Εκτέλεση της Αναζήτησης

Ομάδα από το London School of Economics, διαπίστωσε πως ο χρόνος που δαπανούν οι μαθητές στο smartphone τους κατά τη διάρκεια του σχολείου, ισοδυναμεί με μια επιπλέον ώρα μαθήματος τη μέρα, ή αλλιώς πέντε ημέρες επιπλέον γνώσης τον χρόνο. Οι ερευνητές μελέτησαν περισσότερους από 160.000 μαθητές στην ηλικία των 16 ετών. Όσοι πέταξαν το κινητό τους ανέβασαν τις επιδόσεις τους κατά 6,4%, ενώ οι μαθητές που έδιναν εισαγωγικές αύξησαν τις επιδόσεις τους κατά 14%. Οι επιστήμονες τονίζουν ότι τα κινητά νέας γενιάς, αποσπούν την προσοχή των παιδιών, δεν τα αφήνουν να συγκεντρωθούν, ενώ τα ερεθίσματα που δέχονται είναι άπειρα και ο εγκέφαλος τους, αδυνατεί να τα επεξεργαστεί όλα, συγχρόνως με τα μαθήματα τους. πηγή: InVitro

Ακόμη και όταν τα παιδιά δεν αντιδρούν στις αλλαγές με προφανή τρόπο, υποφέρουν σιωπηλά, περιμένοντας από τους γονείς τους και τον στενό περίγυρο να λάβουν τα μηνύματα που προσπαθούν να στείλουν. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών, το διαζύγιο δεν έχει απαραίτητα τις ίδιες επιπτώσεις σε όλα τα παιδιά. Ωστόσο, σε ποσοστό πάνω από 40% οι επιπτώσεις στον ψυχισμό τους ήταν αρκετά σοβαρές. Καταρχάς, αλλάζει η ποιότητα των σχέσεων του παιδιού με κάθε γονιό χωριστά μετά το διαζύγιο, ενώ το παιδί εισπράττει παραμέληση ή ακόμη και αδιαφορία κατά τη διάρκεια του διαζυγίου και μετά, από τους ενήλικες γύρω του. Τα αρνητικά συναισθήματα των πληγωμένων γονιών συχνά μετατρέπονται σε ξεσπάσματα προς το ίδιο το παιδί, το οποίο σπανίως μένει εκτός πεδίου μάχης στην αντιδικία. Παράλληλα, η συνεχής υποτίμηση του γονιού που μένει σε άλλο σπίτι από αυτόν που έχει την επιμέλεια, του προκαλεί άγχος και στενοχώρια. Κάθε παιδί αντιδρά τελείως διαφορετικά σε ένα διαζύγιο και αυτό εξαρτάται από πλήθος παραγόντων όπως η ηλικία, η προσωπικότητα, η σχέση του με τον γονιό που θα φύγει, η θέση που έχει στη σειρά των αδελφών (πρωτότοκος, δευτερότοκος, μοναχοπαίδι) κ.α. Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας (2,5–6 ετών) έχουν μεγαλύτερη ανάγκη τους γονείς τους, καθώς είναι αυτοί με τους οποίους αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια, γι' αυτό και δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι «η μαμά και ο μπαμπάς δεν ζουν πια μαζί». Συνήθως αντιδρούν με δάκρυα και θυμό, ενώ παρουσιάζουν διαταραχές στον ύπνο και στο φαγητό, επιθετικότητα, φοβίες. Μάλιστα όσο μικρότερο είναι το παιδί, τόσο πιθανότερο είναι να νιώθει το ίδιο ενοχές για το διαζύγιο. Τα μεγαλύτερα παιδιά (7-11 ετών), παρά το γεγονός ότι ξέρουν τι είναι το διαζύγιο, δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι οι γονείς τους αποφασίζουν να ζήσουν χωριστά. Συνήθως παρουσιάζουν συμπτώματα άγχους, θλίψη και έντονο θυμό, ενώ επηρεάζονται και οι σχολικές επιδόσεις τους, αφού εμφανίζουν αδυναμία συγκέντρωσης και παραμελούν τα μαθήματά τους. Οι έφηβοι τέλος, μπορεί να δείχνουν ότι αποσύρονται ή αποστασιοποιούνται από τη διαδικασία, συχνά όμως εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης, διατροφικές διαταραχές και άγχος για το μέλλον τους. Ορισμένες από τις τυπικές αντιδράσεις των παιδιών στη φάση του διαζυγίου είναι: Ενοχή Αισθάνονται ότι φταίνε για τις διαφορές των γονιών τους. Αυτό ενισχύεται όταν οι γονείς συγκρούονται μπροστά στα παιδιά. Άρνηση Δεν δέχονται ότι ο μπαμπάς θα μείνει σε άλλο σπίτι και καλλιεργούν στο μυαλό τους την ιδέα ότι θα είναι πάλι όλοι μαζί. Θυμός και επιθετικότητα Μπορεί να εκφράσουν επιθετική συμπεριφορά στους γονείς και τα αδέλφια τους, αλλά και στο σχολείο. Λύπη Δείχνουν λυπημένα, κλαίνε ή είναι υπερκινητικά. Φόβος Πολλά παιδιά νιώθουν ότι όταν οι γονείς τους χωρίσουν θα τα εγκαταλείψουν. Ανησυχούν για το ποιος θα τα φροντίζει και αυτό εκδηλώνεται με γκρίνια ή θλίψη. Αλλαγές συνηθειών Προκαλείται αναστάτωση στην καθημερινότητά τους. Μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα υπνηλίας, διαταραχές στον ύπνο και το φαγητό, τάσεις απομόνωσης. Ανασφάλεια Μένουν προσκολλημένα στον γονέα, αρνούνται να πάνε στο σχολείο και υιοθετούν χειριστική συμπεριφορά απέναντι στους γονείς τους, ειδικά όταν πάνε από το σπίτι του ενός γονέα στο σπίτι του άλλου, προβάλλοντας υπερβολικές ή παράλογες απαιτήσεις. omned.gr

Επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας την δομή του εγκεφάλου ποντικιών - και εκτιμούν πως το εύρημά τους εξηγεί γιατί τα παιδιά παχύσαρκων γονέων έχουν πάρα πολλές πιθανότητες να γίνουν εξαιρετικά παχύσαρκα μεγαλώνοντας. Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι η διατροφή της εγκύου επηρεάζει την μελλοντική σιλουέτα του παιδιού της μέσω αλλαγών που επιφέρει στο DNA του. Η παρούσα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Cell», υποδηλώνει ότι η κακή διατροφή της εγκύου προκαλεί τελικά αλλαγές και στην δομή του εγκεφάλου του εμβρύου. Όπως γράφουν οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Τάμας Χόργουαθ, καθηγητή Νευροβιολογίας και Μαιευτικής, Γυναικολογίας & Αναπαραγωγικών Επιστημών, τα πειράματά τους έδειξαν ότι οι απόγονοι ποντικιών που τρέφονταν με πολλά λιπαρά είχαν αλλοιωμένο υποθάλαμο. Ο υποθάλαμος είναι το τμήμα του εγκεφάλου που ρυθμίζει τον μεταβολισμό. Τα ποντικάκια με τον αλλοιωμένο εγκέφαλο είχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα και να εκδηλώσουν μεγαλώνοντας τύπου 2 διαβήτη, σε σύγκριση με εκείνα που είχαν γεννηθεί από μητέρες που τρέφονταν υγιεινά στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. «Οι συσχετίσεις αυτές ίσως οφείλονται στο ότι “μαθαίνει” ο εγκέφαλος πως θα μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με αφθονία τροφής», εκτίμησε ο δρ Χάργουαθ. «Όποια κι αν είναι η αιτία, η διατροφή της εγκύου ασκεί τεράστια επίδραση στο μελλοντικό βάρος και υγεία του παιδιού της και πρέπει να την μελετήσουμε περαιτέρω σε ζώα και ανθρώπους», πρόσθεσε. Και επισήμανε ότι η υγιεινή διατροφή κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να είναι το κλειδί για να «σπάσει» ο κύκλος της παχυσαρκίας στα παιδιά παχύσαρκων γονέων.