Σισσιώ

Χαίρομαι πολύ που το ακούω! Εγώ βλέπεις είχα την ατυχία να νοσηλευτώ με θρόμβωση όταν η μικρή μου ήταν 20 ημερών και δυστυχώς δε μπορεσα να τη θηλάσω παραπάνω λόγω βαριάς φαρμακευτικής αγωγής... Μέχρι εκείνη τη στιγμή τρεφόταν αποκλειστικά με μητρικό γάλα. Χαιρομαι πολύ όταν ακούω μητέρες να θηλάζουν τα μωρά τους. Όλες πρέπει να βοηθήσουμε τις μανούλες που θέλουν να θηλασουν τα μικρά τους με όσες πληροφορίες διαθέτουμε!

Χαίρομαι πολύ που το ακούω! Εγώ βλέπεις είχα την ατυχία να νοσηλευτώ με θρόμβωση όταν η μικρή μου ήταν 20 ημερών και δυστυχώς δε μπορεσα να τη θηλάσω παραπάνω λόγω βαριάς φαρμακευτικής αγωγής... Μέχρι εκείνη τη στιγμή τρεφόταν αποκλειστικά με μητρικό γάλα. Χαιρομαι πολύ όταν ακούω μητέρες να θηλάζουν τα μωρά τους. Όλες πρέπει να βοηθήσουμε τις μανούλες που θέλουν να θηλασουν τα μικρά τους με όσες πληροφορίες διαθέτουμε!

Ρε κορίτσια εχουμε και εμείς σκυλίτσα, τη λευκή, η οποία έχει μεγάλη αδυναμία στο σύζυγό μου και φυσικά όπως και εσείς έτσι και εμείς τη μεγαλώναμε σαν παιδί. Ωστόσο θεωρώ οτι δεν το χειριστήκαμε σωστά το θέμα αφού όταν φέραμε τη μικρούλα μας στο σπίτι, δώσαμε τη λευκή στη μαμά μου με αποτέλεσμα το σκυλάκι να πάθει κατάθλιψη. Παιδίατρος και κτηνίατρος ο καθένας απο τη μεριά που τον ενδιαφέρει μας διαβεβαιώνουν οτι δεν υπάρχει πρόβλημα συνύπαρξης, εφόσον το σκυλάκι εμβολιάζεται. Κάθε άλλο μάλιστα είναι καλό για το παιδί να μεγαλώνει με σκυλο. Όμως φοβόμαστε να ξαναπάρουμε τη λευκή στο σπίτι. Η μικρή μας τώρα είναι 3 μηνών και η λευκή έχει αποκτήσει καλή συμπεριφορά απεναντι της, μιας και μας επισκέπτεται τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα, ο φόβος όμως παραμένει... Τι με συμβουλεύετε;

Ρε κορίτσια εχουμε και εμείς σκυλίτσα, τη λευκή, η οποία έχει μεγάλη αδυναμία στο σύζυγό μου και φυσικά όπως και εσείς έτσι και εμείς τη μεγαλώναμε σαν παιδί. Ωστόσο θεωρώ οτι δεν το χειριστήκαμε σωστά το θέμα αφού όταν φέραμε τη μικρούλα μας στο σπίτι, δώσαμε τη λευκή στη μαμά μου με αποτέλεσμα το σκυλάκι να πάθει κατάθλιψη. Παιδίατρος και κτηνίατρος ο καθένας απο τη μεριά που τον ενδιαφέρει μας διαβεβαιώνουν οτι δεν υπάρχει πρόβλημα συνύπαρξης, εφόσον το σκυλάκι εμβολιάζεται. Κάθε άλλο μάλιστα είναι καλό για το παιδί να μεγαλώνει με σκυλο. Όμως φοβόμαστε να ξαναπάρουμε τη λευκή στο σπίτι. Η μικρή μας τώρα είναι 3 μηνών και η λευκή έχει αποκτήσει καλή συμπεριφορά απεναντι της, μιας και μας επισκέπτεται τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα, ο φόβος όμως παραμένει... Τι με συμβουλεύετε;

Αν τα παράγματα ήταν ανησυχητικά δε θα σε έβλεπε νωρίτερα ο γιατρός σου; Το άγχος είναι βλαβερό, ιδιαιτέρως το 1ο τριμηνο της κύησης, καλό θα ήταν να το αποφεύγεις. Αν αυτο σε βοηθάει η δική μου χωριακή την 4η εβδομάδα κύησης ήταν 2600. Ηρέμησε και απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου. όλα θα πάνε καλά κουκλίτσα θα δεις! Φιλικά

Αν τα παράγματα ήταν ανησυχητικά δε θα σε έβλεπε νωρίτερα ο γιατρός σου; Το άγχος είναι βλαβερό, ιδιαιτέρως το 1ο τριμηνο της κύησης, καλό θα ήταν να το αποφεύγεις. Αν αυτο σε βοηθάει η δική μου χωριακή την 4η εβδομάδα κύησης ήταν 2600. Ηρέμησε και απόλαυσε την εγκυμοσύνη σου. όλα θα πάνε καλά κουκλίτσα θα δεις! Φιλικά

Δεδομένου οτι δεν γνωρίζουμε με λεπτομέρειες τί σχεσή έχεις αναπτύξει με το σύζυγό σου επί του θέματος, θα σου πρότεινα αυτή την περίοδο να μην επιτρέπεις σε κανένα να σου χαλάει την προσωπική σου γαλήνη. Η δική μου εμπειρία δεν έχει να κάνει με παρεμβατική πεθερά, που μέχρι στιγμίς είναι μια αγία, αλλά με παρεμβατικό... πεθερό! Ο άντρας μου, δεν παίρνει ποτέ θέση μπροστά του, τουλάχιστον όμως αναγνωρίζει το ελλάτωμα του μπαμπά του και συνηθίζει να μου λέει να ακολουθώ τη μέθοδο του τρύπιου αυτιού, από το ένα να μπαίνουν και από το άλλο να βγαίνουν, αφού στο τέλος η δική μας γνωμη είναι αυτή που μετράει. Αυτό σου προτείνω λοιπόν, ειδικά τώρα, τη μέθοδο του τρύπιου αυτιού. Α! και απόσταση απ' ό,τι σε στεναχωρεί. Όσο για το μωράκι σου, κάθε ένα είναι διαφορετικό βέβαια, αλλά δεν είναι τόσο εύθραυστο όσο ίσως νομίζεις. Όταν ήμουν στον 5ο μήνα πέθανε ο μπαμπάς μου και καταλαβαίνεις πόσο ισχυρό σοκ ήταν αυτό. Το μωράκι μου στεναχωρήθηκε βέβαια (δεν το άκουγα πολύ συχνά) όμως δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Φιλικά

Δεδομένου οτι δεν γνωρίζουμε με λεπτομέρειες τί σχεσή έχεις αναπτύξει με το σύζυγό σου επί του θέματος, θα σου πρότεινα αυτή την περίοδο να μην επιτρέπεις σε κανένα να σου χαλάει την προσωπική σου γαλήνη. Η δική μου εμπειρία δεν έχει να κάνει με παρεμβατική πεθερά, που μέχρι στιγμίς είναι μια αγία, αλλά με παρεμβατικό... πεθερό! Ο άντρας μου, δεν παίρνει ποτέ θέση μπροστά του, τουλάχιστον όμως αναγνωρίζει το ελλάτωμα του μπαμπά του και συνηθίζει να μου λέει να ακολουθώ τη μέθοδο του τρύπιου αυτιού, από το ένα να μπαίνουν και από το άλλο να βγαίνουν, αφού στο τέλος η δική μας γνωμη είναι αυτή που μετράει. Αυτό σου προτείνω λοιπόν, ειδικά τώρα, τη μέθοδο του τρύπιου αυτιού. Α! και απόσταση απ' ό,τι σε στεναχωρεί. Όσο για το μωράκι σου, κάθε ένα είναι διαφορετικό βέβαια, αλλά δεν είναι τόσο εύθραυστο όσο ίσως νομίζεις. Όταν ήμουν στον 5ο μήνα πέθανε ο μπαμπάς μου και καταλαβαίνεις πόσο ισχυρό σοκ ήταν αυτό. Το μωράκι μου στεναχωρήθηκε βέβαια (δεν το άκουγα πολύ συχνά) όμως δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Φιλικά

Καλησπέρα και απο μένα! Η αλήθεια είναι οτι κάνουμε όλες σαν τρέλές. Σπεύδουμε να αγοράσουμε τα πάντα και στο τέλος δε χρησιμοποιούμε ούτε τα μισα! Γεγονός είναι οτι το βαμβακερό είναι το πιο ασφαλές ύφασμα. Προσωπικά, αν και τα έχουμε αγοράσει όλα, χρησιμοποιώ για το λελέ μου ακρυλική κουβερτούλα που είναι ζεστή, αλλά απαραιτήτως με βαμβακερό σεντονάκι. Τα χεράκια μας τα έχουμε έξω απο τα σκεπάσματα, αλλά φοράμε βαμβακερά γαντάκια για να μην κρυώνουμε. Σημαντικό είναι να υπάρχει σταθερή θερμοκρασία στο δωμάτιο του μωρού, τέτοια ώστε ένας ενήλικας ελαφρά ντυμένος να αισθάνεται άνετα. Φιλικά

Καλησπέρα και απο μένα! Η αλήθεια είναι οτι κάνουμε όλες σαν τρέλές. Σπεύδουμε να αγοράσουμε τα πάντα και στο τέλος δε χρησιμοποιούμε ούτε τα μισα! Γεγονός είναι οτι το βαμβακερό είναι το πιο ασφαλές ύφασμα. Προσωπικά, αν και τα έχουμε αγοράσει όλα, χρησιμοποιώ για το λελέ μου ακρυλική κουβερτούλα που είναι ζεστή, αλλά απαραιτήτως με βαμβακερό σεντονάκι. Τα χεράκια μας τα έχουμε έξω απο τα σκεπάσματα, αλλά φοράμε βαμβακερά γαντάκια για να μην κρυώνουμε. Σημαντικό είναι να υπάρχει σταθερή θερμοκρασία στο δωμάτιο του μωρού, τέτοια ώστε ένας ενήλικας ελαφρά ντυμένος να αισθάνεται άνετα. Φιλικά

Οι απαραίτητες εξετάσεις στην Ελλάδα σε υγειείς έγκυες και έμβρυα, τουλάχιστον από δική μου εμπειρία είναι οι αιματολογικές που έκανες όπως αναφέρεις, η αυχενική Διαφάνεια, το U/S Β' επιπέδου κατά τον 5ο-6ο μήνα, το Doppler και η καμπύλη ζαχάρου (7ο-8ο μήνα) ένα απλό U/S κύησης στην αρχή του 9ου. Όλα τα υπόλοιπα είναι μάλλον περιττά. Στην Ελλάδα υπό κανονικές συνθήκες βλέπεις γυναικολόγο 1 φορά το μήνα (αν και εγώ από αντίδραση στην εγκυμοσύνη πήγαινα αραιά και που... ) Αν νιώθεις παραμελημένη ίσως θα ήταν καλό για ψυχολογικούς λόγους να έρθεις σε επαφή με 1 γυναικολόγο στην Ελλάδα, όπως εύστοχα σου προτείνει η Γλύκα, όμως δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα σε βοηθούσε να αποκτήσεις σχέση εμπιστοσύνης με το Δανό γυναικολόγο σου. Προσωπικά δεν πήρα φυλλικό οξύ, ο γιατρός μου δεν το έκρινε απαραίτητο. Σίδηρο και ασβέστιο άρχισα κατά τον 4ο μήνα, ενώ έπαιρνα από την αρχή συμπλήρωμα βιταμινών, καθώς από ψυχολογικά αίτια, δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου (1 μπανάνα τη μέρα θεωρείται φαγητό και είχα χάσει αρκετά κιλά. Οι εξετάσεις μου ωστόσο ήταν πολύ καλές. Θυμήσου όμως, κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική. Σου παραθέτω απλά την εμπειρία μου. Το καλύτερο για σένα είναι να ακολουθείς γνώμη ειδικού. Τέλος σχετικά με τη διατροφή σου, εφόσον δε σου αρέσουν τα γαλακτοκομικά, καλή πηγή ασβεστίου είναι το μπρόκολο, τα ανάλατα αμύγδαλα, το πορτοκάλι, κλπ. Αν το ψάξεις θα εκπλαγείς με το πόσες πηγές ασβεστίου και σιδήρου υπάρχουν πέραν των ζωικών. Συνήθως αναφέρονται σε sites vegeterian. Ίσως να σου ακουστεί κλισέ, αλλά μην ανησυχείς. Το έμβρυο, λάθος, το μωράκι σου ξέρει ακριβώς τί να κάνει. Έχει προνοήσει η φύση γι' αυτό. Εσύ τώρα πρέπει να φροντίσεις για την ψυχική και σωματική σου υγεία, πέρα και πάνω απ' όλα. Το όφελος είναι και για τους δύο. φιλικά.

Οι απαραίτητες εξετάσεις στην Ελλάδα σε υγειείς έγκυες και έμβρυα, τουλάχιστον από δική μου εμπειρία είναι οι αιματολογικές που έκανες όπως αναφέρεις, η αυχενική Διαφάνεια, το U/S Β' επιπέδου κατά τον 5ο-6ο μήνα, το Doppler και η καμπύλη ζαχάρου (7ο-8ο μήνα) ένα απλό U/S κύησης στην αρχή του 9ου. Όλα τα υπόλοιπα είναι μάλλον περιττά. Στην Ελλάδα υπό κανονικές συνθήκες βλέπεις γυναικολόγο 1 φορά το μήνα (αν και εγώ από αντίδραση στην εγκυμοσύνη πήγαινα αραιά και που... ) Αν νιώθεις παραμελημένη ίσως θα ήταν καλό για ψυχολογικούς λόγους να έρθεις σε επαφή με 1 γυναικολόγο στην Ελλάδα, όπως εύστοχα σου προτείνει η Γλύκα, όμως δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα σε βοηθούσε να αποκτήσεις σχέση εμπιστοσύνης με το Δανό γυναικολόγο σου. Προσωπικά δεν πήρα φυλλικό οξύ, ο γιατρός μου δεν το έκρινε απαραίτητο. Σίδηρο και ασβέστιο άρχισα κατά τον 4ο μήνα, ενώ έπαιρνα από την αρχή συμπλήρωμα βιταμινών, καθώς από ψυχολογικά αίτια, δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου (1 μπανάνα τη μέρα θεωρείται φαγητό και είχα χάσει αρκετά κιλά. Οι εξετάσεις μου ωστόσο ήταν πολύ καλές. Θυμήσου όμως, κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική. Σου παραθέτω απλά την εμπειρία μου. Το καλύτερο για σένα είναι να ακολουθείς γνώμη ειδικού. Τέλος σχετικά με τη διατροφή σου, εφόσον δε σου αρέσουν τα γαλακτοκομικά, καλή πηγή ασβεστίου είναι το μπρόκολο, τα ανάλατα αμύγδαλα, το πορτοκάλι, κλπ. Αν το ψάξεις θα εκπλαγείς με το πόσες πηγές ασβεστίου και σιδήρου υπάρχουν πέραν των ζωικών. Συνήθως αναφέρονται σε sites vegeterian. Ίσως να σου ακουστεί κλισέ, αλλά μην ανησυχείς. Το έμβρυο, λάθος, το μωράκι σου ξέρει ακριβώς τί να κάνει. Έχει προνοήσει η φύση γι' αυτό. Εσύ τώρα πρέπει να φροντίσεις για την ψυχική και σωματική σου υγεία, πέρα και πάνω απ' όλα. Το όφελος είναι και για τους δύο. φιλικά.

"Όταν θηλάζετε σωστά, το γάλα δεν κόβεται, γιατί ο θηλασμός υπακούει στο νόμο ζήτηση-προσφορά. Από σας εξαρταται να διατηρήσετε το θηλασμό όσο χρόνο θέλετε. Η λύση είναι απλή: κάθε φορά που πεινάει το μωρό σας δώστε του, ΜΟΝΟ το γάλα σας. Και κάτι άλλο μη σας πιάνει άγχος, μή στεναχωριέστε. Εφόσον το μωρό σας είναι ζωηρό, τρώει καλά κοιμάται ήσυχα, αναπτύσσεται σωστά και μόνο θηλάζει, δεν πρέπει να ανησυχείτε όσες κενώσεις και αν κάνει, ακόμα και αν είναι διαρροϊκές, όπως δεν πρέπει να ανησυχείτε αν πέρασαν αρκετές μέρες χωρίς να ενεργηθεί Μην ανησυχείτε καθόλου και μη βιαστείτε να βάλετε συμπλήρωμα ξένου γάλακτος. Ένα ποσοστό παιδιών γύρω στον 3ο με 4ο μήνα κλαίνε, αφήνουν το μαστό και δίνουν την εντύπωση οτι δε βρίσκουν γάλα. Αφήστε το ελέυθερο να φάει όποτε θέλει, μην το πιέζετε. Αυτή η ακαταστασία κρατά λίγες μέρες και το μωρό ξαναβρίσκει το πρόγραμμα του. Εσείς και το μωρό σας είστε ένα θηλαστικό ζευγάρι που κανείς δεν μπαίνει ανάμεσά του που ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου και που προσαρμόζεται ο ένας με τον άλλον με έναν τρόπο τρυφερό, γεμάτο αγάπή..." "...Μερικά από τα δώρα του θηλασμού στη γυναίκα είναι α) η προαγωγή της ψυχικής υγείας της μητέρας κατα την περίοδο της λοχείας και στη συνέχεια... β)...η ικανοποίηση για την ολοκλήρωση της σαν γυναίκα-μητέρα" ΠΗΓΗ: Απλές συμβουλές για σωστό μητρικό θηλασμό, Από Δρ. Θ. ΖΑΧΟΥ & δρ. Ι. ΣΟΦΑΤΖΗ Δ/ντες Νεογνολογικού Τμήματος μαιευτηρίου ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ. ΚΕΝΤΡΟ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ Η επιστήμη μίλησε !! Εσύ θα ακούς τον κάθε ένα συγγενή;; Ευχομαι σε εσένα και το μωράκι σου ήρεμο και μακροχρόνιο θηλασμό.

"Όταν θηλάζετε σωστά, το γάλα δεν κόβεται, γιατί ο θηλασμός υπακούει στο νόμο ζήτηση-προσφορά. Από σας εξαρταται να διατηρήσετε το θηλασμό όσο χρόνο θέλετε. Η λύση είναι απλή: κάθε φορά που πεινάει το μωρό σας δώστε του, ΜΟΝΟ το γάλα σας. Και κάτι άλλο μη σας πιάνει άγχος, μή στεναχωριέστε. Εφόσον το μωρό σας είναι ζωηρό, τρώει καλά κοιμάται ήσυχα, αναπτύσσεται σωστά και μόνο θηλάζει, δεν πρέπει να ανησυχείτε όσες κενώσεις και αν κάνει, ακόμα και αν είναι διαρροϊκές, όπως δεν πρέπει να ανησυχείτε αν πέρασαν αρκετές μέρες χωρίς να ενεργηθεί Μην ανησυχείτε καθόλου και μη βιαστείτε να βάλετε συμπλήρωμα ξένου γάλακτος. Ένα ποσοστό παιδιών γύρω στον 3ο με 4ο μήνα κλαίνε, αφήνουν το μαστό και δίνουν την εντύπωση οτι δε βρίσκουν γάλα. Αφήστε το ελέυθερο να φάει όποτε θέλει, μην το πιέζετε. Αυτή η ακαταστασία κρατά λίγες μέρες και το μωρό ξαναβρίσκει το πρόγραμμα του. Εσείς και το μωρό σας είστε ένα θηλαστικό ζευγάρι που κανείς δεν μπαίνει ανάμεσά του που ο ένας έχει την ανάγκη του άλλου και που προσαρμόζεται ο ένας με τον άλλον με έναν τρόπο τρυφερό, γεμάτο αγάπή..." "...Μερικά από τα δώρα του θηλασμού στη γυναίκα είναι α) η προαγωγή της ψυχικής υγείας της μητέρας κατα την περίοδο της λοχείας και στη συνέχεια... β)...η ικανοποίηση για την ολοκλήρωση της σαν γυναίκα-μητέρα" ΠΗΓΗ: Απλές συμβουλές για σωστό μητρικό θηλασμό, Από Δρ. Θ. ΖΑΧΟΥ & δρ. Ι. ΣΟΦΑΤΖΗ Δ/ντες Νεογνολογικού Τμήματος μαιευτηρίου ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ. ΚΕΝΤΡΟ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ Η επιστήμη μίλησε !! Εσύ θα ακούς τον κάθε ένα συγγενή;; Ευχομαι σε εσένα και το μωράκι σου ήρεμο και μακροχρόνιο θηλασμό.

Αγαπητή Franita, Δε μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα όταν διαβασα το μνμ σου! Αν ήταν μηχανή του χρόνου θα με γύριζε 11 μήνες πίσω, τότε που έκανα το τεστ εγκυμοσύνης στο σπίτι της κολλητής μου. Οταν βγήκε θετικό εκείνη έκλαιγε απο χαρά που θα γινόταν νονά και'γω από απελπισία. Αυτό ήταν έλεγα, τελείωσε η ζωή μου, ως εδώ ήταν. Βλέπεις η δική μου εγκυμοσύνη ήταν ό,τι χειρότερο. Πάντα έλεγα οτι θα κανω παιδιά, όμως ήθελα να είναι επιλογή μου το πότε. Ο σύζυγος μου όμως είχε αντίθετη άποψη. Το "πατρικό" του ένστικτο είχε ξυπνήσει και γνωρίζοντας τις απόψεις μου για τις εκτρώσεις αποφάσισε να κάνει παιδί. Το αποφάσισε μάλιστα ενώ περνούσαμε μια πολύ δύσκολη φάση. Ο πατέρας μου είχε αρρωστήσει βαριά, είχαμε προβλήματα με το σπίτι που αγοράσαμε και μέναμε στο πατρικό μου και στη δουλεία μόλις που προλάβαινα να σηκώσω κεφάλι, ήμουν στο γραφειο ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Έλεγα οτι θα τον εκδικηθώ. Έκλαιγα ήμουν σε απόγνωση, εκείνος χαιρόταν και εγώ εβρισκα τρόπο να του το χαλάω. Ο μπαμπάς μου πέθανε και εγώ δεν είχα κάνει τα πάντα για να του σταθώ, έκανα, δεδομένης της εγκυμοσύνης, απλά ό,τι μπορούσα. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε μια στιγμή δε μίλησα τρυφερά για το μωράκι, μονίμως το αποκαλούσα έμβρυο ή ξενιστη. Σταμάτησα τη δουλεία, έμεινα σπίτι, στο οποίο λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε κατα την αγορά του δεν ήθελα να μένω και οι φίλοι μου ήταν μακρυα, μιας και μόλις είχαμε επιστρέψει στην Αθήνα από επαρχιακή πόλη. Γέννησα με καισαρικη και όταν μου έφεραν τη μικρή είπα στη μαμά και το σύζυγό μου οτι είχα ενθουσιαστί περισσότερο όταν πηραμε στο σπίτι τη σκυλίτσα μου. Βγήκα σπό το μαιευτήριο και 15 μέρες μετά μπαίνω στο νοσοκομείο με θρόμβωση. Μόλις ο γιατρός μου είπε οτι θα νοσηλευτώ άρχισα να κλάιω με λυγμούς, όχι όμως για μένα. Σκεφτόμουν, πως είναι δυνατόν να αφήσω τη μικρή μόνη της, πως θα την αποχωριστώ. Δεν το χωρούσε ο νους μου μακρυά της. Δεν κλαίω πια από απόγνωση. Κλάιω όμως γιατί δεν αγάπησα τη μικρή μου με το που την είδα, γιατι την κοιτούσα με αδιαφορία, γιατί δεν την ήθελα. Εκείνη, 3 μηνών τώρα, ανοίγει τα ματάκια της και μου χαμογελά, μου σφίγγει το δάχτυλο για να κοιμηθεί, ξαπλώνουμε μαζι στο κρεβάτι και έρχεται στην αγκαλιά μου για ασφάλεια και όταν της μιλάω βγάζει φωνούλες σουφρώνοντας τα φρύδια της, με στόμφο.΄ Ακόμα κατηγορώ το σύζυγό μου. Λιγότερο συχνά όμως. Στο γραφείο θα γυρίσω το Γενάρη του 2009. Το σπίτι το συνήθισα τόσους μήνες κλεισμένη μέσα. Δε με νοιάζει όμως. Τώρα που κρύωσε ο καιρός και το σκοτάδι πέφτει νωρίς ανάβουμε το τζάκι και κοιτάμε μαζί τη φωτιά. Πότέ πια δε θα είμαι μόνη μου. Αυτό τώρα ίσως σου ακούγεται σαν απειλή, άλλωστε ουτε και εγώ το έχω καλά καλά εμπεδώσει ακόμα. Θα δεις όμως, όταν έρθει η ώρα θα καταλάβεις πως το εννοώ. Ίσως όχι στη αρχή, μα θα το καταλάβεις. Ευχαριστώ για το χρόνο σου.

Αγαπητή Franita, Δε μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα όταν διαβασα το μνμ σου! Αν ήταν μηχανή του χρόνου θα με γύριζε 11 μήνες πίσω, τότε που έκανα το τεστ εγκυμοσύνης στο σπίτι της κολλητής μου. Οταν βγήκε θετικό εκείνη έκλαιγε απο χαρά που θα γινόταν νονά και'γω από απελπισία. Αυτό ήταν έλεγα, τελείωσε η ζωή μου, ως εδώ ήταν. Βλέπεις η δική μου εγκυμοσύνη ήταν ό,τι χειρότερο. Πάντα έλεγα οτι θα κανω παιδιά, όμως ήθελα να είναι επιλογή μου το πότε. Ο σύζυγος μου όμως είχε αντίθετη άποψη. Το "πατρικό" του ένστικτο είχε ξυπνήσει και γνωρίζοντας τις απόψεις μου για τις εκτρώσεις αποφάσισε να κάνει παιδί. Το αποφάσισε μάλιστα ενώ περνούσαμε μια πολύ δύσκολη φάση. Ο πατέρας μου είχε αρρωστήσει βαριά, είχαμε προβλήματα με το σπίτι που αγοράσαμε και μέναμε στο πατρικό μου και στη δουλεία μόλις που προλάβαινα να σηκώσω κεφάλι, ήμουν στο γραφειο ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Έλεγα οτι θα τον εκδικηθώ. Έκλαιγα ήμουν σε απόγνωση, εκείνος χαιρόταν και εγώ εβρισκα τρόπο να του το χαλάω. Ο μπαμπάς μου πέθανε και εγώ δεν είχα κάνει τα πάντα για να του σταθώ, έκανα, δεδομένης της εγκυμοσύνης, απλά ό,τι μπορούσα. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε μια στιγμή δε μίλησα τρυφερά για το μωράκι, μονίμως το αποκαλούσα έμβρυο ή ξενιστη. Σταμάτησα τη δουλεία, έμεινα σπίτι, στο οποίο λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε κατα την αγορά του δεν ήθελα να μένω και οι φίλοι μου ήταν μακρυα, μιας και μόλις είχαμε επιστρέψει στην Αθήνα από επαρχιακή πόλη. Γέννησα με καισαρικη και όταν μου έφεραν τη μικρή είπα στη μαμά και το σύζυγό μου οτι είχα ενθουσιαστί περισσότερο όταν πηραμε στο σπίτι τη σκυλίτσα μου. Βγήκα σπό το μαιευτήριο και 15 μέρες μετά μπαίνω στο νοσοκομείο με θρόμβωση. Μόλις ο γιατρός μου είπε οτι θα νοσηλευτώ άρχισα να κλάιω με λυγμούς, όχι όμως για μένα. Σκεφτόμουν, πως είναι δυνατόν να αφήσω τη μικρή μόνη της, πως θα την αποχωριστώ. Δεν το χωρούσε ο νους μου μακρυά της. Δεν κλαίω πια από απόγνωση. Κλάιω όμως γιατί δεν αγάπησα τη μικρή μου με το που την είδα, γιατι την κοιτούσα με αδιαφορία, γιατί δεν την ήθελα. Εκείνη, 3 μηνών τώρα, ανοίγει τα ματάκια της και μου χαμογελά, μου σφίγγει το δάχτυλο για να κοιμηθεί, ξαπλώνουμε μαζι στο κρεβάτι και έρχεται στην αγκαλιά μου για ασφάλεια και όταν της μιλάω βγάζει φωνούλες σουφρώνοντας τα φρύδια της, με στόμφο.΄ Ακόμα κατηγορώ το σύζυγό μου. Λιγότερο συχνά όμως. Στο γραφείο θα γυρίσω το Γενάρη του 2009. Το σπίτι το συνήθισα τόσους μήνες κλεισμένη μέσα. Δε με νοιάζει όμως. Τώρα που κρύωσε ο καιρός και το σκοτάδι πέφτει νωρίς ανάβουμε το τζάκι και κοιτάμε μαζί τη φωτιά. Πότέ πια δε θα είμαι μόνη μου. Αυτό τώρα ίσως σου ακούγεται σαν απειλή, άλλωστε ουτε και εγώ το έχω καλά καλά εμπεδώσει ακόμα. Θα δεις όμως, όταν έρθει η ώρα θα καταλάβεις πως το εννοώ. Ίσως όχι στη αρχή, μα θα το καταλάβεις. Ευχαριστώ για το χρόνο σου.