Εκτέλεση της Αναζήτησης

Kαι αυτό συμβαίνει, διότι η ανθρώπινη εξέλιξη στο πέρασμα των χιλιετιών φρόντισε, ώστε η σπονδυλική τους στήλη να προσαρμόζεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα νέα δεδομένα της εγκυμοσύνης. Ανθρωπολόγοι που μελετούν την ανθρώπινη σπονδυλική στήλη διαπίστωσαν ότι οι κατώτεροι σπόνδυλοι του γυναικείου σκελετού εξελίχθηκαν κατά τρόπο, ώστε να περιορίζεται η πίεση στη πλάτη και τη μέση κατά τη διάρκεια της κυοφορίας, όταν η κοιλία αυξάνεται σε όγκο, κατά ένα τρίτο, και το κέντρο βάρους μετατοπίζεται προς τα μπροστά. Ακόμα και αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η μελέτη, οι γυναίκες εμπειρικά ανταποκρίνονται στην αλλαγή δίνοντας στο σώμα τους κλίση προς τα πίσω. Ομως, η λύση του ενός προβλήματος δημιουργεί άλλα, αφού αυτή η κλίση ασκεί μεγαλύτερη πίεση στην σπονδυλική στήλη και τους μύες. Και στο σημείο αυτό, λένε οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και του Τέξας, σε έρευνά τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, βλέπουμε τον ρόλο που διαδραμάτισε η εξέλιξη. Οι ανθρωπολόγοι γνώριζαν από παλιότερα ότι η κατώτερη σπονδυλική στήλη στον άνθρωπο ανέπτυξε τη μοναδική πρόσθια κλίση, για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των πιέσεων που δημιουργήθηκαν, όταν οι απώτατοι πρόγονοι μας, τα πρωτεύοντα, απέκτησαν όρθια στάση. Οι ερευνητές αναζήτησαν ένα μηχανισμό που θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση των δυσκολιών που προκαλεί το επιπλέον βάρος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στην τελευταία έρευνα διαπίστωσαν, εξηγεί η Κάθρι Ουίτκαμ, λέκτορας του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ότι η εξέλιξη βοήθησε, ώστε η κατώτερη σπονδυλική στήλη στις γυναίκες να είναι πιο δυνατή και ταυτόχρονα πιο εύκαμπτη. Μετά τη μελέτη 19 εγκύων γυναικών, η δρ Oυίτκαμ διαπίστωσε στο ύψος της μέσης ότι η καμπύλη της γυναικείας σπονδυλικής στήλης εκτείνεται σε τρεις σπονδύλους ενώ στους άνδρες μόνο σε δύο. Επίσης, τα σημεία σύνδεσης ανάμεσα στους σπονδύλους είναι μεγαλύτερα στις γυναίκες και σχηματισμένα διαφορετικά, έτσι ώστε να είναι πιο σταθερά και να σπάζουν δυσκολότερα. Καθώς τα γονίδια μεταδίδονται από τη μία γενιά στην άλλη, η σημασία κάθε εγκυμοσύνης είναι τεράστια. Χωρίς την προσαρμογή της σπονδυλικής στήλης, εξηγεί η δρ Ουίτκαμ, οι γυναίκες που κυοφορούσαν θα ένιωθαν πολύ μεγαλύτερο πόνο στη μέση και θα δυσκολεύονταν πολύ περισσότερο να ξεφύγουν από τους θήτες τους. Κάτι τέτοιο θα έβαζε τέλος και στην εγκυμοσύνη και φυσικά στη γενετική διαδοχή. Η δρ Λίζα Σαπίρο, του πανεπιστημίου του Τέξας και ο ειδικός στη μελέτη των απολιθωμάτων πρωτευόντων, ανθρωπολόγος δρ Ντάνιελ Λίμπερμαν μελέτησαν δύο ομάδες απολιθωμένων σπονδύλων. Ετσι ανακάλυψαν τρία συστήματα σπονδύλων στο ένα απολίθωμα αλλά κανένα στο δεύτερο. Αλλα ευρήματα υπέδειξαν ότι το πρώτο απολίθωμα ανήκε σε θηλυκό και το δεύτερο σε αρσενικό αυστραλοπίθηκο. Ωστόσο, όπως επισημαίνει η δρ Σαπίρο, η ευκαμψία της γυναικείας σπονδυλικής στήλης δεν είναι απολύτως αποτελεσματική, καθώς οι γυναίκες που κυοφορούν συχνά διαμαρτύρονται για πόνους στη μέση. Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Κάρεν Ρόζενμπεργκ, διευθύντρια του τμήματος ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Ντελαγουέρ, χαρακτήρισε «εξαιρετική» την εργασία της δόκτορος Ουίτκαμ. Η δρ Ρόζενμπεργκ, η οποία μελετά την εξελικτική πορεία του τοκετού, τόνισε ότι η τελευταία εργασία είναι η πρώτη που αποδεικνύει ότι η εγκυμοσύνη επιφέρει αλλαγές στον ανθρώπινο σκελετό.