγμή! Φαντάζομαι μετράς τις ώρες να τα πάρεις στην αγκαλιά σου 🥰🥰
    • Γεννήσαμε 15/10 09.30 το πρωί , 2.015 και 2.370 τα κιλά τους !!! τα πήγαν λίγο θερμοκοιτίδα το πρωί κ μετά από το απόγευμα απλή παρακολούθηση.Αλλά επειδή είμαι με ορούς και καθετήρες δεν μας έχουν αφήσει ακόμα να τα δούμε από κοντά μόνο από το τζάμι για ασφάλεια για τα μικρόβια κλπ.Ολα καλά φαίνονται και ελπίζω αύριο να μας τα δώσουν  οπως είπαν αν δεν αλλάξει κάτι ή με το που βγάλω ορούς κλπ κ να τα βλέπουμε πιο πολύ!!
    • @ZeldaΑν ειναι δυνατον🫨🫨🫨 μα καλα..οι γονεις του τι λενε γιαυτο; ακριβως ετσι θα αντιδρουσα κ εγω στην θεση σου μονο που αν συνεχιζοταν σε οποιοδηποτε παιδι θα με βρισκαν μπροστα τους οι γονεις ακομη κ νομικα..καταρχας το εχω σχεδον σιγουρο πως θα ειχα πιασει την μανα κ θα της ειχα κανει μια ιδια δαγκωνια με μεγαλη ευχαριστηση..του τρελου!α μωρε το ψυχουλακι σου😔 ευχομαι να μην υπαρξουν αλλα περιστατικα παντως...καλη επιτυχια με το δωματιο🤩Μεχρι ποτε λες να συνεχισεις την δουλεια;;Να ξεκουραζεσαι οσο μπορεις,κ αυτο το αγχος με το ζαχαρο δεν ειναι καθολου λιγο..
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...